Over een leuke rondleiding en prachtig weer

Er is geen teken van het noodweer van gisteren meer te bekennen. Het is prachtig zonnig weer met een temperatuur van 24 graden. Dat wordt een fijne rondleiding met weinig luchtvochtigheid.

De kinderen feliciteren Rick via Facebook met zijn nieuwe positie en Katja heeft ook goed nieuws. Zij is geaccepteerd in het Nurse Practitioner programma van Thomas Jefferson University in Philadelphia. Dit is een van de twee scholen waar ze zich aangemeld heeft.

Philadelphia is weliswaar een paar uur rijden voor haar, maar het gros van de studie kan online gedaan worden. Katja blijft ook gewoon werken gedurende de studie, dus het zal waarschijnlijk meer dan vier jaar worden voor haar.

Rick is zenuwachtig voor zijn vergadering met zijn manager om negen uur dus na het ontbijt vertrekken we meteen. Rick zet mij af bij de Metro. Daar werken de Smartrip machines niet en ik heb maar $1,95 op mijn kaart staan. De station manager wuift ons allemaal verder.

De trein staat al te wachten en om kwart voor negen stap ik al uit bij McPherson Square. Daar wil ik geld op mijn kaart zetten want zonder kom ik het station niet uit. Maar beide machines werken hier ook niet. De station manager laat me dan door een hekje gaan. Zo had ik dus een gratis ritje naar Washington.

Om het uur en een kwartier voor de rondleiding begint door te komen ga ik Pokémon Go spelen. Daar is de stad perfect voor. De tijd gaat dan ook snel. Bij een Starbucks haal ik een flesje water en maak gebruik van hun wc. Die is de vieste die ik in lange tijd heb gezien, maar ja, de nood is hoog. Hopelijk word ik er niet ziek van.

Om kwart voor tien zie ik dat Facebook vriendin E. er al is met haar man R. en zoontje R. Zij hebben de halve dag langs de monumenten rondleiding geboekt. We beginnen met de voorkant van het Witte Huis. Achter het Witte Huis mogen we om de een of andere reden niet dichtbij komen.

Dan lopen we naar de monumenten, beginnend met het Washington Monument. Kleine R. heeft al gauw genoeg van mijn verhaal, maar hij is wel geinteresseerd in het kleine huisje van de sluiswachter waar die met zijn dertien kinderen woonde.

Bij het Tweede Wereldoorlog monument mag R. met zijn voetjes in het water. Tegenwoordig staat er een bord dat pootje baden prima is, maar door de fonteinen rennen niet. Iedereen houdt zich daar keurig aan.

Als R. voldoende is afgekoeld lopen we via de Reflecting Pool naar het Vietnam Veteranen monument. Dit spreekt ook wel tot R.'s verbeelding, al die namen op het zwarte graniet. Het blijft indrukwekkend in zijn soberheid.

Het Washington Monument weerspiegelt in mijn zonnebril

Het enorme standbeeld van Lincoln maakt altijd indruk, ook op kleine kinderen. De soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument spreken ook tot de verbeelding, maar het is duidelijk dat kleine R. er genoeg van heeft.

We gaan nog naar het Martin Luther King Jr. monument en dan vertel ik van daaruit over het Thomas Jefferson Memorial aan de andere kant van het Tidal Basin. Gek genoeg is er van het weergeweld van gisteren weinig meer te bekennen. Ik had hier meer schade verwacht.

We lopen naar het Smithsonian metrostation want zij gaan terug naar hun hotel. R. kan niet wachten daar te gaan zwemmen. We nemen afscheid en E. geeft me een Libelle en Margriet mee. Dat zijn mijn favoriete Nederlandse tijdschriften (nostalgie, mijn oma had een abonnement) dus ik ben er erg blij mee.

Het is zulk lekker weer dat ik op een terrasje wil lunchen. Dat vind ik bij Café du Parc en weet al meteen dat ik hun salade Nicoise wil bestellen. Ze hebben er nu een kleinere portie van, die precies genoeg is voor mij. Erg lekker!!

Dan loop ik naar het Federal Triangle station waar mijn Smartrip kaart weer niet werkt. Waarschijnlijk omdat ik hem vanochtend niet heb gebruikt om het station te verlaten. Alweer een vriendelijk station manager doet iets waardoor ik toch door het poortje kan.

Terug in Vienna roep ik een Uber voor de laatste kilometer naar huis. Ik ben namelijk super dom geweest en heb nieuwe Fitflops gedragen voor de rondleiding. Mijn voeten deden geen pijn, maar ik kreeg wel blaren op mijn voet. Morgen ga ik mijn oudere paar weer aandoen.

Thuis laat ik Orion snel uit voor hij de schilders ziet. Er is al veel van het hek gedaan, maar nu realiseer ik me hoeveel hek we hebben! De kleur, die Jose aanraadde, is heel mooi. Ik kan niet wachten tot het allemaal gedaan is (ook al omdat ik niet op het deck kan zitten tot die tijd).

Tijd voor een verfrissende duik in het zwembad. Ik neem mijn tijdschriften mee en ga die lezen na in het water te zijn gegaan. Grappig te zien dat Sanne en Anne Wil onder anderen nog steeds "leven". Ik ben natuurlijk helemaal het verhaal kwijt, maar toch leuk om te lezen.

Rick komt thuis en inspecteert het schilderwerk. Hij ziet nog wel een aantal dingen waar hij niet tevreden over is. Bijvoorbeeld hebben ze gewoon over scharnieren en dergelijke geschilderd en dat wil Rick niet. Hij doet dus gauw overal blauw plakband op, hopelijk begrijpen ze de bedoeling daarvan.

Voor ons avondeten hebben we krabcakes, spinazie en spinazie aardappel dinosaurussen en sterren uit de oven. Dat zijn kindersnacks, maar low carb en heel erg lekker, blijkt. We smullen er weer van.

Dan is het tijd om te ontspannen. Ik heb morgen een hele dag rondleiding dus ga op tijd naar bed. Hopelijk gaan de blaren me niet teveel hinderen. Ik doe er in ieder geval grote pleisters op!