Dag 16 Cruise: Van boord en een dagje Galveston, Texas

Rick en ik hebben beiden vreselijk slecht geslapen en hebben moeite om om zeven uur uit bed te gaan. Toch moet dat echt! We maken ons klaar en pakken de laatste spullen in. We zijn nu in Galveston waar het prachtig weer is, maar wel een stuk koeler dan we de afgelopen weken gewend zijn.

De meeste mensen hebben hun bagage gisteravond al buiten de deur gezet zodat Disney die naar de terminal kon brengen. Daar hebben we allemaal verschillende kaartjes voor gekregen. De onze, rode Mickeys, hoeven we echter niet te gebruiken want wij hebben onze bagage bij ons gehouden.

Als we helemaal klaar zijn gaan we eerst naar het Cove Café waar we gelukkig nog wel onze koffies kunnen halen. Jammer genoeg is Ellie er niet, wellicht gaat zij, net als velen van de bemanning na deze cruise op vakantie naar huis.

Dan splitsen Rick en ik op. Hij gaat zijn in Grand Cayman gekochte rum ophalen en ik de USB stick met onze professionele foto's van de cruise. Als ik bij Shutters, het fotografiebedrijf (geen deel van Disney, vonden wij uit), aankom kan ik mijn Disney kaart, die onze sleutel en betaling was tijdens deze cruise, niet vinden.

Gelukkig hoeven zij enkel het kamernummer, maar ik heb die kaart wel nodig om van boord te gaan. Milde paniek dus, want ik weet ook wel dat ze me niet aan boord zullen houden daarom. Rick heeft zijn rum en we gaan de bagage ophalen in de kamer. Gelukkig kom ik een bemanningslid tegen, die ons ervan verzekert dat slechts de kaart van een van ons nodig is om van boord te gaan.

Overal is het heel druk op dek 3 waar iedereen wacht om van boord te gaan en wij helemaal achterin nog moeten ontbijten in Tiana's Place. Onze bagage wordt voor in het restaurant geparkeerd en hier zien we voor het laatst onze tafelgenoten en Jorge.

Waar Eddie is weten we niet en zijn vervanging is niet de beste. Het ontbijt trouwens ook niet. Ik bestel twee gekookte eieren met ham. De ham wordt eerst niet gebracht en dan is het zo droog dat ik er maar een hapje van door mijn keel kan krijgen. Nou ja, nog beter voor het dieet zullen we maar denken.

Nu is het dan echt tijd het schip te verlaten. Ik doe het met gemengde gevoelens. Aan de ene kant is deze speciale cruise waar wij een jaar naar uit hebben gekeken, alweer voorbij. Aan de andere kant zie ik ernaar uit weer in een king bed te slapen en vooral Orion weer te zien.

We slepen onze koffers door de douane wat ongeveer een uur duurt. Dan vinden we al gauw een taxi, die ons naar het Four Points by Sheraton hotel in Galveston brengt. Galveston ligt op een eiland in Texas en aan de Golf van Mexico. Vanuit onze kamer hebben we daar ook mooi uitzicht op.

In San Diego hadden we stakers, hier komen we in het grootste bikers fest (motorrijders) van het jaar terecht, de Lone Star Rally. Voor ons hotel staan allemaal standjes en het wemelt er van de motoren en hun berijders. Het is een geronk van jewelste!

We frissen ons wat op en gaan dan Galveston verkennen. We zien een Bubba Gump praktisch tegenover ons hotel met een pier vol kermis attracties erachter. Die pier opent pas om vier uur en kost $10 om overheen te lopen. Rick en ik kijken vanmiddag wel of we daar zin in hebben.

Nu gaan we langs de zee boulevard lopen. Dit gebied wordt regelmatig getroffen door orkanen en tropische stormen. In 1900 was er een verschrikkelijke orkaan en daarna is deze zee muur boulevard opgetrokken. We lopen een aantal meters boven het strand en onderweg staan allerlei leerzame weetjes.

We lopen tot het saai wordt en dan terug naar Bubba Gump. Daar vragen we een tafeltje op hun terras met zicht op zee. Ik heb een jasje aan, maar Rick heeft het al gauw koud. Hij loopt telkens even naar voren om zich in de zon op te warmen.

Mijn lunch wordt de garnalencocktail en een salade. Rick neemt de gegrilde vis sandwich met ook een salade erbij. Het smaakt allemaal heel goed en we kunnen er weer tegenaan.

Omdat Rick het zo koud had halen we zijn jas van de kamer en gaan dan op weg naar het oudere gedeelte van dit stadje. Op een gegeven moment zien we een bezoekerscentrum en gaan daar binnen voor informatie. 

Die krijgen we heel vriendelijk. Er zijn een aantal oudere huizen, die we kunnen bezoeken, en we krijgen restaurant aanraders voor ons avondeten. De dames hier zijn duidelijk ook niet gecharmeerd van de lawaaierige motoren en hun berijders.

Wij besluiten het Moody landgoed een paar straten verderop een bezoek te brengen. We kopen kaartjes voor $12 per persoon en beginnen in de garage met de prachtige antieke auto's van de Moody familie.

Bij de voordeur van het huis moeten we aanbellen en worden dan welkom geheten. Men is hier al bezig met kerstbomen op te zetten (de Disney Wonder vertrok vanmiddag ook helemaal versierd voor Kerst). Allemaal te vroeg waar het mij betreft.

We hebben een audio tour meegekregen en krijgen van alles te horen over de familie Moody. De oudste dochter van de oorspronkelijke eigenaar woonde hier veertig jaar. Het huis is nu helemaal gerestaureerd met oorspronkelijke meubelen, nadat het in 1983 heel veel schade leed van tropische storm Alicia.

Daarna woonde de 91-jarige Mary Moody er niet meer en overleed elders drie jaar later. Van haar erfenis werd het huis opgeknapt en nu is het dus een museum. Als zelfs Rick geinteresseerd is in een historisch landgoed betekent het dat het zeer interessant is. Moody Mansion is dat ook zeker.

Eenmaal weer buiten lopen we naar het historische gedeelte van Galveston. Hier zien we ook ons cruiseschip weer. Vreemd dat we er nu niet meer logeren. Het zou zo logisch zijn er weer heen te lopen en aan boord te gaan.

De oleander blijkt de stadsbloem te zijn

Ook hier is het weer heel erg druk met motoren en hun berijders. Heel veel straten zijn afgezet. Het is wel een vrolijk geheel. Wij voelen ons buitenbeentjes want iedereen is op een speciale manier gekleed. Ricks zus en zwager hebben een eigen bedrijfje met speciale hoeden en gaan vaak naar dit soort rally's ermee. Jammer dat ze hier niet zijn, het was leuk geweest ze weer te zien.

Wij lopen naar het water en zien daar een leuk restaurant. Willie G's ligt aan het water en heeft een heel lekker menu. Jammer genoeg nemen ze geen reserveringen dit weekend. Het is druk dus we willen een alternatief hebben.

Garnalenvissersbootjes

Dat vinden we bij de Salt Water Grille een aantal straten van het water verwijderd. Ik boek via Open Table een reserving, die ik altijd kan afzeggen als we succes hebben wij Willie G's.

We nemen een Lyft terug naar Bubba Gump. Daar heeft Rick zijn debit card na de lunch vergeten, maar gelukkig hebben ze hem nog. We gaan aan de bar zitten en bestellen een paar bloody Mary's. Hun happy hour is heel goedkoop, vier dollar per drankje!

Wij zijn op een vroeg schema en hebben beiden al trek. We nemen een Lyft naar Willie G's en tot onze verrassing worden we meteen naar een tafeltje geleid. Ik heb een half dozijn oesters als voorafje en een heerlijke hazelnootkorst forel. Alleen jammer dat alle groentes in boter drijven.

We voelen beiden het gebrek aan slaap van gisternacht en lopen naar een plek waar een Lyft chauffeur ons makkelijk kan vinden. Niet veel later komt Keith met een groen lampje op zijn dashboard waaraan we hem kunnen herkennen.

Op de kamer gaan we op bed liggen en ik schrijf dit blog. Rick ligt al te slapen als ik dit typ. Tijd voor mij om ook onder zeil te gaan! De volgende blog komt weer uit Virginia waar we ook genoeg avonturen meemaken.