Een nieuwe Fitbit

Nog een ochtend, verzuchten Saskia en ik. Daarna heeft zij een vierdaags weekend. Vier dagen geen wekker om half zes voor haar en geen wakker worden van de radio in de badkamer voor mij.

Als Saskia met Jimmy naar school is vertrokken, blijf ik nog een tijdje liggen. Ik voel me nog steeds niet beter, mijn oren doen ook bij tijd en wijlen pijn. Als dat zaterdag nog zo is ga ik het antibiotica recept toch gebruiken.

Rick belt al vroeg (voor hem dan) uit San Diego. Hij was daar vanochtend op het nieuws! Ik zoek al de hele dag naar de video, maar helaas staat die volgens mij niet op de site van Fox News daar. Misschien krijgt Rick het later nog toegestuurd. Dat zou wel zo leuk zijn, zo vaak wordt hij niet live geinterviewd voor het nieuws.

Bij de sportschool is de stairmaster nog steeds buiten werking. Wanneer die gemaakt zal worden weet de luilak, die in het kantoortje werkt, niet. Dat is het enige nadeel van zo'n kleine, eigenlijk best slecht gerunde, sportschool. Dat en de hygiene, waar ze het niet zo nauw mee nemen. Maar het sociale aspect trekt me teveel om naar een grotere keten te gaan.

Dan maar weer de crosstrainer, waar ik een half uur van intervals op doe. Omdat ik zo hard bezig ben, check ik mijn Fitbit niet tussendoor. Na het halve uur flink zweten ben ik dan ook benieuwd hoe het met mijn stappen staat.

Alleen...niets verschijnt, als ik op het knopje druk! Wat ik ook probeer, hij blijft zwart. Ik ben er echt wel aan verslaafd, duidelijk, want ik baal enorm! Vanochtend werkte hij nog prima. Ik vraag me af of het de batterij kan zijn en houd het tweede half uur op de crosstrainer voor vandaag voor gezien, zodat ik dat thuis kan gaan testen.

Even ben ik opgelucht, als ik het batterijtje wel zie verschijnen. Alleen, de batterij is niet leeg en als ik op het knopje druk gebeurt er nog steeds niets. Wel registreren mijn nummers op de website, dus duidelijk is het knopje stuk.

Fitbit geeft een jaar garantie, dus ik vul hun formulier voor mankementen in. Ze beloven binnen drie dagen te reageren. Wat? Minstens drie dagen zonder Fitbit, hoe ga ik dat overleven?

Intussen email ik Rick om te vragen of hij toevallig de bon nog heeft. Dat is het geval, hij heeft hem zelfs in zijn email en zendt hem mij toe. Volgens hem moet ik gewoon naar de Microsoft Store teruggaan en kijken of ze er daar wat aan kunnen doen.

Daar heb ik een hard hoofd in, want die knop is door hen niet te maken en het is al ver na de dertig dagen dat je iets terug kunt brengen. Toevallig wilde ik al naar de Microsoft Store om een koptelefoon te kopen en wie niet waagt, die niet wint, dus op naar Tysons Corner rijd ik.

Bij de winkel word ik meteen vriendelijk geholpen. De koptelefoon heb ik snel uitgekozen en intussen kijkt een technisch persoon naar de Fitbit. Hij heeft natuurlijk ook al gauw door dat daar niets aan te doen is. Ik verwacht dus dat hij gaat zeggen dat ik Fitbit ervoor moet benaderen (het is twee maanden en een week na aankoop).

Bijna geloof ik mijn oren dus niet, als hij zegt dat hij mijn leven makkelijk gaat maken. Eigenlijk is het ver over de periode, maar hij neemt de stukke Fitbit toch terug en geeft mij er een nieuwe voor in de plaats. Wauw! Ik ben best gewend aan goede klantenservice in dit land, maar dit is wel heel erg schappelijk! Ik bedank hem meerdere malen en met een glimlach van oor tot oor loop ik terug naar de van.

Saskia heeft weer eens geen appels meer en ik wil een aantal reismaat toiletspullen kopen. Bij Safeway hadden ze daar vroeger een ruim assortiment van, maar nu ik ze nodig heb natuurlijk niet meer. Ik neem dan de appels maar mee en loop naar de CVS ernaast.

Daar hebben ze ruime keuze aan miniprodukten, allemaal bekende merken ook nog. Een blik op mijn horloge laat zien dat het opeens al half drie is! Ik heb nog geen lunch gegeten en had ook geen trek, maar nu rammelt mijn maag opeens flink.

Bij Starbucks is vrijwel alles uitverkocht, dus ik loop naar de Quizno's. Daar eet ik eigenlijk vrijwel nooit (terwijl Rick er dol op is) en weet nu weer waarom. Ik bestel een "bullet" met tonijnsalade en dat is een nogal kleffe hap. Waarschijnlijk ben ik verwend door Manhatten Bagel en Panera, die beiden erg lekkere tonijnsalade en brood hebben.

Tot mijn verbazing is Saskia nog niet thuis. Ze blijkt na school te zijn gebleven om haar fotografieprojekt af te maken. Saskia vindt de donkere kamer erg leuk, maar de fotografielerares niet, dus helaas wil ze daar volgend jaar niet mee door. Het is langzamerhand weer de tijd om haar vakken te gaan kiezen. Ze wil dolgraag weer Duits doen in plaats van Latijn, maar zal daarvoor naar een andere school moeten bussen. We zullen zien.

Opeens krijg ik een telefoontje of ik Saskia en haar vrienden bij Dairy Queen op kan hlalen. Het is begonnen met regenen, dus ze willen niet naar huis lopen. Gelukkig hebben we een van, want ze is met vier vriendinnen en een vriend.

We hebben het er in de auto over dat het Virginia Congres alweer besloten heeft dat de scholen niet voor Labor Day (begin september) mogen openen. Dit onder invloed van de pretparken en strandtenten en dergelijke, want die zouden dan inkomsten missen.

Maakt niet uit dat studenten in deze staat minstens een week minder tijd krijgen om hun AP materialen te leren in vergelijking met andere staten. Die examens zijn landelijk op dezelfde dag in mei. Ik kan me soms erg opwinden over de "lobby" hier. Geld is belangrijker dan goede resultaten in het onderwijs.

Saskia en ik bestellen Chinees vanavond. Dit restaurant maakt hun gerechten ook gestoomd, dus perfect. Het is erg lekker en leuk om samen te eten. Dan komen de verhalen ook altijd los. Saskia overweegt nu om vegetarisch te worden of liever "pescatarisch", schaaldieren mogen dan wel, want ze eet al nauwelijks vlees. Dat doet mij met de ogen knipperen, want vroeger was biefstuk zo ongeveer het enige vlees dat zij at.

Het is alweer de laatste avond voor Rick thuiskomt. Ik kan echt niet wachten! Soms mis ik hem meer dan anders en dit keer, misschien omdat ik vorige week zelf ook weg was, is het een "meer" week. Rick vermaakt zich in ieder geval in San Diego, want plaatste allerlei foto's uit de dierentuin daar.

Over foto's gesproken, ik vind het steeds meer een uitdaging om een goede zwartwit foto te maken. Vooral op dagen als vandaag, wanneer ik eigenlijk "nergens" kom. Dan maar weer eentje van hier binnen, kristallen: