Kkkkkoud!!!

Voor het eerst in heel lange tijd hebben we voor de zekerheid boven de verwarming aangezet.  Als de temperatuur binnen onder de vijftien graden zou komen, zou die aanslaan.  Als ik midden in de nacht wakker word, hoor ik inderdaad dat de verwarming aanstaat, maar dat is in onze kamer nauwelijks te voelen.

Rick staat met moeite om acht uur op en komt verkondigen dat het buiten een record lage temperatuur voor dit gebied van -18 is.  Dat niet alleen, maar de gevoelstemperatuur is zelfs -28.  Brrrrr, ik draai me nog maar eens om en sta pas om negen uur op.

Saskia heeft vanwege de extreme kou vrij van school en is al naar Lawrence vertrokken.  Kai zit alweer te vertalen.  Hij verdient goed met deze betaalde stage, die hij voor zijn diploma moet doen.  Cosmo laat ik in de achtertuin "uit", want met deze kou begeef ik me niet buiten.

Cosmo vindt het heerlijk buiten, hoewel hij voor zijn doen ook wel weer gauw naar binnen wil.  Overal lezen we over hoe we onze huisdieren ook zoveel mogelijk binnen moeten houden, dus Snickers mag van mij niet naar buiten vandaag tot zijn ongenoegen.

Na een ontbijt van gepocheerde eieren met kaas en drie koppen warme koffie begeef ik me naar boven om te sporten.  Onze sportkamer ligt boven de garage en is in de winter altijd de koudste kamer in het huis.

Meestal is dat prima, maar vandaag is het wel even "doorkomen" en hard doorstappen op de elliptical!  Gelukkig heb ik weer een leuk boek en het uur gaat snel voorbij.  Ik blijf nog wat langer doorgaan om mijn 10000 stappen te halen, want buiten gaat dat vandaag zeker niet gebeuren!

Voor ik begon met sporten zag ik de beagle van onze achterburen al buiten in de tuin.  Als ik na afloop beneden kom zit hij daar nog.  Deze mensen lieten die hond een jaar of zo geleden vrijwel iedere dag buiten en ik heb toen al een keer de politie gebeld omdat het veertig graden was en er nauwelijks schaduw was in die tuin.

Onze buren hebben toen ook een briefje op hun deur geplakt en geklaagd over het constante geblaf, blijkt vandaag.  Die arme hond zat de hele middag bij de achterdeur te blaffen om naar binnen te mogen.  Ik werd er ook gek van.

Enfin, terug naar vandaag, het is een tijdje niet voorgekomen dat de hond de hele dag buiten was, maar vandaag hebben die buren kennelijk om onverklaarbare redenen besloten dat het daar weer eens tijd voor was.   Het is buiten -13 met een gevoelstemperatuur van -22 en de hond heeft geen jasje of wat ook aan.  Ik zie hem zelfs trillen.

Dat kan ik niet langer aanzien en bel de Animal Warden van Vienna.  Die belt al gauw terug en vertelt dat hij net aan de telefoon was met een andere bezorgde buur om diezelfde beagle.  Hij belooft te proberen met de eigenaren in contact te komen en anders het dier op te halen.

Blij dat er nu tenminste iemand aan gaat werken de hond de warmte in te krijgen ga ik lunch halen.  Dit weer is soepweer en Panera's boerenkool, worst en bonensoep is mijn keuze vandaag.  Ik kleed me heel dik aan, maar zelfs tijdens de paar minuten wandeling van de auto naar het restaurant worden mijn vingers en tenen ijskoud!

Eigenlijk wil ik daarna niet meer naar buiten, maar ik moet nog een zwartwitte dagfoto vinden.  Over de vijver ligt een net en daar zit ijsafzetting op.  Dat ga ik fotograferen en Cosmo gaat mee naar buiten.  Na drie foto's ril ik al zo erg dat ik me gauw weer naar binnen haast.

Daar zie ik dat de Animal Warden is aangekomen en hij neemt de beagle mee.  Kennelijk heeft hij de bewoners niet kunnen bereiken.  Ik mag hopen dat ze een bekeuring krijgen voor wreedheid, want dat dier had het duidelijk koud.

Gewoonlijk komt hij naar het hek als Cosmo ook buiten is, maar toen Cosmo bij mij was tijdens het fotograferen lag het hondje naast de achterdeur te rillen.  Duidelijk was het veel te koud voor hem, hij is ook niet meer de jongste.

Opgelucht dat ik mijn goede daad van vandaag te hebben gedaan ga ik verder met mijn plannen.  Voor Kerst heb ik een set met glasverf, glazen en kwasten van Rick gekregen.  Volgende week is Christine jarig en ik wil voor haar een wijnglas beschilderen als cadeautje.

Vroeger graveerde ik ze in, maar dat doet mijn vingers veel te veel pijn.  Vandaar dat ik eens wilde proberen of ik met verf ook iets leuks kan creeren.  Het is een heel ander iets, maar uiteindelijk ben ik tevreden over het resultaat.  Ik vind het ook erg leuk weer creatief bezig te zijn.

Voor vandaag heb ik me ook voorgenomen weer eens wat op te ruimen.  Aangezien ik toch in de basement ben en ze al een tijdje een doorn in mijn oog zijn, werp ik me op de Barbies.  Daarvan hebben we nog een belachelijk aantal waarvan meer dan de helft kapot.

Na me een uurtje door de afgehakte hoofden, losse benen en armen en onherkenbare rompen te hebben geworsteld heb ik een doos met hele Barbies en hun kledij over en twee volle zakken met onfortuinlijke losse lichaamsdelen.  Ik bedenk me dat het maar goed is dat het poppen zijn, in het echt zou het een afgrijselijk iets zijn!

Het geeft toch altijd een voldaan gevoel weer wat opgeruimd te hebben.  Heel (heel) langzaam maar zeker wordt er zo weer ruimte gecreeerd hier in huis.  Er zijn nog heel wat kamers en kasten te gaan, maar dit voelt al heel goed.

Rick eet vanavond met een stel collega's dus Kai en ik bestellen Chinees van East Chateau (ik zie net dat we nu ook online kunnen bestellen).  Die hebben ook een ruime keuze aan veganistische gerechten, maar Saskia heeft daar geen zin in en maakt haar eigen avondeten.  

Ook vanavond bestel ik weer soep, dit keer hot and sour, zo lekker!  Kai en ik delen dumplings en ik snoep van een paar van zijn General Tso's kipstukjes.  Chinees eten hier is zo heel anders, dan in Nederland, maar ik vind het ook erg lekker. 

Al zou ik geen nee zeggen tegen een babi pangang (maar niet echt Chinees) of mihoen goreng (ook niet echt Chinees), hm, eigenlijk heb ik dus zin in Indonesisch eten.  Eens kijken of ik Rick mee kan krijgen naar het enige restaurant daarvan in deze omgeving.

Vannacht wordt het nog eens zo ontzettend koud.  Terwijl ik dit typ is het al -12 en het zal volgens het verhaal -16 worden.  Het was vandaag kouder in Atlanta, Georgia, dan in Anchorage, Alaska en dat zegt wat!  Gelukkig wordt het dit weekend weer lekker lenteachtig, temperaturen, die ik toch liever zie!