Over twee leuke rondleidingen

Zaterdag

Rick staat om zeven uur al naast zijn bed, ik blijf nog een kwartiertje liggen. Dan douche ik en doe mijn rondleidingen "uniform" aan. Dat is een golf broekrokje met een van deze topjes (ik heb er verschillende kleuren van). Dat topje is ideaal want laat geen transpiratievlekken zien en is heel luchtig. 

We halen ontbijt van Starbucks en de app zegt dat ze geen nitro brew meer hebben. Gelukkig blijkt dat in de winkel wel het geval, maar niet veel meer. Morgen moeten we dus maar naar het Vienna filiaal. Onderweg naar de stad eet ik mijn egg whites egg bites. 

Er is totaal geen verkeer en daardoor ben ik al om tien over negen bij het Smithsonian kasteel. Daar ga ik binnen voor een pit stop en om een flesje water met citroensmaak te kopen. Die doe ik in mijn heuptasje en dat is ideaal! 

Dan ga ik wat op de Mall lopen en Pokémon Go spelen. Om kwart voor tien ga ik in de schaduw bij het metrostation staan wachten. Michael is er ook weer en ik krijg een hug van hem. Hij vertelt dat hij  twee hartoperaties heeft moeten ondergaan. Hij ziet er dan ook heel uitgemergeld uit. Maar hij zet zich weer in voor de daklozen in de stad. 

Dan komt mijn gezin van vandaag aanlopen. Zij zijn komen lopen vanaf hun hotel dus mijn staren naar de uitgang van het metrostation had geen nut. Ik maak kennis met A. en B. en de 18-jarige P. en 19-jarige J. uit Apeldoorn. 

Zij zijn gisteren in de VS aangekomen en doen een dag Washington en drie dagen New York voor ze naar de westkust vertrekken voor een campervakantie. Ik vind het dus weer een eer om hun eerste vakantiedag met hen door te brengen. 

Het weer is warm maar de luchtvochtigheid is laag en er staat een verkoelend briesje. Dat maakt het aangenaam wandelweer voor hier in de zomer.  We beginnen natuurlijk met het Washington Monument en gaan dan via het Tweede Wereldoorlog Monument en de Vietnam Muur naar het Lincoln Memorial.

Het is flink druk met veel begeleide groepen. Daardoor is het in het Lincoln Memorial heel benauwd en wacht ik wel buiten. P. vindt het leuk om met allerlei poses op de foto te gaan dus haar vader werpt zich op als fotograaf. Verder neem ik ook een aantal foto's van hun vieren samen. 

Het Koreaanse Oorlogsmonument maakt zoals altijd veel indruk. Dan steken we over naar het Tidal Basin. Bij het Martin Luther King Jr. Memorial zijn een aantal groepen Afrikaanse Amerikanen met t-shirts van hun familiereunies aan. Dit monument is heel belangrijk voor de Afrikaans Amerikaanse bevolking. 

Lopend naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial moeten we langs het Tidal Basin nog heel wat modder vermijden. Nadat we door dat monument zijn gelopen neem ik de hoger gelegen stoep naar het Jefferson Memorial. 

Opeens hoor ik mijn naam roepen en komen onze overburen ons tegemoet lopen. Zij laten hun Franse gast de stad zien. Zo toevallig dat we hier op hetzelfde moment zijn! Tussen al die toeristen zomaar bekenden. We praten even en gaan dan weer verder. 

Het Jefferson Memorial is in de winter ijzig koud want het tocht er enorm. Maar in de zomer is het goed toeven, even wat natuurlijke airco. Het monument staat in de steigers want het dak wordt schoongemaakt. Binnenkort zal het marmer weer wit zijn. 

We hebben de pas er goed ingezet en hebben nog tijd om voor de lunch de achterkant en dan de voorkant van het Witte Huis te bekijken. Bij de achterkant is het een gekkenhuis en ik vertel er toch altijd over bij de voorkant. 

Alleen worden er nu witte barrieres neergezet waardoor je het huis nauwelijks meer kunt zien. Waarschijnlijk (hopelijk) omdat ze het hek gaan vervangen met een twee keer zo hoog hek. Als dat niet de reden is vind ik het wel heel vreemd om het huis zo aan de ogen van het volk te onttrekken. Maar ja, alles wat er op het moment gebeurt is vreemd. 

Keurig op tijd lopen we de Old Ebbitt Grill binnen en onze tafel staat al klaar. Het is alweer even geleden dat ik hier at en het menu is gewijzigd. Ik bestel een BLT (bacon, sla en tomaat) sandwich en eet daar het brood niet van. Ook heb ik er een salade bij en het smaakt weer opperbest. De anderen zijn ook zeer te spreken over hun keuzes. Dat is zo fijn aan dit restaurant, nooit klachten over het eten of de bediening. 

Na het eten lopen we Pennsylvania Avenue af langs de diverse gebouwen en het Marine Monument daar. Nadat ik aan de achterkant over het Capitool heb verteld lopen we de toch altijd weer hoger dan gedachte Capitol Hill op. Samen met andere zuchtende en steunende mensen staan we eindelijk voor het Capitool.

Iedereen vindt dat de achterkant mooier is en misschien is het dat ook wel. Ik denk dat het tegenlicht ervoor zorgt dat het er aan deze kant minder uitziet. We bekijken het Hooggerechtshof gebouw en gaan dan de Library of Congress binnen. 

Dit is altijd de perfecte afsluiting van de rondleiding want het is het mooiste gebouw in de stad. We bekijken onder anderen Jeffersons bibliotheek, de Gutenberg bijbel en de oudste kaart van de VS. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Zij gaan nog verder de stad verkennen en ik loop naar de metro.

Daar komt mijn trein net aan en ik zijg dankbaar neer op een van de stoelen. Veertig minuten later stap ik uit in Vienna waar Rick me al opwacht. Hij heeft zich vandaag ook goed vermaakt en lunchte bij een microbrouwerij in de buurt die jammer genoeg binnenkort sluit. 

Het verbaast me dat ik na al dat lopen helemaal geen pijn aan mijn voeten heb. Vorig jaar strompelde ik aan het einde van de dag van de pijn. Ik zegen mijn Fitflops, wat een heerlijke schoenen zijn dat! Alsof ik op een kussen loop en veel steun. Weg met de Teva's, Fitflops zijn mijn schoenen en ze zien er nog leuk uit ook. 

Het heuptasje heeft er ook voor gezorgd dat ik geen schouderpijn heb en veel minder hoofdpijn dan gewoonlijk na een rondleiding. Helemaal goed, dus die houden we erin. 

Thuis verkleden Rick en ik ons in zwemkledij en gaan naar de overkant voor een frisse duik. Het is druk in het zwembad maar we vinden nog wat ligstoelen. Het water is lekker koel en we genieten er een half uurtje van. 

Dan verkleden we ons voor het avondeten. We hebben besloten vanavond Turks te gaan eten bij Kazan. Daar krijgen we meteen een tafel en het is er gezellig vol. We beginnen (heel stout) met de calamari, die voortreffelijk bereid is. 

Rick neemt de Doner Kebab en ik kan het niet laten en bestel het kalfslevergerecht. Dat is zo ontzettend goed bereid! Ik smul er stukje voor stukje van. Ik weet dat de meeste mensen lever niets vinden, maar lekker gebakken is het een delicatesse voor mij!

Onderweg naar huis stoppen we nog even bij een 7 Eleven waar ik twee liter flessen water koop. Die gaan de diepvries in en morgen neem ik een bevroren fles water mee. Ik kocht er bij het Witte Huis een van een van de vele waterverkoopmannen en die bleef de hele middag koud. Ik heb een hekel aan lauw water en hopelijk is dit een oplossing. 

Dan gaan mijn voeten omhoog en is het tijd om weer even op te laden. Morgen nog een hele dag door de stad. Hopelijk weer zulk weer als vandaag en dan is het goed te doen. Ik ga op tijd mijn bed opzoeken dat is zeker. 

Zondag

Om kwart over zeven sta ik op om me klaar te maken voor de tweede rondleiding van dit weekend. Het is alweer prachtig zonnig weer al is het wat vochtiger dan gisteren. 

Rick gaat ontbijt halen bij de Starbucks in Vienna want die vlakbij ons heeft geen nitro brew. Dan heb ik nog een uurtje voor we naar de stad moeten. Rick neemt zijn douche want hij heeft zoals gewoonlijk een waslijst van dingen te doen, vooral in de tuin en op het deck. Zo kan hij daar meteen aan beginnen als hij mij heeft afgezet. 

Het is drukker dan gewoonlijk op weg naar de stad en om half tien zet Rick me af bij het Smithsonian kasteel. Ik heb dit keer een bevroren fles water mee (die om half twaalf alweer lauw is!), dus die hoef ik niet te kopen. Even naar de wc en dan loop ik de mooie Enid Haupt tuin in. Het is een oase midden in de stad en op een bankje in de schaduw geniet ik er tot kwart voor tien van.

Dan ga ik wachten bij de uitgang van het station en al gauw komt het gezin van K. op me aflopen. Weer een leuk gezin met drie tieners waarvan de jongste twaalf, de middelste vijftien en de oudste zestien is. Zij hebben alleen nog niet ontbeten en met een lege maag gaat zo'n lange wandeling niet.

Er zijn natuurlijk wel tentjes onderweg, maar ik stel voor om naar het cafetaria in het kasteel te gaan. Daar hebben ze een betere keuze en kunnen ze ook even zitten om te eten. Dat blijkt een goed idee te zijn en iedereen doet zich tegoed aan Griekse yogurt. 

Met volle magen beginnen we aan de rondleiding. Het is heel warm maar waait ook dus dat helpt. Ik loop van schaduwplek naar schaduwplek langs het Washington Monument, Tweede Wereldoorlog Monument en Vietnam Veteranen Monument. 

Iedere keer vertel ik over de symboliek van de monumenten. Het blijft indrukwekkend dat er zoveel is nagedacht over alles. Bij het Lincoln Memorial blijf ik buiten staan want in het monument is het me veel te benauwd. 

P., de moeder, heeft het aan haar rug en moet af en toe even stoppen. Ik vind het knap dat ze het allemaal loopt want ik weet nog dat ik in Australie flinke pijn had toen het in mijn rug schoot. Met af en toe pauzeren lukt het haar langs alle monumenten te lopen. 

Na het Koreaanse oorlogsmonument steken we dus over naar het Tidal Basin waar we Martin Luther King Jr., Franklin Delano Roosevelt en Thomas Jefferson bekijken. Ik maak me echt zorgen om de kersenboompjes want sommigen, die er altijd heel gezond uitzagen hebben nu bijna geen bladeren meer. De stormen van de afgelopen maanden zijn er helemaal niet goed voor.

Puffend lopen we terug naar de bewoonde wereld en komen precies om een uur bij de Old Ebbitt Grill aan. Gelukkig heb ik ver van tevoren gereserveerd want een groot gedeelte van het restaurant waar ze meestal de grotere groepen neerzetten wordt gerenoveerd. 

Wij komen helemaal achterin bij een gezellige bar te zitten. Hier vind ik uit dat de kinderen ook Pokémon Go spelen dus ik heb er drie vrienden bij. De bediening en het eten zijn zoals altijd heel goed. Ik heb dit keer de meerkleurige tomaten met mozzarella salade, die perfect is op zo'n hete dag.

Vanwege P.'s rug besluiten we de gewoonlijke route iets te wijzigen. Zij hebben gisteren al de voorkant van het Witte Huis gezien maar willen nog graag een familiefoto bij de achterkant. Daar lopen we na de lunch dus als eerste heen. 

Het wemelt er van de mensen maar we vinden nog een plekje langs het hek om foto's te nemen. Ik werp me altijd graag op als fotografe en hopelijk zijn de foto's leuk geworden. 

Dan lopen we Pennsylvania Avenue af naar het Capitool. Ik wijs ze de straat waar het Hard Rock Cafe aan ligt en natuurlijk het FBI gebouw, de Nationale Archieven en meer. Achter het Capitool vertel ik over de geschiedenis daarvan. 

Om bij de voorkant te komen moeten we Capitol Hill op en daar heeft P. begrijpelijk geen puf meer voor. Ik neem de andere vier dus mee naar boven. Op zondag is de Library of Congress helaas dicht dus daar kunnen we niet binnen. 

Heel leuk vind ik weer dat ook deze kinderen heel geinteresseerd zijn en er op los vragen. Af en toe weet ik het antwoord niet en zoek het op mijn telefoon op. Zo weten we nu dat Melania Trump 49 jaar oud is. Ik zal over het andere grapje wat hier rondgaat maar niet schrijven. 

Eenmaal weer terug bij P. lopen we naar het Federal Center SW station. Daar help ik ze met geld toevoegen aan hun Smartrip kaarten. Dat gaat drie keer goed met een credit card en dan neemt de machine die opeens niet meer aan. Gelukkig hebben ze ook contant geld en zo worden de vijf kaarten bijgevuld. 

We nemen afscheid want zij kunnen de eerstvolgende trein nemen. Dat is een blauwe trein en ik moet oranje hebben dus nog een paar zwaaien en deze leuke dag is ook weer voorbij. Gelukkig kunnen P. en ik contact houden via Facebook. 

Mijn trein komt acht minuten later en ik laat Rick weten dat ik op weg naar huis ben. Hij staat me dan ook keurig in Vienna op te wachten. Hij heeft zelf al afkoeling gezocht in het zwembad en daar heb ik ook zo'n zin in. 

Gauw doe ik mijn bikini aan en Rick chauffeert me naar het zwembad. Daar ga ik in het water wat heerlijk aanvoelt. Ik zwem even rond en dan ben ik afgekoeld. Perfect na zo'n lange zweterige dag in de stad en dan brengt Rick me weer thuis. Mijn kortste zwembadbezoek ooit. 

Thuis laat Rick me zien wat hij vandaag allemaal voor elkaar heeft gekregen. Het deck ziet er weer uit als vanouds. De geraniums en windvaantjes zijn terug bevestigd en alle stoelen staan er weer. 

Verder heeft Rick een groot deel van ons houten kinderspeelhuis uit elkaar gehaald. Het hout is compleet verrot en het moet weg maar dat valt niet mee. Dit keer zijn het dak en de glijbaan ontmanteld, volgende keer meer.

We kleden ons voor het avondeten en besluiten naar BarTaco te gaan. Daar vinden we nog stoelen aan de bar en worden al herkend als regelmatige klanten. De taco's in slabladeren smaken zoals altijd voortreffelijk. Ik vind het ideaal, die slabladeren in plaats van tortilla's, zou willen dat dat overal kon. 

Altijd gezellig hier

We zijn beiden moe van een druk weekend waarin ik meer dan dertig kilometer heb gelopen. Het waren weer twee heel gezellige en leuke gezinnen, een van de voornaamste redenen dat het rondleiden nooit saai wordt. Nu een aantal dagen rust en dan nog een stadswandeling voor we zelf de plas overvliegen.