Casino feest

Zaterdag

Rick en ik slapen tot bijna tien uur uit. Schandalig lang, eigenlijk, maar we hebben de rust kennelijk beiden nodig. Saskia is zo in haar schoolritme dat het haar niet meer lukt uit te slapen. Ze zegt al om half acht te zijn opgestaan. Dat wij langer slapen dan de kinderen komt niet vaak voor!

Na een rustig ontbijtje plant ik mezelf op de crosstrainer boven. Rick is zo dapper om buiten te gaan hardlopen. De temperatuur is maar net boven het vriespunt en dat is mij veel te koud! Langer dan een kort wandelingetje met Cosmo wil ik mij er niet in bevinden. Het uur sporten gaat lekker snel, want ik heb weer een leuk boek.

Rick stelt voor om met zijn drieen lunch te gaan halen in Vienna. Saskia rijdt erheen en dat gaat niet zonder de nodige adrenaline door de aders van Rick en mij! Op de parkeerplaats vergeet ze dat de versnelling op achteruit staat en schiet naar achter. De remmen piepen, zo hard moet ze erop trappen. Goddank raakte ze de auto achter haar net niet of nog erger liep er niemand net achter haar auto!

Eigenlijk vind ik dat Rick haar ook wel heel snel op moeilijkere stukken weg laat rijden. Het is een moeilijke beslissingen, want op een gegeven moment heeft ze de buurtstraatjes wel door en is het tijd voor hogere snelheidslimiewegen. Alleen zijn die hier vrijwel allemaal vierbaanswegen, dus dan krijg je gecompliceerde dingen als van baan verwisselen. Enfin, de auto is nog heel, al is arme Saskia zich ook rotgeschrokken en laat nu Rick maar even verder rijden.

Als de sandwiches verorberd zijn, zetten ze mij af bij Lofty Salon. Mona is op vakantie, maar heeft gezegd dat Carmen mijn kleur wel kan doen en mijn pony bijknippen. En inderdaad, dat doet Carmen erg goed. Ze foehnt mijn haar zelfs veel leuker en vlotter, dan Mona dat altijd doet. Ik ga proberen het zelf ook zo te krijgen, maar dat zal wel moeilijk zijn.

Intussen zijn Rick en Saskia naar Tysons Corner gegaan. Daar koopt Rick ook zijn eerste panty ooit. Nee, niet voor zichzelf (gelukkig), maar ik heb een ladder in mijn laatste en moet er vanavond een aan. Mijn hemel, ik had niet verwacht dat dit zo'n moeilijke taak zou zijn voor hem! Ik heb de maat en kleur gegeven, maar nog moest er een medewerkster aan te pas komen. Gelukkig heeft die hem wel goed geadviseerd.

Thuis pakken we in voor een nachtje weg. Het Microsoft "Kerst"feest is vanavond. Inmiddels is dat een traditie om het in januari te houden, wat wij wel leuk vinden. Het wordt een casino feest in het Lansdowne Resort in Leesburg. Omdat dat drie kwartier rijden is, hebben we besloten er na het feest te overnachten. Saskia blijft thuis en krijgt Kaylee te logeren.

Het resort ligt prachtig met uitzicht op de Potomac rivier en het Blue Ridge gebergte. Het is vooral bekend om zijn golfbaan, die er nu natuurlijk maar ijzig koud bijligt. Rick is hier al eerder geweest, maar voor mij is het de eerste keer.

Na de auto aan de valetmeneer te hebben afgegeven, checken we in. We krijgen een mooie kamer op de vierde verdieping met een king bed en uitzicht over de golfbaan. Het is nog te vroeg om ons mooi aan te kleden, dus we besluiten een drankje te gaan drinken in de bar. Daar is het erg gezellig en we raken aan de praat met het stel naast ons, die mijn Windows telefoon zien en daar meer over willen weten.

Opeens is het drie kwartier later en haasten we ons terug naar de kamer. Gelukkig duurt het niet lang om ons te verkleden en op te maken. Ik draag mijn groene cocktailjurk en Rick zijn beige pak.

Beneden is het meteen te zien, waar het feest is. Op een enorm scherm bij binnenkomst staat het logo van Microsoft. We worden eerst op de foto gezet en krijgen daarna lekkere hapjes aangereikt. De hors d'oeuvres varieren van pittige gamba's tot miniquiches met geitenkaas en paprika, heel lekker! Zelfs Rick, die zegt niet van geitenkaas te houden, neemt een tweede ervan.

Al gauw zien we een aantal bekenden. Rick stelt mij ook voor aan een nieuwe teammember, Sean. Hij is ook een beetje een "bekende Amerikaan", want hij speelde de PC in een paar van de reclames van Microsoft. Natuurlijk moet ik een foto maken van deze "celebrity", die daar hartelijk om moet lachen.


"I'm a PC" Sean

Om een uur of zeven staat het buffet klaar. We hebben gelukkig al een paar stoelen bezet aan een van de tafels, want er blijken veel te weinig zitplaatsen te zijn. Heel veel mensen moeten staand eten.

Het eten vind ik erg lekker, vooral de kleine bordjes met een stukje gerookte zalm, garnalen met grits en werkelijk de zachtste biefstuk, die ik ooit heb gegeten. Ook de desserts, mini taartjes en mousses, zijn precies wat ik erg kan waarderen.

Intussen zijn de speeltafels ook open en speelt er een live band. Rick haalt ons "geld", $25000 per persoon maar liefst! Jammer, dat het niet echt is! We vinden nog een paar stoelen aan een van de Blackjack tafels en spelen maar.

Helaas is de muziek zo ontzettend luid dat we moeten schreeuwen om ons verstaanbaar te maken, dus veel conversatie is er niet. Om tien uur zegt de jongen, die voor dealer speelt, opeens dat dit de laatste hand is. Wij zijn verbaasd, want op de uitnodiging stond dat het feest tot middernacht zou duren. Hij houdt echter vol en we geven onze chips terug.

We denken nog even een hapje dessert te eten, maar ook dat is al opgeruimd. Ze zijn zeer efficient daarin hier! Rick ging tijdens het eten even een drankje halen en voor ik het wist hadden ze zijn ongegeten stuk biefstuk al weggeruimd!

Buiten de grote zaal is de muziek iets minder en we hebben een lang gesprek met een van Ricks collega's, die Keniaans is, en haar man, die Deens is. Vooral hij en ik hebben een interessante conversatie over onze emigraties.

Tegen elven lopen we de zaal weer binnen en zien tot onze verbazing dat alle speeltafels nog bezet zijn. Ik vraag wat chips van "onze" dealer terug en hij verontschuldigt zich dat hij het mishad met de tijd. Ach, geeft niet, zo kunnen we toch nog een paar rondjes spelen.


Precies om middernacht houdt de band ermee op en nemen wij ook meteen afscheid. Boven gaat het licht al heel snel uit, want ik vooral ben doodop. Toch was het weer een erg leuk feest, zoals ieder jaar eigenlijk wel en ik was blij me goed genoeg te voelen om te gaan.

Zondag

We hebben tussen half tien en tien uur ontbijt in de kamer besteld, denkend dat we dan lekker uit kunnen slapen na de late avond. Alleen heeft men in dit resort besloten dat het ok is om op zondag om acht uur al door "housekeeping" luid op kamerdeuren te laten kloppen!!

Enorm irritant is het! Niet alleen klopt ze op onze deur, die we niet open doen, maar op alle deuren in de gang. We hebben geen van beiden geweldig geslapen en ik was eigenlijk net pas in slaap. We denken dat ze na een ronde is vertrokken, maar een half uur later is ze terug! Dit keer doet Rick wel de deur open en krijgt het verwijt dat hij dan "Do Not Disturb" had moeten ophangen. Hij merkt terecht op dat dat weinig had uitgemaakt, want wij horen haar bij al onze buren ook kloppen.

Enfin, zo goed en zo kwaad als het gaat, doezelen we verder tot er door room service op de deur wordt geklopt. De koffie is lekker sterk en de gepocheerde eieren met toast gaan er goed in. Dit resort heeft zeker een goede keuken!

Dan is het alweer tijd om in te pakken en uit te checken. Op de terugweg gaan we langs La-Z-Boy om naar meubilair voor onze family room te kijken. Wat er nu staat valt letterlijk uit elkaar. De veren van mijn stoel zijn bijvoorbeeld kapot en ik zit in een soort gat.

Hoog tijd voor vervanging, dus, en er is dit weekend een goede "sale" van 25% korting. We worden heel goed geholpen door de manager en denken een keuze gemaakt te hebben. Thuis moeten we nog even opmeten, maar het ziet er erg goed uit.

Het is intussen al lunchtijd geweest en de magen knorren. Naast de meubelwinkel is een nieuwe drive thru Starbucks, waar we ieder een van hun artisan sandwiches bestellen. Die gaat er heel goed in!

Katja sms-t "CRAZY NIGHT!!!!" en ik weet dat ze dienst had bij het Christiansburg Rescue Squad (24 uur dit keer!), dus vraag haar waarom. Het blijkt dat ze een dronken bestuurder moesten redden op de I-81. De man was op de een of andere manier uit zijn auto geslingerd en er zeer slecht aan toe.

Ze hebben hem (eigenlijk had het per helicopter gemoeten, maar het weer was te slecht daarvoor) naar Roanoke gebracht (40 minuten verderop), want daar is een goede trauma afdeling. Katja is er duidelijk van ondersteboven. Haar captain denkt niet dat de man het gaat halen. Gelukkig verwondde hij niemand anders in zijn dronkenschap. Dat zullen beelden zijn geweest, die lang op Katja's netvlies zullen blijven. Ik blijf het knap vinden dat ze dit werk kan doen.

De rest van de middag gaat de haard aan en blijven we lekker thuis rommelen. Ik ben toch wel doodop van gisteravond, dus veel komt er niet uit mijn handen. Vanavond lekker voor de tv hangen, Once Upon Time kijken en dan op tijd naar bed!