Naar Annapolis

Rick verrast me vanochtend met ontbijt op bed van Starbucks!  Onze internet server werkt niet en Rick probeerde die naar de reparateur te brengen in de hoop dat hij vandaag nog gemaakt zou kunnen worden.  Helaas gaat de winkel pas om tien uur open, dus ik zal de pc weg moeten brengen.  Zo’n onverwachts lekker ontbijtje is natuurlijk niet te versmaden!

Net voor tienen vertrek ik dus met de PC naar EQ Computer Repair.  Althans dat dacht ik, want als ik bij het adres wat Rick me gaf aankom, wordt het daar helemaal verbouwd en er is geen computerwinkel te bekennen.  Wat nu?  Gelukkig zijn er wat mensen aan het werk, die me wijzen op een klein papiertje met het nieuwe adres.  

Alleen zie ik daar enkel een nagelsalon.  Toch klopt het adres, dus ik zeul de zware PC naar binnen en vraag of er hier ook een computerreparatie bedrijf is.  Dat blijkt gelukkig wel het geval te zijn, helemaal achter in het pand.  Vervelend genoeg, want zonder dit apparaat kunnen wij bijvoorbeeld niet printen, blijkt er meer loos, dan Rick dacht, en moet er een onderdeel besteld worden.  Vandaag zal het dus niet gemaakt kunnen worden.  

Dit alles duurde langer dan ik had verwacht.  Gauw haast ik me naar de sportschool, onderweg nog even het recept voor Saskia’s acne medicijn bij de Rite Aid afgevend.  Dat kan ik over een uur weer ophalen dus dat komt mooi uit.   Ik moet toegeven dat ik vandaag door het uur cardio heenploeg en heel blij ben als het gedaan is.

Vandaag wordt echt zo’n dag dat ik van alles even snel wil doen, maar het dan een stuk langer duurt opeens.  Even het medicijn van Saskia ophalen duurt een kwartier, omdat er iets is met een recept van iemand anders.  Geduld is niet mijn sterkste kant, maar gelukkig is er nu Wordfeud om de tijd toch nuttig te besteden.

Opeens heb ik enorme zin in pho en haal dat voor de lunch bij Pho Thang Long met hun overheerlijke bubble ijskoffie.  Daarna gaan Saskia en ik op weg naar de mall.  Zij rijdt en ik begin warempel te denken dat ze klaar is voor haar uren met een professionele instructeur.  Rick heeft haar ook beloofd dat binnenkort voor haar te regelen.  

Mijn “kleine” zus wordt volgende week veertig en daar wil ik haar een bijzonder cadeautje voor sturen.  Bij Pandora kies ik hetzelfde zilveren armbandje, als ik heb.  Eigenlijk wilde ik daar de “Sisters” bedel bij geven, die mijn zus mij voor mijn verjaardag gaf.  Ik ben teleurgesteld als blijkt dat ze die niet meer hebben.  In plaats daarvan kies ik een cupcake om deze mijlpaalverjaardag voor haar te vereeuwigen, ook erg leuk.

Nu ik hier toch ben ga ik gelijk bij Lenscrafters kijken of mijn bril klaar is.  Daar zouden ze over bellen, maar ik heb nog niets gehoord.  Hij blijkt er wel al te zijn en zit goed, dus kan meteen mee.  Ik ben benieuwd of ik, nu ik een moderner montuur en de juiste sterkte heb, die bril ook vaker ga dragen.

Rick en Kai gaan morgen op een avontuur samen, waar ze een picknick voor nodig hebben.  Saskia heeft ook een aantal boodschappen nodig, die we allemaal bij Giant halen.   Na Saskia thuis afgezet te hebben  en het cadeau voor mijn zus ingepakt te hebben, breng ik dat naar het postkantoor.   Bij 7-Eleven haal ik ook nog een paar zakken ijs voor de koelbox.

Kai heeft inmiddels de koelbox al schoongemaakt en we vullen hem met de picknickspullen voor morgen.  Dan pakken we de van in, want we gaan straks naar Annapolis en zullen daar logeren.  Ik ga ook mee om morgen een fotosafari in het oude plaatsje te doen.  Helaas heeft Saskia morgen nog een examen, dus zij blijft onder toezicht van buurvrouw Lorraine thuis.

Zodra Rick terug is uit zijn werk gaan we op pad.  Het is nu natuurlijk midden in het spitsuur en alle hoofdwegen staan vast.  We besluiten dwars door Washington te rijden, wat ook wel wat verkeer oplevert, maar een vrijwel rechte lijn naar Annapolis is.  Dat blijkt een goede keuze te zijn.  Eenmaal door Washington kunnen we met 130 kilometer per uur naar de hoofdstad van Maryland rijden. 

Daar zoeken we de Westin op, waar Rick met Starwood punten een nacht heeft geboekt.  Dit is een heel mooi nieuw hotel en we hebben uitzicht op de militaire begraafplaats.  We hebben twee dubbele bedden en een opblaasmatras mee voor Kai. 

Na de spullen naar de kamer te hebben gebracht rammelen de magen enorm, want het loopt al tegen achten.  Het hotel ligt ongeveer anderhalve kilometer buiten het centrum van dit historische plaatsje.  We besluiten te gaan lopen en zien wat we onderweg tegenkomen.

Het is hier zo aan het water opeens een stuk frisser dan bij ons en morgen gaan Rick en Kai ook de halve dag op het water doorbrengen.  Kai heeft niets met lange mouwen mee, dus we kopen eerst een jack voor hem bij de T-Shirt Factory. 

Daarna lopen we langs Main Street naar de haven.  Onderweg zien we O'Brien's wat een lekker menu heeft.  Ik val nu ongeveer flauw van de honger, dus kan niet wachten iets te eten!  Ze hebben vooral veel vis, dus helemaal mijn ding.

We krijgen een heel aardige serveerder, Mike.  Ik vind hem helemaal aardig als hij mij in alle ernst om mijn ID vraagt, als ik een bloody Mary bestel.  Hij noemt me "miss" (gewoonlijk worden vrouwen met "madam" aangesproken) en kijkt eens twee keer naar de geboortedatum op mijn rijbewijs, ha ha.  Kennelijk is het hier donker genoeg om de rimpels te laten verdwijnen, toch leuk.

Enorme oesters!

Het eten is prima.  Mijn dozijn oesters komen uit de James rivier in Virginia en zijn werkelijk gigantisch en heerlijk.  Als hoofdgerecht neem ik weer eens twee voorgerechten: de gerookte zalm met Iers soda brood en de spinaziesalade.  Precies genoeg en het is erg lekker.  Ook Rick doet iets soortgelijks met soep en crab sliders.  Kai neemt een sandwich. 

Na het eten heb ik geen zin meer om terug te lopen, dus we nemen een taxi.  Onderweg kletst Rick honderduit met de Indiase chauffeur.  Die vindt het heel zielig voor de mannen dat ze morgen om kwart voor zes al op Kent Island moeten zijn, hier zo'n twintig minuten rijden vandaan.  Zeker voor Kai, die tegenwoordig rond het middaguur opstaat, zal dat best moeilijk zijn.  Maar ze gaan samen een leuk dagje besteden.

In de kamer internetten we wat en dan is het slapen geblazen, want hun wekker zal om kwart voor vijf al afgaan.  Gelukkig mag ik dan nog lekker een aantal uren blijven liggen!