Over een volle dag rondleiding

Keurig om zeven staan Rick en ik naast ons bed. Ricks wekker liet ons weten dat het tijd was, al lag ik al even wakker. Het is weer mooi zonnig weer, prima voor een rondleiding dus.

Rick heeft het vanochtend druk met Jose en zijn mannen vanwege het beitsen van het hek. Hij was niet helemaal tevreden over hoe sommige stukken zijn gedaan. Ik ontbijt en doe pleisters op mijn blaren en met mijn andere Fitflops aan voel ik er gelukkig niets van.

Tussen de bedrijven door brengt Rick me naar de metro. Daar staat de trein al klaar en ik ben blij dat ik vroeg ben want een station later staan we alweer stil. Er is een deurenprobleem met een trein bij een station verderop en we moeten zeker een kwartier wachten tot dat opgelost is.

Onderweg naar de stad staan we nog een aantal keren stil en dan kom ik na drie kwartier eindelijk bij het Smithsonian station aan. Zoals gewoonlijk loop ik het "kasteel" binnen en daar vraagt de man bij de tassen controle wat ik in 's hemelsnaam allemaal in mijn kleine tasje heb zitten.

Hij moet lachen als ik van alles en nog wat zeg. Het is een klein tasje, maar het is veel te zwaar! Het doet mijn schouders best veel pijn, maar ik kan maar niet bedenken wat ik eruit kan halen zodat het lichter wordt. Ik kan bijna alles nodig hebben gedurende een dag in de stad. 

Na mijn flesje water met citroensmaak gekocht te hebben loop ik terug naar het metrostation. Daar wacht ik in de schaduw. Ik zie een gezin wat eruit ziet als de foto, die ik gisteren van hen kreeg, maar die lopen rechtstreeks het station in. Dat zullen ze dus niet zijn. Maar een kwartiertje later blijkt dat ze het toch waren.

S. en A. en hun 12-jarige zoon S. en 10-jarige dochter S. zijn net gisteren aangekomen. Het is dus wel een beetje warm voor ze met 27 graden. Maar voor ons doen is het lekker weer, niet vochtig en er staat een verkoelend briesje.

We beginnen aan de wandeling langs de monumenten. De kinderen luisteren aandachtig naar mijn verhalen en stellen af en toe een vraag. We beginnen natuurlijk met het Washington Monument en lopen via het Tweede Wereldoorlog Monument naar de Vietnam muur.

Al die namen vinden de kinderen wel heel indrukwekkend. Ook het Lincoln Memorial spreekt altijd tot de verbeelding en de negentien soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument ook. Dan steken we over naar het Tidal Basin.

Intussen mogen de kinderen met de Go Pro een vlog maken. De samenwerking gaat alleen niet al te goed en na wat kibbelen verdwijnt de Go Pro weer in de rugzak. Ik herinner me zo goed hoe onze kinderen elkaar ook zo lekker konden stangen tijdens vakanties.

Na het Franklin Roosevelt Memorial beginnen de kinderen tekenen van honger en vermoeidheid te vertonen. Helaas is het nog een flinke wandeling van het Jefferson Memorial via de achterkant van het Witte Huis naar Potbelly Sandwich Works.

Toch komen we er allemaal heelhuids aan en zijgen dankbaar neer in de airconditioning aan de enige tafel die vrij is. Ik bestel een Powerhouse salade en de anderen ook een salade of een broodje. Zoals altijd wordt het eten van dit restaurant erg lekker gevonden.

We zetten onze tocht voort en mogen niet tot dicht voor het Witte Huis komen. Op H Street waar we wel mogen komen is het een gekkenhuis om een glimp van de voorkant van het huis op te vangen. Ik vertel er snel even wat over en dan gaan we gauw de menigte uit.

Via Pennsylvania Avenue, veelal in de schaduw want het is intussen zeker dertig graden, lopen we naar het Capitool. Er staat wel een lekker briesje dus het is best aangenaam. Aan de kinderen is de jet lag steeds meer te merken. Vooral de oudere S. klaagt over zijn voeten.

Gelukkig zijn we intussen bij het Capitool aangekomen en hoeven ze "alleen" nog Capitol Hill op. Dan eindigen we zoals gewoonlijk in de Library of Congress en dat wakkert de interesse van de kinderen weer wat aan.

We bekijken de grote leeszaal, Thomas Jefferson's bibliotheek, de Gutenberg bijbel en de oudste kaart van de Verenigde Staten. Dan is mijn rondleiding afgelopen en lopen we gezamenlijk naar het metrostation.

Daar help ik ze kaartjes kopen en nemen we afscheid. De kinderen zijn duidelijk afgepeigerd. Wat wil je ook, met jet lag bijna vijftien kilometer lopen in de warmte is zelfs voor volwassenen een uitdaging. Maar ze hebben het prima volbracht.

Rick is vroeg thuis en sms-t dat hij mij van het station kan halen. Hij heeft vanochtend steroides in zijn rug geinjecteerd gekregen. Dat deed flinke pijn, maar hij hoopt dat het gaat helpen want hij loopt telkens heel mank door kleine hernia's.

We zijn beiden doodmoe en halen voor het gemak eten van Natta Thai. Ik heb de gefrituurde boerenkool salade en die is zo ontzettend lekker! De boerenkool smelt op de tong.

Nu twee dagen rust en dan weer twee dagen rondleidingen. Ik denk dat ik heb besloten dat twee dagen achter elkaar in de hitte mijn maximum is. Het is lichamelijk flink veeleisend. Maar ja, als er dan toch weer een aanvraag komt weet ik niet wat ik zal doen. Ik ga in ieder geval van mijn twee dagen thuis genieten.