Nieuwe brillen

Jongens, ik vind mijn bed 's ochtends veel te lekker tegenwoordig!  Schandalig laat sta ik ook vandaag weer op, pas net na negenen!  Rick staat ook op en gaat naar zijn werk, ondanks dat ik hem er nog erg moe uit vind zien en hij zelf ook zegt moe te zijn.  Maar ja, hij heeft een goed argument dat hij op zijn werk ook voornamelijk aan de computer zit, net als thuis.

Het is prachtig weer, maar er staat een half uur Tabata training op mijn sportagenda.  Rick heeft daar een app voor geschreven op mijn telefoon en ik zet hem zachter, zodat andere sporters geen last van het piepje hebben.  Met Tabata doe je iedere oefening heel intensief voor 20 seconden en dan 10 seconden rust, herhaal acht keer.  Aan het einde van iedere oefening voelen mijn spieren als pudding.  Ik doe oefeningen, die de grote spieren vooral gebruiken.

De 32 minuten vliegen voorbij en het halve uur cardio ook.  Bij binnenkomst merkte ik dat ik mijn sportschool"sleutel" kwijt was.  Heel vreemd, want dat is gewoon een grijs "lelletje" dat aan mijn sleutelhanger hangt.  Het moet eraf gevallen zijn toen ik mijn sleutelbos aan mijn tas hing gisteren.  Gelukkig is het makkelijk een nieuwe te krijgen van Travis.

Bij Manhattan Bagel haal ik wat dunne bagels voor de lunch, die Kai en ik samen op het deck nuttigen.   Het is heerlijk weer, zo'n 25 graden en niet vochtig.  Ik hoop het morgen voor de rondleiding ook te hebben.  Dat loopt wel zo lekker.

Gisteren heb ik bij de oogarts ook een recept voor een nieuwe bril gevraagd.  Kai heeft ook hard een nieuwe bril nodig en een ogencheck.  Dat is ook voor hem alweer een aantal jaren geleden en zijn bril is helemaal gekrast.   We gaan dus naar Lenscrafters in Tysons Corner. 

Daar staat bij de opticien dat je zo binnen kunt lopen, maar het is half drie en ze zullen pas om vier uur tijd hebben voor Kai.  Teruggaan naar huis is geen optie, want overal staat het verkeer vast.  Ik ga dus om te beginnen mijn nieuwe bril in de winkel uitzoeken.

Mijn huidige bril heb ik al meer dan tien jaar en natuurlijk is het montuur compleet uit de mode.  Maar ja, ik draag het ding vrijwel nooit, dus het ging nog wel mee.  De afgelopen week had ik echter wat last van mijn lenzen en werd dus gedwongen die afzichtelijke bril te dragen.  Het werd me wel heel duidelijk dat die aan vervanging toe is, want ik kan er ook minder goed mee in de verte kijken.

Een bril kopen is ook helemaal geevolueerd, vind ik uit.  Allison helpt me heel goed en ik kies vijf monturen, die ik leuk vind staan.  Dan neemt ze met de computer foto's van mij met de brillen op, eentje van voren en eentje van de zijkant.  Telkens zet ze twee brillen naast elkaar en het is verbazend makkelijk op die manier een keuze te maken.  Kai, Allison en ik zijn het erover eens dat mijn keuze het beste staat.

Dan wacht me wel een kleine teleurstelling, want ze hebben de glazen, die ik nodig heb, niet voorradig.  Ik zal dus een week tot tien dagen nog met mijn oude bril moeten doen.  Ach, na een decennium moet dat ook nog kunnen.  Met mijn AAA kaart krijg ik 30% korting, dus ook weer meegenomen.

We hebben nog ongeveer een half uur voor Kai's afspraak, dus we gaan wat winkelen.  Mijn oogpotlood van Sephora kon ik vanochtend niet slijpen, vanwege slecht hout, en het is een favoriete kleur.  Ik laat het zien, want het was nog vrij nieuw, en mag een nieuwe uitzoeken.  Het is een van de kleintjes van $5, maar ik vind het weer prima service. 

Ze hebben op het moment zulke leuke kleuren en ik wil wel wat experimenteren.  Behalve het blauwe oogpotlood neem ik ook paars en koper.  Eens kijken hoe dat staat.  Ik weet dat het ook "mijn" kleuren zijn na de kleurenanalyse van vorig jaar.  Daarbij nog wat mooie oogschaduw en bruine mascara en Petra is weer happy.  Behalve rond mijn ogen gebruik ik geen make up, dus dat mag wel wat opvallender.

Intussen heb ik Kai opgedragen te bedenken of hij nog iets nodig heeft voor zijn reis naar Oostenrijk eind deze maand.  Hij wil nog wel graag wat t-shirts van PacSun, waarvan er een wit wordt, als je erop blaast (door de hitte).  Dat vindt Kai natuurlijk prachtig, dus hij loopt er de hele tijd op te blazen.  Het kind zit er nog in.

Kai's ogen zijn maar een klein beetje achteruit gegaan en hij kiest een Oakley bril, die iets lichter is dan zijn oude.  Ook daarvoor moeten de glazen besteld worden.  Hopelijk komt alles voor we naar Florida gaan aan.  Zo waren we toch meer dan tweeeneenhalf uur in de mall voor "even" een paar brillen bestellen.  Zogenaamd heb je je bril in ongeveer een uur bij Lenscrafters, maar wij natuurlijk weer niet.

Tysons Corner heeft de beste abstracte foto mogelijkheden

Op de terugweg stop ik bij de ABC winkel (ABC staat voor Alcoholic Beverage Control).  Hier in Virginia (het verschilt per staat) kun je wijn en bier in de supermarkten e.d. krijgen, maar andere alcoholische dranken moeten bij de ABC winkel gekocht worden.  Onze Aperol is op en dat is mijn favoriete zomerse aperitiefje, dus ik koop een nieuwe fles.  Hij is in de uitverkoop wat me doet vrezen dat ze hem niet goed genoeg verkopen.  Hopelijk blijft het wel in het assortiment.

De volgende stop is Whole Foods, waar Kai ook van alles lekkers vindt.  Hij heeft een liefde opgevat voor Parrano Robusto van Uniekaas en ik vind die ook erg smakelijk.  Ook zijn we beiden dol op de Sahale snacks, niet te versmaden mixen van noten met gezonde andere dingen, zoals gedroogd fruit en vlas (?, hier flax) zaden.  En natuurlijk hoort bij een Aperol spritz ook Prosecco, die ik in de speciale koeler gauw koud laat worden.

Thuis vind ik een berichtje voor Rick op het antwoordapparaat.  Het is van een verpleegster van het Fairfax County Health Department over zijn recente ziekte.  Ze wil dat hij haar terugbelt voor een routine gesprek.  Rick vindt het vreemd, maar ik vind het juist goed.  Zij wil waarschijnlijk nagaan of Rick ergens heeft gegeten, waar hij die bacterie op had kunnen lopen of anders een bepaald produkt heeft gegeten.  Rick herinnert zich niet iets ongewoons te hebben gegeten, maar ik vind het goed dat ze zulk soort dingen in de gaten houden.

De beste foto die ik van het nestje kon maken (klik voor de grote versie)

Het is lekker genoeg om avondeten buiten te eten.  Cosmo is vreemd aan het snuffelen vlak naast de eettafel.  Eerst denk ik dat er eten is gevallen, maar er ligt niets.  Dan kijk ik door de spleet in het hout en zie een vogelnest.  Dat niet alleen, maar er liggen tenminste twee roze babyvogeltjes in.  Zo te zien pas geboren, nog geen veertjes.  Ik denk dat het robins zijn.  Heel slim gebouwd, want geen van onze huisdieren kan erbij.

Wat een genot is dit weer zo buiten te zitten.  En nee, het wordt nooit gewoon, al is dit in de zomer bijna dagelijks mogelijk.  Daarvoor heb ik, denk ik, te lang in West Europa gewoond en altijd geleerd om zulke dingen niet als vanzelfsprekend aan te nemen.