Vaderdagweekend

Zaterdag

Na de toch wel vermoeiende dag van gisteren slapen we vanochtend voor ons doen een gat in de dag.  Met een kop koffie en gepocheerde eieren ga ik op het deck verder wakker worden.  Saskia heeft drie vriendinnen te logeren gehad.  Hoe die allemaal in haar vrij kleine kamertje passen is me altijd weer een raadsel. 

Nadat de meiden naar huis zijn weet ik niet wat me overkomt!  Saskia's muziek gaat aan en zingend gaat ze haar kamer rigoreus ontmesten.  Nu is dat ook wel heel erg nodig en er komen zakkenvol troep uit.  Kennelijk was het haar ook opeens te erg.

Al Wordfeudend doe ik mijn 10000 stappen boven op de crosstrainer.  De tijd gaat al spelend zoveel sneller en ik ga er niet langzamer door.  Intussen gaan Rick en Kai naar Target om spullen voor in het huisje volgende week en speeltjes voor op het strand te halen.  Ze komen met heerlijke drijfbedden terug, ik kan niet wachten!

Het is alweer schitterend zomerweer, dus de middag breng ik al Nederlandse tijdschriften lezend op het deck door.  Vermakelijk is dat niet alleen Cosmo, maar nu ook de katten het vogelnestje onder het deck doorhebben.  Er wordt gesnuffeld en gekrabt, maar de vogeltjes zitten veilig.  Rick zet even een trapladdertje neer, zodat ik wat foto's boven het nestje kan maken.  Heel goed zie ik het nog steeds niet, maar ik geloof dat er drie vogeltjes inzitten.

Vanavond hebben we met Niall en Serena afgesproken te gaan eten.  De keuze is gevallen op de Mad Fox Brewing Company waar ze bitterballen op het menu hebben.  Die smaken weer erg lekker, al zijn ze heel anders dan de Nederlandse bitterballen, gevuld met gehakt en groentes.  Ook hebben we pretzels met een kaassausje als voorafje om te delen.  Ook die smaken goed.

Serena en ik bestellen hetzelfde hoofdgerecht, de zwarte bonen-bulgur burger met een kop komkommer gazpacho.  Vegetarisch, dus, en het smaakt heel erg lekker, al trekken de mannen hun neus ervoor op.  Zij hebben zalm en pizza, die er ook goed uitzien.

Niall en Serena hebben zin in dessert.  Ik heb daar nooit zoveel mee, dus laat Rick er een kiezen om te delen.  Dat wordt de "Birra Misu", tira misu met bier, een lekker licht dessert met lange vinger koekjes.  Nialls cheesecake is echter enorm!  Hij krijgt er de helft nog niet van op!

Na afloop drinken we nog een drankje bij ons buiten.  We genieten allemaal van de vuurvliegjes, die als Kerstlichtjes in de bomen dansen.  Serena merkt, net als ik eerder, op dat er dit jaar heel veel zijn.  Het lijken er ieder jaar meer te worden, wat natuurlijk een goed teken is.  Tegen elven nemen zij afscheid en gaan Kai en Rick sterren kijken door de telescoop.  Saskia en ik zijn moe en zoeken gauw ons bed op.

Zondag

Met schrik word ik om half tien wakker.  Ik had me zo voorgenomen om negen uur op te staan en Rick zijn vaderdagontbijt op bed te bezorgen.  Hij is nu ook al op, dus we gaan samen ons wekelijkse Starbucks ontbijt halen.  Ik neem een venti ijs-Americano en een chicken sausage wrap.  Ook koop ik alvast wat Via voor in Florida.

Na het ontbijt maken we ons gauw klaar om naar Washington te gaan.  We gaan voor het eerst naar een baseballwedstrijd (honkbal) van de Washington Nationals.  Het is er schitterend weer voor en we hebben er zin in, want de Nationals spelen tegen de New York Yankees, natuurlijk een van de bekendste teams in baseball.  We vertrekken bijna twee uur van tevoren, want het verkeer is meestal erg slecht naar de wedstrijden toe en we moeten nog onze parkeerpas bij "Will call" ophalen.

Na een uurtje bereiken we het stadion en Rick zet mij af om de parkeerpas te halen.  Alleen heb ik geen idee waar dat is.  Gelukkig zijn de medewerkers erg behulpzaam en vind ik het loket al gauw.  Ook het verkrijgen van de pas gaat heel makkelijk.  Ik moet de credit card en mijn rijbewijs laten zien en voila.

Rick heeft intussen een ommetje gemaakt en door heel langzaamrijdend verkeer haalt hij mij een kwartiertje later weer op.  We hebben een parkeerpas voor de M parkeerplaats en vinden uit dat die heel erg gunstig ligt.  Bovendien is het gewoon een buiten parkeerplaats, waardoor we straks niet uren hoeven te wachten om een volle parkeergarage uit te kunnen.

We hebben kaartjes via een herverkoopsite gekocht, dus het is altijd even uitvinden of die ook legitiem zijn.  Gelukkig blijkt dat wel het geval.  Eenmaal binnen koopt Rick een Nationals baseball cap en een baseballwedstrijd kan niet zonder bier, dus ik neem een Coors Light en Rick een Heineken.  De kinderen houden het bij water.  De hele wedstrijd lopen verkopers af en aan met ijskoud bier, maar voor mij is die ene genoeg.

Dan gaan we op zoek naar onze zitplaatsen en zijn zeer aangenaam verrast.  We zitten acht rijen van het veld af met ontzettend goed zicht.  Wat me altijd weer opvalt bij sportwedstrijden hier is dat fans van beide teams bij elkaar zitten.  Voor ons zit een groepje van vier mannen, waarvan drie Yankees supporters en een een Nationals supporter. 

Het wordt een leuke wedstrijd, erg leuk weer eens, na vele jaren, een honkbalwedstrijd mee te maken.  We eten lunch van Ben's Chili Bowl, voor mij een half-smoke met ui en chili.  De half-smoke is een worst specifiek voor dit gebied en dat restaurant is er bekend om.  Obama heeft er zelfs gegeten.  Het smaakt dan ook prima!

We kunnen er niet over uit wat een heerlijk weer het is!  Zo'n 24 graden met een briesje en helemaal geen vochtigheid.  Tussen de bedrijven door is er ook nog een wedstrijd van de "presidenten".  De presidenten, die op Mount Rushmore staan, rennen een stukje.  Teddy Roosevelt heeft die race nog nooit gewonnen en dat is kennelijk een standaard grapje, want hij wint op het nippertje vandaag weer niet van Thomas Jefferson.

Ook wordt er natuurlijk van alles verkocht, waaronder pinda's en Cracker Jacks.  Dat specifieke liedje wordt voor de 7e inning ook door het hele stadion gezongen, alsmede YMCA.  De sfeer zit er goed in, maar na de 7e inning staat het 4-1 voor de Yankees en mensen beginnen te vertrekken.  Wij hebben nog bijna twee uur voor onze restaurantreservering, dus we blijven tot het einde.  

Intussen checken Kai en ik de voetbalresultaten, die natuurlijk teleurstellend zijn, maar hier in de vrolijke zonneschijn en in deze heel Amerikaanse omgeving heb ik een "ach, nou ja" gevoel daarbij.  Het was leuk geweest, maar toch zeer onwaarschijnlijk na de laatste twee wedstrijden.

Helaas kunnen de "Nats" niet meer scoren dan de ene home run, die wel erg spectaculair was.  Niet getreurd de Nationals staan nog steeds bovenaan in hun groep, wat heel goed is gezien het team pas in zijn vierde jaar is.  Het stadion is ook mooi nieuw met alle nieuwste snufjes.  We hebben een erg leuke middag gehad, dat is zeker!

Waar wij geparkeerd staan blijkt inderdaad heel gunstig om makkelijk weg te komen.  Ons restaurant, Sur La Place, ligt helemaal aan de andere kant van de stad.  Het duurt dus nog wel een half uur voor we er aankomen.  We zijn nog vroeg voor onze reservering, maar er is een tafeltje vrij buiten waar we mogen zitten.

Er zijn best veel Belgische restaurants in Washington, vind ik, want dit is de vijfde, die wij proberen.  Op het menu staan vooral mosselen op zeker tien manieren voorbereid, maar ook een aantal andere typisch Belgische gerechten, waaronder stoemp, wat op de Nederlandse hutspot lijkt.

De anderen bestellen voorafjes, maar dat is me teveel.  Ik neem wel een hap van Ricks gerookte zalm om asperges en boontjes met een lekker sausje, zeer smakelijk.  Als hoofdgerecht heb ik "Red Devil" (iets met het Belgische voetbalteam te maken, misschien?) mosselen.  Het is een heerlijke combinatie van ui, selderij, harissa, bier en meer. 

Natuurlijk komen er frietjes bij en ik bestel ook de linzen als bijgerecht, want die vindt niemand bij ons thuis lekker en zijn mijn favorieten.  Meestal zijn de linzen hier in Amerika bruin, terwijl ik juist de kleine groene linzen zo lekker vind.  Saskia probeert ze ook en hoera, een persoon in de familie, die ze samen met mij zou eten.  Het is veel te veel eten, dus ik neem de overgebleven linzen mee naar huis.  Die eet ik graag morgen nog als een snack.

Onder mijn begeleiding rijdt Saskia naar huis.  Het gaat van een leien dakje.  Half juli gaat zij beginnen met de professionele rijinstructeur en dan zal ze ongetwijfeld al gauw haar rijbewijs halen.  Naar Florida zullen we haar ook een paar keer laten rijden, hoe meer praktijk, hoe beter.

Thuis geven we Rick zijn cadeautjes.  Van mij krijgt hij een apparaatje om zijn sleutels te kunnen vinden.  Hopelijk dus van nu af aan geen verloren sleutels meer!  Saskia geeft hem een electronische borstel om de grill schoon te maken en Kai het boek "A Secret Life".  Rick is er erg blij mee.

Voor Zorro zijn de dozen en zakken heerlijk speelmateriaal

Kai en Saskia zijn op het moment helemaal in de ban van astronomie, dus gaan op zoek naar een goede plek om sterren te kijken.  Ik raad ze Bull Run Park aan, niet heel ver hiervandaan, maar wel helemaal in de natuur.  Rick en ik drinken nog een drankje en dan is dit heel leuke weekend ook weer voorbij!

Foto's van vandaag staan hier.