Over een zeer hete rondleiding

Rick staat al om kwart voor zes op en eigenlijk ben ik ook klaarwakker. We eten op ons gemak ontbijt en dan brengt Rick me om kwart voor acht naar het metrostation. Daar staat al een trein klaar en ik neem die maar meteen. Zo ben ik om half negen bij het Smithsonian station.

Zoals altijd ga ik even voor een pit stop het Smithsonian kasteel binnen. Dan ga ik in de schaduw op mijn groepje wachten. Die komen niet veel later en ik maak kennis met de Belgische P. en H. en hun volwassen dochter C. en zoon K.,J.,  de Nederlandse vriend van C, is er ook bij. Het is een vrolijk gezelschap en gelukkig helemaal bereid de rondleiding aan te passen aan de hitte.

29 heel vochtige graden om tien over half negen

Opvallend is dat er maar weinig toeristen op de been zijn. Ik weet niet of dat is omdat het nog vroeg is of omdat iedereen op zo'n dag de musea induikt. We lopen via het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument en iedere keer vertel ik mijn verhaaltje weer in de schaduw.

Het mag dan pas half tien zijn, maar de hitte valt als een natte deken op ons als we door het Tweede Wereldoorlog Monument lopen. Op weg naar het Vietnam Veteranen Monument klaagt K. dan ook dat het zelfs nog warmer en klammer is dan in Vietnam vorig jaar.

Door hun bezoek aan Vietnam zegt het Vietnam Veteranen Monument hen ook heel veel. Ze hebben het in Vietnam allemaal van de andere kant gezien. Hier zien ze dat er heel wat Amerikanen onnodig zijn gesneuveld in die oorlog.

Bij het Lincoln Memorial vertelt H. dat ze fibromyalgie heeft en liever niet in de hitte de trap naar boven neemt. Nu voel ik me in dat monument ook niet lekker van de hitte dus ik blijf graag met haar beneden wachten. Meestal vertel ik niet dat ik fibromyalgie heb, maar dit keer wel en we hebben veel gemeen wat betreft de ziekte.

We bespreken ook dat we beter niet het hele Tidal Basin om gaan wandelen naar het Thomas Jefferson Memorial. De anderen zijn het daar ook mee eens. We bekijken dus het Martin Luther King Jr. Memorial en lopen door het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Over het Jefferson Memorial vertel ik van verre.

Mijn favoriet, het Koreaanse Oorlogsmonument

Dan lopen we terug naar de bewoonde wereld. Ik zoek zoveel mogelijk de schaduw op maar soms lukt dat gewoon niet. Het wordt ook steeds heter en vochtiger. We lopen via de achterkant van het Witte Huis naar de voorkant en dan kunnen we niet wachten om de airconditioning bij Potbelly op te zoeken!

Iedereen is zo verhit! We blijven even afkoelen voor we bepalen wat we willen eten. Ik help P. mee met bestellen want de Amerikanen hier spreken soms nogal onduidelijk. Ook dit keer is dat weer het geval. Uiteindelijk heeft iedereen wat ze wilden en ik geniet van mijn salade met blauwe kaas en bacon.

Gisteren leende ik een paar Smartrip kaarten voor de Metro van Chris en ik had er zelf nog drie behalve die van mij. Die gebruiken we om de Metro van het Witte Huis naar het Capitool te nemen. Gewoonlijk kost een Smartrip kaart $2 en moet je $8 aan reisgeld kopen. Dat is dus met vijf personen best duur als je verder niet met de Metro zal gaan.

Nu kunnen ze de $2 voor de rit op elk van de vijf kaarten, die ik meeheb zetten en besparen zo $40. Iedereen gaat door de poortjes maar mijn Smartrip werkt niet. Ik moet naar de station manager, maar er zit niemand in het hokje.

Na zo'n tien minuten wachten besluit ik dan maar een nieuwe Smartrip kaart te kopen. Zo kunnen we verder en ik laat die kaart dan wel op weg naar huis "maken". Tien minuten later stappen we bij Capitol South uit.

Op mijn telefoon zie ik dat het nu aanvoelt als 42 graden en dat merken we ook! Ik zie ook dat iedereen de belangstelling wat verliest met zo'n hitte. Voor het Capitool zoek ik de schaduw van een boom op om over dat gebouw te vertellen.

Dan haasten we ons naar de overkant en gaan binnen bij de Library Of Congress. Daar is het heerlijk koel en ik doe mijn rondleidinkje daar. Hier is het wel druk, iedereen gaat natuurlijk de attracties binnen bezoeken met zulk weer.

We bekijken de grote leeszaal van boven en Thomas Jeffersons bibliotheek waaruit deze grootste bibliotheek ter wereld gegroeid, de Gutenberg bijbel en als laatste de oudste kaart van de VS. Dan zijn we voor mijn doen heel vroeg klaar, om half drie.

Zij beraden zich nog even over wat ze verder gaan doen en ik raad aan de meer energieke het American History museum aan. P. en H. gaan zeker terug naar hun hotel, H. heeft veel van zichzelf gevergd.

We nemen afscheid en via Facebook zullen we contact houden. Ondanks de hitte was het toch weer een heel leuke dag. We hebben veel gelachen en waren trots dat we het allemaal toch maar gedaan hebben.

Terug in Vienna komt Rick me van de Metro halen. Rick gaat inpakken en ik doe ook nog wat dingen wat dat betreft. Zin om de hitte weer in te gaan naar het zwembad heb ik niet dus ik lees in onze airconditioning mijn boek uit.

We willen vroeg gaan eten dus rijden om kwart voor zes naar B Side. Daar zijn nog net twee barkrukken open. Jag weet al dat ik graag een rose drink. We delen een veel te dure tomatensalade met nog niet eens een hele tomaat, maar de charcuterie is zoals altijd voortreffelijk.

Thuis douche ik want ik voel me vreselijk vies en dan gaan de voeten omhoog en de televisie aan. We moeten morgen om kwart over vijf op dus ik ga vroeg naar bed. Ik ben ook flink moe van het wandelen in de hitte dus dat is handig.