Oud en Nieuw 2011-12

Oudejaarsdag

Om de een of andere reden heb ik niet lekker geslapen, dus ik blijf nog een half uurtje liggen, nadat Rick is opgestaan. Eigenlijk zouden we een king bed moeten kopen, want mijn kussen dat helemaal om mij heen gaat neemt heel veel plaats in en dat maakt het vrij krap. Pas als Rick uit bed is kan ik me een beetje uitstrekken. Probleem is echter dat we een speciaal bed hebben dat niet makkelijk te vervangen of verbreden is.

Mijn eerste daad van vandaag is het oliebollendeeg maken en laten rijzen. Ik bedenk me dat ik vorig jaar vier pakken heb gemaakt, maar dit jaar maar drie heb besteld. Ik ga ze dan maar wat kleiner maken. Overnacht heb ik rozijnen in rum geweekt, die ik in een van de pakken doe.

Als de oliebollenmix aan het rijzen is, beraad ik me over wat mijn beweging gaat zijn vandaag. De zon schijnt uitbundig en het is maar liefst vijftien graden. Cosmo gaat aan de lijn en we gaan een lange wandeling maken. Ik loop de heuvels op en ren de heuvels af. Na bijna 7 mijl (zo'n elf km!) heb ik pas mijn 10000 stappen bereikt!

Rick heeft inmiddels de kinderen aan het werk gezet. Ik heb een net lijstje met te maken hapjes afgedrukt tot de schaal precies. De salades maak ik zelf, maar het helpt heel erg om de anderen de prikkertjes te laten maken. Al gauw zien een aantal schalen er weer feestelijk uit.

De Atlanta oliebollenmix bevalt mij heel goed. Zo'n luchtig beslag kreeg ik met Koopmans volgens mij niet, of ik moet het vergeten zijn. Het rijst letterlijk de pan uit! Van de eerste pan bak ik 23 oliebollen, de tweede (met rozijnen) 27 en de derde ook 27! Het is nota bene 16 graden en zeer aangenaam buiten bakken! Dat is weleens anders geweest, als ik dik aangekleed zat te bibberen bij de frituurpan!


Terwijl ik aan mijn salades ga en Rick en Kai nog verder helpen, gaan de meiden naar de mall. Katja heeft op de valreep nog een feestjurkje nodig voor vanavond. Zij gaat met een groep vrienden het nieuwe jaar in Washington inluiden, nu ze eindelijk 21 zijn en mogen drinken.

Katja komt terug met een erg leuk jurkje en schoenen met hakken, waar je "u" tegen zegt! Hoe ze daar de straten van Washington in gaat lopen is een raadsel, maar Katja kennende gaat dat haar ook lukken. Ze zijn van plan om naar Heaven and Hell te gaan. Ik ben benieuwd, het is alweer heeel erg lang geleden dat Rick en ik echt uitgingen in Washington!

De rest van ons eet brood met worst en tomatensoep en dan komen al snel Saskia's vrienden en vriendinnen binnendruppelen. Als eerste komt Jimmy, haar vriendje. Zijn ouders en broertjes zijn ook mee om kennis met ons te maken. Heel erg aardige mensen zijn het. Jimmy vinden wij ook een leuke jongen.

De basement is vol met 12 tieners voor de deurbel gaat voor onze eerste gasten. Het zijn Mary Ellen en Phil en Phils moeder, die ik ook ken. Al gauw gaat de bel bijna constant en wordt het een gezellige drukte. De meeste mensen hebben wijn of champagne mee en een paar een fruit- of groenteschaal, die lekker licht zijn bij de oliebollen. Die laatsten verdwijnen als sneeuw voor de zon! Volgend jaar toch maar weer vier pakken bakken.

Voor we het weten is het half twaalf. Met behulp van Kai en Karin leg ik het buffet klaar, terwijl Rick met Ross en Chuck de champagne voor de volwassenen en cider voor de kinderen schenken. Net op tijd voor het aftellen van het vallen van de bal in New York zijn we klaar!


Ten, nine, eight, seven, six, five, four, three, two, one...Happy New Year roepen de kinderen bij de tv enthousiast. Na mijn nieuwjaarskus van Rick en Kai en Saskia knuffelen, wensen we onze vrienden en vriendinnen een heel fijn Nieuwjaar. Ik voel me altijd zo rijk, als ik al die dierbare gezichten om ons heen zie. We lopen de deuren bij elkaar niet plat, maar het zijn stuk voor stuk gezellige mensen, die altijd voor elkaar klaarstaan.

Tot onze verbazing steken onze achterburen dit jaar ook vuurwerk af. Dat is voor het eerst en bij mijn weten zijn het geen nieuwe bewoners. Rick, Ross en Chuck kunnen nu ook niet meer wachten en roepen iedereen naar buiten.

Hier in Virginia mag sierwerk, maar niets dat de lucht ingaat. Vorig jaar hielden de mannen zich daar netjes aan, want het jaar daarvoor dreigde iemand in de straat achter ons de politie te bellen. Kennelijk lappen de heren dat dreigement dit jaar aan hun laars, want er zijn een paar spectaculaire vuurpijlen bij! Er is zeker een kwartier aan vuurwerk en de kinderen vermaken zich met sterretjes.


Er is gelukkig geen politie te bekennen, althans niet terwijl wij afschieten. Na ons schieten onze overburen nog een partij af en daar komen wel twee politieauto's op af. Vast en zeker zijn die geroepen voor ons vuurwerk, maar daar is nu natuurlijk geen spoor meer van te bekennen. Ik ben benieuwd of de mannen volgend jaar weer zo (over)moedig zijn, want onze cul de sac schijnt wel op een "hou in de gaten" lijstje bij de politie te staan.

Het buffet wordt met veel bewondering bekeken en er wordt zeer goed van gegeten (gelukkig!). Ook het groepje tieners smult. Om een uur of half twee nemen de meeste mensen afscheid. Alleen Lorraine en Niall blijven, de eerste om mij te helpen het voedsel op te ruimen en Niall om met Rick Kinect te spelen.

Terwijl Lorraine en ik al kletsend aan het opruimen zijn, gaat opeens de deurbel. Het is al na tweeen, dus ik denk dat iemand misschien iets vergeten is. Tot mijn verbazing zijn het echter nog nieuwe gasten!

Beth, de buurvrouw, die twee weken geleden haar voet op de trampoline brak, haar man en een bevriend stel van hun komen kijken of ons feestje nog in gang is. Zij komen van een gemaskerd bal bij de Country Club en zijn keurig gekleed! Het feestje is voorbij, maar ik nodig ze binnen om nog even op het nieuwe jaar te toasten.

Om drie uur neemt iedereen dan toch afscheid en Rick en ik vallen doodvermoeid in ons bed. Ik ben echter kennelijk over mijn slaap heen, want het lukt me maar niet weg te doezelen.

Nieuwjaarsdag

Pas als de zon opgaat val ik in slaap om met schrik om negen uur weer wakker te worden. Ik denk slaapdronken dat het tien uur is en dat zou opstaan betekenen. Helemaal blij zie ik dat ik nog een uurtje mag blijven liggen.

Dat maakt alle verschil, want als ik om tien uur Katja hoor thuiskomen sta ik met gemak op. Rick is al op, die vond ons bed niet lekker liggen en is beneden verder gaan doezelen. We maken de andere twee ook wakker en kleden ons voor de jaarlijkse brunch.

Onderweg naar het hotel vertelt Katja over haar avonturen. Een saaie avond heeft ze op haar hakken van zeker tien centimeter absoluut niet gehad. Ze heeft een jongen ontmoet, die haar met graagte haar Nieuwjaarskus gaf en die ze nog vaker hoopt te zien.

Ze hebben de hele avond gedanst en toen het tijd werd naar huis te gaan konden ze geen taxi naar de metro vinden. Volgens Katja hebben ze anderhalf uur gelopen naar het dichtstbijzijnde metrostation door nachtelijk DC. Katja overigens op haar blote voeten, want op die hakken lukte dat niet.

Ergens onderweg schijnt Katja nog tegen een jongen, die een pizza had, gezegd te hebben dat zij daar ook wel zin in had en voor ze het wist gaf hij de rest aan haar. In de metro hielp ze een jongen, die had overgegeven, en eenmaal weer hier werden ze door de vader van haar huisgenootje opgehaald. Daar hebben ze gelogeerd en op zijn hoogst twee uur slaap gehad.

Het verbaast ons dat Katja zo monter is, maar ze heeft in ieder geval een superleuke vol avonturen avond gehad. En, ook al ben ik op haar leeftijd heel vaak in DC uitgeweest en was het toen nog een gevaarlijke stad, ik ben toch weer blij dat ze heelhuids thuis is!

Al sinds het begin van ons leven hier in Amerika hebben we de traditie opgevat te gaan brunchen op Nieuwjaarsdag. Net als de afgelopen paar jaar gaan we naar de Fairmont in Washington. Daar krijgen we mimosa's (Katja en ik) en jus d'orange (de anderen) en genieten van de luxe lekkernijen, die er staan.

Zoals altijd heeft vooral de vis mijn aandacht. Heerlijke gerookte zalm, krabklauwen, verse oesters en gamba's vullen mijn bord. Ook hebben ze martini glazen met kleine hapjes, onder anderen tonijntartaar en mini scallops. Ook de anderen vinden van alles van hun gading.


Het is ook weer heel gezellig met zijn vijven, want vorig jaar ontbrak Katja. We laten dan ook een familiefoto maken, want bij het maken van de jaarlijkse fotokalender voor dit jaar bemerkte ik dat we daar maar bar weinig van hadden. Na ons tegoed gedaan te hebben aan de al even zalige desserts "rollen" we terug naar de auto.


Thuis volgt de laatste traditie van de afgelopen weken. Jaren geleden vond Rick de boom zo kaal, nadat alle Kerstcadeautjes waren uitgepakt. Hij stelde toen voor er eentje te bewaren voor Nieuwjaarsdag om de geboorte van het nieuwe jaar te vieren. Zo gezegd, zo gedaan, dus er liggen nog vijf ongeopende pakjes onder de boom.

Een voor een, van jongste naar oudste, pakken we uit. Ik ben helemaal blij, als ik mijn langwerpige pakje zie. Er zit een heel leuk Swatch horloge in! Mijn andere Swatch heeft een enorme barst in de wijzerplaat en is daardoor niet meer waterdicht, helaas. Deze nieuwe heeft het bijkomende voordeel dat de wijzers in het donker oplichten. Mijn bling liefhebbende zelf vind het een erg leuk horloge!

Katja gaat terug naar bed, want zij gaat vanavond nog terug naar Blacksburg rijden. Morgen in alle vroegte rijdt ze dan met een paar vrienden naar New Orleans (zo'n 1300 kilometer!). Ze heeft een gratis kaartje voor de Sugar Bowl footballwedstrijd van Virginia Tech tegen University of Michigan gekregen van een vriend gisteren.

Dat is heel bijzonder, dus daar kon ze geen nee tegen zeggen. Maar jee, het is weer loslaten van onze kant, hoor! Dat is me niet even een rit. Natuurlijk is Katja er zelf helemaal opgewonden van, New Orleans is ook niet bepaald een saaie stad!

Kai moet werken en de rest van ons is ook moe en computert wat aan. Halverwege de middag besluit ik Cosmo voor een wandeling mee te nemen. Het is weer zeer aangenaam buiten, hoewel de zon, waarmee deze eerste dag van het jaar begon, inmiddels achter de wolken is verdwenen.

Dit jaar ben ik van plan om aan een foto per dag project mee te doen. Deze lijkt me wel leuk, want er is een maandelijks thema. Ik stel mijn kleine nieuwe toestelletje in op zwart-wit, het januari thema, en ga op zoek naar een foto. Het wordt uiteindelijk toch deze van Zorro vandaag, dankzij Cosmo's gedoe (lees verder).


Gelukkig heb ik mijn grote DSLR niet mee, want even later ziet Cosmo een onderkruipseltje van een hondje aan de overkant, zo klein dat ik hem niet eens in de gaten had. Cosmo dus wel en gaat zo te keer dat hij me doet struikelen. Gelukkig is het nieuwe cameraatje schokproef, al zit er wel een deukje. Helaas is mijn pols dat niet, daar zit nu een vervelend wondje, grrrr!!!

Voor Katja vertrekt eten we nog wat van de overblijfselen van het buffet van gisteravond. De salades vind ik de tweede dag nog lekkerder smaken! Dit jaar is er niet zoveel over als andere jaren, een goed teken.

Onze buurvrouw Lorraine brengt een schaaltje met het traditionele Amerikaanse Nieuwjaarsdagmaal. Vooral in de zuidelijke staten wordt dat op Nieuwjaarsdag gegeten, omdat het geluk zou brengen. De black eyed peas zijn een soort peulvrucht en die wordt gekookt met bacon en groente. Hier een uitleg over hoe die traditie geluk zou brengen. Wij vinden het in ieder geval erg smakelijk!


Vanavond lekker even de Boer Zoekt Vrouw special kijken en dan vroeg naar bed. Gelukkig hoeft Saskia morgen nog niet naar school en heeft Rick ook nog vrij, dus nog even rust voor het vroege opstaan weer begint.

Iedereen nu officieel een heel gelukkig Nieuwjaar en ik hoop veel leuke (blog)contacten op te doen in 2012!

PS: De leverancier van FitBit in Nederland, Trendhoek, heeft me het volgende geschreven dat ik voor eventueel geinteresseerden doorspeel:
Misschien vindt u het leuk om een korting voor uw lezers te geven als ze bestellen bij Trendhoek.nl. Ik heb hiervoor zojuist een code aangemaakt op de site voor een korting van 5% op de bestelling. Dit is voor 10 klanten mogelijk in de periode van nu tot eind januari 2012. De kortingscode is KBK2011.