Over een spookrondleiding en een lekker zomers weekend

Zaterdag

"Jouw telefoon maakt vervelende geluiden midden in de nacht", zegt Rick meteen als we om half acht opstaan. Ik vergeet telkens het geluid uit te zetten en vooral mijn toon voor Facebook reacties is heel irritant als je wilt slapen. Ik moet het echt een gewoonte maken dat uit te zetten, want ik heb het ook gehoord.

Het is weer mooi zonnig. Ik heb een vreemde situatie omhanden. In mijn agenda staat dat ik vandaag een volle dag rondleiding met vier volwassenen zal hebben, geboekt door een Monique. Ik kan er echter op geen enkele sociaal media site iets over terugvinden.

Wel wilde een Monique voor 24 juni zo'n rondleiding boeken, maar toen was ik natuurlijk niet beschikbaar want in Yellowstone. Toch besluit ik me in mijn rondleiding tenue te kleden en om tien uur bij het Smithsonian station te staan.

We halen eerst ontbijt bij Starbucks en dat duurt even. Maar dan gaan we met onze koffies en egg bites richting Washington. Het is net na negenen en al 28 graden. Heel eerlijk gezegd hoop ik van harte dat niemand op komt dagen want ik ben na de kou in Yellowstone deze hitte weer ontwend.

Onze gewoonlijke parkeerruimtes zijn afgezet voor het Folklife Festival wat altijd rond 4 juli wordt gehouden. Gelukkig vindt Rick met gemak een parkeerplaats dichtbij het Smithsonian kasteel. Daar gaan we binnen om van de faciliteiten gebruik te maken.

Als Rick er binnenloopt denkt hij dat hij hier nog nooit binnen is geweest. Ik realiseer me vaak niet op hoeveel plaatsen in Washington ik al vele keren ben geweest en Rick nog nooit. We lopen even door dit mooie historische gebouw, maar het is voornamelijk een administratief gebouw tegenwoordig.

Het is pas half tien als we weer buiten zijn. We lopen langs de Mall en spelen Pokémon Go. Rond vijf voor tien ga ik in de schaduw bij het metrostation wachten op mensen waarvan ik eigenlijk zeker weet dat ze niet zullen komen.

Inderdaad komt er maar een Nederlands jong stel naar boven en die willen naar het natuurhistorisch museum. Verder zijn het allemaal Amerikaanse toeristen en om kwart over tien besluit ik dat ik simpelweg (hoe?) de verkeerde datum in Excel heb gezet.

Nu we toch in de stad zijn wil ik Rick laat zien hoe leuk het is om Pokémon Go te spelen bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Tot onze verbazing kunnen we vlakbij parkeren.

Terwijl we aan het spelen zijn benaderen een vader en zijn zoon ons. Zij zijn ook aan het spelen en willen vrienden worden want we moeten allemaal een nieuwe vriend maken voor de speciale opdracht. We gaan ook nog samen proberen een bijzondere Pokémon via een raid te vangen, maar dat lukt helaas niet.

Toch grappig zulke onverwachte contacten. We wensen elkaar tot ziens in Pokémon land en dan lopen Rick en ik terug naar de auto. Het loopt inmiddels tegen lunchtijd en we besluiten in de stad te gaan lunchen.

Rick wil graag naar Skewers waar hij toen hij in de stad werkte regelmatig at. Helaas is dat, zoals veel van dat soort restaurants, in het weekend gesloten. Een blok verderop vinden we een Cosi open, een van Ricks favorieten.

We bestellen er beiden de Cobb salade met wat aanpassingen. Geen kip voor mij en geen blauwe kaas voor Rick, ook hoef ik geen slasaus. Die blauwe kaas en de bacon stukjes geven genoeg smaak aan de salade. Het smaakt dan ook erg lekker.

Terug in Vienna doet Rick zijn gewoonlijke dingen in de tuin en dan willen we naar het zwembad gaan. Net als we op pad willen gaan horen we donder en jawel, het zwembad is voor drie kwartier gesloten. Later horen ze nog eens donder, maar eindelijk om drie uur kunnen we erheen.

Ons zwembad heeft een soort waterkanon wat lucht in het water schiet en het zo afkoelt. Het is dus ondanks de hitte nog lekker koel water. Rick en ik gaan een aantal keren het water in en tussendoor lezen we op een ligstoel. Voor we het weten is het vier uur en moeten we weer huiswaarts.

Daar maken we ons klaar om naar de bioscoop te gaan. We hebben kaartjes voor Secret Life of Pets 2 en die is net zo leuk als de eerste. De hele zaal ligt regelmatig dubbel, het is zo goed gedaan! Natuurlijk geen Oscar materiaal maar wel een paar uur vermaak.

Als we weer buiten staan is het etenstijd en we besluiten naar Barrel & Bushel te gaan. Daar is een openlucht bar en er zijn nog twee stoelen aan de bar open. We delen de gevulde eieren, die erg lekker zijn. Dan neem ik de zalm met een tomaat en komkommersalade. Rick heeft biefstuk met gegrilde groentes. We zijn er zeer over te spreken en zo buiten eten is ook leuk.

Op de terugweg zien we een mooie zonsondergang. Ik moet daar natuurlijk een foto van nemen! Thuis gaat Rick verder met zijn pijlen met steden en hun afstand van hier project. Ik ga lekker tv kijken.

Vandaag werkt Rick al 29 jaar bij Microsoft dus volgend jaar is het weer een mijlpaal. Hij geniet nog altijd van zijn baan.

Zondag

Nu ik het geluid van mijn telefoon uitgezet heb slapen we heerlijk. Pas om acht uur staan we op en worden alweer met schitterend weer begroet. De luchtvochtigheid is ook even veel lager dus dit weer kan niet beter.

We gaan als eerste koffies halen bij de Starbucks drive thru in Vienna. Daar staat best een lange rij dus ze hebben ruim de tijd onze bestelling via de app klaar te maken. Rick heeft besloten dat hij sausage mcmuffins met ei van McDonalds dus daar rijden we ook door de drive thru.

Voor mijn broodje met ham, ei, spinazie en tomaat van Panera moet ik wel de auto uit. Zoals altijd inspecteer ik of alles er wel opzit en dit keer is de spinazie vergeten. Ik krijg daar dan alsnog een bakje van mee.

Orion weet als hij het doosje ziet al dat hij het brood gaat krijgen. Zonder dat ik hem daartoe aanspoor doet hij opeens zijn hele repertoire aan kunstjes. Rick en ik liggen dubbel! Maar het wordt beloond met twee sneetjes brood.

Na het eten is het tijd voor mijn op de plaats hardlopen op het deck. Nu wordt het bevestigd dat een van de kolibrietjes daar helemaal niet blij mee is. Ze blijft maar vlak over mijn hoofd vliegen. Ik moet wel lachen om dit David en Goliath scenario.

Rick werkt verder aan zijn pijlen project en meer. Hij gaat daarvoor naar de Home Depot en ik maak een wandeling langs een aantal van de mooie tuinen in onze buurt voor bloemenfoto's. Een drietal tuinen zijn super mooi en een ervan is een officieel "Wildlife Habitat", dus een verblijf voor wilde dieren.

Voor we gaan lunchen zetten we het nieuwe koffiezetapparaat in elkaar. Hier zit ook een waterfilter bij. Die hebben wij niet echt nodig maar we doen hem er toch maar in. Het is een modern apparaat met veel mogelijkheden en roestvrij staal in plaats van plastic.

Intussen is het al ruim lunchtijd en ik sleep Rick mee naar Zoe's Kitchen. Daar bestel ik mijn geliefde bloemkoolrijst bowl met zalm. Rick neemt een salade met kip spiesjes. Die salade ziet er ook erg lekker uit. Misschien moet ik die ook eens bestellen maar voorlopig smul ik van het bloemkoolgerecht.

Thuis verkleden we ons voor het zwembad. Gisteren kwam mijn nieuwe zwembad/strand jurk aan. Hij is turquoise met schelpen, zeepaardjes en krabben erop. Ik vind hem zo leuk en vrolijk en hij kostte maar $25 van Zulily. Dat bedrijf heeft heel goedkope kleding, maar je moet wel drie weken wachten voor het aankomt.

Ik heb vandaag ook precies 30 Amerikaanse ponden (bijna 14kg) verloren en ben daar erg blij mee

Het is drukker dan gisteren in het zwembad en zoals altijd zijn er te weinig parasols. Wij hebben geluk want een gezin gaat net weg en wij kunnen hun ligstoelen in de schaduw overnemen. In de zon liggen met 32+ graden kan ik echt niet hebben. Hoe veel mensen dat wel doen zal voor altijd een raadsel blijven.

Dit keer gaan Rick en ik aan de rand van het zwembad lezen. Het geeft zo'n vakantiegevoel! Onze Kindles zijn waterdicht dus de spetterende kinderen deren ons niet. We blijven tot half vijf en dat hebben we genoeg van de harde muziek, die niet onze smaak is.

Terug thuis maakt Rick een sake bloody Mary voor mij en hij neemt een biertje. Daar genieten we op het deck van.

Intussen praat Rick bij met zijn vader met wie het (naar omstandigheden) goed gaat, gelukkig. Hij sport zelfs weer en gaat naar spinklassen, natuurlijk op het niveau van zijn leeftijd, maar toch. Ik vind het bewonderenswaardig.

Tussen de middag hebben Rick en ik het menu van Shin Se Kai bekeken. Dit is een nieuw ramen restaurant maar ze hebben ook een heel interessante sushi bar. Wij gaan erheen en nemen plaats aan die bar. De sushi chef is authentiek Japans en dat gebeurt in ons gebied niet vaak.

Hij is super aardig maar Rick en ik verstaan maar de helft van wat hij zegt. Rick neemt de meest pittige sushi rolls, die ze hebben. Hij vindt ze heel lekker en hoeft slechts een keer zijn neus te snuiten. Dat terwijl de ober zei dat ze erover denken mensen erg te waarschuwen voor de pittigste.

Mijn sashimi is ook heel vers en lekker. Het wordt ook mooi geserveerd op een "boot". Als we klaar zijn geeft de sushi chef ons nog een paar hapjes. Eentje zijn speciale omelet en de ander een Japanse riviervis uit Kyoto. De chef zelf komt uit Osaka.

Alles smaakt voortreffelijk, vooral dat omelet! Hier gaan we zeker terug en ik wil hun ramen (zonder noedels) ook proberen. Tevreden gaan we huiswaarts.

Deze week is een korte week voor Rick want donderdag is het 4 juli, dus Onafhankelijkheidsdag. Dit weekend ging ook weer heel snel voorbij. Time flies when you're having fun is een heel waar gezegde!