Over een nijvere dag

Om zes uur ben ik werkelijk klaar wakker! Zo'n vreemde gewaarwording, want meestal heb ik nog wel zin om te doezelen. Dat probeer ik dan ook, maar om half zeven is het echt afgelopen. Kennelijk voor Rick ook, want hij staat op.

Het bevalt me wel zo vroeg op te zijn. Na mijn ontbijt geeft me dat de kans het meeste van mijn cardio te doen voor Rick gereed is op pad te gaan. Ik ben er zelfs bijna klaar mee vandaag. 

We halen onze koffies van Starbucks en steken dan over naar de Giant. We hebben opeens nog een paar dingen nodig in het midden van de week. Die zijn gauw gevonden en dan rijden we huiswaarts.

Daar maak ik me klaar om naar Sharon te gaan. Ondanks dat mijn pols en duim nog wat pijn doen waar ik de splint voor heb is de rest genezen. Ik vertel Sharon dus dat ik langzamerhand weer met gewichten wil beginnen. We gaan het opbouwen van 3lb af, dus nog even te gaan, maar ik denk dat het snel weer 10-12lbs zal zijn.

Het halve uur is voor ik het weet voorbij. Op weg naar huis maak ik wat foto's van een mooie boom met oranje-rode bladeren. Ook is de tuin hier vlakbij weer versierd. Het lijkt net of ze alles door elkaar hebben gezet, maar als je beter kijkt is er van alles te zien, van het Loch Ness monster tot Moeder Natuur.

Voor de rest van de ochtend heb ik allemaal plannen. Ten eerste zet ik mijn feeentuintje terug nadat Rick alle bladeren eruit heeft geblazen. Dan zet ik de kerstspulletjes erin en leg de mini gekleurde lichtjes langs de voorkant. 

Verder doe ik strikken op de kransen, die ik gisteren heb gekocht en hang ze aan de lampen naast de garage en aan weerszijden van de voordeuren. Opeens loopt het dan tegen twaalven. 

Voordat Judith belt voor onze virtuele lunch maak ik mijn echte lunch. Dit keer heb ik gerookte zalm bij de gewoonlijke groente en fruit. Het is weer gezellig, dat uur met Judith, en al gauw moet Judith afscheid nemen om naar een vergadering te gaan. 

Het is weer zover, ik moet aan mijn halfjaarlijkse tandartsbezoek geloven. Sharon is altijd zeer grondig en terwijl ze mijn gebit flost springt er zomaar een kroon los. Ben ik even blij dat dat hier gebeurt! Ik moet dus langer blijven zodat de tandarts de kroon er weer in kan zetten. Gelukkig heb ik hem niet ingeslikt!

Thuis zoek ik iets in de badkamer in de basement en dat eindigt met het helemaal opruimen van het kastje onder de wastafel. Mijn hemel, wat een oude troep zat daarin. Er gaat een hele vuilniszak weg. Waar ik naar zocht heb ik niet gevonden, maar opruimen geeft altijd een goed gevoel.

Als laatste buig ik me over de tweede badkamer boven. De matjes en het douchegordijn daar zijn 25 jaar oud en dat is goed te zien. Ik heb nieuwe matjes in blauwgroen en een douchegordijn met schildpadden erop. Het lijkt wel een nieuwe badkamer zo!

En nu is mijn energie helemaal op. Maar mijn lijstje voor vandaag is afgewerkt en dat geeft een goed gevoel. Ik schenk mijn groentesap in en steek de kaarsen en lichten aan. Niet veel later komt Rick thuis. 

We eten vanavond wat ik voor gisteravond had gekocht. Het is een Marokkaans maal met lamskabob en Marokkaanse tagine saus, bloemkool rijst en asperges. Het smaakt goed en niets is hard, want ik mag niet kauwen met de kant waar de kroon net vast is gezet. 

Het was een drukke dag en nu tijd om met de voeten omhoog kerstkookshows te gaan kijken. Morgen is Ricks verjaardag en ook daar ben ik klaar voor. Ik denk dat hij het leuk gaat vinden.

Over een lenteachtige herfstdag

Om kwart voor zeven zijn we beiden wakker. Rick staat op, maar ik blijf nog even liggen en doe mijn woordpuzzels. Gelukkig is de hoofdpijn van de afgelopen dagen minder en daardoor heb ik meteen meer energie.

Als mijn lekkere ontbijt met veel paddenstoelen opheb is Rick al klaar voor de dag. Na een korte wandeling met Orion gaan we naar Starbucks. Onderweg valt op dat de Japanse kersenbomen nu knalrood zijn. Ik neem me voor dat te fotograferen.

Met onze koffies gaan we huiswaarts en daar trap ik eerst drie kwartier op mijn elliptische machine en daarna nog een minuut of tien op de Scoop. Vervolgens doe ik mijn Duolingo lessen en dan gaat de sportkleding uit en de gewone kleding aan. 

Voor ik iets anders ga doen ga ik een van de Japanse kersen fotograferen. Hun bladeren zijn werkelijk knalrood.  Na de foto's rijd ik naar Oakton. 

Eens kijken of de kraaien en eekhoorns de doos met rust zullen laten

Daar ga ik naar de Hallmark winkel om een verjaardagskaart voor Rick uit te zoeken. Ik vind bovendien onze kerstkaarten en nog wat andere leuke hebbedingetjes. Ik vind het altijd zo'n leuke zaak! Al die kerstboomversieringen alleen al, ieder jaar zijn er weer nieuwe.

Na de Hallmark winkel loop ik de ABC slijter ernaast binnen. Hier koop ik een flesje tequila voor Rick, dat valt altijd in de smaak. Mijn maag begint te rommelen en ik ga als laatste naar Whole Foods voor mijn lunch en ons avondeten. 

Als ik thuiskom heeft Rick duidelijk al gegeten en de deur naar het kantoortje is dicht, een teken dat hij in een vergadering zit. Ik snijd mijn paprikaatjes, heb er grote garnalen bij en toe frambozen en bramen. Ik eet het voor het huis in de zon op, want het is maar liefst 21 graden!

Omdat ik nieuwe kransen en andere dingen nodig heb ga ik naar Michaels. Toevallig heb ik ook net een bon van $5 korting in mijn email gevonden. Ik koop de kransen en een paar verlichte "dennen" slingers. Verder hebben ze allerlei leuks voor mijn feeentuintje en ik neem een paar nieuwe feestelijke takken mee voor in de Santa laarzen voor het huis. 

Intussen zijn onze tapijten gereinigd en dat was hard nodig. Rick heeft Ayoub daarvoor ingehuurd, aangezien zij het tapijt ook gelegd hebben. Het ziet er allemaal weer keurig uit en lekker schoon als de kleintjes er straks op spelen. 

Tot het te koel wordt ga ik in de garage zitten, daar is nog zon. De boom voor het huis wordt steeds meer oranje en de anderen rond het plein ook. Dat geeft alles een oranje gloed.

Na een hele tijd niets van Maria te hebben gehoord sms-t zij opeens of ik tijd heb vanavond met haar te gaan eten. Dat heb ik wel, dan verschuiven we het eten dat ik voor vanavond kocht wel naar morgenavond. 

Maria haalt me om half zes op en we gaan naar Seray. Het wordt een heel gezellige maaltijd en we bedenken waar we volgend jaar heen kunnen gaan. De mogelijkheden zijn onder anderen Nederland, noord Italie of Praag. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. 

En zo is deze maandag ook weer voorbij gevlogen. Het lijkt wel alsof de dagen tegen het einde van het jaar steeds sneller gaan. 

Over een begin maken aan de kerstversieringen

Zaterdag

Gisteravond ging ik met een forse hoofdpijn naar bed en helaas is die er nog steeds als ik om half zeven wakker word. Ik besluit te wachten tot Rick ook wakker wordt. 

Zoals iedere ochtend doe ik de Connections puzzel en maak daar drie fouten in, heel ongewoon voor mij. Met die hoofdpijn kan ik kennelijk niet goed denken.

We staan net na zevenen op en terwijl Rick Orion uitlaat maak ik even een kop koffie. Misschien helpt de caffeine wat (niet dus). 

Dan gaan we op weg naar Panera voor mijn broodje en Starbucks voor de koffies en Ricks ontbijt. Ik ben blij te zien dat er nog wat herfstkleuren over zijn. 

Rick heeft met Ray afgesproken het irrigatiesysteem in de tuin winterklaar te maken. Meestal doen ze dat eerder, maar het gras had het nog nodig met deze droogte. Voor hij dat doet maait Rick het gras voor het laatst dit seizoen. 

Na mijn drie kwartier op de elliptische machine ga ik naar boven om uit te pakken. Verder ruim ik een heel stel dingen op. Nu we nog maar iets meer dan een maand voor Kerst en alle gasten hebben wil ik het een en ander netjes hebben. Beter iedere keer iets dan alles in een keer denk ik maar. 

Zo is het al gauw na twaalven en ik voel mijn maag flink knorren. Kennelijk leeft mijn lichaam nog een uur vooruit. Voor mijn lunch ga ik naar Poki DC voor een heerlijke poke bowl. Rick haalt zijn gewoonlijke Cava salade op.

Het waait venijnig, maar ik ga toch even wat foto's maken in de tuin. De vlinderstruik bloeit nog en esdoorns voor het huis zitten nog ruim in het blad. Voor mijn andere perspectief maak ik een tegenlicht foto.

Die vervelende hoofdpijn gaat maar niet weg en ik besluit lekker op mijn luie stoel te gaan liggen. Ik shop vanuit mijn fauteuil. 

Ricks verjaardag is woensdag en ik vind eindelijk wat leuks voor hem. Gymboree heeft de kinderkleding flink afgeprijsd en ik koop een paar leuke dingen voor Fione en Nico. Verder zet ik wat dingen op mijn wenslijstje. 

Tegen vieren willen we erop uit. We gaan naar Target en zien dat alles in het Mosaic District nu voor Kerst versierd is. Dat is altijd zo gezellig. 

Bij Target is het superdruk en we zijn net op tijd voor de blauwe lichtjes. We nemen vijf dozen mee. Die kleur is populair voor Hanukkah. 

Verder vinden we leuk kerstpapier en labels. De rij voor de kassa is lang, maar gaat snel. Ik kom hier spoedig terug om naar de andere leuke kerstspullen te kijken. 

Het is een koude, gure dag en we hebben zin in "comfort food". De keuze valt op Royal Nepal Bistro en we worden begroet door de eigenaar. We smullen van momo's, pakoda's en Rick heeft een lamshoofdgerecht en ik een kerrie met paddenstoelen, bloemkool en paneer kaas. Het is allemaal even lekker. 

De volle bevermaan was gisteravond, maar hij is vanavond ook nog mooi. Ik neem een foto met takken op de voorgrond en zing in gedachten "Zie de maan schijnt door de bomen...", want ik zag dat Sinterklaas vandaag is aangekomen in Nederland.

Op Netflix vind ik de film Hot Frosty en die is een erg leuke eerste kerstfilm van dit jaar. Langzamerhand begin ik in de stemming te komen. 

Zondag

Weer ben ik voor Rick wakker net voor zevenen. Ik ga naar beneden en zet een kop koffie. Helaas vrees ik dat de fibromyalgie in volle sterkte terug is. Ik ben eraan gewend, maar na me vorige week zo goed te hebben gevoeld is het altijd weer even slikken.

Als Rick ook klaar is om op pad te gaan vertrekken we eerst naar Panera voor mijn heerlijke verse broodje. Dat is het verschil met de Starbucks ontbijten, de egg bites zijn wel lekker, maar zeker niet vers. Ricks kalkoenspek broodje is dat ook niet, ik houd het bij mijn nitro brew.

We zijn nog te vroeg voor de markt en gaan bij Giant onze wekelijkse inkopen doen. Helaas lijkt er wel een nationaal tekort aan suikervrije tonic te zijn. Giant heeft het niet en Amazon ook niet. Gelukkig kan ik nog even vooruit, want ik vind mijn alcoholvrije gin en tonic voor het naar bed gaan erg lekker.

H Mart is de volgende stop voor mijn ontbijtpaddenstoelen. Nu is de markt open en het is altijd weer leuk langs de stalletjes te lopen. Ik verbaas me altijd over de hoeveelheid appelsoorten, die er zijn. Bij een kraampje tel ik er meer dan tien. Vroeger had je rode en groene appels in mijn herinnering.

Mijn enige marktaankoop zijn paddenstoelen van King Mushroom. Natuurlijk koop ik mijn favoriete maitake, maar ook een zakje gedroogde zwarte zwammen. Ik ga eens kijken hoe die in mijn ontbijt passen. 

Mijn andere perspectief themafoto maak ik met de regenboog trap. Rick merkt op dat het niet makkelijk te zien is of ik naar boven of naar beneden ga. Ik vind het zelf wel aan een paar dingen te zien, maar zonder zou het inderdaad beiden kunnen zijn. 

Thuis ga ik aan mijn halve uur cardio en Rick gaat verder aan de tuin. Daarna beginnen we met kerstversieringen voor de tuin naar beneden te halen. Ooit moeten we die ergens anders dan op zolder bergen. Dat trapje zal ons te moeilijk worden.

Rick heeft dit jaar echter een nieuw idee: hij doet een karabijnhaak aan een touw en laat zo de spullen naar beneden komen. Dat gaat goed en met de lichte spullen help ik ook mee. Als het meeste naar beneden is gehaald nemen we even pauze.

Het touw zit om de nek van de sneeuwpop, werkt goed

We gaan naar Whole Foods voor nog wat boodschappen en ingredienten voor mijn lunch. Rick heeft nog wat pizza stukken over van vrijdagavond. Ik vind mijn gewoonlijke mini paprika's, garnalensalade, bramen en frambozen weer heerlijk.

Het is inmiddels 18 graden buiten en heerlijk weer om de lichtjes op te hangen en de sneeuwpoppen buiten te zetten. We zijn zeker niet de eersten, die de tuin versieren! Binnen laat ik nog even wachten. Als ik puf heb doe ik dat gedurende de week, anders volgend weekend.

Voor ons avondeten gaan we naar de pub, Hawk & Griffin. We delen de mini sausage rolls, die erg op saucijzebroodjes lijken. Dan bestel ik vijf kippenvleugeltjes met zout en azijn smaak en een salade en Rick de viskroketten. Daarvan neemt hij er een van mee naar huis zo groot is de portie.

Als we ons plein oprijden is het zo'n gezellig gezicht al die lichtjes. En nu we zo vroeg zijn kunnen we er fijn lang van genieten. Allemaal een heel fijne week gewenst!

Over de terugreis

Als ik om zes uur opsta zie ik dat het een beetje regent. Toch heb ik goede hoop een wat betere zonsopgang te zien vandaag. Rick heeft zijn wekker gezet en samen lopen we naar het strand. 

Daar vinden we Amanda en kleine Anna al gauw. Die 3-jarige moet niets van vreemdelingen hebben en dat zijn wij na een week kennelijk nog steeds. Grappig hoe alle kleintjes anders zijn. 

Tot de zon opkomt is het saai en grijs, maar daarna krijgen we gelukkig wat kleur te zien. Niet zo spectaculair als de andere dagen, maar toch de moeite van het vroege opstaan waard. 

Amanda maakt mooie foto's van Anna, die in de golven speelt. Ik heb onderstaande foto's met HDR filter gemaakt. 

We lopen terug naar onze kamers en Amanda bericht dat ze toch niet met ons gaan ontbijten, want Zack slaapt nog. Dan gaan Rick en ik maar alleen. 

Voor het laatst worden we begroet door Mario en Sofi. Die zijn de hele week fantastisch geweest, vooral met de verjaardagsviering. We krijgen van Mario Dominicaanse koffie om mee naar huis te nemen, zo aardig! 

Voor het laatst smul ik van de gemarineerde vis en vooral de papaya. Dit ontbijt had ik wel langer kunnen eten, maar de lunch en diner keuzes waren te beperkt. 

Na het eten besluiten we nog een laatste duik in het zwembad voor de kamer te nemen. Rick bedoelt dat letterlijk en gaat er meteen weer uit. Voor mij is het een goede gelegenheid om twintig minuten mijn water aerobics te doen. Daarna maak ik nog een aantal foto's van onze kamer en villa van de buitenkant. 

Tegen negenen zijn we klaar om een golfkar te roepen voor onze bagage. In het hoofdgebouw staat een heel afscheidscommittee. Lisa, Luke en Amanda zijn er en Tammy en Brent ook. Het was erg leuk elkaar weer te zien en het heeft onze vriendschap versterkt. Zoals altijd bij afscheid krijg ik natte ogen. 

DAT, het taxibedrijf dat ons naar het hotel bracht, komt ons ook ophalen om naar het vliegveld te gaan. Dat is iets meer dan een half uur rijden.

Ik probeerde het kleurrijke Bavaro bord te fotograferen, maar de bomen stonden in de weg. 

We komen precies drie uur voor vertrek op het vliegveld aan. Het inchecken is zo gebeurd en dan kopen we een VIP kaart om zonder gedoe door de veiligheids- en paspoortcontrole te komen. We hadden online gelezen dat we hier door de Amerikaanse immigratie en douane zouden gaan. Dat blijkt niet het geval te zijn dus ik weet niet waar dat verhaal vandaan komt. 

Het hele vliegveld is in kerstsfeer 

Eenmaal bij de gate zien we dat we drie kwartier vertraagd zijn en dit is niet bepaald een vliegveld met vertier. Gelukkig vinden we een tafel en stoelen met een stopcontact om onze telefoons op te laden. 

Eindelijk heb ik wat tijd om me uit te schrijven van de vele emaillijsten. Het is eigenlijk onbegonnen werk. Iedere keer dat je online iets koopt kom je op de emaillijst van dat bedrijf terecht. Enfin, een heel aantal zal ik nu hopelijk niet meer krijgen. 

De restaurants hier zijn Taco Bell, Pizza Hut en Wendy's. Verschrikkelijke keuzes wat mij betreft. Ik bestel een Supreme pizza van Pizza Hut, denkend dat daar verse groente op zal zitten. Dat is niet het geval en achteraf had ik liever Ricks burger van Wendy's gehad. 

Eindelijk is ons vliegtuig er en binnen een mum van tijd is het schoon genoeg om aan boord te gaan. Rick en ik hebben beiden een plaats aan het gangpad en bij mij blijft de middenstoel leeg. 

Het wordt een gerieflijke vlucht. Ik bestel een Take Off snacks doos, want van die pizza had ik alleen de bovenkant gegeten. Uniteds chocolade en quinoa koekje is ook lekker. 

Tot het vasteland van de Verenigde Staten is er geen internet. Ik vermaak me met het inkleuren van Happy Color plaatjes. Een heel aardige flight attendant laat me weten wanneer de WiFi weer werkt. Meer dan een uur vertraagd landen we op Dulles Airport.

Dan moeten we nog een tijd wachten op het busje dat ons naar de paspoortcontrole en douane brengt. Van daaruit gaat het snel. We hebben Global Entry en de beambte wenst ons welkom thuis. De bagage staat er al en ook de taxi komt vrij snel.

Thuis treffen we natuurlijk heel blije dieren. Rick bestelt een pizza en ik mijn geliefde yakitori van Genki. We kijken wat shows en ik weet nu al dat ik vroeg naar bed zal gaan. Het is hier een uur vroeger dan in de Dominicaanse Republiek.

 

Dag 6 Punta Cana: Over een rustige laatste dag

Door mijn Fitbit ben ik om zes uur uit de veren. Ik kijk naar buiten en het is nog helemaal donker. Dat is geen goed teken. 

Toch ga ik even op het strand kijken en zie alleen maar donkere wolken. Het begint wat te spetteren en daar vind ik niets aan dus ga terug naar de kamer. 

Rick slaapt nog en ik besluit me dan maar klaar te maken voor de dag. Inmiddels plenst het en Rick denkt dat het de douche is, niet dus. 

Het ziet ernaar uit dat de regen niet lang zal duren. We gaan dus eerst maar ontbijten. Ik schep mijn bord weer vol met mijn favoriete hapjes. 

Als we net begonnen zijn met eten zien we Lisa en Luke aankomen. Dat is leuk, want veel kans om met hen alleen te praten hebben we nog niet gehad. 

Inderdaad is het weer droog als we terug naar de kamer lopen. We kleden ons in zwemkleding en Rick gaat de zee in en ik doe mijn oefeningen en stappen in het zwembad voor de kamer. 

Daarna zwem ik ook een tijdje in zee met Rick. Het zeewater is nota bene warmer dan het zwembad! Na een tijdje beginnen de golven ons te vermoeien en we gaan naar het grote zwembad. 

Daar treffen we een heel aantal mensen van onze groep. Ik ga naast Tammy zitten en we keuvelen gezellig. We hopen elkaar echt vaker in levende lijve te gaan zien. 

Als het weer begint te regenen is het na twaalven. Rick en ik gaan terug naar de kamer om droge kleren aan te trekken. 

Daarna lopen we naar het buffet restaurant dat net opent. Dit keer is er een heerlijke salade met komkommer, wortel en pinda's. Verder is het dezelfde kost. 

Lisa kreeg van een vriendin een leuke schildpad bedel met een steen van dit land voor haar verjaardag. Die wil ik ook graag voor mijn Pandora armband. 

Daarvoor heb ik de verkoper gebeld en die moest toevallig om half twee in dit hotel zijn. Door mijn splint heb ik mijn armband niet gedragen, maar ik heb hem wel mee. 

Thomas komt precies op tijd en overhandigt mij de schattige schildpad met de blauwe larimar steen erin. Terwijl Rick betaalt doe ik de bedel aan mijn armband. 

Er is inmiddels zowaar wat zon en we gaan terug naar het zwembad. Daar hangt de hele groep aan de bar en de stemming zit er goed in. 

Dat is niets voor mij en ik praat met Brent en mijn neef Zack, die heel lief naar de kant komt omdat hij nog niet met mij heeft gesproken. 

Rick en maken een lange strandwandeling en lopen door het warme water. Dit strand heeft aan een stuk door all inclusive hotels. 

Weer terug bij het zwembad bestel ik een gimlet. Dat is een lekker frisse niet zoete mocktail. Het begint weer te spetteren en ik installeer me onder een palapa vlakbij iedereen. Zo ben ik sociaal zonder sociaal te zijn. 

Langzaamaan wordt de groep kleiner en Rick en ik willen nog in het zwembad voor onze kamer zwemmen. Maar eerst is iedereen op zoek naar de schoentjes van kleine Anna. 

Die had ze voor het laatst in het restaurant waar ze lunch aten. Lisa en Amanda zijn daar al geweest om te vragen of ze gevonden waren en dat was niet het geval. 

Nu is het Engels van het personeel hier heel slecht en Lisa en Amanda spreken geen woord Spaans. Ik vermoed dat er een taalbarrière was. 

Rick gaat onze baddoeken wegbrengen en ik loop toch nog even het restaurant binnen. In het Spaans vraag ik of ze meisjesschoenen hebben gevonden. Een minuut later heb ik ze in mijn handen. Iedereen is weer blij. 

Na onze duik in het kleinere zwembad maken we ons klaar voor de avond. We lopen naar de bar in het hoofdgebouw en nemen plaats aan een tafeltje. 

Onder het genot van een Aperol Spritz voor mij en een Bailey's voor Rick ontspannen we ons tot het avondeten. Ik zou alleen willen dat je een bakje nootjes of chips erbij kon krijgen. 

Ook onze laatste avond eten we van het buffet. Het is vanavond Aziatische avond en natuurlijk mijn favoriet van alle avonden. 

Er zijn allerlei soorten sushi, ramen, pad Thai, teriyaki zalm, poke bowls en meer. Ik doe me voornamelijk tegoed aan de sushi, maar ook aan de zalm en andere op Japanse manier bereide vis. 

Ook de desserts hebben een Aziatisch tintje. Ik probeer er een met matcha thee en chocolade en een kokosnoot loempia. Best lekker, maar na een paar hapjes heb ik genoeg. 

We halen een paar drankjes van de bar om mee naar de kamer te nemen. Rick kiest een margarita en ik een virgin bloody Mary. 

Voor we naar bed pakken we alvast zoveel mogelijk in. Morgenochtend gaan we na het ontbijt naar het vliegveld.