Over een 4 juli bij de wijngaarden en vuurwerk

Onafhankelijkheidsdag, 4 juli, het is een van de grootste feestdagen in de VS. Alleen hoor ik heel veel mensen om me heen er dit jaar niet enthousiast over. Er is teveel gaande in het land wat direct indruist tegen de principes waar het land op gebouwd is (ik weet het, daar valt ook over te twisten).

Toch zijn Rick en ik van plan er een leuke dag van te maken. Het is al 28 graden als we om acht uur opstaan. We halen ontbijt van Starbucks en eten buiten op het deck. Dan ga ik mijn uur op de plaats hardlopen en Rick gaat verder aan de paal met richtingspijlen, die hij aan het maken is.

Bij het zwembad is een estafette gaande met een heel aantal zwembaden uit de buurt. In de verte horen we hoe het volkslied gezongen wordt. Ik blijf het een mooi lied vinden. 

Tegen elven maken we ons klaar om op pad te gaan. Mijn Amerikaanse vlag t-shirt past weer dus dat doe ik aan. Rick heeft tot zijn ongenoegen niets patriottisch, ook omdat hij dat voor de wedstrijd van zondag wil hebben. Nota bene heeft hij wel een aantal officiele Oranje voetbalshirts, maar hij wil zondag de VS aanmoedigen.

We hebben besloten om te gaan picknicken bij een van de wijngaarden bij het historische Leesburg in de buurt. Daar zijn er een aantal waar we nog nooit geweest zijn. De ingredienten voor de picknick, worteltjes, komkommer, verscheidene Italiaanse vleeswaren, gerookte zalm en crackers, halen we bij Whole Foods.

We doen ze in onze koelbox en rijden dan naar het westen. Daar zien we wel een steeds donkerder wordende lucht aankomen en op mijn radar app zie ik dat zich een flink onweer aan het vormen is. Natuurlijk precies waar wij heengaan want die dingen zijn heel plaatselijk.

Bij de eerste wijngaard, Winery 32 (vanwege de 32 perzikbomen, die langs de oprit staan), krijgen we te horen dat we alleen buiten op hun terras mogen picknicken. Intussen vliegen de luide donderklappen ons om de oren en we besluiten een van de andere wijngaarden vlakbij te proberen.

Hidden Brook Winery blijkt perfect te zijn. Heel aardige mensen, we mogen binnen of buiten op hun veranda picknicken en ze hebben een heerlijk frisse rose. Rick houdt het bij water want hij wil op de terugweg een speciaal biertje drinken.

We besluiten op hun veranda te gaan eten. Dat bevalt goed, zelfs als de regen met bakken naar beneden komt. Gelukkig zijn we niet bang van onweer want de donder doet de veranda soms trillen. Ik zie een vlinder met gesloten vleugels de storm afwachten. Als het weer wat droger wordt gaan de vleugeltjes open, maar hij vliegt niet weg.

We bedanken de vriendelijke mensen van Hidden Brooks hartelijk en gaan dan een kijkje nemen bij de buren, Lost Creek Vineyard. Nou, ik ben blij dat we daar geen picknick geprobeerd hebben. Hier is het chiquer dan chique.

Tafels met zwarte tafelkleden, een host en meer, er staat buiten ook een bordje dat eten van buitenaf niet toegestaan is. Ik bestel er wel een glas vidal blanc. Het smaakt heel goed en de mensen hier zijn ook super aardig. Het is dus wel een gezellige stop, maar wij zijn op een ander echtpaar na de enige klanten.

Als mijn glas op is rijden we terug naar Winery 32. Hier is het wel gezellig druk maar je kunt er alleen flessen wijn kopen en die zijn mij bij de Virginia wijngaarden veel te duur. We vertrekken dus en gaan naar de vierde wijngaard langs deze weg.

Fabbioli Cellars is ook nieuw voor ons. Het plenst weer maar gelukkig hebben we paraplu's mee. Het wijnlokaal is bijna rond en heel gezellig ingericht. Het is half drie en vandaag sluiten ze om drie uur. Ik heb dus nog net tijd voor een glas rose.

We hebben zicht op de wijnranken en met mooi weer is dit zeker een wijngaard om naar terug te keren. De rose smaakt zeer goed, maar ik vond die van Hidden Brook beter. In ieder geval hebben we vier nieuwe wijngaarden bezocht waarvan er twee zeker op het lijstje van favorieten gaan.

Intussen heeft Rick bericht gekregen van het Delirium Tremens Café in Leesburg dat ze een heel speciaal Delirium Noel Aged Buffalo Trace bier hebben. Daar wil Rick graag een glas van drinken dus we gaan naar het gezellige café. Aan Rick te zien is het bier alles wat hij ervan verwacht had.

Dan gaan we huiswaarts waar het helemaal niet geregend heeft. Tot aan dit schrijven rond 18 uur is het droog maar om ons heen rommelt het vervaarlijk. Hopelijk kan het vuurwerk vanavond doorgaan. Ik neem van de tijd voor het avondeten gebruik om het eerste stuk van dit blog alvast te schrijven.

We hebben vanavond het nieuwe restaurant Patsy's uitgezocht voor het avondeten. Rick wil hun buitenbar proberen en daar zijn nog meer dan genoeg stoelen. Gelukkig zitten we onder een afdak want inmiddels regent het wel.

We bestellen een calamari gerecht en raken in gesprek met het Amerikaans-Canadese stel naast ons. Zij zijn dol op fietsen en denken erover naar Nederland te verhuizen. Hij rijdt zelfs op een eenwieler. Rick neemt verder het zalmgerecht en ik een voorafje met tonijn en Aziatische koolsla. Dat is meer dan genoeg voor mij en erg lekker.

We nemen afscheid van onze nieuwe vrienden en Rick doet thuis even zijn van de fysiotherapeut meegekregen oefeningen voor zijn rug. Hij kijkt daar zo serieus bij dat ik niet op kan houden met lachen. Dat helpt natuurlijk niet dus Rick gaat in de eetkamer zitten op een stoel, die waarschijnlijk sowieso beter is voor die oefening.

Tegen negenen gaan we naar onze Ierse vriend Niall, die ons uitgenodigd heeft het vuurwerk bij hem in de tuin te komen kijken. Serena, zijn vrouw en dochters zijn in Europa voor de Wereldbeker. Als we er heengaan is er niemand thuis, maar Niall volgt al snel.

Dan komen Mary en David, Tara en Charissa ook. We praten wat bij en dan begint het vuurwerk. Zoals altijd is het weer prachtig met een indrukwekkende finale. Over finales gesproken, wij proberen uit te vinden waar we zondag willen kijken. Dat kan met de Nederlanders zijn of met onze Amerikaanse vrienden. We zullen zien.

Thuis ontspannen we nog even en dan zoeken we ons bed op. Het was weer een erg leuke dag samen.