En dan breekt de laatste volle dag met Kai alweer aan. Ik ga namelijk morgen terug naar Frankfurt, zodat ik woensdagochtend niet in alle vroegte terug hoef te rijden. Vandaag gaan we wat praktische dingen doen, maar hopelijk ook weer wat van de omgeving bekijken.
Om een uur of kwart over acht sta ik op en zie alweer een zonnetje schijnen. Wat een geluk hebben we deze week, want ik geloof dat het weer na vandaag bergafwaarts zal gaan. In de ontbijtzaal geniet ik weer van een gekookt eitje, gerookte zalm, tomaat en meloen.
Intussen facebook ik Kai en die wil eerst een transformator bestellen zodat we die later vandaag kunnen ophalen. Prima, dan ga ik wel naar de geldautomaat voor nog wat euro's. Ook loop ik even naar het Esso station en ben opgelucht als ik zie dat daar wel met een credit card betaald kan worden.
Na Kai opgehaald te hebben gooi ik dan ook eerst de auto vol. We hebben deze week al 775 kilometer gereden! Gelukkig is het diesel en de prijs valt me mee.
Dan gaan we naar de IKEA bij Mannheim. Die vind ik met behulp van de GPS zo. Alleen is het me even onduidelijk hoe je de parkeerplaats indraait. Ik weifel daar dus even en voor ik het weet zie ik een zilverkleurige auto langs me schieten.
Hij snijdt me gevaarlijk af en blokkeert mij dan. Vervolgens komt er een man uit op onze auto aflopen. Overdonderd denk ik nog dat hij me misschien iets wil vertellen. Nou, dat wil hij inderdaad, namelijk dat ik gek ben en geen auto zou moeten rijden en nog meer bijtend Duits wat ik niet versta. Achteraf heb ik zo'n spijt mijn raam geopend te hebben!
Hij heeft zijn zegje gezegd en rijdt weer weg. Toch trillend parkeer ik de auto. Kai is er ook van ontdaan. Hij snapt werkelijk niet waarom die man niet gewoon even kon wachten in plaats van de gevaarlijke situatie te creeren waar hij mij de schuld van gaf!
Enfin, ik schud het van me af. Het zegt meer over hem dan over mij dat hij zo onbeschoft is. We lopen de IKEA binnen en die zou zo in Woodbridge dichtbij ons kunnen zijn. Alles is precies zo gerangschikt. Ik vind het altijd fijn als ketens dat doen, dan hoef je niet zo te zoeken als je ze een beetje kent.
Als eerste wil Kai een nieuwe bureaustoel. Degene in zijn kamer is oud en ongemakkelijk en hij zal er veel in zitten. We vinden al gauw een goede en schrijven op waar in het warenhuis we hem kunnen vinden.
Dan lopen we naar de Marketplace. Daar kopen we wat borden, glazen, bestek e.d en wat keukenspullen. Ook wil Kai een badmat en nog een baddoek en handdoek en als laatste een bedlampje. Ik kan hem met wat moeite overhalen een paar planten te kopen om zijn kamer een beetje persoonlijker te maken. Voor aan de muur wil hij niets. Hoe anders dan de meisjes is hij toch!
Na een uurtje staan we weer buiten en heeft Kai nog geen bericht dat hij zijn transformator op kan halen. We besluiten eerst het centrum van Mannheim in te gaan en daar te gaan lunchen. Ik stel de GPS in op Marktplatz en dat blijkt zo ongeveer het enige leuke aan Mannheim te zijn.
Dan gaan we op zoek naar de Conrad, die Kai's transformator moet hebben. Wat een rotstad is Mannheim om in te rijden, zeg! Niet alleen zijn er constant wegen opgebroken, maar de automobilisten hebben 0,0 geduld met mensen, die niet met de stad bekend zijn! Ik rijd gewoon voorzichtig, maar zoveel mogelijk de snelheidslimiet en toch krijg ik toeters!
Vol opluchting zie ik dan ook eindelijk de Conrad op een industrieterrein opdoemen. Maar wacht, de weg ervoor is, je raadt het al, opgebroken! Ik volg de Umleitung, maar die heeft opeens geen borden meer. Dan maar weer de GPS proberen en die leidt ons weer naar de opgebroken weg, zucht!
We bevinden ons in een rustige buurt en hoeven alleen die opgebroken weg over te steken om bij de Conrad te komen. Ik geef het op en besluit gewoon in een straatje te parkeren en we lopen er dan maar heen.
Al staat er in Kai's bevestigingsemail dat de transformator twee uur later op te halen zou zijn, de service medewerker zegt dat hij er nog niet is. Eerst lijkt hij Kai weg te willen sturen, maar ik heb geen zin nog langer in Mannheim rond te hangen en zeg Kai duidelijk te maken dat hij hem nu mee wil hebben. Gelukkig helpt een beetje aandringen en nog geen tien minuten later vertrekken we met transformator.
Het is nog niet eens drie uur en we besluiten een korte omweg te nemen naar Neustadt an der Weinstrasse. Van verschillende kanten heb ik gehoord dat dat een leuke plaats is. Het duurt vanwege alweer de opgebroken wegen en de GPS, die ons daar juist heen leidt, een tijdje voor ik eindelijk de brug over de Rijn vind.
Dan rijden we snel naar Neustadt en daar vind ik met gemak een parkeerplaats dichtbij het centrum. We lopen eerst even door de kermis, maar Kai is niet geinteresseerd om ergens in te gaan of iets te eten.
Eigenlijk heb ik er geen idee van welke kant de Altstadt op is en we lopen de heuvel op. Toch lijkt dat niet de juiste richting en de GPS beaamt dat we de andere kant op moeten. Dan is de Hauptstrasse snel gevonden. Het is zeker een leuk plaatsje, maar misschien heb ik nu zoveel fachwerkhuizen gezien dat ik Speyer en Gengenbach tot nu toe de meest pittoreske stadjes vond hier.
Kai kijkt nog even bij Gamestop voor een X-Box benodigdheid, maar die hebben ze niet. Op de Marktplatz strijken we neer voor een riesling wijntje voor mij, die moet je tenslotten aan de Weinstrasse drinken, en Kai heeft beloofd terug naar Germersheim te rijden. Hij neemt dan ook maar een klein biertje.
Het is lekker ontspannend zo in het zonnetje met een graad of negentien. We nemen dan ook de tijd om te genieten. Op de terugweg naar de auto lopen we langs een Nordsee en ik wil eens kijken of ze Hollandse garnaaltjes hebben. Dat blijkt het geval en ik bestel een onsje.
Dan valt mijn blik op Hollandse haring!!! Mijn absolute favoriet en ook daarvan neem ik er een mee. Ik eet hem buiten op de Hollandse manier op en hij smaakt prima. Misschien niet zo vers als in Nederland, maar helemaal goed.
Terwijl Kai terugrijdt peuzel ik de garnaaltjes op. De weg terug naar Germersheim is binnendoor, want het is maar een kilometer of 25. Nu zie ik waarom het "Weinstrasse" wordt genoemd. Aan weerszijden van de weg staan aan beide kanten eindeloze rijen wijnranken! Prachtig!!
Terug bij Kai's kamer, die we in de VS "dorm room" zouden noemen, want een appartement is het niet echt, brengen we de IKEA spullen naar boven. Kai gaat zijn stoel in elkaar zetten en ik ruim zijn kamer wat op. Hij heeft enorm veel bergruimte, maar daardoor is er ook maar weinig beweegruimte. Slechts een nauwe baan zo wijd als zijn deur. Maar meer heeft hij niet nodig, is me vandaag weer duidelijk geworden.
Voor het avondeten hebben we beiden zin in een Flammkuchen. We lopen weer naar het Papaya Cafe waar ik mijn eerste daarvan had op donderdagmiddag. Dit keer neem ik de Mediterranese met schapenkaas, olijven, pepers, tomaat en zonnebloempitten. Hij is weer net zo lekker en luchtig.
Als we teruglopen spettert het wat. Kai loopt met mij mee naar het hotel en daar nemen we afscheid voor de nacht. Morgen tot na de lunch blijf ik nog hier en zal Kai dan ook helpen met boodschappen doen.
De Lidl is een flinke wandeling van zijn kamer dus hoe hij dat voortaan gaat doen weet ik niet. De Penny is geloof ik wel dichterbij, de andere kant op. Enfin, hij zal het wel uitvogelen op Kai's manier. Ik vind het wel heel leuk te weten hoe het er hier allemaal uitziet nu en hopelijk maakt dat voor mij het afscheid morgen ook wat makkelijker. Ik heb zo'n idee dat dat voor Kai helemaal niet moeilijk zal zijn en dat is maar goed ook.
9 reacties:
Wat een hork daar in Mannheim! Afschuwelijk dat soort mensen.
Ik bestel weleens wat bij Conrad. Ze hebben erg veel en bieden goede service. Nooit geweten dat ze ook fysieke winkels hebben.
Veel sterkte morgen! Gelukkig zien jullie elkaar over niet al te lange tijd weer.
Wat een geduld heb je gehad met die vervelende omleidingen! En dan ook nog eens uitgescholden worden maakt het er niet beter op. In Amerika is het veel ontspannender rijden. Wat zul je blij zijn weer naar huis te gaan. Zeker nu je weet hoe Kai woont. Jullie hebben een mooie week gehad samen! Goede reis weer naar huis!
De automobilisten in Europa hebben weinig geduld en zijn vaak (verbaal) agressief, dat is zo in tegenstelling met Amerikaanse automobilisten, een verademing om daar te rijden.
Het was een mooie week. Nog een fijne tijd en een goede reis!
Welkom in Europa met de wagen ... jammer genoeg :-(.
En dan zijn ze in Duitsland meestal nog hoffelijker dan in België ...
September/oktober zijn de typische maanden voor omleidingen etc, alles openbreken na de vakantie (zucht).
Goed dat jullie een fijne week hebben gehad - en nu is het weer precies mooier in Amerika, dus goed getimed ;-).
Vreselijk, zo'n man die je zo uitkaffert. Dat zou werkelijk m'n hele dag verpesten.
Helaas wordt dat in Nederland ook steeds vaker gedaan.
Wat lijkt me dat trouwens fijn dat je nu weet hoe Kai gaat wonen!
Mijn man moet in november voor z'n werk naar Washington (energie/biomassa) Ik heb je rondleiding verslagen al aan hem laten zien.
Fijne vlucht terug naar huis.
Wat een hork die vent zeg! Kun je aan de auto zien dat het een huurauto is en had hij daarom door dat hij wel even de macho kon uithangen.
Grappig hè dat Ikea's echt overal hetzelfde zijn. Maakt niet uit in welk land je bent, je loopt zo naar de juiste plek.
Gelukkig is Kai eindelijk geslaagd voor zijn transformator, weer een klus minder.
Je hebt wel lekker gegeten de laatste paar dagen. Niet alles zou mijn keus zijn maar het zag er allemaal goed uit.
Sterkte vandaag met afscheid nemen en nog een prettige dag in Frankfurt!
Anja L.
Ga dan maar niet naar Parijs ....
Je zou er gillend gek worden!
Wat een leuke week hebben jullie samen gehad. Het eten klinkt allemaal wel smakelijk, gezond eten kan je thuis altijd wel. Nu nog even afscheid nemen van Kai, gelukkig dat Kerst dichtbij is en je hem dan weer ziet. Nog een goede terugreis gewenst.
Groetjes, Ida
@Marion - Het was even moeilijk, maar hij gaat een leuke tijd krijgen daar
@Greet - Gemengde gevoelens, want ik moest natuurlijk Kai wel achterlaten. Maar ik zie uit naar een lekker stukje vis ;)
@Sonja - Ik ben het inderdaad helemaal ontleerd dat soort gedrag!
@Ann - Echt? Ik kan me niet voorstellen dat Belgen erger zijn, misschien krijg ik alleen heel beleefde en vriendelijke Belgen voor mijn rondleidingen :)
@Anoniem - Hopelijk voor hem zijn er dan nog wat herfstkleuren
@Anja - De nummerplaat van de auto kwam uit Muenchen, dus wie weet hield hij niet van Beieren?
@Irene - Van mijn levensdagen ga ik niet in Parijs rijden!
@Ida - Het eten was smakelijk en soms zelfs niet zoveel vlees, maar ik heb wel zin in een stukje vis! Dat staat maar bar weinig op het menu hier.
Een reactie posten