Oh, oh, oh, wat is het moeilijk opstaan vanochtend! De temperatuur in onze kamer is 15 graden en het is zo lekker warm in bed. Maar ik heb plannen vandaag en om negen uur moet het toch echt gebeuren.
Op de thermometer zie ik dat het -15 is en door de wind als -26 aanvoelt. Ik laat Cosmo dan ook supersnel uit en ren zowat weer naar binnen! Hij heeft er duidelijk beduidend minder last van, want ging heel rustigjes overal snuffelen.
Het is wel erg mooi met de "suiker"deken van sneeuw overal op, die schittert in de felle zon, en de knalblauwe luchten, die zo'n sneeuwstorm meestal opvolgen. Binnen warm ik op met een paar koppen koffie en geroosterde wafels, voor het gezonde ook een bakje vers fruit.
Daarna haast ik me naar boven om te sporten. Ik kan er vandaag net een interval van drie kwartier uitpersen en dan ben ik dolblij klaar te zijn! Gauw kies ik warme kleding uit en spring onder de douche. Ik zorg ervoor dat ik mijn haar helemaal droog, want met deze temperaturen bevriest het anders zo.
Saskia heeft dus weer vrij van school en voelt zich ook helemaal niet lekker, dus maar goed ook. Na me ervan verzekerd te hebben dat ze de nodige medicaties in heeft genomen, vertrek ik naar de metro.
Wetend dat het vandaag zo heel koud zou worden heb ik aan Claudia gevraagd of ik mijn van op haar oprit mag parkeren. Gelukkig kan dat, want een kilometer door dit weer te lopen zie ik niet zitten. Claudia woont in onze vorige buurt praktisch tegenover de metro, dus ik hoef alleen maar over te steken om in het station te komen.
Daar staat het perron vol, nooit een goed teken midden op de dag. Inderdaad zijn er spoorproblemen en delen de treinen in beide richtingen hetzelfde spoor. Gauw Whatsapp ik Irene dat ik waarschijnlijk wat verlaat zal zijn.
Er komt eindelijk een trein aan en iedereen is blij het tochtige perron te verwisselen voor een warmere trein. Maar die blijheid duurt maar kort, want deze trein is buiten dienst. Grrrr!!! Gelukkig komt er al heel snel een andere aanrijden.
Ondanks de drukte op het perron is mijn treinstel vrij leeg. Het verbaast me dan ook als een man uitgerekend vlak naast mij neerploft. Ik ben al geergerd door het oponthoud en wil er net wat van zeggen, als het Niall blijkt te zijn, ha ha!
Hij rijdt tot een station voor ik uitstap mee, dus de rit naar de stad verloopt snel. Bij Federal Triangle stap ik uit en haast me naar Del Frisco's Grille waar ik met Irene heb afgesproken. Gelukkig kom ik daar maar tien minuten later dan onze reservering aan en Irene wacht me al op.
We krijgen een tafeltje midden in het moderne en gezellige restaurant. Hun menu is ook bijzonder lekker. We kiezen de tonijn tartaar taco's en de verschillende kleuren tomaten en burrata salade om te delen. Het smaakt allemaal even lekker en we kletsen gezellig bij.
Dan is het weer tijd om ons in te pakken en naar het Natuurhistorisch Museum te lopen. Daar gaan we de IMAX Jerusalem 3D kijken. Met mijn lidmaatschap van het Smithsonian krijgen we allebei korting op de kaartjes, altijd meegenomen. We krijgen 3D brillen aangereikt en een paar minuten later kunnen we het theater in.
Er zijn maar weinig anderen en wij kiezen stoelen precies in het midden van het theater. Ik moet zeggen dat dit ook weer een schitterende IMAX is. Drie meisjestieners van de drie hoofdgodsdiensten, die naast elkaar in de stad wonen, vertellen hun verhaal met mooie beelden iedere keer.
Fascinerend, hoe die drie godsdiensten in aparte wijken wonen en eigenlijk nauwelijks mengen. Het eindigt met een van de meisjes, die zegt dat ze ook wel wat zou willen leren over de levens van mensen met de andere godsdiensten dan de hare. Een prachtige film met beelden, die je nooit zou zien als je Jerusalem in persoon bezoekt. Zoals vrijwel iedere IMAX is ook dit weer een aanrader.
Wij lopen terug naar de metro. Irene stapt ook bij het Federal Triangle station in en zal dan overstappen. Helemaal teruglopen naar Metro Center ziet zij niet zitten en ik geef haar geen ongelijk. Het is werkelijk ongekend koud!
Irene kan al eerder met een trein mee dan ik, want ik moet de oranje lijn hebben. We nemen afscheid en zullen vast binnenkort weer afspreken. Ik ben blij dat Irene een paar jaar geleden een Facebook oproep deed en we elkaar zo ontmoetten. We kunnen het heel goed met elkaar vinden en het is leuk zo samen dingen te ondernemen in de winter.
Mijn metrorit terug naar huis verloopt voorspoedig en zonder vertragingen. Als ik terugloop naar de van ben ik al in die vijf minuten ijskoud, ondanks mijn dikke jas, collegesjaal (ja, dertig jaar oud, maar wel dubbel zo warm als elke andere sjaal, die ik heb, inclusief de Burberry) en handschoenen. In de auto zie ik dat het nog steeds -10 is.
Thuis tref ik Saskia in bed met Meike en Snickers bij haar, zo schattig. Allemaal heerlijk warm, maar Saskia voelt zich nog steeds allerminst goed. Ze bijt door de misere heen voor een uur biologie bijles en gaat dan weer terug naar bed tot het avondeten.
Gisteren heb ik voor vanavond een Indiase magnetron maaltijd van Amy's gekocht. Veel fiducie heb ik er niet in, magnetron maaltijd en zo. Maar jongens, het is heerlijk! Hapje voor hapje geniet ik ervan. Daar ga ik er meer van halen, misschien zelfs volgende week als Rick de hele week weg is. Saskia vindt het ook erg lekker ruiken en zij weifelt nu ook weer om vegetarier in plaats van veganist te worden (vooral omdat soya haar buikpijn lijkt te geven).
En nu is het dan wachten op Ricks thuiskomst. We kijken tv en krijgen dan het bericht dat de scholen morgen weer gesloten zullen zijn. Meteen zie ik allerlei ouders daar op Facebook over klagen en daar erger ik me ontzettend aan. Het feit is dat er ook in dit rijke schooldistrict nog heel veel kinderen zijn wiens ouders heel weinig verdienen.
Dit gebied krijgt vrijwel nooit temperaturen zo ver onder nul en die mensen kopen dus geen skijassen of andere warme kleren voor hun kinderen voor die enkele keer dat ze nodig zijn. Ik kan me er best boos om maken om ouders, waarvan ik weet dat ze er warmpjes bijzitten, te zien klagen hierover. Het lijkt me toch niet dat de schoolbesturen deze beslissingen nemen om de leerlingen te plezieren...
Enfin, Rick is ook weer veilig terug uit Miami en morgen gaan we de zoveelste idioot (voor dit gebied) koude dag tegemoet. In de winkel van het museum zagen we vandaag foto's van de kersenbloesems. Ik kan werkelijk niet wachten!
Een Facebook vriendin in Ohio schreef net dat ze Winter voor vijf minuten een persoon zou willen maken en hem dan een flink blauw oog zou willen slaan. Ik denk dat er miljoenen zijn, die daarvoor in de rij zouden gaan staan in dit land.
6 reacties:
Hier is het juist een wat warmere winter dan normaal. Mij hoor je niet klagen! Sterkte met de kou!
Brrr, op de weersverwachting lees ik dat het voorlopig koud blijft bij jullie. Knap van je dat je dan toch op pad gaat. Sterkte!
Wij vinden het hier wel grappig om te zien dat er in de U.S. scholen gesloten worden vanwege het koude weer terwijl dat hier in Canada (Calgary) zo vaak voorkomt dat er geen speciale regelingen worden getroffen. Ook niet als het -30 is. Net zoals het grappig is dat in Nederland het hele verkeer plat ligt als er 1 cm sneeuw valt ;)
Maar ik snap natuurlijk wel dat als je er niet aan gewend bent, dat soort temperaturen geen pretje zijn en dat mensen er dan ook niet op voorbereid zijn. Jammer dat Saskia nu niet kan genieten van haar extra vrije dagen.
Jullie krijgen je portie wel zeg. Gelukkig dat je leuke uitjes hebt om de winterblues tegen te gaan.
Sterkte, Bea
@Margreet - Dank je. Even is leuk, maar het duurt me nu alweer veel te lang en het einde is nog niet in zicht.
@Ineke - Van thuisblijven zou ik helemaal gek worden, gelukkig ligt er niet teveel sneeuw om erop uit te gaan!
@Romy - Er is hier natuurlijk geen budget om zulke kou en sneeuw op te vangen. De afgelopen tien jaar is het bij lange niet zo diep onder nul geweest dus dan denkt men dat het beter is geld elders te besteden. Als je zulke omstandigheden jaarlijks maandenlang meemaakt zal er wel geld voor opzij gezet moeten worden om door te kunnen met leven.
@Bea - Dank je.
Een reactie posten