Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, januari 31, 2017

En nu weer een lekker warme dag

Mijn dag begint goed want mijn zus belt onderweg naar haar werk op.  Altijd gezellig even bij te kletsen, al zijn we beiden zeer bezorgd over de nieuwe regering hier. Mijn zus vertelt dat ze morgen jury duty moet doen in Salem (waar de heksen vervolgd werden).  Grappig genoeg ben ik nog nooit daarvoor opgeroepen en zij al drie keer.

Rick is intussen al naar zijn werk en als ik weer ophang maak ik wat beschuitjes met kaas en tomaat als ontbijt. De honden vermaken zich met hun vriendin van de achterburen in de tuin. Ik lach me rot hoe Orion met haar heen weer rent.

Dan is het tijd voor mijn sporten.  Bij Anytime Fitness doe ik een uur op de ARC trainer en krijg zo mijn 10000 stappen bijeen.  Op de terugweg speel ik Pokemon Go en ik kom al dicht bij level 26.  Ik besluit dat vanmiddag nog even verder te spelen.

Het is vandaag een stuk warmer dan gisteren dus ik vind het niet erg om met de honden de tuin in te gaan. Alleen speelt Orion het weer klaar om in het gedeelte zonder zon te gaan rennen en vol modder te komen.  Gelukkig niet zo erg als een paar weken geleden, maar ons arme tapijt!

De honden zijn helemaal buiten adem als we naar binnen gaan.  Ik maak me klaar voor mijn middag en vertrek met knorrende maag naar het Mosaic District voor lunch.  Het is al ver na enen en ik besluit District Dumplings weer eens een kans te geven.

Hier heb ik toen ze pas opengingen eens gegeten en nu is hun menu flink uitgebreid.  Ik kan kiezen uit zeker tien vullingen voor mijn tien dumplings.  Ze worden allemaal individueel gemaakt.  Een portie is tien dumplings en ik kies vijf vullingen. 

Eerst wordt me een "salade" van glasnoedels voorgezet, erg lekker.  De dumplings zijn ook heerlijk, ik heb een mix van groentevullingen en vleesvullingen.  Het smaakt allemaal supergoed, terug op mijn lijst van lunchplekken.
Het is lekker weer en ik ga in een van de Adirondack stoelen bij Target zitten.  Ik speel Pokemon Go, maar haal de volgende level nog niet.  Volgende keer dan maar en met tegenzin verlaat ik de gemakkelijke stoel in het warme zonnetje. Gisteren rilden we nog, vandaag is het weer lente met zestien graden.
Terug in Vienna ga ik eerst naar Petco en koop benodigdheden voor de honden.  Eten, botjes en meer en met een wagentje vol loop ik terug naar de auto. Precies op tijd kom ik daarna bij Lofty Salon aan.

Daar kleurt Carmen mijn haar bij en Mona knipt het in model.  Met een keurig hoofd loop ik weer naar buiten.  Het is half zes en nog licht, ik ben zo blij dat de dagen weer langer worden!

Rick sms-t of ik zin heb bij Pazzo Pomodoro te gaan eten.  Daar zeg ik nooit nee tegen en we nemen plaats aan de gezellige bar.  Daar weet Mike al wat we willen drinken en Jonna neemt de bestelling voor het eten op.  Ik kies de linguine in tomatensaus met clams, mosselen, calamari en garnalen. 
Rick heeft de capellini met vleessaus en gehaktballen, die op de rekening belachelijk duur blijkt!  Mike zegt dat hij dat al vaker heeft aangegeven, want $21 voor dat gerecht is idioot. Alles smaakt ons echter goed en tevreden gaan we weer huiswaarts.

We doen de tv aan en op alle kanalen staat de narcist-president te verkondigen wie hij als rechter voor het Hooggerechtshof voordraagt. Het is tenminste de betere van zijn twee keuzes, maar nog steeds zeer anti mensenrechten. Ik hoop dat de Democraten net zo vervelend gaan zijn als de Republikeinen met de rechter, die Obama naar voren schoof.

Wij steken onze hoofden in het zand en gaan naar andere programma's kijken. Rick stofzuigt intussen, want met die twee honden kunnen we niet twee weken wachten om dat te doen.  Ik doe het meestal, maar het doet mijn schouders pijn dus ik ben blij dat Rick het af en toe overneemt.

De rest van de avond lachen we met Sheldon, Leonard en Penny van de Big Bang Theory, onze favoriete sitcom.  Rick gaat morgen al naar Seattle dus nog even van elkaars gezelschap genieten. Ik zal hem daar zaterdag weer zien.

maandag, januari 30, 2017

Opeens een witte wereld

Rick neemt de honden al vroeg mee naar beneden en ik zie dat het buiten wit is.  Dat betekent ook koud en dus heb ik geen zin mijn warme bed te verlaten.  Natuurlijk moet dat wel  op een gegeven moment en dan ben ik dankbaar voor de verse koffie, die Rick al klaar heeft staan voor mij.


Rick vertrekt naar Washington en ik maak een paar beschuitjes met kaas en tomaat als ontbijt. Het smaakt me goed.  Gelukkig zijn de honden dol op sneeuw en vermaken zij zich intussen in de achtertuin.  Het ziet er mooi uit, maar is mij veel te koud!
Als de honden uitgeraasd zijn ga ik naar Anytime Fitness.  Mijn Samsung telefoon, die ik in het vliegtuig verloor, is nog niet teruggevonden.  Ik heb inmiddels een nieuwe en kan dus weer lekker Pokemon Go spelen in Vienna.  Als ik parkeer zijn er een heel aantal Pokemon om te vangen.

Nadat ik een kwartiertje op de ARC trainer heb gedaan komt Sharon me halen. Ik zou willen dat ik als zij was, ze kijkt gewoon geen nieuws en maakt zich er verder ook niet druk om. 

Nu moet ik wel zeggen dat dat voor haar (en mij ook natuurlijk, hoewel ik wel een immigrant ben) makkelijk praten is als blanke heteroseksuele vrouwen.  We zijn maar een stapje onder de blanke mannen, die het nu te zeggen hebben in dit land.  Oh, wat verlang ik terug naar de Obama's!

Het halve uur personal training op de Simply Fit board met gewichten gaat snel.  Het board maakt het allemaal nog net iets leuker en is goed voor mijn balans.  Na afloop doe ik nog drie kwartier cardio en dan zit het er weer op voor vandaag.
Het mooie laagje sneeuw is intussen alweer bijna gesmolten. Pas nu hoor ik op de radio dat de scholen twee uur verlaat opengingen.  Het is nog steeds zo raar daar helemaal niets meer mee te maken te hebben.  Ik ben benieuwd hoe lang dat gevoel gaat duren.

Rillend laat ik de honden weer in de achtertuin.  Ik weet dat ik op een gegeven moment weer met ze moet gaan wandelen, maar voor nu is dit zoveel makkelijker ondanks de modder. Er staat een gure wind en na vijf minuten ben ik door en door koud.  Als Orion gaat liggen vind ik het dan ook weer genoeg geweest.

Binnen doen we training.  Eerst bevelen opvolgen met een snoepje en dan van de voordeur wegblijven.  De eerste keer dat ik dat probeer speelt meneer Orion het klaar gewoon langs mij heen naar buiten te rennen.  Niet goed als er mensen aan de deur zijn!

Gelukkig gaat het de volgende paar keren heel goed.  Bij Orion is het zo zaak om te laten zien wie er baas is!  Hij probeert iedere keer weer de grenzen uit.  Cosmo is zoveel meer onderdanig.  Toch vind ik dit karaktertje ook wel weer erg leuk.  Hij daagt mij mentaal ook uit.

Het is intussen weer lunchtijd en met dit gure, koude weer heb ik zin in pho.  Bij Pho Thang Long word ik als een oude bekende begroet al ben ik er alweer even niet geweest. Ik bestel de kippensoep en een verse limoensap soda.  Het is zo ontzettend lekker!

Net als Martine aan komt rijden ben ik weer thuis.  Het is me te koud voor een wandeling dus we besluiten ergens iets warms te gaan drinken en ik weet precies de gezellige plek in Vienna, Caffe Amouri. Ik zou hier veel vaker heen moeten gaan!

Het is een Europees aandoend cafeetje met allemaal verschillende koffies en thee smaken. Het is ook erg populair maar we vinden nog een tafeltje.  We bestellen beiden de chai thee en kletsen gezellig bij.  We wanen ons gewoon in Europa hier.

Het is zo gezellig dat we nog een kop thee bestellen.  Dit keer de mint thee, die ik nog lekkerder vind.  Martine heeft om half vier een afspraak bij de bibliotheek van Vienna, die hier vrijwel aan de overkant ligt. Vienna heeft zo'n Europees gevoel soms, zo dicht licht alles bij elkaar.

We nemen afscheid en nemen ons voor niet weer zoveel tijd voorbij te laten gaan voor we elkaar weer zien.  Martine is zo iemand die ik jaren niet gezien kan hebben en dan is het alsof we elkaar gisteren zagen.  Ik heb een heel aantal van dat soort vriendinnen, gelukkig.

Thuis laat ik de honden weer even uit, maar gelukkig vermaken die zichzelf.  Dit is niet mijn weer!!!  Ik doe dan ook de haard aan en mijn zeemeermin deken over mijn voeten. Mijn spieren zijn niet blij en dat maakt dat ik me moe voel. 

Orion is echt wel een heel rustige puppy.  Hij wil altijd bij mij zijn en heeft heus zijn drukke tijden, maar ik ben blij dat hij nu gewoon rustig naast me gaat liggen. Energie om hem bezig te houden ontbreekt me.  Ik speel wat spelletjes en kijk wat shows, ik moet even afstand van Trump en kornuiten nemen.

Rick komt thuis met Grieks eten van Skorpios Maggio's dit keer.  Hij is daar altijd meer fan van dan van Plaka Grill en ik wil het ook eens proberen.  Nou, ik geef Rick helemaal gelijk!  Plaka Grill is goed en authentiek, maar  dit restaurant ook (de eigenaar is Grieks).  De avgolemono soep hier vind ik lekkerder dan van Plaka Grill.  De gyro is mij zelfs veel te veel, wat een vlees!

Zo is deze maandag ook weer voorbij. Met een hondenkop op iedere voet, lekker warm, neem ik afscheid tot morgen.

zondag, januari 29, 2017

Een leuk weekend met onderliggende angst voor wat de president nu weer gaat doen

Zaterdag

Om kwart voor negen schrik ik wakker uit een diepe slaap door Cosmo's gepiep om naar buiten te gaan. Rick slaapt nog en ik ben nooit goed in meteen opstaan.  Eerst moet ik door de spierpijnen heen.  Maar Cosmo piept zo erg dat ik bang ben dat hij anders iets op ons tapijt zal doen.

Strompelend neem ik de honden naar beneden en laat ze in de achtertuin.  Al gauw wordt duidelijk waarom ze naar buiten wilden, Mia, de hond van de achterburen is buiten.  Het is wel schattig hoe zij en Orion heen en weer langs het hek rennen.  Lekker veel beweging voor beide jonge honden, maar ik wil nog terug naar bed!

Gelukkig komt Rick ook naar beneden en gaat hij even op de honden passen.  Een kwartiertje later lukt het mij ook de knopen wat losser te krijgen en sta ik op. Rick heeft de koffie al klaar staan en ik maak een paar beschuitjes met Goudse (Unie)kaas en tomaat als ontbijt.


Zoals iedere ochtend lees ik mijn Facebook.  Tot mijn schok lees ik dat niet alleen asielzoekers uit zeven moslim landen worden geweigerd de VS binnen te komen, maar ook mensen met groene kaarten, die hier al decennia wonen!  Ik heb die groene kaart ook jaren gehad en het enige recht dat ik niet had was stemrecht.  Werkelijk schokkend en beangstigend en het laat me de hele dag niet los.

Na het ontbijt ga ik naar boven voor mijn uur cardio. Halverwege zie ik dat de batterij van mijn Fitbit leeg is.  Gewoonlijk krijg ik daar een email over, maar dit keer niets.  Mijn stappen tellen vandaag dus niet, grr! Rick neemt de honden mee de achtertuin in en Orion rent weer lekker met Mia.  Volgens mij zouden die twee het goed met elkaar vinden in dezelfde tuin.

Voor de lunch gaan we naar Sweet Leaf. Hun gerookte zalmsandwich op meergranenbrood zonder cream cheese, maar met veel groentes, vind ik altijd zo ontzettend lekker!  Rick heeft hetzelfde, maar dan in een wrap. We smullen er in het restaurant van.
We krijgen altijd een "cadeautje" als we thuiskomen

Dan is het tijd voor mij om wat emails over rondleidingen te beantwoorden.  Ik heb tot nu toe minder aanvragen dan andere jaren. Hopelijk heeft Trump geen invloed op mijn rondleidingen! Mensen reizen zonder problemen naar landen als China en Rusland, maar als de VS een engerd aan het roer heeft gaan ze opeens niet meer.

Zoals zo vaak op het weekend gaan we later in de middag naar de bioscoop.  Dit keer gaan we de film "The Founder' met Michael Keaton kijken.  Deze gaat over de oprichter van de McDonald's Corporation.

Het is een heel goede film! Ik wist dat Ray Kroc een rotzak was en de oorspronkelijke eigenaars van het McDonald's restaurant een loer draaide, maar dat het zo erg was wist ik niet! Het is een heel goede film en laat goed zien hoe perfect willen zijn toch niet altijd loont.

Vandaag is het ook het Chinese nieuwjaar, het jaar van de haan. Wij besluiten dat te gaan vieren bij P.F. Chang's.  Dat is weliswaar geen authentiek Chinees restaurant, maar we houden van hun eten.  Ik bestel een egg drop soep, die wel wat op haaievinnensoep lijkt. 

Dan delen Rick en ik twee kipgerechten, die beiden even lekker smaken.  Met onze rekening komen de hier in de VS zo bekende fortune cookies.  Mijn "fortune" is precies was ik zou hopen, maar of het ook bewaarheid wordt?

Vanavond kijken we een marathon van "Mom", een leuke, maar ook soms bittere comedy serie.  Intussen lees ik ook dat tenminste een federaal gerechtshof heeft besloten dat de ban van mensen uit de zeven landen, die Trump heeft opgezet, niet constitutioneel is.  Ik hoop van harte dat op die manier deze democratie bewaard blijft.
De constellatie waar Orion naar genoemd is

Zondag

Het hele gedoe met Trumps immigratie executive order zit kennelijk diep in mijn onderbewustzijn, want ik heb de hele nacht gedroomd dat ik het land uit werd gezet en Rick en de kinderen niet meer kon zien.  Voor mij is het geen realiteit, aangezien ik Amerikaans staatsburger ben, maar voor veel mensen uit de zeven landen in Azie en Afrika wel degelijk. 

Rick staat om een uur of acht op, maar omdat ik slecht heb geslapen houd ik het wat langer uit in bed. Als ik beneden kom is Rick net terug van Starbucks en wachten mij een sterke Americano en de eiwit met paprika hapjes.  Die laatste vind ik zeer smakelijk en ik ben kennelijk niet alleen, want Rick vertelt dat de barrista zei dat er een tekort aan is.

Na het ontbijt neemt Rick de honden weer de achtertuin in en ik zoek de elliptical op.  Dit keer werkt mijn Fitbit gelukkig wel.  Het uur gaat vrij snel en dan is het tijd om ons klaar te maken.  De honden zijn lekker moe van het rennen dus liggen lekker rustig om ons heen.

Rick wast ook even Orions speelgoeddieren, een lam en een teddy beer die hij nog van zijn babytijd heeft. Die waren zo vies van modder en slijm en lijken nu weer zo goed als nieuw.  Orion is er zo schattig mee.  Het zijn de enige speeltjes, die hij niet helemaal kapot bijt.

Rick en ik vertrekken naar Washington waar we onderweg heel veel protesteerders zien.  Het ego van Trump zal wel weer aangetast worden omdat zijn "fantastische" executive order zelfs bij Republikeinen in het verkeerde keelgat is geschoten (al zou ik willen dat de hoogste Republikeinse leiders in het Congres ook eens ruggengraat zouden tonen!).

Wij hebben een lunchreservering bij Zaytinya, een van mijn favoriete restaurants in deze omgeving.  Het is ook vandaag weer heerlijk!  Alleen de verse pita's en knoflooksaus al.  Ik heb avgolemono soep en een salade met bloedsinaasappel, feta, rucola, venkel, granaatappelpitten en pijnboompitten, zo heerlijk!

Na het eten zien we dat de mensen voor de Chinese Nieuwjaarsparade zich in Chinatown aan het verzamelen zijn.  Chinatown in Washington heeft bijna geen Chinezen meer, maar wel de grootste Chinese boog in de VS en alle borden hebben Chinese tekens.  Deze parade is het derde nog Chinese aan deze buurt.

Rick en ik besluiten te blijven kijken.  Altijd zo leuk met de kleurige draken en kostuums en zoals altijd bij Amerikaanse parades ook Miss Washington DC (en Ms. Washington DC en Mrs. Downtown, wie dat zijn weten we niet). Het is geen lange parade, maar wel erg leuk om te zien.
Een klant heeft Rick kaartjes voor de Auto Show in het Convention Center vlakbij gegeven.  Daar is het flink druk! We lopen de drie zalen door en dit is echt iets wat Rick leuker vindt dan ik (daarom mochten we bij Zaytinya eten, ha ha).
Rick wil mij altijd overhalen een mooiere auto te krijgen dan mijn trouwe minivan, maar ik besteed dat geld liever elders.  Zolang het ding nog rijdt hoef ik geen nieuwe.  Rick daarentegen kwijlt bij het zien van sommige auto's (ik ook bij de Ferrari's en sommige andere echt mooie sportauto's moet ik toegeven, maar ja, die zullen nooit in het budget zitten en zijn ook allerminst praktisch).

We raken nog in gesprek met een vader en zoon bij de nieuwe BMW i3.  Rick gaat zijn lease voortzetten en zal dan het nieuwe model "krijgen" in de mooie blauwe kleur. We zullen het dus nog een aantal jaren met de vervelende achterdeuren moeten doen, maar die zijn alleen een probleem als er meer dan twee personen zijn.

Het is altijd enorm warm in het Convention Center en we hebben allebei erge dorst.  Eenmaal weer buiten zien we dat het verkeer muurvast staat.  We besluiten een biertje te gaan drinken bij City Tap Room en ik bel Lorraine om te vragen of Patricia de honden even in de achtertuin kan laten.

Een half uurtje later is het verkeer een stuk beter al zien we nog steeds overal mensen met protestborden. Ook op de snelweg is er veel langzaam rijdend verkeer.  Het doet me goed te zien hoeveel mensen op de been zijn om deze president en zijn entourage een toontje lager te laten zingen. 

Miljoenen mensen de tong snoeren zal hopelijk heden te dage moeilijker zijn dan destijds in Nazi Duitsland.  De social media alleen al, de ministeries mochten niets meer op Twitter of Facebook zetten en dus hebben medewerkers "alt" accounts (geen idee wat dat in het Nederlands is) aangemaakt.

De honden hebben duidelijk genoeg beweging gehad vandaag want ze eten en gaan dan meteen weer slapen. Rick en ik willen Nando's Peri Peri weleens proberen, want die restaurants zien we opeens overal.

Deze keten is in Johannesburg ontstaan en nu overal in dit gebied.  Hun ding is kip met een speciale saus.  Ik zie ook kippenlevertjes op het menu en bestel die met spruitjes en frietjes.  Ik moet zeggen het smaakt me opperbest!

Rick is wat minder gecharmeerd van zijn kwart kip.  Hij vindt het teveel botjes, tja. Rick griezelt van kippenlevertjes en spruitjes (die ik als tweede keuze had, want hun lekkere erwtjes gerecht was op).  Hij heeft dan ook rijst en knoflookbrood met zijn kip.  Ik weet niet of dit een restaurant is waar we vaak heen zullen gaan al vond ik mijn eten erg lekker.

Het sneeuwt intussen zachtjes.  Er wordt gezegd dat we een paar centimeter kunnen krijgen, maar ik verwacht van niet. Tot nu toe hebben wij een record "sneeuwdroogte", maar een centimeter gemiddeld gevallen. Ik vind het wel prima.

En zo eindigt weer een weekend.  De komende paar weekend ben ik weer op reis.  Goede afleiding van wat in DC gaande is.  Ik ben blij veel jongeren te zien bij de demonstraties, Saskia incluis (Katja zou willen maar heeft het gewoon te druk met school). Hopelijk gaan die de volgende verkiezingen ook allemaal stemmen.

vrijdag, januari 27, 2017

Een pijnlijk dagje, maar ik ben er vanaf

Rick neemt de honden om een uur of acht naar beneden, maar ik blijf nog even liggen.  Als ik een half uurtje later beneden kom is Rick weg.  Ik bel hem en het blijkt dat hij ontbijt aan het halen is bij Starbucks.

Hij heeft de eiwit en paprika rondjes mee voor mij en een "tall" (small, maar nog zeker voldoende) americano.  Ik eet gauw want moet naar de tandarts.  Halverwege daarheen realiseer ik me dat ik mijn telefoon vergeten ben.  Gauw ga ik terug naar huis, want ik wil niet drie uur zonder zijn!

Daardoor kom ik wel een paar minuten te laat bij de tandarts binnen, maar dat maakt gelukkig niet uit.  Ze zijn meteen klaar voor me.  Ik neem plaats in de stoel, die tot mijn verbazing een rugmassage geeft.

De jonge nieuwe tandarts in deze praktijk en haar assistante zijn beiden super vriendelijk.  Mijn tandvlees wordt verdoofd en dan krijg ik flink wat ingespoten om mijn kaak te verdoven.  Ik ben blij dat deze kroon in mijn bovenkaak zit, want dat vind ik minder erg dan de onderkaak.

Na een kwartiertje wachten heeft het medicijn zijn werk gedaan en wordt er aan het verwijderen van de kroon begonnen.  Dit is een halve kroon en een groot deel van mijn oorspronkelijke kies is er dus nog.  Die moet echter afgeslepen zodat er een hele kroon op kan worden geplaatst.

Dat duurt toch allemaal wel heel lang!  Eindelijk worden er dan digitale foto's genomen om de nieuwe kroon te maken. Na anderhalf uur in de stoel en met fikse hoofdpijn inmiddels mag ik zo'n drie kwartier in de wachtkamer plaatsnemen.  Zo lang duurt het om mijn nieuwe kroon te maken.

De zoontjes van mijn mondhygieniste hebben vandaag vrij en zitten ook in die wachtkamer.  Zij vervelen zich natuurlijk enorm en klieren lekker. Gewoonlijk zou ik dat negeren, maar ik heb heel veel pijn en heb zin om ze een flinke klap te geven. 

Gelukkig ergert de receptioniste zich ook want zij kan haar werk niet doen en spreekt ze streng toe.  Dat maakt ze wat rustiger maar ik zie ook andere patienten niet blij met hun aanwezigheid. De tandarts heeft dit duidelijk toegestaan, maar ik denk niet dat het een succesvol experiment is.

Eindelijk is mijn kroon klaar en moet ik nog een uurtje lijden voor de nieuwe kies er helemaal inzit. Dan gebeurt bijna het pijnlijkste, het betalen.  Zo'n ding kost $1800!! Dat is voor mij het ergste, ik heb net bijna 3,5 uur pijngeleden en moet dan zo'n astronomisch bedrag betalen waar de verzekering maar een deel van terugbetaald.

Enfin, ik hoef nu hopelijk tenminste een half jaar geen tandarts meer te zien. Inmiddels heb ik enorme trek, maar mijn mond is nog verdoofd.  Ik besluit mezelf te trakteren op een zachte lunch van True Food Kitchen.

Aan de bar bestel ik een Kale Aid, een drankje van groentes, appelsap en citroensap.  De soep, een chorizo tomatensoep, is heerlijk en de edamame dumplings zoals altijd ook.  Het is zoals altijd met een verdoofde mond wat moeilijk eten, maar smaakt prima.

Als ik naar buiten loopt sneeuwt het opeens wat!  Gisteren zat ik nog zonder jas buiten, zulk raar weer! Rillend ga ik terug naar de van. De winter is er opeens weer, jammer genoeg.

Thuis ben ik niet veel meer waard.  De pijnen zijn erg en ik neem de honden even buiten de tuin in.  Dan doe ik wat training met ze en gelukkig helpt dat erg met Orions energie.  Hij gaat lief naar buiten kijken en ik kan me wat ontspannen.
Voor het eerst dit jaar de haard aan

Rick komt vroeg thuis om te werken aan onze printer en neemt gelukkig het honden babysitten over.  Orion is echt wel heel lief, maar het blijft een puppy. Arme Cosmo wordt er wel door geterroriseerd, hoezeer wij ook proberen dat tegen te gaan. Soms voel ik me daar schuldig over, al spelen ze vaak ook leuk.
Ik ben jaloers op Rick, beide honden bleven keurig zitten terwijl hij hun eten haalde

Voor ons avondeten stelt Rick voor naar Chef Geoff's te gaan.  Daar hebben ze namelijk nog een van zijn favoriete bieren, Mad Elf.  We nemen het laatste tafeltje in de bar, die heel druk is vanwege "happy hour". Ook wij profiteren daarvan en ik bestel een glas Cava en Rick en ik delen garnalen dumplings, erg lekker!

Na 2,5 dumplings hebben we zin in meer eten.  Rick bestelt de boeuf bourgignon en ik neem twee voorafjes, de gegrilde artisjokken en de tonijn tartaar.  Beiden smaken heerlijk.

En zo gaan we verder met ons hoofd in het zand steken . Iedere dag doet Trump van alles en nog wat.  Ik moet toegeven dat ik te moe ben om er tegen te blijven vechten.  Tijd voor de jongere generaties om hun stem te laten horen.  Hopelijk doen ze dat.  Onze kinderen, vooral Saskia, gelukkig wel.

donderdag, januari 26, 2017

Lekker rustig dagje, mag ook weleens

Rick hoeft vandaag niet vroeg op en we staan tegelijkertijd op voor de verandering.  Voor mij iets vroeger dan gewoonlijk en voor hem iets later.  Rick laat de honden uit en we ontbijten samen, gezellig. We verzuchten tegen elkaar dat het maar goed is dat we elkaar zo leuk vinden, zoveel tijd spenderen we tegenwoordig met zijn tweeen, ha ha.

Als Rick naar zijn werk vertrokken is neem ik de honden de achtertuin nog even in.  Dan rijd ik naar Anytime Fitness.  Er zitten wat spatjes regen op mijn voorruit, maar het is toch vrij zonnig en weer warm voor de tijd van het jaar.

Vandaag hoef ik enkel een uur cardio te doen.  Dat voelt kort in vergelijking met de dagen dat ik personal training heb en anderhalf uur sport. Gelukkig, want ik wil optimaal van voorlopig weer de laatste warmere dag genieten.

Daartoe neem ik de honden een half uur de achtertuin in.  Zij rennen weer lekker met de hond van de achterburen.  Alleen zijn er delen van de tuin nog heel modderig en het is zaak Orion daar uit te laten.  Gelukkig wordt hij niet meer zo modderig als een paar weken geleden.

Nu Kai een begin heeft gemaakt met trucjes leren aan Orion probeer ik dat twee keer per dag ook te doen.  De honden vinden het duidelijk leuk al is Orion een stuk ongeduldiger dan Cosmo (natuurlijk).  Ik hoop hiermee ook te laten zien dat ik echt wel de baas ben.  Kunstje niet goed gedaan, dan geen snoepje.

Na mijn douche is het alweer na enen.  Ik bestel een avgolemono soep van Plaka Grill en geniet daar voor in het zonnetje van.  Daar blijf ik tot half vier zitten!  Ondanks de harde wind en de vallende temperaturen is het in de volle zon bijna te warm met lange mouwen.  Je kunt echt merken dat we op de hoogte van Rome zitten aan de sterkte van de zon.
De rest van de middag besteed ik afwisselend in de achtertuin met de honden of met weer een training sessie.  Orion heeft die echt nodig en ik zou willen dat ik meer mensen aan de deur kon krijgen om zijn geblaf af te leren.  Verder is hij zeer gehoorzaam, ik wil bijna zeggen gehoorzamer dan Cosmo.

Als Rick thuiskomt besluiten we naar Taco Bamba te gaan om te eten.  Het is altijd weer even moeilijk wat te kiezen. Dit keer neem ik de al pastor en black sheep.  Een volgende keer waag ik me toch aan de tripa.  Ooit at ik dat in Frankrijk en vond het vreselijk, maar ik heb nu al van veel mensen gehoord dat het erg lekker is.

Op de terugweg halen we nog even wat boodschappen bij Whole Foods.  President Trump heeft vandaag aangekondigd 20% belasting op producten uit Mexico te gaan heffen om voor zijn vermaledijde grensmuur te betalen.  Dat betekent dus dat de mensen, die voor hem gestemd hebben, die 20% gaan betalen.  Ik heb al een heel aantal tweets van zijn stemmers voorbij zien komen, die spijt hebben, tja.
Zin in morgen heb ik bepaald niet, want ik moet die vervelende kroon laten vervangen. Liggen in de tandartsstoel voor uren maakt dat ik me daarna altijd vreselijk voel, vooral ook omdat ik geen tijd heb te sporten.  Maar ik zal er voor het weekend vanaf zijn en daar ben ik blij om.

woensdag, januari 25, 2017

Een verrassing bij de tandarts

Rick staat voor dag en dauw op want hij moet een presentatie geven in Washington.  Ik slaap met de honden nog even verder, hoewel het meer doezelen is. Om kwart over acht begint Cosmo (nota bene, Orion kijkt lief naar buiten) te piepen en sta ik maar op.

Na koffie gezet te hebben neem ik de honden even naar buiten, want ik weet niet of Rick daar tijd voor had.  Kennelijk wel, want ze zijn meer in blaffen dan in plassen geinteresseerd.  Ik neem ze dan ook gauw weer mee naar binnen aangezien ze ook als gekken trekken.

Voor mijn ontbijt maak ik een paar gepocheerde eieren met Parmezaanse kaas en Tabasco saus.  Het smaakt me goed en opeens is het na negenen en haast ik me naar Anytime Fitness.  Daar doe ik twintig minuten cardio voor Sharon me komt halen.

Met mijn Simply Fit board doen we allerlei oefeningen.  Het board blijft aandacht trekken.  Ik zou reclamegeld moeten vragen aan het bedrijf! Het is dan ook echt wel heel handig, want terwijl ik mijn gewichtenoefeningen doe moet ik ook mijn buikspieren gebruiken om te balanceren.

Na de personal training doe ik nog een half uur cardio.  Van de vier ARC trainers heeft er maar een een werkende tv. Die neem ik dus.  Niet veel later komt er een dame, die hetzelfde uitvindt, en zij haalt de manager erbij.  Die krijgt twee ervan aan de praat, maar de derde niet.

Eindelijk ben ik klaar en rijd huiswaarts.  Het is heerlijk weer, bijna lenteachtig met dertien graden en veel warme zon.  Ik neem de honden mee de achtertuin in en daar is vooral Orion erg blij mee.  Ik ben minder gecharmeerd van de modderpoten als we weer naar binnen gaan!

Cosmo blijft in de tuin.  Dat is echt zijn domein dus ik geef Orion zijn Kong en doe hem in zijn bench.  Dan ga ik lunch halen bij Chop't. Met dit weer vind ik een salade erg lekker.  Ik geniet er dan ook voor het huis in de zon van.

Dan waag ik me nog eens even aan de modderige achtertuin met de honden, maar die hebben (gelukkig) weinig zin. Ik geef ze hun Kongs en rijd naar de tandarts.

Eigenlijk was ik zoals gewoonlijk van plan deze mondhygieniste afspraak weer een maandje te verzetten, maar ik heb een kapotte kroon dus ga toch maar. Alla, de mondhygieniste, komt uit Oekraine en is superaardig en doet mij ook nooit pijn.  Daarom vraag ik altijd naar haar, want de andere is verschrikkelijk hier, zelfs Rick klaagde erover.

Alles gaat goed tot Alla aan mijn voortanden gaat werken. Ik wist al dat mijn linker fineer voortand niet meer zo vast zat door een klap van Orions kop ertegen.  Ik hoorde het kraken. Als Alla haar instrument er doorheen haalt komt de fineer helemaal los!

Even raak ik in paniek, maar Alla stelt me gerust dat ze het makkelijk weer vast kunnen zetten.  Eigenlijk heb ik dus geluk want dit had ook tijdens de cruise of op een andere reis kunnen gebeuren.  Na de schoonmaakbeurt zet de tandarts mijn fineer tand weer vast.
Natuurlijk moet ik ook een nieuwe kroon en die kunnen ze vrijdag doen.  Ik ben er maar liever meteen vanaf, maar, ondanks dat de tandarts me enorme complimenten gaf over hoe ik mijn gebit vol kronen onderhoud, ik vind het allemaal maar niets!

De schoonmaaksters hebben ons huis intussen weer haarlozer gemaakt (helemaal haarloos met twee langharige honden is Utopia).  Orion blaft grappig genoeg niet tegen hen als ik hem uit zijn bench laat.  Ik denk steeds meer dat hij mij wil beschermen, want hij blaft ook niet als Rick de voordeur opent.

De tandarts heeft al mijn energie opgebruikt en ik heb weer heel wat pijn erdoor, helaas.  Ik ga me dan ook ontspannen, zo goed en zo kwaad als het gaat met een puppy vol energie.  Ik ben dan ook blij als ik de garage open hoor gaan en Rick binnenloopt.

Hij neemt het puppysitten over voor mij. Als eerste mogen de honden mee naar buiten als Rick de post uit de brievenbus haalt.  Dat doen ze beiden met veel graagte.

Voor het avondeten bestellen we pizza van Zpizza, die van mij met allerlei groentes en champignons. De honden doen hun best een hapje te krijgen, maar dat lukt ze niet.  De kopjes zijn wel schattig!


Jullie vragen je misschien af hoe ik het doe met Trumplethinskin aan het roer van dit land.  Antwoord is: niet goed. In de eerste paar dagen heeft hij alle kenmerken van een dictator en ik vrees voor de democratie hier. Ik probeer mijn hoofd wat in het zand te steken want de stress is niet goed voor mijn gezondheid.

dinsdag, januari 24, 2017

Weer even in het gareel komen

Rick slaapt ook een stuk langer uit dan gewoonlijk en ik nog meer.  Orion gedraagt zich voorbeeldig al gaf hij vannacht wel opeens over. Verder lijkt hij helemaal prima dus geen idee waarom.

Met moeite kom ik om half negen ook uit bed. Ik pak mijn tassen uit, maar hoef niet alles uit te pakken want over een paar weken heb ik die kleding weer nodig. Rick heeft de koffie al gezet en vertrekt naar zijn werk.

Na mijn United Mileage Plus gecheckt te hebben, zie ik nog steeds niet de 3000+ mijlen, die ik in december aan de Mileage Plus credit card betaalde.  Ik bel eerst Mileage Plus, maar die sturen me door naar de bank, Chase. Daar wordt me verteld dat United er allerlei methodes op nahoudt en mijn $3000 niet automatisch ook 3000 mijlen betekenen.

Het is een ingewikkelde uitleg, maar ik begrijp eruit dat ik een deel van dat bedrag nog niet gebruikt heb.  Als je een vliegticket koopt betaal je daar van tevoren voor, maar het "telt" pas als je ook gevlogen hebt.  Zo irritant!!! Nu ben ik dus voor het eerst in jaren niet Premier bij United dit jaar.  Ach, er zijn ergere dingen, het zal vooral meer kosten voor beenruimte e.d.

Gauw laat ik Orion uit en dan haal ik ontbijt bij Starbucks, de eiwit "bites" met paprika vind ik zo lekker! Onderweg naar de sportschool eet ik het op. Bij Anytime Fitness doe ik een uur op de ARC trainer.  Hard nodig na al het lekkers dit weekend!

Thuis laat ik Orion dan ook weer uit en train ook met hem.  Ik wil dat hij mij echt als roedelleider gaat zien en dat vergt veel werk, duidelijk.  Hij wil heel graag, maar heeft echt een consequente hand nodig. Hij is zo schattig in zijn enthousiasme!

Voor de lunch heb ik met Rick afgesproken en ik ontmoet hem in de lobby van zijn kantoor.  Daar zie ik ook Shadi, die ik alweer lang niet heb gesproken en we kletsen even bij tot Rick komt.

Rick en ik lopen door het gure weer het Reston Town Center in. We bestellen lunch bij Panera en Rick probeert mijn Windows Phone email aan de praat te krijgen. Intussen probeer ik mijn Samsung Galaxy S5 te vinden.  Die is in het vliegtuig uit mijn tas gevallen en tot nu toe niet gevonden, helaas.
Na de lunch lopen we daarom naar de AT&T winkel en krijgen een nieuw sim kaart voor Kai's telefoonnummer.  Dan neem ik weer afscheid van Rick en rijd naar Dulles.  Bij United tref ik een heel vriendelijke dame, maar mijn Samsung is hier niet gevonden.  Die lag op de grond dus waarschijnlijk wordt hij op zijn best bij de eindbestemming gevonden.

Op de terugweg haal ik Cosmo op uit de kennel.  Bij thuiskomst was er een berichtje op ons antwoordapparaat van de dierenarts.  Cosmo stapte in iets tijdens een wandeling en moest een hechtin aan zijn poot.  Het doet hem verder geen pijn, zegt zij, en dat hoop ik dan maar.

Inderdaad krijg ik een heel blije hond terug.  Hij heeft net een bad gehad en duidelijk moet hij gekamd worden.  Dat gaat morgen lukken hopelijk, want de plukken haar haal ik eruit. Onderweg stop ik nog even bij Safeway om wijn te halen.
Dan is het tijd om emails te beantwoorden.  Ik heb alweer een paar aanvragen voor rondleidingen voor dit jaar. Hopelijk wordt het net zo'n goed jaar als de afgelopen paar. Dit wordt alweer het achtste jaar dat ik het doe! Het zal wel een ander gevoel zijn bij het Witte Huis met deze president aan het roer.

Als Rick thuiskomt bestellen we Thais eten.  Dat wordt binnen het halve uur bezorgd en dat is iets wat we als naar elders zouden verhuizen zouden missen. Zo weet ik weer dat ik hier echt wel op mijn plaats ben en gelukkig hebben we de gelegenheid te reizen.
Een mooie zonsondergang

Met alles wat er in dit land gaande is realiseer ik me steeds meer (niet dat ik daar altijd blind voor was) hoe goed we het hebben.  Enkel en alleen omdat we blank en heteroseksueel zijn al, zoveel mensen zijn nu terecht bang voor hun rechten. En dat is niet ver van ons bed zonder in details te treden. Ik ben echt bang voor de toekomst.

Zo eindigt er weer een drukke dag.  Allemaal duimen dat mijn telefoon wordt gevonden, maar ik heb er een hard hoofd in. Ik zie niet uit naar morgen met een tandartsafspraak, ondanks alles heb ik daar nog altijd een fobie voor.

Nog een dagje Florida, Kennedy Space Center

Oei, zeven uur komt wel heel snel na de toch nog late avond gisteren.  We hebben ook beiden niet goed geslapen wat niet helpt. We zijn terug in Port Canaveral, Florida.  Rick doet de balkondeuren open en daar komt me toch een koude lucht door naar binnen!  Het is maar dertien graden en waait hard, heel anders dan toen we hier donderdag aankwamen.

Terwijl Rick zich klaarmaakt blijf ik nog even liggen met als excuus dat de hut te nauw is om beiden in rond te lopen.  Dan moet ik er echter ook aan geloven en worstel om mijn kussen weer in mijn tas te krijgen.  Het is een wonder dat er nog plaats voor mijn andere spullen is.  Ik zou ook niet weten wat te doen als Sierra ophoudt met deze soort duffel te maken.

We moeten om acht uur de hut uit zijn en dat lukt keurig.  We hebben nog een laatste ontbijt aan boord.  Voor ons in Enchanted Gardens, het enige restaurant waar we geen avondeten hebben gegeten.  Het heeft een leuk decor, maar we vinden beiden dat we goed gekozen hebben.  Royal Palace en Animators Palate vinden we veel meer Disney.

Ook zijn we blij ontbijt te hebben gegeten in het buffet restaurant, want we hebben moeite iets te kiezen van dit menu. Uiteindelijk neem ik de gekookte eieren met wat corn beef hash (een mengsel van corned beef en kleine aardappelblokjes, heel slecht voor je, maar ook erg lekker).  Gelukkig is er ook fruit.

We overhandigen de envelopjes met fooien aan Kevin, Denzel en de hoofd serveerder, die we eigenlijk nauwelijks hebben gezien. Dan gaan we toch nog even kijken hoe de paar foto's, die van ons genomen zijn, gelukt zijn.

Tot onze verrassing vinden we twee ervan leuk genoeg om er de astronomische prijs voor te betalen.  Jammer genoeg moet je tien of meer foto's hebben om ze ook digitaal te krijgen. Rick bestelt de foto's en dan zegt de machine dat we ze na 21 uur op kunnen halen.  Tja, dat is dus een probleem.

Gelukkig kan een van de medewerksters ze ook nu laten drukken, maar dat duurt natuurlijk even.  Wij wachten geduldig, maar daarin zijn we vrijwel de enigen.  Er lopen heel wat gefrustreerde klanten rond en ik heb met de fotografen, die dit allemaal moeten regelen, te doen. 

Mensen moeten vluchten halen en kunnen niet wachten, terwijl ze wel al betaald hebben.  Waarom die foto's niet opgestuurd kunnen worden is me een raadsel. Soms is Disney toch niet zo goed geolied als je zou denken.

Eindelijk krijgen we onze foto's en rekenen af. Voordeel is nu wel dat het gros van de passagiers al van boord en door de immigratie en douane is.  We moeten nog wel een kwartiertje in de rij staan maar dat is eigenlijk niets met meer dan 2500 mensen, die van boord moesten.

De paspoortcontrole gaat heel snel, we hebben niets gekocht dus ook niets aan te geven.  De auto staat ook lekker dichtbij en we rijden nog voor tienen weg. Onze vlucht gaat pas om 15:40 dus we hebben besloten het Kennedy Space Center nog "even" te bezoeken.

Tja, dat "even" betekent dat we de bus rondleiding daar helaas niet kunnen doen. Het gedoe met de foto's heeft ons net teveel verlaat daarvoor.  Rick wil toch naar binnen en we mogen van de seniorenkorting gebruik maken.  Oef, zo senior voelen we ons niet, maar $4 per persoon is toch niet te versmaden.

We bekijken de raketten die in de "tuin" staan en lezen hun geschiedenis.  Dan lopen we naar de Space Shuttle Atlantis tentoonstelling.  Hier moeten we even wachten op een video presentatie voor we de shuttle kunnen zien.  Die is zeker interessant en ik lees ook wat dingen rond Atlantis, maar heb het dan wel gezien.

Nu staat er in het Air and Space Museum bij Washington Dulles ook al een space shuttle en ik heb die op de rug van een Boeing 747 langs zien vliegen.  Een space shuttle is een space shuttle voor mij, maar Rick is een grote ruimtevaart enthousiast die eigenlijk alles zou willen lezen en zien.  We zullen echt een keer terug moeten als we meer tijd hebben.
Ons oorspronkelijke plan om nog naar Disney Springs te gaan om te lunchen (en mijn kleine hoop daar nog in de Disney winkel rond te kijken) laten we varen.  Ook plan B van Margaritaville bij Universal gaat wegens tijdgebrek niet door.

Rick haalt mij, die altijd weer bang is vluchten te missen, over toch bij een thema restaurant te lunchen.  Dat wordt Bahama Breeze aan de befaamde International Drive in Orlando.  Dat is niet zo ver van het vliegveld en lekker tropisch.

We krijgen meteen een tafeltje en bestellen beiden de lunch special van kreeft en garnalen quesadilla's.  Die wordt met soep of salade geserveerd.  Ik kies de kip tortilla soep en Rick de zwarte bonen soep.  Het is allemaal zeer smakelijk.

Tijd om terug naar het vliegveld te gaan waar we zonder oponthoud de huurauto afleveren.  We nemen de trein naar de terminal en krijgen bij de balie te horen dat we een upgrade hebben naar eerste klas.  Hoera! De tassen zijn dan ook zo ingecheckt.

Gewoonlijk krijgen we beiden TSA Pre waarbij je je schoenen niet uit hoeft te doen en je laptop etc. niet uit je tas hoeft te halen.  Rick is echter vandaag niet zo gelukkig en moet door de gewone veiligheidscontrole.  Ik mag wel verder in TSA Pre.

Het duurt even, maar niet lang, voor Rick er ook doorheen is. Niet veel later kunnen we aan boord. We krijgen een drankje en gaan dan op weg.  Er is nog even een spannend moment als we moeten wachten vanwege een technisch mankement, maar dat is al snel verholpen.

Er zijn lekkere snacks en de purser vult mijn wijnglas herhaalde malen spontaan dus ik ben een "happy camper".  Ik probeer mijn blog te schrijven, maar dat lukt minder goed dan ik had gehoopt.  Er is veel turbulentie en ver voor de landing wordt ingezet moet alles weer weggelegd worden.

Toch valt de landing alles mee.  We waren gewaarschuwd dat het zeer ruw zou worden en gelukkig is dat allerminst het geval.  Voor we het weten landen we.  Rick dacht nog dat dat turbulentie was, zo weinig was er.  Het was erger bij het opstijgen uit Orlando!

Onze tassen komen als eersten van de band!  Ook staat er al een taxi klaar en een half uurtje later kunnen we Orion weer knuffelen.  Of eigenlijk, dat mag niet van de trainer, maar hij komt schattig met een speeltje in zijn bek achter ons aan en ik zie dat Rick het ook niet kan laten "per ongeluk" even zijn hand over zijn kopje te strijken. 

Jammer genoeg zijn we te laat om Cosmo nog op te halen.  Dat moet morgen dan maar. Rick en ik hebben trek en gaan naar Sweet Ginger.  Daar kan ik genieten van sushi en Rick van een lekkere kip kerrie. Het smaakt ons prima.

Als we naar buiten lopen hoor ik opeens iemand mijn naam roepen.  Het is Tammy, die ik zo'n twaalf jaar geleden voor het laatst zag met haar dochters en Saskia kon het zo goed met die meisjes vinden. Ik ken haar al bijna twintig jaar via een emaillijst en nu via Facebook.  Wauw, wat een kleine wereld! 

Zij is hier uit Missouri voor de Women's March afgelopen zaterdag en is hier nu met de vriendin uit Vienna waar ze logeert.  Er is geen groter toeval!  We kletsen even bij en nemen een foto van dit heuglijke moment. Dan nemen we weer afscheid, want zij beginnen net aan hun maal.

Thuis zien we dat Saskia, die dit weekend heeft meegelopen met de Women's March in Washington,  niet zo netjes is met deuren sluiten e.d. als wij. Orion heeft gelukkig enkel een wc papierrol kapot geknaagd.  Het is een rotzooi, maar niets gevaarlijks voor hem.

Nu loop ik toch flink achter met blogs en schrijf tenminste dat van zaterdag.  Dan zijn Rick en ik beiden heel moe van de slechte nacht en drukke dag.  We houden het voor gezien, alles kan verder tot morgen wachten.

Voor alle vrolijke foto's uit Florida en van de cruise en Bahamas klik je HIER.


Day 3 Disney Cruise: Castaway Cay

Weer staan we om acht uur op en is het prachtig weer.  Het waait alleen inderdaad, zoals we gisteren in het zwembad al hoorden, heel hard. We zijn al in Castaway Cay, het prive Disney eiland waar we vandaag van gaan genieten.  We zijn nog steeds in de Bahamas, een natie met talloze eilandjes.

We hebben mooi uitzicht van ons balkon op de witte zandstranden. Maar eerst gaan we ontbijten.  Weer de lekkere zalm en tomaat, ei en meer. Het smaakt ons opnieuw allemaal zeer goed.


Dan gaat de badkleding aan onder onze kleding en lopen we hoopvol het schip af en het eiland op.  Ik zie een bord dat alle activiteiten geannuleerd zijn.  Ik wijs het Rick, maar die gelooft dat niet. We hebben een glasbodemboottoer geboekt en een fietstoer.

Er is een tram, maar zo groot is het allemaal niet dus wij lopen naar het eerste strand.  Daar is een winkel en een van de drie restaurants op het eiland. Ik zie dat ze allemaal BBQ als lunch gaan serveren en daar ben ik gewoonlijk niet echt dol op, maar ik neem aan dat Disney iets voor elk wat wils zal hebben.

We lopen naar het informatiestandje en Rick vraagt waar we de glasbodemboot kunnen vinden.  Het antwoord is waar ik al op wees.  Vanwege de harde wind (er zitten zelfs kopjes op de golven in de rustige lagune) zijn alle waterexcursies afgelast. Zo jammer!!

Gelukkig gaat het fietsen wel door en we halen een fiets op. We krijgen instructies hoe we kunnen rijden en gaan op pad.  Het is typische  Caribische subtropische vegetatie en om het niet te saai te maken heeft Disney er af en toe wat grappigs tussen gezet.

Na een korte rit over een "landingsbaan" komen we bij een uitkijktoren uit.  Daar gaan we natuurlijk naar boven en kijken uit over het eiland.  Ook hier heeft Disney een paar grappige pelikaandingen neergezet.  Even verderop zien we een oud vliegtuigje met Donald Duck erop, Rick overweegt die als tattoo te krijgen (volgens mij doet hij dat nooit al is Donald al altijd zijn favoriete Disney figuur).

We rijden verder naar het 18+ strand en daar is het prachtig, rustig en lang niet zo winderig. Er is ook niet veel plaats, maar een paar stoelen nog open en Rick vindt het jammer genoeg te saai.  Voor mij is dit nu net paradijs, wit zand, turquoise water en kleurige parasols.


Rick stelt voor aan de bar wat te drinken en daar zeg ik niet nee tegen.  Het is, ondanks de wind, best warm, zeker als je aan het fietsen bent.  Een koude Bud Light Lime smaakt opperbest.  Opeens is het uur fietsenhuur voorbij en haasten we ons de fietsen terug te brengen.

We hebben voor we op pad gingen al baddoeken op stoelen gehangen om tenminste iets te hebben.  Door de wind worden de parasols echter niet geopend en zowel Rick als ik verbranden ondanks goed insmeren heel snel.

Ietsje verderop vinden we een plekje in de schaduw van een bar en ook nog twee vrije stoelen. Rick waagt zich het water in, maar ik ga niet verder dan mijn middel want het is mij te koel, vooral met die harde wind.

We lezen wat op de stoelen, maar ik krijg het gevoel gezandstraald te worden.  Ik ben blij dat ik mijn electronica in plastic zakjes heb, dat fijne zand is er niet goed voor.  Ook niet voor mijn ogen want ondanks mijn zonnebril vinden een paar zandkorreltjes toch hun weg onder mijn contactlenzen.

Stiekem ben ik dan ook blij als Rick voorstelt te gaan lunchen.  Zoals ik al dacht is het eten typisch BBQ, kip, ribs, hamburgers, hot dogs.  Niet mijn ding, maar mijn blik gaat naar rechts waar niemand is en wat zie ik?  Gegrilde mahi mahi vis en vegetarische chili, ook is er een lekkere couscous salade en veel vers fruit.

Eerlijkheidshalve probeer ik ook voor het eerst in vele jaren weer eens een spare rib.  Daar zijn veel mensen dol op, maar het kan mij maar niet bekoren.  Het is meer vet dan vlees en ik vind alleen de saus erop lekker.

Na het eten lopen we naar een ander strand met beter zicht op het schip.  Daar is meer schaduw. We hebben echter wel het gevoel dat veel mensen het wel gezien hebben met die wind en alles afgelast. 

Wij blijven ook niet lang en gaan nog even winkelen.  Ik koop een leuk souvenir strandlaken wat ik hoop netjes te houden nu de kinderen niet meer thuis wonen.  Ook vindt Rick een heel handig borsteltje met spiegeltje voor in mijn tas.  Ik wil in de zomer nogal eens graag mijn haar bijwerken met lunchtijd.

Rick zoekt tevergeefs naar leuke Donald Duck dingen. Donald is veelal aanwezig aan boord en hier, maar op t-shirts e.d. ontbreekt hij.  Het enige t-shirt waar Donald op staat is een vreselijke kleur.
Jammer voor Rick, maar heel eerlijk gezegd heeft hij niet meer t-shirts nodig, we groeien uit onze gigantische kast!

Iedereen gaat nu terug en wij ook.  Het trammetje komt net en we gaan aan boord, al hadden we ook terug kunnen lopen. Ik word gek van de wind dus kan niet wachten ergens in de luwte te gaan relaxen.

Rick wil nog verder het schip fotograferen dus ik loop alleen naar hetzelfde zwembad als gisteren.  Jammer genoeg is het er heel anders dan gisteren.  Er is bijna niemand, de fonteinen staan uit, waarschijnlijk alweer vanwege de wind en ik word bijna het dek afgeblazen!

Eigenlijk wilde ik ergens met uitzicht op het eiland vinden om te zitten, maar daar is het ook alsof er een orkaan raast.  Ik vind een plekje redelijk uit de wind en probeer het zwembad. Dat voelt lekker, maar ik word er letterlijk uitgeblazen, zo jammer!

Rick vraagt of ik over de railing kan hangen zodat hij een foto kan maken. Ok, prima, maar dan ga ik weer lezen.  Rick brengt me een prosecco en we genieten even van de rust.  Dat duurt niet lang want al gauw komt een Disney medewerker zeggen dat de stoelen opgeruimd moeten worden vanwege de storm.

Dan gaan we ons maar klaarmaken en intussen roept de kapitein om dat het ondanks de stabilisators weleens wat wiebelig kan worden.  Wetend dat ik erg zeeziek kan worden neem ik maar gauw Dramamine ertegen.  Rick neemt ook het zekere voor het onzekere.

Wij beiden hebben nog cruises meegemaakt zonder stabilisatoren en daar werden we niet vrolijk van. Tegenwoordig is het zoveel beter, het schip schommelt een beetje, maar echt wiebelen doet het niet.  De kapitein vertelt Rick later dat het zonder die stabilisatoren 85% erger zou zijn. Hoera, stabilisatoren!


We spelen verder als Disney detectives en na nog een aantal "schilderijen" vinden we uit dat onze "crimineel" Yzma uit de Emperor's New Groove is.  Dat is een film, die wij wel gezien hebben, maar niet zo weg van waren dus het zegt ons weinig. Ik had liever Jafar gehad of zo, maar het naar antwoorden zoeken was erg leuk.

Het is tijd om ons in het net te steken want we hebben een reservering bij het heel sjieke restaurant Remy.  In onze nette kleding en ik op blote voeten, want mijn schoenen zijn hoogst oncomfortabel, lopen we eerst nog naar het theater om een deel van de laatste show mee te pikken.

Daar krijgen we geen spijt van.  Het is een verhaal over het geloven in magie en de bekendste Disney liedjes komen langs.  Zo ontzettend goed gedaan allemaal, het is of we een mini Broadway show zien.  De kostuums, stemmen en het decor zijn zo professioneel gedaan.

Bij Remy krijgen we een tafeltje waarbij we naast elkaar zitten.  We worden begroet door de maitre d' Benoit.  Ik antwoord in het Frans en hij pikt meteen op dat ik Frans spreek.  Hij belooft met een grote knipoog af en toe wat onderonsjes te hebben, die Rick niet kan verstaan, hi hi.

Onze serveerster is Kristina uit Duitsland, die van vlakbij waar Kai woont komt, zo toevallig!  Letterlijk vijftien kilometer bij Kai en Bea vandaan wonen haar ouders.  Ze is werkelijk een voortreffelijke serveerster, niet overheersend, maar eigenlijk altijd daar als we iets nodig hebben.

We beginnen met een heel bijzondere champagne cocktail.  Dan trakteert Rick mij op caviaar.  Hij neemt ook wel een blini ermee, maar het is absoluut mijn favoriet.  Ik eet dan ook ieder viseitje met veel smaak op.
Als menu kunnen we kiezen tussen menu's van een Franse 3 sterren Michelin chef en een Amerikaanse 5 diamanten chef, de hoogste "prijs" die een chef hier in de VS kan winnen.  Rick gaat voornamelijk voor de Amerikaan en ik voor de Fransman met een "Amerikaanse" vervanging.

We krijgen een lepeltje met tomatensoep in een broodballetje geserveerd, heel bijzonder en lekker.  Dan de amuse bouche, ganzenlever tot een soort schuim gemaakt.  Zo licht en ik zou er meer van willen, terwijl Rick er niet weg van is.  Hij is wat meer traditioneel in zijn culinaire smaak dan ik.

Mijn voorafje is een kwartelborstje gevuld met ganzenlever, lekker en delicaat.  Rick krijgt het kreeftgerechtje in een groentesoepje, die ik als derde krijg.  Jammer genoeg vinden we die beiden het minst, al is het nog steeds voortreffelijk bereid. De kreeft is nogal taai.

Na een delicate combinatie van St. Jacobschelp met licht schuim en heilbot met ook heerlijke smaken krijg ik dan hetzelfde kreeftgerecht als Rick, het enige wat ik niet fotografie waardig vind.  Ricks biefstuk gerecht ziet er echter fantastisch uit!

Rick is geen kaasliefhebber, maar ik wel en ze hebben hier echte verse Franse kazen.  Ik kies er vier, Camembert, geitenkaas, een waarvan ik de naam vergeten ben en de beste Roquefort, die ik ooit gegeten heb.

Nu ben ik echt wel helemaal verzadigd en ook moe, want het is al na tienen.  Er is echter nog dessert en we krijgen een bord met felicitaties voor ons 30-jarig huwelijk gepresenteerd.  Heel aardig, maar toen ze vroegen wat we vierden antwoordden we dat we elkaar binnenkort dertig jaar kennen.  Onze dertigjarige huwelijksverjaardag is pas volgend jaar. Het is wel een leuke geste.

Van het chocolade dessert proef ik een hapje, maar meer kan ik echt niet op!  We krijgen nog meer snoepgoed, lollies en andere chocolaatjes.  Die laten we allemaal maar inpakken om mee naar huis te nemen.  Al met al een maaltijd, die in de "niet te vergeten" kolom geplaatst kan worden en dat zijn er niet veel.

In de hut vernemen we dat we eigenlijk onze bagage al buiten de deur hadden moeten zetten.  Ik kan dat niet doen, want ik heb mijn enorme kussen mee.  Rick echter wel en na een telefoontje hoort hij dat hij toch niet te laat is. Wat zou ik ervoor geven om zo licht te kunnen reizen!

Na wat opruimen en inpakken stort ik in bed neer. Ik heb wel het gevoel dat we alles uit deze cruise hebben gehaald wat er te halen valt en het smaakt zeker naar meer.  Morgen moeten we heel vroeg uit de veren en dan is het weer gedaan met de pret (of althans wat de cruise betreft).
 

maandag, januari 23, 2017

Dag 2: Disney Cruise: Nassau

Zaterdag

Om acht uur staan we na lekker geslapen te hebben op om naar het aanleggen in Nassau te kijken.  We hebben enorm geluk met het weer.  Het is zonnig en warm en dat, weten we uit ervaring, kan hier wel anders zijn.  In 2002 waren we hier met een uitje van Ricks werk en was het koel en regenachtig.

Het is fascinerend te zien hoe de kapitein van dit enorme schip het achteruit "inparkeert".  Zo enorm veel plaats is er niet.  Er zijn vijf andere cruiseschepen, die allemaal naar voren liggen, dus die moeten vanavond keren.  Het is duidelijk hoogseizoen voor de Caribische cruises!

We gaan weer in het buffet restaurant ontbijten en treffen daar een ruime keuze aan gerookte zalm en andere soorten gerookte vis aan.  Ze hebben er ook lekkere gegrilde tomaten en gepocheerde eieren. Natuurlijk mag een mini Mickey wafeltje niet ontbreken!

 
Dan maken we ons klaar en gaan Nassau te voet verkennen.  Gisteravond hebben we van een van de bemanningsleden gehoord dat we de dure WiFi (die we intussen al gekocht hadden, maar die veel meer mb's verbruikt dan gewoonlijk) kunnen omzeilen door een SIM kaartje te kopen.  Die werken overal in de Bahamas, dus ook morgen op Castaway Cay.

Het neemt wat vragen aan de echt tropisch geklede politieagenten, die op vrijwel iedere hoek van de straat staan, maar dan vinden we het BTC winkeltje.  Niet veel later hebben we beiden een 1GB sim voor een fractie van de kosten aan boord.

 We hebben intussen dorst gekregen en bestellen beiden een diet Coke en genieten er op het terrasje van de leuk uitziende Smugglers Bar and Grill van het lekker warme weer. Wat doet dit mij toch goed! Ik voel me zoveel beter.

We lopen langs de mensen met allerlei goedkope souvenirs, maar slaan de overdekte markt daarmee over.  Ik ben daar al een paar keer geweest en was er niet weg van en Rick heeft er absoluut geen interesse in.

Wat ons opvalt is hoeveel conch schelpen er zijn en overal standjes met verse conch salade.  Die wil ik dan ook absoluut als lunch eten. Na nog meer winkels bekeken te hebben, maar zonder iets te kopen (zelfs niet bij Pandora, de bedels konden me niet bekoren), strijken we neer op het terrasje van The Bearded Clam.

Een superleuk, echt Caribisch restaurantje is het met een vrolijke atmosfeer.  We delen de conch fritters en ik bestel dus de conch salade. Dat is het vlees van de schelp, zacht gemaakt met limoensap en met jalapeno, tomaat en ui, erg lekker!

 In 2002 logeerden we bij het enorme Atlantis hotel en Rick wil daar graag weer een kijkje gaan nemen.  Ik ben hier een aantal jaren geleden met Katja nog geweest, maar voor Rick is het nostalgisch.

We nemen een taxi naar het hotel, maar daar blijken we maar bar weinig te mogen bekijken.  Alles is alleen voor hotelgasten.  Logisch ook wel, want er hangt een flink prijskaartje aan alles hier.  Ik herinner me dat we voor een flesje water $8 betaalden en dat is al vijftien jaar geleden!

Toch is het leuk er weer even te zijn.  Alleen de lobby al is prachtig en van verre kunnen we de mooi aangelegde tuinen ook bekijken.  Een kwartiertje later staan we echter alweer bij de taxi stand.  Terug in Nassau halen we nog een paar blikjes frisdrank voor Rick en gaan dan weer aan boord.

 Rick wil heel graag de waterglijbaan Aquaduck doen, die in een buis zit die hoog boven zee gaat.  Er is echter een wachttijd van drie kwartier en dat is mij te lang om te verspillen.  Rick zegt het later nog eens te gaan proberen en dan zoeken we een plekje bij een van de zwembaden voor de 18+ gasten (de familiezwembaden zitten propvol).

Het blijkt een ondiep zwembad te zijn bedoeld om lekker in te zitten.  De temperatuur is dan ook ideaal.  We ontspannen een tijdje en gaan dan lezen op een van de ligstoelen. Rick bestelt een glaasje prosecco voor mij en zo kan ik weer uren vooruit.

 Mijn boek is leuk dus als Rick het vertrek uit Nassau wil gaan fotograferen verkies ik lekker te blijven lezen. Ik vind zo'n cruiseschip ook fascinerend, maar vanochtend heb ik het aanleggen al gezien, genoeg voor mij.

 Tegen vijven worden de stoelen vastgezet want er wordt harde wind verwacht vannacht.  Wij lopen dus terug naar de cabine, maar zien onderweg dat er nu maar tien minuten wachttijd voor de Aquaduck is.  Ik moedig Rick aan hem te gaan doen, want inmiddels is het mij te koud. 

Terwijl ik wacht om Rick te fotograferen zie ik een prachtige zonsondergang.  Er is een serie op HGTV Caribbean Life en dat is een soort House Hunters, maar dan voor een huis op een Caribisch eiland.  Ik kwijl dan altijd, maar behalve in de winter vind ik waar wij wonen zo ideaal met alles wat er te doen is.  Ik zie ons niet zo snel naar een eiland verhuizen hoezeer ik ook iedere keer weer met volle teugen van de warmte en kleuren geniet

Rick komt rillend uit de Aquaduck dus ik ben blij hem niet te hebben gedaan.  Ik ben toch al niet zo'n fan van waterglijbanen en heb niet het gevoel iets gemist te hebben.

Wij verkleden ons en doen de piratensjaal die op ons bed ligt om. Rick om zijn hoofd, ik om mijn nek, het is vanavond piratenavond en sommige mensen zijn echt fantastisch verkleed.  Er zijn duidelijk ook heel wat mensen, die (veel) vaker Disney cruises hebben gedaan.  Ik moet zeggen, het voelt verslavend.

Er is een grappig detective spel voor zowel kinderen als volwassenen aan boord. Je luistert naar een "misdaad" die aan boord is gepleegd en activeert een kaartje.  Dan moet je op ieder dek naar de interactieve kunst.  Daar krijg je clues en Rick en ik vermaken ons er even mee, maar hebben geen tijd om onze "misdaad" op te lossen.

We winkelen wat en ik vind mijn perfecte Pandora souvenir, een cruisescheepje met het Disney Cruise Line logo erop.  Hij kost zelfs minder dan het cruiseschip zonder logo bij de Pandora in Nassau.

We halen een drankje bij de 687 bar waar Rick al bekend is. Deze bar heeft namelijk allerlei Belgische biertjes als enige op het schip. Ik neem nog een glaasje champagne van de Pink champagne bar.

Dan lopen we naar Evolution waar een trivia spelletje over de gemenerds in de Disney films plaatsvindt. Brian doet het weer erg leuk, maar Rick en ik zijn teleurgesteld over hoe slecht we zijn.  We dachten de tekenfilms beter te kennen, maar in uitspraken ben ik al sowieso niet goed. Toch halen we nog 18 van de 50 punten.

 Vanavond eten we bij Animators Palate.  Wij vinden dit het leukste van de drie algemene restaurants.  Er zijn overal tekeningen alsof we in een studio zitten en die veranderen in interactieve schermen met Crush, de schildpad uit Finding Nemo, heel leuk!

Kevin en Denzel zorgen weer goed voor ons.  Ik bestel maar liefst drie voorafjes, want ik kan niet kiezen. Het is zalm tartaar (waarvan ik de helft aan Rick geef, omdat hij zijn eigen te klein vindt), manchego en jamon crudo en "tasjes" van champignon pasta.  Alles is heerlijk en de tonijnbiefstuk ook.  Ik neem maar een paar hapjes van het dessert, hoe lekker de pure chocolade mousse met knapperige walnootbodem ook is.


Kevin vertelt dat ze 6 maanden achtereen werken, 12+ uur dagen, alleen pauzes en geen vrije dagen.  Daarna krijgen ze twee maanden vakantie.  Hij is Indiaas en zijn vrouw woont daar.  De bemanning hier is zo divers, ik blijf dat heel leuk vinden.  Het is wel een hard leven zo, alleen!

 Rick gaat nog op het buitendek naar vuurwerk kijken, maar ik ben doodmoe.  Het is al na tienen en ik besluit terug naar de cabine te gaan.  Gelukkig kan ik het vuurwerk ook goed vanaf ons balkon zien.  Dan is het voor mij gedaan met de dag, al had ik nog graag meer energie gehad, want het is zo leuk aan boord!