Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, januari 31, 2014

Fotograferen in de vlindertuin

Om negen uur spring ik mijn bed uit!  Nou ja, bij wijze van spreken dan, want de laatste keer dat dat gebeurde is enkele decennia geleden, vrees ik.  Ik maak koffie en rooster wafels en geniet van mijn ontbijt.

Daarna haast ik me naar boven om te sporten.  Ik heb vandaag tijd voor een interval van drie kwartier.  Mijn  boek en Wordfeud zorgen er weer voor dat de tijd snel gaat.  Ik vind dat sporten toch iedere dag weer een noodzakelijk kwaad, al zou dat eigenlijk een noodzakelijk goed moeten zijn.

Na een snelle douche kleed ik me niet al te warm aan, gewoon een gebreide jurk en maillot.  Niet alleen is het vandaag eindelijk eens niet zo idioot koud, maar we zullen straks ook in warme ruimtes binnen zijn.  Saskia is inmiddels ook op en belooft ons straks naar de metro te brengen.

Net na elven komt Anja en brengt Saskia ons dus weg.  De trein staat al klaar en iets meer dan een half uur later stappen we bij het Federal Center station uit.  We hebben het erover hoe bijzonder het toch is zomaar weer in de hoofdstad van de Verenigde Staten te lopen.

Bij het museum worden onze tassen heel uitgebreid onderzocht.  Volgens mij is deze dame nieuw, want meestal kijken ze er even snel naar en kunnen we door.  Gelukkig vindt zij geen explosieven, wapens of andere enge dingen in de dieptes van Anja's of mijn tas en we mogen naar binnen.

Mitsitam is verreweg mijn favoriete museum restaurant.  Het is er vandaag heel rustig.  Anja kiest twee salades, een met bonen.  Ik neem mijn favoriete twee soorten ceviche, waarvan er een met baby inktvisjes is.  Anja probeert voor het eerst in haar leven zo'n inktvisje en vindt het ook wel lekker.


Na het eten lopen we over de Mall naar het Natural History Museum.  We maken foto's van het mooie American Indian Museum gebouw en daar vind ik mijn laatste zwartwit foto, want morgen is een nieuwe maand en een nieuw thema.
Bij de ingang van het Natural History museum worden onze tassen bekeken zoals ik het gewend ben.  Gauw gauw en je bent door.  Ik denk eerlijk gezegd dat het simpele feit dat er een controle is veel misdadigers al tegenhoudt.

Wij lopen naar boven en kopen kaartjes voor de vlindertuin.  We doen onze jassen uit en laten die buiten, want het zal binnen flink warm en vochtig zijn.  Een paar minuten later kunnen we naar binnen in de subtropische tuin.  Wat een kleur weer en je wordt gewoon automatisch vrolijk van de fladderende kleurige diertjes.

Anja en ik fotograferen er op los.  Steve, een van de vrijwilligers, is, in tegenstelling tot de andere medewerker, die enkel bij de uitgang staat, zeer praatgraag.  Van hem krijgen we de tip dat er in september hele groepen monarch vlinder bijeen komen in New Jersey.  Dat lijkt me prachtig om te zien!

Om het kwartier worden er groepen mensen toegelaten.  Vrijwel niemand houdt het zo lang als wij uit, dus we hebben het dan even druk en daarna weer de kamer, want meer is het eigenlijk niet, voor onszelf.  Na zo'n anderhalf uur besluiten wij ook genoeg foto's te hebben, al rukken we ons met moeite weg uit deze kleurrijke wereld.

Beneden bezoeken we nog de Windland Smith Rice tentoonstelling van winnende natuurfoto's, die hier ieder jaar is.  Kijk, ik denk dat ik soms best een leuke foto neem, maar deze foto's zetten je dan meteen weer op je plaats.  Onvoorstelbaar, hoe mooi!  Klik op de link en kijk naar de foto's, ik raad het van harte aan.

Anja en ik lopen terug naar de Metro.  Dit keer stappen we bij Federal Triangle op en moeten even staan, maar de reden dat ik altijd voor Metro Center opstap is dat veel mensen daar uitstappen om over te stappen en inderdaad krijgen we dan een zitplaats.

Saskia wacht ons weer op in Vienna.  Anja gaat naar huis en Saskia en ik gaan onze nagels laten doen.  Ik heb geen afspraak gemaakt dus krijg "Halley".  Een lief Vietnamees vrouwtje, die vrij goed Engels spreekt.  Ik geef haar ook punten voor een leuke Engelse naam, de meesten kiezen namen als "Mary" of "Tracy".

Saskia gaat voor donkergrijze nagellak en ik voor donkerblauwe.  Het is al donker, dus Saskia chauffeert.  We gaan naar Le Pain Quotidien voor het avondeten.  Daar staat heel wat veganistisch op het menu en Saskia kiest daaruit de chili met drie soorten bonen.  Ik neem de spinazie en champignon quiche en die is ook enorm lekker!

Rick vliegt intussen naar huis en om negen uur krijg ik het telefoontje dat hij weer veilig geland is.  Een taxi brengt hem thuis en Cosmo rent naar buiten om Rick te begroeten.  Ik niet, want zo warm is het nou ook weer niet, dus binnen volgt een blije reunie.  Het weekend kan beginnen!

Foto's van de vlinders staan hier.
























donderdag, januari 30, 2014

Gezellig etentje met mijn jongste

Gisteravond vroeg Saskia of ze bij Kaylee kon blijven logeren.  Vannacht was ik dus alleen met mijn viervoetige vriendjes, een voorproefje van volgend jaar als Rick op reis gaat.  Flapjack kwam bij gebrek aan Saskia om bij op bed te liggen dan maar bij mij en Cosmo sliep, zoals altijd, aan de voet van mijn bed.

Het is weer berekoud en ik heb nog nooit zoveel nachten achtereen een heuse warme pijama aangehad!  Het helpt wel, want ik heb heerlijk geslapen en word pas om een uur of acht wakker, ongekend voor mij!  Na nog wat doezelen verlaat ik mijn warme bed toch maar weer eens.  Ik zou best beer willen zijn, de hele winter doorslapen lijkt me wel wat.

Warme koffie, warme bosbessen wafels en een bakje lekkere bessen en ik kan er weer tegenaan.  Vandaag heb ik een gewichtenroutine op mijn programma staan.  Gek genoeg zie ik daar al dagen tevoren tegenop, want ik heb een hekel aan gewichten, maar het is eigenlijk zo verschrikkelijk makkelijk te volgen. Misschien zijn sommigen hier erin geinteresseerd, dus ik zal het eens beschrijven.

Op mijn telefoon heb ik een tabata timer app.  Tabata is 20 seconden oefening doen, 10 seconden rust, dan weer 20 seconden, 10 seconden rust, dit acht keer achtereen.  Ik heb acht oefeningen, die bij elkaar alle spiergroepen gebruiken en doe die met acht pond gewichten.

Tweeendertig minuten later ben ik klaar en voelen mijn spieren flink gebruikt.  Intussen kijk ik tv, dus het gaat allemaal snel.  Als iemand geinteresseerd is in de individuele oefeningen hoor of lees ik het wel.  Met Sharons personal training en deze routine een of twee keer per week hoop ik mijn spieren sterk te houden.

Na afloop ga ik boven een half uur op de elliptical om wat Fitbit stappen te krijgen.  Dan ga ik gauw douchen, zodat ik aan de rest van de dag kan beginnen.  Saskia is intussen ook thuis.  Zij gaat haar kamer opruimen.  Het gaat goed met haar, ik heb het gevoel mijn jongste weer een beetje terug te hebben.

Met Cosmo in de auto rijd ik naar Fairfax.  Daar zitten de twee winkels waar ik wil zijn in hetzelfde winkelcentrum.  Maar ik begin met lunch bij Panera tussen die twee in.  Hun winter power salade met linzen, quinoa, bieten en meer is superlekker en een kop boerenkool, bonen en worst soep is precies goed om me op te warmen.

Na het eten loop ik Party City naast het restaurant binnen.  We hebben zondagavond wat mensen uitgenodigd om de Super Bowl te komen kijken en daar koop ik wat versieringen, bordjes, servetjes e.d. voor.  Ze hebben van alles voor beide teams, maar ik houd het neutraal, al zijn wij voor de Seahawks.

Dan is het eindelijk Cosmo's beurt, die al ongeduldig op de passagiersstoel is gekropen en me door de voorruit van de van ziet aankomen.   Hij mag mee naar binnen bij Petco.  Dat is altijd overduidelijk een groot plezier voor hem.  

Hij snuffelt, steelt een paar hondenkoekjes uit hun open bar (oeps, maar de medewerkers lachen erom) en geniet met zijn hele hondzijn.  Ik voel me bijna schuldig als ik afreken en Cosmo weer mee naar buiten trek!

Het is prachtig zonnig weer, al zijn de temperaturen nog net rond het vriespunt en staat er toch wel een bijtend windje.  Ik besluit direct bij thuiskomst Cosmo ook mee te nemen voor zijn lange wandeling van vandaag.  Onderweg zoek ik ook mijn zwartwitte foto van vandaag en dat wordt een achttiende eeuws graf in de achtertuin van een huis in onze buurt.
Na mijn Lumosity oefeningen en daarna een paar uur geworsteld te hebben met Portugese voorzetsels op Duolingo is mijn brein gefrituurd, zoals we dat hier zo mooi zeggen.  Gelukkig komt Laura met haar massagetafel om een broodnodige massage te geven.  

Gisteravond opperde ik tegen Saskia om bij Sweet Ginger te gaan eten, wetend dat dat een van haar favoriete restaurants is.  Tot mijn vreugde stemde ze daarmee in.  We krijgen een tafeltje en bestellen edamame en spinaziesalade om te delen.

Zoals altijd is de sushi en sashimi hier goed, al vind ik de tonijn smaken alsof die bevroren is geweest.  Ja, ik weet het, sashimi snob, maar na een tijdje proef je het verschil tussen vers en ooit bevroren goed.  Maar dat maakt allemaal niet uit, want we kletsen gezellig en ik geniet van deze een op een met mijn jongste!

Thuis gaat het haardvuur weer aan.  Saskia haalt Laura op en gaat in de basement films kijken.  Nog een laatste nacht zonder Rick.  Opeens is deze week toch ook weer omgevlogen.

woensdag, januari 29, 2014

Filmbezoek en een ijskoude wandeling

Gisteravond toen ik Cosmo zijn voor het slapen gaan wandeling gaf sneeuwde het licht.  Het verbaast me dan ook niet als ik weer een witte wereld zie als ik om acht uur Saskia ga wekken.  Er ligt maar een centimeter of zo, maar het is toch altijd ook weer mooi.

Het blijkt dat er elders in onze county meer is gevallen en de scholen openen twee uur verlaat vandaag.  Dat betekent dat Saskia pas om vijf voor half twaalf op school hoeft te zijn.  We doen het dus lekker rustig aan en eten ontbijt bij het haardvuur.  Buiten waait het en vriest 14 graden (gevoelstemperatuur -21) dus haast om naar buiten te gaan hebben we zeker niet.

Alweer vind ik het heerlijk om de elliptical te hebben.  Enkel een trap op en ik kan aan mijn sporten beginnen.  Mijn plan is een uur cardio, maar dat loopt anders, want na een kwartier vraagt Saskia of ik haar naar school kan brengen.

Zo laat zou ze ver weg moeten parkeren en de kou gaat inderdaad door merg en been.  Ik zet Saskia dus bij school af en ga dan thuis weer door met sporten, maar bij elkaar heb ik nu maar tijd voor een half uur.  Nou ja, ook niet zo erg voor een keer.

Mijn zwartwit foto van vandaag heb ik al snel

Gauw neem ik een douche en kleed me dan goed warm aan in mijn skibroek, die eruit ziet als een gewone broek, en mijn Noorse trui.  Daar krijg ik geen spijt van, want het is overal enorm koud!

Net als ik klaar ben gaat de deurbel en Lia en Anja staan op de stoep.  Wij hebben afgesproken te gaan lunchen en daarna naar de bioscoop te gaan.  Dat leek ons een perfecte besteding van een ijskoude middag.

In mijn van rijden we naar het Mosaic District.  Daar kiezen we een tafeltje bij Le Pain Quotidien en smullen van de lunch daar.  Ik moet me altijd bedwingen om niet iedere keer hetzelfde te bestellen en probeer dit keer eens de quinoa cake met allerlei groentes en hummus.  Een heel goede keuze, die op mijn favorieten lijstje gaat.  Anja en Lia hebben beiden een van hun enorme, maar ook zeer smakelijke salades.  De dames trakteren mij op mijn lunch, waarvoor nog heel hartelijk dank!

Na de lunch lopen we al rillend naar het Angelika Film Center.  We kopen kaartjes voor Her en zien dat er verder nog geen stoelen bezet zijn.  Dat blijft de hele film zo, we hebben de zaal voor onszelf.  Wel een typisch gevoel en af en toe kunnen we zo ook zonder bang te zijn anderen te storen wat opmerkingen over de film maken.

Dat doen we zeker, want de film zet aan het denken.  Het is aan de ene kant erg romantisch, aan de andere kant ook wel bizar.  Hoe zou het zijn om een relatie met een kunstmatige intelligentie te hebben?  Werkelijk een film, die ik iedereen aanraad en hij is bij tijden nog echt grappig ook.

Om een uur vier is de film klaar en bij ons thuis neem ik afscheid van Lia en Anja.   Het was weer een erg gezellige middag!

Met Chris heb ik afgesproken dat ik haar zou bellen als ik thuis was om met de honden te gaan wandelen.  Cosmo en ik gaan haar en PJ ophalen en we lopen naar Nottoway Park.  Het is erg koud, maar ook wel weer heel lekker om een stuk buiten te lopen.  

Het bospad is besneeuwd en soms wat ijzig.  De honden snuffelen ieder hoekje, duidelijk helemaal blij weer eens een goede wandeling te krijgen.  Op een gegeven moment zie ik een groep herten zo'n twintig meter verderop.  Cosmo heeft ze nog niet door en ik probeer een foto te maken.

Daarbij laat ik per ongeluk Cosmo's riem vallen net op het punt dat hij de herten ook opmerkt.  Als een pijl uit de boog rent Cosmo achter de herten aan.  We zijn dan wel in een park, maar een drukke weg is niet ver weg.  Ik roep Cosmo dus nogal in paniek terug en gelukkig komt hij dat ook.  Blij dat hij een herder is en geen jachthond, want onze vorige hond Brynna trok zich nooit wat van mijn roepen aan.

Na dit leuke avontuur loopt Cosmo zo mak als een lammetje mee terug naar huis. Die arme herten zullen zich  hem wel heugen.  Chris en ik spreken af volgende week weer te gaan, ik vind het wel erg leuk zo.

Saskia en ik gaan ons avondeten bij Sunflower halen.  Hun wakame soep is mijn favoriete soep hier, zo lekker en licht.  Daarbij de General Tso's Surprise, mijn favoriete hoofdgerecht daar, of eigenlijk het enige hoofdgerecht dat ik er echt lekker vind, want de rest van degenen, die ik heb uitgeprobeerd, smaakte vreemd.

Vanavond kijk ik eens de voorrondes van American Idol.  Eigenlijk vind ik dat het leukste deel van deze talentenjacht.  Er zijn altijd heel goede stemmen bij, maar ook mensen, die enkel om op tv te komen meedoen.


dinsdag, januari 28, 2014

Polar Vortex bezoek nummer 3

Brrr, wat is het koud als ik om half zes wakker word!  Voor de derde keer deze maand bezoekt de inmiddels door velen gehate "Polar Vortex" ons.  De wind waait hard en het voelt als -25 buiten zie ik op mijn telefoon.


Ook mist er iets op die telefoon, namelijk een aankondiging van Fairfax County Public Schools dat de scholen verlaat zullen openen.  Saskia had daarop gehoopt, maar helaas voor haar is het vanochtend dus om zes uur opstaan geblazen.  Ik druk haar op het hart zich heel warm aan te kleden, gelukkig hoeft ze niet op een bus te wachten.

Het is zo koud dat ik besluit mijn fleece trui aan te trekken alvorens verder te slapen.  Ik denk dat ik die vannacht al direct bij het slapengaan aantrek.  Misschien is het wel omdat Rick niet naast me slaapt, maar het lijkt een stuk kouder in onze kamer dan de vorige keren dat we in de diepvries zaten.

Met moeite sta ik om een uur of negen op.  Cosmo vindt het zelfs koud en doet zijn behoefte gelukkig heel snel!  Intussen pruttelt de warme koffie en toast ik een paar bosbessenwafels.  Daarbij nog een bakje verse bosbessen, frambozen en aardbeien (ik wed dat onze grootouders of zelfs ouders dat niet konden schrijven midden in de winter) en het is een lekker ontbijt.

Vandaag staat er een uur interval op de elliptical op mijn sportprogramma.  Ik begin aan een novella (kort verhaal) van Roxanne St. Claire en lees het in dat uur uit.  Nu heb ik de Bullet Catchers serie (helaas) uit en begin aan een van haar andere series, de Guardian Angelinos.
Mijn trouwe metgezel

Na mijn douche kleed ik me zo dik mogelijk aan en ga dan Vienna in.  Om te beginnen ga ik bij Noodles & Company lunch eten.  Lekker warm en met veel groentes ook erg gezond.  Ik besluit eens een voor mij nieuw gerecht van hun menu te kiezen, de Indonesian peanut saute.  Ik moet zeggen dat het een nieuwe favoriet is, flink pittig is de pindasaus ook.

Na het eten waag ik me de kou weer in en rijd naar Calumet Photographic.  De Tamron 18-270mm lens, die ik voor Kerst heb gekregen, is 62mm in plaats van de 72mm van de vorige (hij is ook een stuk lichter, trouwens).  De filters, die ik heb, passen dus niet op deze nieuwe lens.

Al gauw vind ik de UV- en polarisatiefilters.  Bij Great Falls ben ik ook weer eens mijn lenskap verloren en ben helemaal blij hier een kap te vinden met een snoertje dat ik aan mijn camera vast kan maken.  Hoeveel van die dingen heb ik met de jaren al  verloren!

Op de terugweg haal ik mijn avondeten bij Whole Foods.  Dat breng ik gauw naar huis en kom tegelijk met Saskia aan.  Zij had vandaag twee midterms, examens halverwege het schooljaar, die zwaar meewegen voor het cijfer.  Ze denkt dat ze ze redelijk gemaakt heeft, even duimen dus, want voor een van de vakken staat ze onvoldoende en heeft ze de afgelopen weken veel bijles gehad.

Bij Lofty Salon wordt me een lekker glas wijn aangeboden en doet Taylor vandaag onder toeziend oog van Mona mijn haarkleur.  De wekker wordt voor drie kwartier gezet en ik lees en speel Wordfeud.  Het is zo ontspannend!  De kleur ziet er weer goed uit en Mona knipt mijn haar netjes bij.
Mijn zwartwit foto voor vandaag bij Lofty Salon

Saskia sms-te of ik misschien op de terugweg oordopjes voor haar bij Radio Shack kan kopen.  Prima, zolang zij de ijskast voor ik thuiskom in zoverre schoonmaakt dat wat erin stinkt alsof er iets dood in is gegaan weg is.  Daarmee stemt Sas in en ik koop bij Radio Shack voor ons beiden Skull Candy oordopjes, want de mijne zijn ook stuk en het is makkelijker om de Portugese uitspraak ermee te horen.  

Tot mijn schrik zie ik dat ik nog maar voor tien mijl benzine in de van heb.  Ik vraag me af of de kou ook meer benzine verbruikt, want gisteren waren het er nog meer dan vijftig!  Ik wilde met deze kou niet gaan tanken, maar heb geen keuze en gooi de van vol bij de Shell.  Een pluspuntje is dat ik maar liefst vijftig cent per gallon (ong. 4 liter) krijg met onze Giant punten.

Thuis tref ik inderdaad een niet meer stinkende ijskast aan en een volle vuilniszak.  Dat is wel het "gevaar" van zo'n grote Amerikaanse ijskast, dingen worden al gauw naar achteren geschoven en vergeten.  In ieder geval stinkt het niet meer.

Laura en Saskia maken een of ander wel erg lekker ruikend veganistisch maal en ik hoor ze om van alles en nog wat giechelen in de keuken.  Intussen doe ik mijn Lumosity spelletjes en leer een heel aantal nieuwe Portugese werkwoorden.  Dit is een heel lange les op Duolingo, dus ik doe de tien lessen en dan is het genoeg voor vandaag.

Voor mijn avondeten heb ik vanavond een moot van de superlekkere Whole Foods citruszalm, spruitjes, want Rick houdt daar niet van, en vers olijfstokbrood   Het smaakt allemaal prima.  De haard gaat aan, de verwarming hoog en ik moet alleen straks nog even voor Cosmo naar buiten waar het alweer -12 is.  Het ziet er gelukkig naar uit dat de ergste kou na morgen geleden is.

Vanavond houdt president Obama zijn State of the Union, zo'n beetje Prinsjesdag vergelijk ik het mee.  Hij spreekt het Congres en genodigden toe.  Interessant altijd en nu "stem" ik ook mee op Bing.  

maandag, januari 27, 2014

Gezellig dagje met vriendinnen

Om acht uur ga ik Saskia even wekken, die gezegd heeft om die tijd op te moeten staan.  Aangezien zij zich de afgelopen paar weken een aantal keren verslapen heeft, omdat haar telefoonwekker niet afging, wil ik er zeker van zijn dat ze deze belangrijke laatste week van het kwartaal op tijd opstaat.

Een kwartier later roep ik haar nog eens, want ik hoor maar niets.  Met wat gemor staat Saskia op en Kai en ik volgen niet veel later.  We eten samen ontbijt en dan vertrekt Saskia naar school en Kai laadt zijn auto weer in om terug naar Richmond te gaan.

Tegelijkertijd als Kai wegrijd ga ik naar de sportschool.  Ik heb besloten vandaag een half uur cardio voor mijn personal training te doen, want erna heb ik er geen tijd voor vandaag.  Ik ben zoals bijna iedere week weer blij met de personal training op maandagochtend.  Zo is het toch een stuk makkelijker dan als ik mezelf moet motiveren gewichten te doen en Sharon en ik hebben altijd genoeg te bekletsen.

Thuis spring ik gauw onder de douche en twijfel even wat ik aan zal trekken.  Het is vanochtend gewoon ronduit warm met een graad of 11, maar vanmiddag zullen de temperaturen weer naar onder het vriespunt kelderen. Ik doe dus toch maar weer winterse kledij aan, zucht!

Lia heeft heel lief Anja en mij voor de lunch bij haar thuis uitgenodigd.  Onderweg stop ik nog even bij Safeway voor een bosje tulpen om mee te brengen.  Als ik deur van de van opendoe word die zo door de wind uit mijn hand gerukt.  Ik word letterlijk de Safeway ingeblazen, zo hard waait het! Het koufront is duidelijk aangekomen.

Lia woont een kwartiertje rijden bij mij vandaan en ik vind haar huis met behulp van de GPS zonder problemen.  We gaan meteen aan tafel en er is eerst een heerlijke broccoli soep met zalmsnippers.  Daar lusten we zelfs wel een tweede portie van!

Daarna is er een heel lekkere salade, broodje met artisjok en spinazie en nog veel meer lekkers.  Het is erg gezellig en de tijd vliegt.  Na nog een paar kopjes koffie nemen we weer afscheid, want Anja heeft therapie en ik wil Cosmo voor de kou invalt nog een wandeling geven.  Het was erg leuk zo eens bij iemand thuis te lunchen.

Op weg naar huis zie ik temperatuur al naar beneden gaan, maar het is nog ruim boven nul.  Ik lijn Cosmo gauw aan voor een wandeling door het Southside Park.  Het waait zo hard dat ik het in het bos wel een beetje eng vind met de kreunende en heen en weer zwaaiende takken.  Het wordt ook merkbaar kouder en het laatste stukje doen mijn gezicht en oren gewoon pijn van de kou.

Mijn zwartwitte foto van vandaaag, opkijkend

In het halve uur dat ik weg was is de temperatuur van 5 graden naar -3 gekelderd!!!  Snel zet ik de open haard aan en de verwarming wat hoger.  Mijn boek eindigt het einde en is weer zo spannend dat ik het niet kan wegleggen voor het uit is.  Voor de liefhebsters van romantic suspense raad ik Roxanne St. Claire van harte aan!

Als ik mijn dagelijkse Lumosity en Portugees leren doe zie ik me toch een mooie zonsondergang!  Daar moet ik buiten een foto van maken.  Ik ren zonder jas naar buiten en het wordt heel gauw klik klik, want ik ben meteen verkleumd!  Maar het was de moeite waard.

Vanavond heb ik afgesproken met Kirsten om ergens te gaan eten.  Zij komt mij ophalen en de keuze valt op Alegria.  Dit restaurant heeft lekker Mexicaans eten, maar de eigenaren gaan het binnenkort een bistro maken.  Wij smullen van onze taco's en ik vind het oprecht jammer dat ze het menu gaan veranderen.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik met Kirsten heb gesproken, dus we hebben heel wat in te halen.  Gelukkig is haar leven weer een beetje in het gareel na een heel moeilijke tijd en dat van haar kinderen ook.  Voor we het weten zijn we een paar uur verder en rekenen af, want Kirstens jongste heeft zwemtraining gehad en wacht op haar avondeten wat Kirsten gelijk maar meeneemt van Alegria.

Mijn hemel wat is het intussen weer bitter koud!  We hebben weer een "wind chill advisory" met gevoelstemperaturen van -23 verwacht morgenochtend.  De scholen hebben nog niets laten horen dus ik heb Saskia geinstrueerd zich heel goed in te pakken!
Meike heeft de warmste plek in huis gevonden vlak voor de open haard

Gisteravond vergat ik nog de link naar de foto's van winters Great Falls te plaatsen, die staan hier


zondag, januari 26, 2014

Autoshow, Rick op reis en ijzige watervallen

Zaterdag

Als ik met moeite opsta komt Rick net weer thuis.  Hij heeft ontbijt voor Kai en mij gehaald bij Starbucks en Panera.  We trommelen Kai uit bed (Saskia lukt niet) en we eten gezellig met zijn drieen ontbijt.

Daarna ga ik gauw naar boven om een half uur interval op de elliptical te doen. Rick gaat met Kai mee naar de bank om zijn tijdelijke rekening daar te sluiten.  Die had hij alleen geopend om een obligatie te verzilveren en moet nu gesloten om boetes voor een te laag saldo te voorkomen.

Rick moet vanmiddag op reis, maar we hebben besloten de uren daarvoor nog wat leuke dingen te doen.  Als iedereen gedoucht en aangekleed is vertrekken we naar Washington.  Saskia wil weer niet mee, ik ben benieuwd of dat anders gaat worden als zij ook eenmaal uit huis is.  Ik kan me herinneren dat de andere twee vroeger ook niet altijd zo happig waren met ons mee te gaan.

Het is nog steeds ijzig koud, maar niet meer zo ver onder nul als het geweest is.  Denkend dat het allemaal wel meevalt kleed ik me een stuk minder dik aan.  Dom!!  Er staat een nare wind, die door merg en been gaat, brrrr!!!

Na de auto in een nieuwe parkeergarage gezet te hebben, bedenken we waar we willen lunchen.  Zaytinya is een van mijn favoriete restaurants hier en de heren vinden dat goed, al zie ik dat Rick liever naar het nieuwe City Tap House zou gaan.  Wetend dat ik om hem plezier te doen mee naar Auto Show ga geeft hij mij toch maar liever mijn zin.

Er is een wachttijd (heel ongewoon voor lunch en laat wel zien wat een goed en populair restaurant dit is), maar we kunnen zo in het bar gedeelte aan een tafel plaatsnemen.  Waarom mensen op een  gewone tafel blijven wachten snappen we niet, want dit is precies hetzelfde.

We krijgen de heerlijke "opgeblazen" pita's en een bakje van de bijzondere knoflooksaus waar dit restaurant bekend om is.  Ik bestel de avgolemono, citroen-kippensoep, die heerlijk is.  Ook de knapperige spruitjes met knoflook yoghurt zijn om je vingers bij af te likken. De mannen genieten ook van hun gerechten.


Na het eten lopen we door de ijskou naar het Convention Center waar de jaarlijkse Auto Show wordt gehouden.  Gelukkig hebben we online al de kaartjes besteld, want het is een drukte van jewelste!  Ik heb een tas en moet daarom door de veiligheidscontrole.  De mannen wachten me op, want natuurlijk hebben die dat probleem niet.

Onze kaartjes worden op Ricks telefoon gescand en we krijgen een stempel op onze handen.  Dan lopen we de eerste verdieping van de show binnen.  Hier zijn voornamelijk de "gewone" merken te zien: Buick (hoe spreken jullie dat in het Nederlands uit, trouwens, vroeg ik me opeens vanmiddag af), Cadillac, Ford, Toyota, Chevrolet.  Toyota heeft wel een paar heel futuristische autootjes staan, maar we zijn hier al gauw uitgekeken.
Deze Corvette lijkt mij wel wat

We hebben maar beperkt tijd, omdat Rick naar het vliegveld moet, en hij wil graag naar auto's, die zijn interesse hebben.  Rick heeft deze maand alweer een paar duizend in zijn "citroen" BMW moeten steken en het is echt tijd voor hem om die auto vaarwel te zeggen.

Op de tweede verdieping zijn de meer luxueuze merken te bewonderen.  Ricks interesse gaat uit naar de Audi A6, maar ook de hybrides van Lexus en Infiniti.  Vooral die laatste vindt Rick erg  mooi en Kai en ik ook.  Eigenlijk wil Rick een Tesla, maar die gaan hem nog niet ver genoeg op een "tank".
Deze Infiniti vinden we allemaal heel mooi

Rick neemt uitgebreid video en foto's.  Hij stelt nog voor dat ik ook kijk naar een nieuwe auto, maar ik vind mijn van nog prima.  Als het maar rijdt en comfortabel is, met deze kou zou ik alleen wel het verwarmde stuur dat veel van de nieuwe modellen hebben willen, maar om daar een nieuwe auto voor te kopen...

Het is warm hier binnen en we hebben dorst gekregen dus kopen een diet Pepsi.  Rick heeft gezien wat hij wilde en de tijd begint te dringen, dus we lopen terug naar de auto.  Thuis pakt Rick gauw in en dan gaan Kai en ik hem afzetten bij Dulles.  Rick gaat naar Seattle en komt pas laat vrijdagavond weer terug, een van zijn langere reizen ieder jaar.

Kai en ik rijden terug en bespreken onze Portugese lessen, onder anderen.  We leren Braziliaans Portugees, vertelt Kai, hopelijk verschilt dat niet heel veel van oorspronkelijk Portugees.  Ook hebben we het over zijn kansen om naar Rusland of de Oekraine te gaan.  Vooral dat laatste vind ik op het moment wat angstig.  Kai heeft echter nog niets van beiden gehoord.

Thuis doen we dus nog een aantal Portugese lessen.  Kai is mij wel vooruit, maar gelukkig niet zoveel.  Ik moet zeggen dat ik het toch wel erg leuk vind weer een taal te leren.  Ik neem me voor na dit ook weer verder te gaan met Spaans.  Ik heb om de een of andere reden een blokkage tegen die taal, maar heb er met de jaren kennelijk toch wat van opgepikt, want begrijp meer dan ik zou verwachten.

Voor ons avondeten kiest Kai Pho N More een Vietnamees/Thais restaurant vlakbij.  We krijgen een tafeltje bij het raam en het is me toch koud!  Ik houd mijn jas aan!  Het eten is wel heel erg lekker, ik heb Pad Thai met biefstuk en smul daar echt van.  Het sneeuwt weer een beetje terwijl we hier zitten.  Dit winterse weer gaat nog niet weg, helaas!  Enfin, saai is het in ieder geval nooit.
Flapjack aanbidt de haard
En Snickers heeft honger, net kinderen zijn het!


Zondag

Om een uur of half tien begin ik er eens aan te denken om op te staan.  Maar dan komt Flapjack lekker warm op mijn buik liggen en dat is te schattig om hem weg te jagen.  Om tien uur moet dat helaas toch echt en een luid spinnende Flapjack volgt me naar beneden.  Hij heeft vaak 's ochtends grote liefdesaanvallen, zo erg dat ik moet uitkijken niet over hem te struikelen.

Een half uurtje later maak ik Kai wakker, want we hebben afgesproken crepes als brunch te gaan eten bij Crepe Amour.  Saskia gaat naar Lawrence voor de dag.  Crepe Amour is een heel klein, maar populair restaurant en ook vanochtend weer vrij druk.

Gelukkig voor Kai en mij nemen de meeste mensen hun crepes mee naar huis.  We kunnen dus twee van de tien stoelen bezetten.  Kai bestelt dit keer een hartige crepe met ham en kaas.  Ik neem de "Madagascar" met verse mango, bosbessen en aardbeien.  Ook bestel ik er een Americano bij.  Het smaakt allemaal heerlijk!
Thuis ga ik vijftig minuten op de elliptical.  Eigenlijk wilde ik maar een half uurtje doen, maar mijn boek is zo spannend, dus ik blijf lezen.  Daarna spring ik gauw onder de douche, want Kai en ik willen de natuur in.

Het is vandaag wel weer onder het vriespunt, maar er staat voor de verandering geen wind.  Het is hoog tijd dat Cosmo ook weer eens een goede wandeling krijgt en we nemen hem mee naar zijn favoriete plek: Great Falls.  Het sneeuwt licht als we er aankomen, maar veel stelt dat niet voor.

We zijn niet de enigen, die de watervallen met sneeuw en ijs willen zien.  Het is niet druk, maar er zijn meer wandelaars dan ik had verwacht.  Wij beginnen bij het eerste uitkijkpunt en wauw, zo zien we de watervallen niet vaak.
Het heeft natuurlijk al meer dan een week flink gevroren, dus er is heel wat ijsafzetting.  Verder is het niveau van de rivier precies goed om prachtige watervallen te creeren en de sneeuw geeft er nog een extra dimensie aan.

Na de andere twee uitkijkpunten besluiten we de wandeling langs het canaal en de rivier te gaan maken.  Dat wordt een mooie tippel!  Kai en Cosmo wagen zich op het ijs van het kanaal, mij te glad, maar ik neem wel foto's.  Kai glijdt een steen over het ijs en Cosmo gaat erachter aan.

Verderop maakt een wandelaar mij attent op een reiger in het water.  Hij staat wat verborgen en ziet er koud uit.  Anderen hebben hem ook ontdekt en iemand komt te dichtbij om een foto te nemen.  Volgens mij heeft de vogel het echt koud, want hij vliegt enkel een stukje verder weg en gaat gauw weer op een poot en ingedoken staan.

Het adelaarsnest is ook weer goed zichtbaar, maar het is nog te vroeg om er al vogels op te zien.  We genieten volop en Cosmo ook.  Ik ben blij met de oplaadbare handverwarmers, die Rick me voor Kerst gaf, die heb ik dit seizoen al heel wat nodig gehad.

Nu beginnen mijn tenen echter ook koud te worden en ik stel voor terug naar de van te lopen.  Kai vindt dat prima en Cosmo kennelijk ook, want die valt meteen in slaap.  Ik ben echt blij dat we dit gedaan hebben!  Cosmo wordt echt zeurderig als hij dagenlang achtereen geen afleiding buiten krijgt.

Het is weer zondag, dus na mijn Lumosity en Duolingo oefeningen kijk ik Boer Zoekt Vrouw.  Ik moet zeggen dat ik het leuk vind toch een paar "matches" te zien.  Van het begin af aan zag ik het in Canada al niet zitten met die harkerige boer.  Eerlijk gezegd heb ik wel met hem te doen. Wat de overgebleven twee gaan kiezen zal me benieuwen (hoewel dat in Tanzania wel duidelijk leek).

Voor het avondeten houden we het makkelijk en bestellen, zoals zo'n beetje zondagavond traditie is geworden, van Zpizza.  Dat we regelmatige klanten zijn blijkt wel als de bezorger vraagt of Rick niet thuis is. Hun pizza is dan ook heerlijk vers met gezonde ingredienten.

Kai gaat morgenochtend terug naar Richmond en ik ben hem echt dankbaar dat hij dit weekend thuiskwam. Natuurlijk had ik me alleen ook prima vermaakt vandaag, maar met Kai was het een heel stuk gezelliger!


vrijdag, januari 24, 2014

Een koud, maar desondanks productief dagje

Rick staat al vroeg op, maar ik draai me nog tien keer om voor ik uit mijn warme bed kom.  Dan verbaast me de lage temperatuur in onze kamer ook niks, want Rick heeft gisteravond om onverklaarbare redenen het raam geopend en vergeten het te sluiten.  Serieus?  Het is nog -13 als ik om negen uur opsta!

Als ik beneden kom is de technicien al hard bezig onze gashaard te repareren. Rick en ik zijn helemaal blij als hij vermeldt dat er een onderdeel kapot is en hij dat kan maken! Hoera, weer een gezellige haard met dit bitterkoude weer.  Inderdaad doet alles het een uurtje later weer perfect.

Rick zorgt er intussen voor dat Kai's naam in zijn paspoort wordt gecorrigeerd.  Om de een of andere reden denkt men dat "Tristan" als "Tristen" wordt gespeld, zucht!  Nu moeten wij dus extra betalen om de fout van een administratief medewerker recht te zetten.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik houd de haard meteen aan.  Saskia heeft eigenlijk school, maar voelt zich nog helemaal niet lekker.  Er is vandaag niets belangrijks gaande, dus ik meld haar weer eens ziek.  Dit zal ik volgend jaar toch echt niet missen!

Na mijn ontbijt van wafels en vers fruit moet ik van mezelf naar boven om te sporten, een uur interval.  Ik ben blij dat we de elliptical hebben, zodat ik niet naar de sportschool hoef.  Aan de andere kant is er dan ook niets sociaals te aan.  Gelukkig is mijn boek weer spannend en het uur gaat snel.

Intussen krijgen we bericht van het schooldistrict dat een heel aantal schoolbussen door de kou niet op tijd of zelfs  helemaal niet zullen komen.  Ouders wordt aangeraden hun kinderen niet te lang buiten te laten wachten.  Ik vraag me dan af hoeveel mensen dat bericht al op de bussen wachtend ontvangen.  Ten noorden van ons zijn er verwarmingen voor de bussen en garages, maar hier zijn deze koude temperaturen zo ongewoon dat daar geen budget voor is.

Gelukkig hoef ik me er verder geen zorgen om te maken en volgend jaar al helemaal niet meer, vreemde gedachte na zoveel jaren.  Ik ga Vienna in voor wat boodschappen en neem Cosmo mee in de van.  Hij krijgt zo ook eens wat anders dan ons huis en de tuin te zien.  Ik moet wel lachen hoe intens hij alles door de autoruit bekijkt.  Bij iedere hond waar we langsrijden blaft hij enthousiast.

Bij Manhattan Bagel haal ik een dunne bagel met ei, kaas, asperges en champignons voor mijn lunch.  Daarna rijd ik door naar Whole Foods.  Saskia heeft toch besloten vegetarisch weer een kans te geven en wil graag Fage yoghurt daarvoor.  Ik heb zelf ook een paar dingen, die ik hier wil kopen.

Het is druk en ik moet even wachten op een parkeerplaats.  Ik neem mijn enorme Duitse boodschappentas mee en laat Cosmo achter in de auto.  Dat vindt hij helemaal prima en vandaag hoef ik niet eens een raam op een kier te zetten, het beetje water dat ik in Cosmo's bakje heb gegoten is ondanks de verwarming bevroren!  Het is dan ook nog steeds -10.

Als ik naar de supermarkt loop bedenk ik me dat ik mijn handschoenen in de auto ben vergeten.  Zin om terug te lopen heb ik niet, maar ook bij Whole Foods binnen is het koud en ik raap gauw alles wat ik nodig heb bij elkaar en mijn handen zijn ijskoud! Zodra ik terug in de auto ben gaan die handschoenen weer aan.  Mijn hemel, wat is het pijnlijk ijzig koud overal!!!

Gisteren dacht ik aan mijn zilveren bedelketting uit mijn kindertijd.  Nu bedeltjes weer zo in zijn lijkt het me leuk die weer te gaan dragen.  Alleen is het zilver wel heel erg zwart en dof geworden.  Ik besluit het te gaan poetsen en dan ook maar meteen de rest van het zilver hier in huis.


We hebben een verzilverde theeset, die helemaal zwart is.  Ook de onder anderen antieke theelepeltjes van mijn oma zijn gewoon zwart en glanzen niet meer.  We hebben een tijdje geleden Hagerty Silver Foam gekocht en dat werkt perfect!  Een uurtje later glanst alles weer als nieuw, inclusief mijn ketting.
Ook hier nostalgie: de molen theelepeltjes van mijn oma

Met Rick en Saskia bespreek ik onze plannen voor Saskia's laatste Paasvakantie.  Saskia wil graag naar Cancun.  Het blijkt dat we met Ricks punten zes nachten gratis in het Westin daar kunnen logeren (allemaal opgespaard voor het Westin hotel in Aruba, maar dat is nu verkocht aan RIU).  Makkelijke beslissing, dus ik boek via Expedia ook de vluchten en auto.

Daarna doe ik mijn dagelijkse Lumosity spelletjes, heel moeilijk zijn die!  Ik raad het een ieder aan.  Ook doe ik nog een Portugese les, ook deze taal heeft de beleefde "u" en de meer ontspannen "jij".  Wat dat betreft is het Engels echt wel een makkelijke taal.
IJspegels naast ons huis

Kai komt dit weekend thuis om mij gezelschap te houden, want Rick gaat morgen op reis.  We gaan kijken of we bij Matchbox kunnen eten.  Daar hebben ze echter geen stroom en zullen niet voor acht uur openen.  Wat een verlies voor een restaurant op vrijdagavond!

Wij lopen dan maar door naar Sea Pearl. Gelukkig zijn hier genoeg restaurants om van te kiezen.  Zelfs die vijftig meter lopen zijn zo koud dat ik de laatste paar meters echt ren!  Onvoorstelbaar, ik haat het.

Het is zo fijn Kai weer hier te hebben en we hebben ook heel wat te bespreken.  Dit is zijn laatste semester voor zijn graduation en we leren nu ook samen Portugees.  Ik moet zeggen dat ik het leren van nog een taal toch ook een hobby vind.  Ik zal er niet vloeiend in worden, maar hoop tenminste wat te verstaan en vooral veel geschreven te begrijpen.

Het eten is weer heerlijk.  Ik heb een sashimi salade als voorafje met heel veel lekkere vis en als "hoofdgerecht" het voorgerecht van gegrilde inktvis.  Dat laatste is absoluut genoeg als hoofdgerecht en erg lekker.

Terug naar de auto lopen is weer letterlijk pijnlijk koud!  Thuis gaat de haard dan ook meteen aan.  De katten vinden dat ook heerlijk.  We ontspannen lekker voor de tv en gaan weer een winters weekend tegemoet.

donderdag, januari 23, 2014

Wat warmte en kleur in de Botanische Tuin

Oei, het voelt of er tien scherpe messen tussen mijn schouderbladen steken als ik wakker word.  Daar heb ik flinke hoofdpijn door en kan geen pijnvrije positie meer vinden.  Dan maar opstaan en ik ben blij dat Laura vanmiddag komt voor een massage.

Rick heeft medelijden en maakt ontbijt en koffie voor mij, heel lief.  Daarna vertrekt hij de vrieskou in en ik besluit een Max Capacity training te doen en daarna flink te rekken en strekken om mijn spieren hopelijk wat los te krijgen.

Daarna is het weer gauw klaarmaken en warme kleding aan, want vandaag heb ik met Anja afgesproken naar Washington te gaan.  Heel fijn dat Saskia vrij is van school, want nu kan zij ons bij de metro afzetten.  In tegenstelling tot gisteren staat vandaag de trein al klaar en is er helemaal geen oponthoud.

We stappen bij McPherson Square uit en lopen via het Witte Huis naar de Old Ebbitt Grill waar ik voor kwart over twaalf een reservering heb.  We zijn wat vroeg, maar dat is nooit een probleem.  Mark begroet mij enthousiast en wenst me nog een gelukkig Nieuwjaar.

Om de een of andere reden was mijn reservering voor vijf personen in plaats van twee.  De tafel staat, zoals meestal, ook al klaar met menu's en al.  Geen probleem vindt de hostess en ruimt de drie extra menu's op.  Het is ook leuk om Anja nu dit restaurant waar ik zo vaak over heb geschreven hier te laten meemaken.

Het menu verandert hier vrij regelmatig en er staan wat lekkere nieuwe dingen op.  Anja neemt een salade met kip.  Ik kies de gegrilde zalm salade met boerenkool, rode kool, bloedsinaasappel, pecorino kaas en amandelen.  Heel erg lekker en gezond is het allemaal.

Eerst hadden we het plan om na de lunch ondanks de kou langs de besneeuwde monumenten te gaan lopen, maar nu ik met zoveel pijn wakker werd lijkt me dat niet zo'n goed idee.  Gelukkig hebben we ook plan B.  We lopen nog even langs het Witte Huis waar we het protestvrouwtje dat er al decennia zit de vogels en eekhoorns zien voeden wat me aan Mary Poppins doet denken.


Daarna steken we over naar het Kerkje van de Presidenten.  Dat is vandaag open en we maken foto's van de mooie gebrandschilderde ramen.  Dan lopen we terug naar het McPherson Square station en nemen de trein naar Federal Center SW.  In de trein vragen een paar mannen of ik hun foto kan nemen voor "Humans of Washington DC" a la Humans of New York.  Lijkt me ook wel een leuk project om te doen.

We lopen naar de United States Botanic Garden en daarbinnen is het een oase van warmte en kleur.  Heerlijk om hier zo midden in de winter te lopen!  We maken foto's van de bloemen en bladeren en vooral de orchideeen, al is de jaarlijkse grote tentoonstelling daarvan er nog niet.  Het is werkelijk genieten en ik wil er eigenlijk niet weg.

We zien echter op de radar wat sneeuwbuien (die gelukkig niets blijken te zijn) en ik moet terug zijn voor mijn massage.  De metro terug gaat snel en Saskia komt ons weer ophalen.  Anja vertrekt naar huis na weer een leuke middag samen.

Dan vertelt Saskia me dat Laura heeft gebeld en ziek is.  Geen massage, dus!  Dat is wel even een klap, want die heb ik heel hard nodig.  Maar ja, niets aan te doen, dan maar mijn infrarode deken op mijn rug leggen.  Hopelijk helpt dat wat.

Ook vanmiddag doe ik weer trouw mijn Lumosity spelletjes en leer weer een paar lessen Portugees op Duolingo.com.  Saskia wacht met smart op de beslissing van Fairfax County Public Schools over morgen.  Dat wordt, zoals ik al had verwacht, twee uur verlaat openen.

Rick komt thuis met mijn absoluut favoriete Thaise eten van Natta Thai. De pittige groentedumplings en wild pork met verse groene peperkorrels smaken extra lekker met koud weer!  Morgen wordt het weer arctisch koud, er lijkt geen einde aan te komen!

De rest van de foto's van vandaag staan hier.

PS: Ik zou graag weer eens weten wie hier allemaal meelezen.  Laat even een reactie achter, vind ik altijd heel erg leuk.


woensdag, januari 22, 2014

Ongekende koude weersomstandigheden

Oh, oh, oh, wat is het moeilijk opstaan vanochtend!  De temperatuur in onze kamer is 15 graden en het is zo lekker warm in bed.  Maar ik heb plannen vandaag en om negen uur moet het toch echt gebeuren.

Op de thermometer zie ik dat het -15 is en door de wind als -26 aanvoelt.  Ik laat Cosmo dan ook supersnel uit en ren zowat weer naar binnen!  Hij heeft er duidelijk beduidend minder last van, want ging heel rustigjes overal snuffelen.

Het is wel erg mooi met de "suiker"deken van sneeuw overal op, die schittert in de felle zon, en de knalblauwe luchten, die zo'n sneeuwstorm meestal opvolgen.  Binnen warm ik op met een paar koppen koffie en geroosterde wafels, voor het gezonde ook een bakje vers fruit.

Daarna haast ik me naar boven om te sporten.  Ik kan er vandaag net een interval van drie kwartier uitpersen en dan ben ik dolblij klaar te zijn!  Gauw kies ik warme kleding uit en spring onder de douche.  Ik zorg ervoor dat ik mijn haar helemaal droog, want met deze temperaturen bevriest het anders zo.

Saskia heeft dus weer vrij van school en voelt zich ook helemaal niet lekker, dus maar goed ook.  Na me ervan verzekerd te hebben dat ze de nodige medicaties in heeft genomen, vertrek ik naar de metro.

Wetend dat het vandaag zo heel koud zou worden heb ik aan Claudia gevraagd of ik mijn van op haar oprit mag parkeren.  Gelukkig kan dat, want een kilometer door dit weer te lopen zie ik niet zitten.  Claudia woont  in onze vorige buurt praktisch tegenover de metro, dus ik hoef alleen maar over te steken om in het station te komen.

Daar staat het perron vol, nooit een goed teken midden op de dag.  Inderdaad zijn er spoorproblemen en delen de treinen in beide richtingen hetzelfde spoor.  Gauw Whatsapp ik Irene dat ik waarschijnlijk wat verlaat zal zijn.

Er komt eindelijk een trein aan en iedereen is blij het tochtige perron te verwisselen voor een warmere trein.  Maar die blijheid duurt maar kort, want deze trein is buiten dienst.  Grrrr!!!  Gelukkig komt er al heel snel een andere aanrijden.

Ondanks de drukte op het perron is mijn treinstel vrij leeg.  Het verbaast me dan ook als een man uitgerekend vlak naast mij neerploft.  Ik ben al geergerd door het oponthoud en wil er net wat van zeggen, als het Niall blijkt te zijn, ha ha!

Hij rijdt tot een station voor ik uitstap mee, dus de rit naar de stad verloopt snel.  Bij Federal Triangle stap ik uit en haast me naar Del Frisco's Grille waar ik met Irene heb afgesproken.  Gelukkig kom ik daar maar tien minuten later dan onze reservering aan en Irene wacht me al op.

We krijgen een tafeltje midden in het moderne en gezellige restaurant.  Hun menu is ook bijzonder lekker.  We kiezen de tonijn tartaar taco's en de verschillende kleuren tomaten en burrata salade om te delen.  Het smaakt allemaal even lekker en we kletsen gezellig bij.


Dan is het weer tijd om ons in te pakken en naar het Natuurhistorisch Museum te lopen.  Daar gaan we de IMAX Jerusalem 3D kijken.  Met mijn lidmaatschap van het Smithsonian krijgen we allebei korting op de kaartjes, altijd meegenomen.  We krijgen 3D brillen aangereikt en een paar minuten later kunnen we het theater in.

Er zijn maar weinig anderen en wij kiezen stoelen precies in het midden van het theater.  Ik moet zeggen dat dit ook weer een schitterende IMAX is.  Drie meisjestieners van de drie hoofdgodsdiensten, die naast elkaar  in de stad wonen, vertellen hun verhaal met mooie beelden iedere keer.

Fascinerend, hoe die drie godsdiensten in aparte wijken wonen en eigenlijk nauwelijks mengen.  Het eindigt met een van de meisjes, die zegt dat ze ook wel wat zou willen leren over de levens van mensen met de andere godsdiensten dan de hare.  Een prachtige film met beelden, die je nooit zou zien als je Jerusalem in persoon bezoekt.  Zoals vrijwel iedere IMAX is ook dit weer een aanrader.

Wij lopen terug naar de metro.  Irene stapt ook bij het Federal Triangle station in en zal dan overstappen.  Helemaal teruglopen naar Metro Center ziet zij niet zitten en ik geef haar geen ongelijk.  Het is werkelijk ongekend koud!
Ook sneeuw in DC natuurlijk 
 
Mijn zwartwit foto van vandaag

Irene kan al eerder met een trein mee dan ik, want ik moet de oranje lijn hebben.  We nemen afscheid en zullen vast binnenkort weer afspreken.  Ik ben blij dat Irene een paar jaar geleden een Facebook oproep deed en we elkaar zo ontmoetten.  We kunnen het heel goed met elkaar vinden en het is leuk zo samen dingen te ondernemen in de winter.

Mijn metrorit terug naar huis verloopt voorspoedig en zonder vertragingen.  Als ik terugloop naar de van ben ik al in die vijf minuten ijskoud, ondanks mijn dikke jas, collegesjaal (ja, dertig jaar oud, maar wel dubbel zo warm als elke andere sjaal, die ik heb, inclusief de Burberry) en handschoenen.  In de auto zie ik dat het nog steeds -10 is.

Thuis tref ik Saskia in bed met Meike en Snickers bij haar, zo schattig.  Allemaal heerlijk warm, maar Saskia voelt zich nog steeds allerminst goed.  Ze bijt door de misere heen voor een uur biologie bijles en gaat dan weer terug naar bed tot het avondeten.

Gisteren heb ik voor vanavond een Indiase magnetron maaltijd van Amy's gekocht.  Veel fiducie heb ik er niet in, magnetron maaltijd en zo.  Maar jongens, het is heerlijk!  Hapje voor hapje geniet ik ervan.  Daar ga ik er meer van halen, misschien zelfs volgende week als Rick de hele week weg is.  Saskia vindt het ook erg lekker ruiken en zij weifelt nu ook weer om vegetarier in plaats van veganist te worden (vooral omdat soya haar buikpijn lijkt te geven).

En nu is het dan wachten op Ricks thuiskomst.  We kijken tv en krijgen dan het bericht dat de scholen morgen weer gesloten zullen zijn.  Meteen zie ik allerlei ouders daar op Facebook over klagen en daar erger ik me ontzettend aan.  Het feit is dat er ook in dit rijke schooldistrict nog heel veel kinderen zijn wiens ouders heel weinig verdienen.

Dit gebied krijgt vrijwel nooit temperaturen zo ver onder nul en die mensen kopen dus geen skijassen of andere warme kleren voor hun kinderen voor die enkele keer dat ze nodig zijn.  Ik kan me er best boos om maken om ouders, waarvan ik weet dat ze er warmpjes bijzitten, te zien klagen hierover.  Het lijkt me toch niet dat de schoolbesturen deze beslissingen nemen om de leerlingen te plezieren...

Enfin, Rick is ook weer veilig terug uit Miami en morgen gaan we de zoveelste idioot (voor dit gebied) koude dag tegemoet.  In de winkel van het museum zagen we vandaag foto's van de kersenbloesems.  Ik kan werkelijk niet wachten!

Een Facebook vriendin in Ohio schreef net dat ze Winter voor vijf minuten een persoon zou willen maken en hem dan een flink blauw oog zou willen slaan.  Ik denk dat er miljoenen zijn, die daarvoor in de rij zouden gaan staan in dit land.

dinsdag, januari 21, 2014

Sneeuwdag!

De scholen zijn dicht en de federale regering ook vanwege de sneeuw, die later vandaag wordt verwacht.  Daardoor gaat Ricks presentatie vanmiddag niet door en hij heeft zijn vlucht naar Miami, oorspronkelijk voor half zeven vanavond geboekt, verzet naar de vlucht rond het middaguur.

Op het nieuws wordt tien tot twintig centimeter sneeuw voorspeld.  Ik besluit meteen na het ontbijt toch maar even naar Whole Foods te gaan om proviand voor vanavond te halen, zodat ik er later niet doorheen hoef.  Rick gaat gezellig even mee.

Een vriendin uit de buurt schreef op Facebook dat de Safeway om acht uur vanochtend een gekkenhuis was en het is druk bij Whole Foods, maar niet meer dan gewoonlijk.  Ook voor Saskia neem ik lunch en avondeten mee.  Zij heeft een nare verkoudheid en kan hopelijk wat bijkomen met deze extra vrije dag.

Thuis zet Rick de sneeuwblazer klaar in de garage.  Wij bewaren die in onze schuur, maar we delen hem met een aantal andere buren.  Ik hoop dus dat een van de buurmannen straks onze oprit schoon zal maken.  Sneeuwruimen vind ik op zich niet zo erg, maar wel als de gevoelstemperaturen meer dan twintig graden onder nul zijn, zoals voor morgenochtend wordt voorspeld.

Rick neemt afscheid en gaat op weg naar het vliegveld.  Intussen komt de sneeuw gestaag naar beneden en vluchten naar het noorden worden allemaal gecanceled.  Ricks vlucht vertrekt echter op tijd, volgens de flight attendant een van de laatste vluchten, want niet alleen sneeuwt het hard, de temperatuur is ook ver onder nul inmiddels.


Op dagen als deze ben ik zo ontzettend blij met onze elliptical (andere dagen ook, hoor, daar niet van).  Het geeft me geen excuus om niet te sporten.  Tijdens het uur maak ik mijn tienduizend stappen vol en lees mijn boek weer eens uit.

Als lunch maak ik mijn laatste blikje mosterdsoep open.  Ik doe er wat gerookte zalm door en reepjes gele, oranje en rode paprika erbij.   Smullen geblazen, dus!  Zo jammer dat de webwinkels hier geen mosterdsoep verkopen.  Ja, ik weet het, makkelijk zelf te maken, maar dat gebeurt bij mij gewoon niet, de kokkingenen zijn mij compleet voorbij gegaan.
Cosmo vindt de sneeuw heerlijk en hij vraagt de hele tijd om naar buiten te gaan, maar blijft dan bij de achterdeur staan.  Duidelijk wil hij dat ik met hem kom spelen.  Nou vooruit dan maar, ik trek mijn sneeuwlaarzen aan en we gaan met de ballen in de achtertuin spelen.
Welke bal te kiezen?
Intussen probeer ik Cosmo spelend in de sneeuw op de gevoelige plaat vast te leggen.  Een paar daarvan zet ik op de Facebook pagina van een van de plaatselijke zenders, die om sneeuwfoto's van honden vroeg.  Na een kwartiertje zijn mijn vingertoppen echter, ondanks dikke handschoenen, helemaal pijnlijk van de kou.  Helaas voor Cosmo ga ik dus weer gauw naar binnen om op te warmen.

Daar doe ik mijn nu dagelijkse Lumosity testjes en weer wat Portugees, dit keer de dierennamen.  Duolingo is een goede site, maar ik moet soms lachen om de zinnen.  Wat te denken van "De vlinder leest de krant", bijvoorbeeld.  Het commentaar erbij is ook erg vermakelijk, maar het is wel een manier om die woorden te onthouden, grappig genoeg.

Tegen vieren hoor ik dat de post wordt bezorgd (voor iemand het vraagt, Rick heeft overal wel een alarmpje voor) en besluit de sneeuwschuiver ter hand te nemen om me een pad naar de brievenbus te banen.  Door de kou is de sneeuw heel licht en ik schuif de tien centimeter makkelijk voor me uit.  

Het is veel te koud om de hele oprit te doen, na tien minuten zijn mijn handen alweer koud, maar Wendy hiernaast belooft dat haar man de sneeuwblazer ook over onze oprit zal halen als hij uit zijn werk komt.  

Niet veel later hoor ik wat buren bezig in de garage om de sneeuwblazer aan de praat te krijgen.  Ik weet dat hij werkt, want vanochtend heeft Rick hem nog aangehad.  Zij doen echter waarschijnlijk iets verkeerd en het lukt niet hem aan de praat te krijgen.  We besluiten hem even te laten rusten, maar ik vrees intussen straks toch met -26 gevoelstemperatuur te moeten gaan sneeuwruimen.

Gelukkig heeft Don, Wendy's man, helemaal geen moeite het ding aan de praat te krijgen.  Het geluid van de sneeuwblazermotor klinkt mij als muziek in de oren en in korte tijd is de oprit schoon.  Dat duurt niet lang, want het sneeuwt nog hard.

Voor mijn avondeten heb ik Whole Foods' lekkere al bereide zalm, spruitjes met paarse ui (Rick houdt niet van spruitjes, dus perfect voor vanavond) en heel vers stokbrood met olijven dat vanochtend nog warm was.  Allemaal even lekker!

Intussen hoor ik de sneeuwblazer nog steeds en zie dat Ross van twee huizen verderop de oprit van buurvrouw Lorraine schoon blaast.  Ook Lorraine zit zonder man en het is lief hoe de buurmannen voor ons zorgen.  Ross belooft ook later vanavond, als de sneeuw is opgehouden, onze oprit nog eens te doen, want daar ligt alweer een flinke laag op. 

Het komt als geen verrassing dat de scholen morgen weer gesloten zullen zijn.  Er ligt hier zeker 14 centimeter sneeuw en het gaat zo hard waaien dat het morgenochtend als -26 aan zal voelen.  Geen goede combinatie voor kleintjes, die op de schoolbus moeten wachten, of tieners, die op gladde wegen moeten rijden, o.a.  Met zulke lage temperaturen helpt zout op de wegen namelijk niet meer.

Rick is in Miami aangekomen en daar is het wel lekker warm, maar het regent.  Hopelijk kan hij morgenavond weer zonder problemen terugvliegen.  Hij baalt eigenlijk wel erg dat hij deze sneeuw gemist heeft.  Maar niet getreurd voor Rick, het wordt de komende week zo koud dat deze sneeuw nog wel even blijft.
Mickey is bijna verdwenen onder de meeste sneeuw, die wij in drie jaar hebben gehad

Sneeuw is ook wel weer zo sfeervol

Meer foto's van Cosmo in de sneeuw staan hier

maandag, januari 20, 2014

Martin Luther King Jr. Day

Vandaag is Martin Luther King Jr's verjaardag en een Federale vrije dag.  Dat wil zeggen dat de scholen vrij zijn en er geen post bezorgd zal worden.  Helaas krijgt Rick geen vrij, dus hij vertrekt naar zijn werk, terwijl Saskia en ik nog op een oor liggen.

Op het moment met de kou vind ik het maar moeilijk opstaan, al zal het vandaag een lekker "warme" dag worden.  Om kwart over negen hijs ik mezelf uit bed.  Rick heeft mijn koffie al klaar staan en ik geniet van een bak en maak ontbijt.

Christine had vorige week telkens vers fruit bij de yoghurt en ik heb besloten dat ik ook iedere ochtend vers fruit ga eten.  Ik maak een bakje en rooster een paar wafels.  Als ik het fruit terug in de ijskast wil zetten valt de hele bak eruit op de vloer.  Argh!  Geen goed begin van de dag, hopelijk is dat geen voorteken.

Na alles weer opgeruimd te hebben en vooral buiten Cosmo's bek, geniet ik van een lekker ontbijt.  Dan vertrek ik naar de sportschool.  Sharon wacht me al op en zoals iedere maandag vind ik het heel fijn om iemand te hebben, die me opdraagt wat ik moet doen.

Het is prachtig weer en daar moet ik van gaan profiteren voor we weer de diepvries in gaan, maar eerst doe ik nog een half uur cardio.  Thuis stap ik dan meteen onder de douche, van plan om Cosmo een lange wandeling te gaan geven.

Net als ik eruit stap gaat de telefoon.  Het is vriendin Chris, die vraagt of ik zin heb de honden uit te gaan laten.  Komt dat even mooi uit!  Alleen zijn mijn haren nog nat, dus we spreken over twintig minuten af.

Dat is helemaal goed, want zo kan ik ook nog gauw lunch eten.  Saskia en ik hebben een vers Ezekiel brood en we roosteren een paar sneetjes.  Ik doe er crunchy pindakaas met sambal Badjak op, mijn favoriete broodbeleg.  Saskia doet er pindakaas en banaan op.

Precies als ik mijn laatste hap doorslik gaat de deurbel.  Chris en PJ zijn er om te gaan wandelen.  Cosmo en PJ zijn ongeveer dezelfde leeftijd en kunnen het goed met elkaar vinden.  Chris en ik ook al vele jaren.  We ontmoetten elkaar toen haar jongste een baby was en Saskia een!

We lopen door de buurt en het Southside Park, op een gegeven moment is het zelfs zo warm dat ik mijn jas uitdoe.  Dat terwijl wij voor morgen een winter storm warning hebben en er tien tot vijftien centimeter sneeuw wordt voorspeld!

Vlakbij ons huis ga ik opeens door mijn enkel en voor ik het weet lig ik op de stoep!  Au!  Mijn Dansko klompen lopen heerlijk, maar geven niet mee en de steen, waar ik op stapte, deed me dus zwikken.  Ik heb een gat in mijn broek, geschaafde knie en pijnlijke enkels aan beide kanten, maar het had erger kunnen zijn.  Wel echt balen weer!

Chris en ik spreken af volgende week, zolang het weer meewerkt, weer te gaan.  Ze zegt ook weleens wat leuks samen te willen doen, zoals naar de bioscoop.  Dat ga ik zeker in gedachten houden.  Ik merk aan Chris dat zij ook toe is aan meer contact met een vriendin.

Mijn nagels haken weer aan alles en het is tijd om ze te laten doen.  Dit keer doet Phuong ze en ik kies een mooie kleur paars.  Na een uurtje loop ik weer met nette handen naar buiten.  Vroeger liet ik mijn nagels nooit doen, maar ik beet dan ook altijd nagel.  Sinds ik manicures krijg is dat opgehouden.

Thuis zie ik hoe onze van Kerst overgebleven sneeuwman (zodat Rick het stopcontact aan die kant van het huis kan laten maken) een lange schaduw afwerpt op ons hek.  Dat lijkt me nu een prima zwartwitte foto met de titel "De geest van de toekomende winter" (vrij naar Dickens' Kerstvertelling).  Morgen zal hij bedolven zijn onder het echte spul, tenslotte.


Door alvast wat bewolking van de aankomende sneeuw hebben we vanavond een spectaculaire zonsondergang.  De lucht lijkt wel in brand te staan en het wordt steeds mooier, hoe langer ik blijf kijken, tot het langzaam echt donker wordt.

Rick gaat op reis morgen en stelt voor vanavond ergens een hapje te gaan eten.  Dat wordt bij Sweet Ginger.  Ik geniet van hun sashimi en sushi en Rick van sushi en pad Thai.  Ook nemen we eten mee terug naar huis voor Saskia, die helemaal weg is van dit restaurant.

Terwijl we thuis lekker ontspannen voor de tv krijgt Rick een telefoontje dat zijn vlucht naar Miami is geannuleerd.  Hij moet nu op een veel latere vlucht gaan en zo wordt een reis waar hij al geen zin in had nog vervelender.  Wie weet wordt die vlucht ook geannuleerd vanwege de sneeuw en kou, je weet nooit.

Meer zonsondergang foto's hier