Over de vlucht naar Londen

Na een vrijwel slapeloze nacht ben ik al ver voor Alexa om kwart over vijf afgaat wakker. Toch voel ik me uitgerust en natuurlijk opgewonden voor onze reis.

Rick en ik pakken de laatste spullen in en ik laat Orion uit. Zo vroeg al is het een stoombad buiten met 25 graden en 86% luchtvochtigheid.

Keurig om kwart voor zes komt de taxi voorrijden. Onze gewoonlijke route naar Dulles is afgesloten dus we moeten een kleine omweg maken.

Ondanks dat komen we precies twee uur voor vertrek op het vliegveld aan. Daar is te zien dat het vakantietijd is want het is beredruk!

Toch gaat het inchecken vrij snel en via TSA Pre zijn we ook zo door de veiligheidscontrole.

Ricks heeft per ongeluk zijn laptop niet opgeladen vannacht. We zoeken dus een stopcontact. Dat valt niet mee want de meesten werken niet.

Als we er eindelijk een paar vinden blijf ik bij de spullen, terwijl Rick Starbucks haalt. IJskoffie voor mij en de enige egg bites die ze hebben, de bacon met gruyere.

Voor we het weten is het tijd om aan boord te gaan. Ik zit aan het raam bij een nooduitgang met veel extra beenruimte. Rick zit een rij achter mij aan het gangpad.

Er is nog even wat met een zilverkleurige koffer, die niemand claimt. Bijna wordt hij van boord gehaald, maar dan blijkt hij toch van een passagier te zijn.

We vertrekken keurig op tijd met een Britse bemanning. Ze zijn allemaal super aardig. Al gauw wordt er ontbijt en een stroopwafel geserveerd. Ik neem de omelet, die best lekker smaakt.

Dan koop ik internet en vermaak me met spelletjes, plaatjes inkleuren en wat tv kijken. Zo gaan de zeven uur best snel voorbij.

Ze komen telkens langs met water en jus d'orange maar zes uur zonder eten doet mijn maag rommelen!

 Rond twaalf uur onze tijd vraag ik Rick om een van zijn proteine repen. Dat helpt tegen dat lege gevoel.

Een van de flight attendants lijkt op Jane Seymour en ik vraag haar of iemand dat weleens gezegd heeft.

Het blijkt dat ze ooit samen werkte met de zus van Jane Seymour, die dat ook altijd zei. Natuurlijk plaagt haar mannelijke collega haar er meteen mee. Ik houd wel van de Britse humor.

Ongeveer een uur voor de landing krijgen we een broodje met een plakje kaas en een plakje ham geserveerd.

Honger maakt rauwe bonen zoet dus ik eet de helft van het kleffe broodje. Ik verander mijn maal voor de terugweg meteen in glutenveij. Eens zien wat ik dan voorgeschoteld krijg.

 Tien minuten voor op schema landen we op Heathrow. De paspoortcontrole is helemaal automatisch en onze bagage ligt al op de band.

We pinnen wat geld en kopen een Engelse simkaart. Dan lopen we naar buiten en nemen een zwatte taxi de stad in.

Daar checken we in bij de Mercure in Kensington. We zitten hier dichtbij het Earl's Court station en gaan daar op zoek naar eten.

Het is al half elf en de pubs setveren geen eten meer. Gelukkig zien we aan de overkant een Byron burgertent.

Daar bestellen.we beiden een bbq burger in slabladeren. Terwijl we wachten gaat Rick alvast Tube kaartjes kopen voor morgen.

De burgers zijn heerlijk met onze lege magen. Dan gaan we nog even een drankje drinken bij Ale & Pie. Hier gaan misschien ontbijten morgen.

Daarna zijn we gaar en hopen in de hete, ondanks de zogenaamde air conditioning, kamer te kunnen slapen.

Morgen hebben we dus de hele dag in Londen. Voor mij maar 5 jaar geleden, maar voor Rick maar liefst 15 jaar.