Over dat perfecte weer dat je zou willen inblikken

Als ik om zeven uur wakker word door Ricks wekker zegt mijn Fitbit dat ik 7 uur en 59 minuten heb geslapen. Een minuut meer en ik had mijn doel van acht uur bereikt. Ik heb wel bijna negen uur in bed gelegen. Volgens Fitbit was ik daarvan dus best veel tijd wakker. Hoe het dat meet is me nog steeds een raadsel.

We doen de schuifdeur naar buiten open en het is warempel bijna koud met 19 graden. Gek hoe snel je aan hitte went. Rick heeft de koffie al aan het pruttelen in mijn nieuwe koffiezetapparaat en het smaakt me prima. We hoeven ook geen papieren filters meer te gebruiken want het kwam met een koperen permanente filter.

Na mijn cracker met brie als ontbijt ga ik naar boven voor mijn uur op de elliptische machine. Rick vertrekt maar zijn werk en als ik mijn tienduizend stappen bijeen heb ga ik naar Anytime Fitness voor personal training.

Sharon heeft weer een intensief programma voor me. Dit is mijn enige personal training sessie deze week want donderdag is het een feestdag. Mijn spieren trillen na afloop dus het was goed. Hopelijk niet teveel spierpijn morgen, maar dat is altijd de goede pijn, heel anders dan fibromyalgiepijn.

Op de terugweg naar huis haal ik boodschappen van Giant en Whole Foods. Voor de ene gebruik ik mijn Yellowstone tas en voor de ander mijn Grand Teton tas. Het valt me op dat nu vrijwel iedereen zijn eigen tas(sen) meeneemt. Een goed iets, nu moet Giant (van Ahold) nog zijn plastic tasjes vervangen met papier.

Het is zulk heerlijk weer, geen luchtvochtigheid, dus ik maak ook nog even een wandeling met Orion. Jammer genoeg heeft Chuck, de buurman, met zijn Deense doggen dezelfde gedachte en we moeten onze honden met alle macht in bedwang houden.

Rick vertelde dat Phil, de mannelijke dog, Orion een paar avonden geleden aanviel. Chuck had dus gelijk dat hij zich zorgen maakte om de honden aan elkaar te introduceren. Phil is sowieso een moeilijke hond. Chuck en Lorraine moesten vervroegd terugkomen van hun enige vakantie van het jaar omdat Phil Katarina, hun oudste dochter, bedreigde. Hij lijkt een mak lam, maar ondertussen.

Eenmaal weer thuis bestel ik lunch van Lei'd Poke via hun app. Als ik bij het restaurant kom ben ik daar blij om want er staat een rij tot buiten de deur! Mijn maal staat al klaar en op het deck smul ik weer van elk hapje. Geen wonder dat het zo'n populair restaurant is.

Na mijn douche heb ik mijn bikini al aangetrokken dus ik hoef enkel nog zonnebrandspray op te doen en ben dan klaar voor het zwembad. Daar is het heel rustig en ik vind een ligstoel in de schaduw om mij vanmiddag op te ontspannen.

Iedere keer als de kinderen het bad uit moeten ga ik in het koele water lezen. Mijn boek van Mary Kay Andrews "Little Bitty Lies" is hilarisch. Ik zie Chris en geef haar net voor ze naar huis gaat haar koffiekop terug. Die had ze voor we op reis gingen mee.

Susan, een kennis wiens dochter van dezelfde leeftijd als Katja dit jaar gaat trouwen, komt even bijpraten. De eigenaresse van de peuterschool aan de overkant is vorige week overleden op de leeftijd van 101.

Zij ligt vanavond opgebaard in de kerk aan de overkant van haar huis en het onze. Susan weet niet zeker of ze zal gaan en vraagt of ik ga. Onze kinderen gingen niet naar die peuterschool dus ik kende de dame bijna niet. Ik krijg het gevoel dat Susan wil dat ik met haar meega, maar daar heb ik geen zin in.

Susan druipt af en ik blijf lekker doorlezen. Voor ik het weet is het vijf uur en ik loop weer naar huis. Orion is blij me te zien en ik lees mijn boek op het deck uit. Jammer genoeg zijn de muggen weer aanwezig dus ondanks de Off!, die ik op me spray heb ik toch nog een paar beten, grr!

Als Rick thuiskomt grilt hij de chorizo worsten (worstjes kan je ze niet noemen met bijna een half pond ieder). Daarbij hebben we gegrilde groene asperges en bloemkoolpuree. Orion heeft bijna een van de worsten beet maar ik kan een ramp nog net voorkomen.

We eten buiten met een cicadeconcert op de achtergrond. De zomerse klanken zijn er weer. Het doet me altijd denken aan onze vakanties in Zuid-Frankrijk vroeger.  Ook met de vuurvliegjes, die voor het raam dansen. Ik zou daar zo graag een video van kunnen maken, maar dat lukt niet. En zo eindigt weer een heerlijke dag.