Over de rit naar Massachusetts

We hebben onze wekkers voor half zeven gezet en Alexa speelt "We don't talk about Bruno" als muziekje. Dat is vrolijk wakker worden. 

We hebben het meeste gisteren al in de auto gezet. Alleen de koelbox moet nog gevuld worden en natuurlijk de laatste dingen in de tassen gedaan. Na Orions wandeling kunnen we vertrekken. Het is vijf over half acht, maar vijf minuten later dan we in gedachten hadden. 

In Vienna haal ik mijn ontbijt van Panera en Ricks ontbijt en de koffies komen natuurlijk van Starbucks. Dan rijden we naar de ingang van de tolweg. 

Op de gewone weghelft staat een flinke file en helaas moeten wij daar in Maryland ook bij. Gelukkig is het van korte duur en rijden we zo door naar Baltimore. Eenmaal door de Fort McHenry tunnel zijn we echt uit ons gebied. De rest van Maryland gaat zonder oponthoud. 

Zoals altijd stoppen we net over de grens met Delaware bij het Biden Center. We gaan hier naar de wc en Rick koopt zijn lunch alvast bij Pret a Manger. 

Niet veel later rijden we over de mooie Delaware Memorial Bridge. Deze brug wordt mijn Architectuur themafoto van vandaag. 

In New Jersey zien we na een tijdje de skyline van New York. We moeten over de George Washington brug en zoals wel vaker rijdt Rick aan het einde per ongeluk mis. Het is ook zo onduidelijk, voor je het weet neem je de verkeerde afslag. Gelukkig kunnen we al snel omdraaien en verliezen niet veel tijd. 

Als we eenmaal door de New York drukte heen zijn gaan we op zoek naar een tankstation waar we ook onze lunches op kunnen eten. We vinden een Mobil in Norwalk, Connecticut. Ik laat me mijn meegebrachte lunch van groenten, garnalen en fruit goed smaken. Rick vindt zijn wrap ook lekker. 

Eenmaal weer op weg kijken we naar de viering van het vijftigjarig bestaan van Microsoft. In juni viert Ruck zijn 35-jarig jubileum daar. 

Met al Trumps tarieven e.d. zien veel mensen hun opgespaarde pensioen flink kelderen. Ook wij maken ons wat zorgen omdat Rick binnen afzienbare tijd met pensioen wil gaan. 

Onze vriend Geoff is financieel adviseur en hij belt om ons een beetje gerust te stellen. Dat is fijn, maar feitelijk weet niemand hoe dit zal eindigen. We hopen maar dat het breekpunt nader is nu ook de rijken het in hun portemonnee voelen. 

En zo reizen we voort op de Amerikaanse snelwegen. Van de interstate 95 naar de I-84, dan de I-91 en dan zijn we na een aantal uren weer op de I-95. Een leuk weetje is misschien dat de interstates met even nummers oost-west lopen en de oneven nummers van noord-zuid. De langste is de I-90, bijna 5000 kilometer lang. 

Net voor drieën rijden we Massachusetts binnen en hebben dan nog bijna twee uur te gaan. Helaas wordt dat langer. Er is nogal wat verkeer tijdens het spitsuur van Boston. 

We besluiten even de snelweg af te gaan naar een Whole Foods. Morgen eten we taco's en Whole Foods heeft seitan gehakt dat Saskia lekker vindt daarvoor. Ik neem ook gelijk een plaspauze. 

Nu hebben we nog een uur te gaan en dan zijn we om tien over vijf eindelijk bij de Compass Rose Inn. Dit is een bed & breakfast vlakbij mijn zus en de sleutel ligt voor ons klaar. Onze kamer is op de eerste verdieping dus arme Rick moet alles naar boven slepen. 

Als we geinstalleerd zijn gaan we naar het huis van mijn zus. Daar zijn Katja en Kevin ook net aangekomen. Fiona en Nico hebben de lange rit goed doorstaan en zijn in een opperbeste bui. Fiona is meteen dol op de twee zwarte labradors en zij op haar. 

Mijn zus en nichtje hebben een lekkere maaltijdsalade met kip klaargemaakt. Het wordt heel gezellig met zijn allen! De kinderen eten ook goed, vooral als mijn nichtje allerlei zoetigheden tevoorschijn haalt. 

Wij zijn doodmoe van de lange rit en morgen is er weer een drukke dag. We nemen dus afscheid en gaan terug naar de inn. Daar gaan we op bed liggen en computeren nog wat. Morgen moeten we vroeg aan de bak om te versieren voor de shower. Hopelijk gaat het allemaal goed. 

Over een van alles en nog wat dag

Het is somber buiten en heeft geregend. Dit weer is niet goed voor mijn spieren en ik baal enorm dat ik personal training af heb moeten zeggen. Vreemd genoeg helpt de krachttraining me altijd beter voelen. 

Na mijn eten begin ik dus maar weer aan mijn cardio op de mini elliptische machine. Als Rick klaar is gaan we druilerig Vienna in. Gelukkig is er nu zoveel kleur in de natuur. Dat maakt heel veel goed. 

De staatsbloem van Virginia, de kornoelje, komt ook al uit

Bij Starbucks krijgen we onze koffies aangereikt en de nitro brew met kaneel is weer lekker. Dan maak ik mijn sporten af en doe een aantal Duolingo lessen. Vervolgens ga ik naar boven om me op te frissen en alvast in te pakken. 

Voor de lunch wil ik nog even naar Whole Foods om garnalen en wat andere dingen te kopen. Alleen zijn de garnalen er nog niet, die komen pas na het middaguur. Aangezien ik ze voor de lunch morgen onderweg mee wil nemen moet ik dus vanmiddag terugkomen. 

Op weg naar huis moet ik stoppen voor een ongewone oversteker, een hert. Vlak daarna steekt er een hele kudde over, die een voor een over een hek iemands tuin binnen springen. Het went nooit die dieren zomaar door de buurt te hebben lopen. 

Net op tijd ben ik terug om mijn lunch te maken voor Judith belt. In plaats van garnalen heb ik plakjes tonijn met sesamzaad meegenomen als proteine. Verder zijn de gewoonlijke salade en bessen weer erg lekker. 

Judith belt en we hebben zoals altijd geen gebrek aan gespreksstof. Het is dan ook een uur voor we het weten en we nemen afscheid tot volgende week. Deze virtuele lunch, begonnen tijdens de pandemie, is me heel dierbaar.

Dan ga ik voor de tweede keer vandaag naar Whole Foods. Tot mijn blijheid is dat niet voor niets, want de garnalen zijn er. Ik neem ook een zak mini paprika's mee om mee naar Boston te nemen als snack. 

En nu komt de eerste keer dat de pleister op mijn rug verwisseld moet worden. Ik kan er zelf absoluut niet bij dus ik heb Ricks hulp nodig. Hij neemt een foto en ik vind het er mooi uitzien. Rick vindt het zes hechtingen veel, maar het is minder groot dan ik dacht. Het doet best veel pijn. De dokter heeft flink diep moeten snijden daar zal het wel door komen. 

Het enige wat ik hier thuis nog voor de bridal shower moet doen is de afscheidscadeautjes voor de gasten klaarmaken. Ik bedenk me dat ik straal vergeten ben honing voor de potjes te kopen. Ik rijd gauw naar Safeway en koop er honing uit dit gebied.

Het thema van de shower is Bees (bijen) en deze honingpotjes zijn daar perfect voor. Ik vul ze, plak de stickers op de deksel en strik de bij en het kaartje aan het potje. Als laatste bevestig ik de honinglepels. Ik vind het er erg leuk uitzien. 

De middag vliegt zo voorbij en al gauw is het tijd om ons klaar te maken voor het happy hour met Christine en Chuck. Onze snack is crackertjes met zalmsalade. Zoals altijd wordt het een gezellige iets meer dan een uur.

Rick gaat voor Tex Mex vanavond en je raadt het al, mijn maal bestaat uit verschillende yakitori spiesjes. Morgenvroeg vertrekken we naar Newburyport net ten noorden van Boston. Hopelijk gaat het verkeer meezitten. 

Over deze woensdag

Ondanks dat ik mijn wond af en toe flink voelde heb ik toch goed geslapen. Het helpt dat ik of op mijn buik of op mijn rechterzijde slaap en de wond zit links. Net als het echt pijnlijk begint te worden is het zeven uur en staan we op. Ik neem meteen wat ibuprofen in, hopelijk helpt dat.

Mooie narcissen in onze voortuin

Voor mijn beweging moet ik het vandaag rustig aan doen. Ik mag niet op de plaats rennen en niet meer dan vijf lbs tillen. Gelukkig mag de mini elliptische machine, die net als een zitfiets is, wel. Na mijn ontbijt begin ik daar dan ook mee. 

Als Rick en ik vervolgens naar Vienna rijden zien we dat er steeds meer groen in de natuur komt. Er zijn nog een aantal bomensoorten, die kaal zijn, maar niet veel meer. 

We gaan eerst langs de stomerij om onze kleding op te halen. De knoop, die aan mijn topje is gezet, is vrijwel hetzelfde als de anderen. Het is keurig gedaan.

Na de koffies bij Starbucks op te hebben gehaald steken we nog even over naar de Giant. Ik heb een blikje zwarte olijven nodig voor onze maaltijd voor vanavond. Daarna zet Rick me thuis af en rijdt verder naar kantoor.

Op mijn gemak maak ik mijn drie kwartier cardio af. Dan doe ik een heel aantal Duolingo lessen. Vervolgens maak ik alles voor vanavond in de crockpot en vertrek dan naar Pro Nails 3. 

Als ik daar binnenloop vertelt Phuong me dat mijn afspraak voor half twee was. Kennelijk is er iets misgegaan toen ik het in mijn agenda zette. Het komt me eigenlijk prima uit, dan kan ik mijn boodschappen daarvoor doen.

Nu ik toch in dit winkelcentrum ben loop ik de Michaels even binnen. Ze zijn duidelijk tussen seizoenen. Ik neem nog een paar zijden bosjes tulpen mee om in de plantenbakken aan het deck te zetten. Verder zie ik niets van mijn gading. 

Bij Whole Foods haal ik garnalen voor mijn lunch. Verder koop ik een zakje dadels, want ik heb gelezen dat het heel goed is daar 's ochtends een of twee van te eten. Ik ben er dol op dus dat advies volg ik graag op. 

Ondanks het sombere weer biedt het parkje naast Whole Foods veel kleur. Het is vandaag niet zo koud en ik ga even op het bankje zitten om het in me op te nemen. 

Het april maandthema van mijn fotografiegroep is architectuur. Ik maak een foto van een van de vele verschillende architectuurstijlen in onze buurt. 

Thuis maak ik mijn lunch van een groentesalade, de garnalen en kiwi en gouden bessen. Op de groentesalade doe ik tegenwoordig tajin. Dat is een Mexicaans mengsel van chilipeper, limoen en zout en is ontzettend lekker. 

Als ik niet veel later bij het Pan Am Center parkeer valt me de fietsenstalling op. Twee oranje fietsen, zou daar een Nederlander iets mee te maken hebben gehad? Anders zijn ze meestal blauw. 

Phuong maakt mijn nagels weer keurig. Ik kies voor een bladerkleurig groen dit keer. Thuis plak ik er tulpen stickertjes op. Ik vind het er weer leuk uitzien. 

Het stijf zitten met mijn arm vooruit voor het lakken maakte de pijn in mijn rug erger. Nog maar een pijnstiller dan maar. Ik heb waarschijnlijk ook alweer teveel gedaan. Ik ga op de bank zitten en lees verder in mijn leuke boek over Renoirs schilderij. 

Rick komt rond half zes thuis en niet veel later gaan we eten. Ik dacht niet dat ik de andere maaltijden kon overtreffen, maar deze is mijn favoriet van de week en Rick is het ermee eens. Het is kip met spinazie, zongedroogde tomaten en zwarte olijven in een saus van kokosnootmelk en Parmezaanse kaas. Natuurlijk eten we het weer met bloemkoolrijst. 

En nu ga ik de nieuwste aflevering van Bed & Breakfast kijken. Ik vind het leuk om te bepalen of Rick en ik ook ooit in die B&B's zouden willen logeren. 

 

Over een plotselinge (kleine) operatie

Het heeft gisteravond flink geonweerd en we zijn van de zomer terug naar de vroege lente gegaan. Het was ook wel heel vroeg voor zulke warmte. Het is zonnig en dat is ook heel wat waard.

Mijn ontbijt is weer heerlijk en voor we naar Starbucks vertrekken ren ik alvast wat op de plaats. Vandaag moet ik me er echt toe zetten. Rick is gelukkig vlot klaar.

Bij Starbucks wordt er geprobeerd een aprilgrap uit te halen met Rick. Ze vertellen hem dat ze hem niet kunnen serveren, want hij is uit hun systeem gegooid. Het kan wel een paar weken duren voor dat opgelost is. Het is best geloofwaardig dus we zijn blij als ze "April Fool's!" zegt. 

We krijgen de koffies dus gewoon aangereikt en gaan huiswaarts. Tijdens mijn cardio lees ik meer aprilgrappen. Vooral deze van de tulpen boerderij vlakbij Katja en Kevin is erg leuk: https://www.facebook.com/share/p/1E5PPHmVzB/ 

Na de cardio rijd ik naar Sharon voor personal training. We verhogen de gewichten en dat gaat goed. We hebben het weer over van alles en nog wat. Dat is zo leuk, ik doe flinke krachttraining, maar het is ook gezellig. 

Voor ik naar huis ga breng ik een bezoek aan Whole Foods. Ik heb er een aantal dingen nodig, ook om dit weekend mee te nemen. Het vergt nogal wat voorbereiding zo'n shower. Mijn nichtje vooral helpt gelukkig heel erg mee. 

In het tuintje naast Whole Foods bloeit nu van alles. Het is jammer dat het zo hard waait en daardoor koud is. Ik zou graag een tijdje op een bankje hebben willen zitten. Ach dat komt later wel.

Thuis is er werk aan de winkel, want ik moet het avondeten maken. Daarna eet ik vroeg lunch, want ik moet om kwart over twaalf weg naar de dermatoloog. 

Al sinds mijn tienerjaren heb ik een cyste op mijn rug. Die is de afgelopen jaren flink gegroeid en nu is het een grote bult op mijn rug. Ik heb er geen last van, maar vind het lelijk en wil ernaar laten kijken. 

Bij ForeFront Dermatology maak ik kennis met dokter Issa. Dat is een ontzettend leuke man met een groot gevoel voor humor. Dat is stukken beter dan de droogstoppel, die ik een aantal jaren geleden voor dezelfde cyste zag. 

Alleen schrikt dokter Issa van de grootte van de cyste. Hij is bang dat die binnenkort zal openbarsten en dat zou allerlei narigheid met zich meebrengen. Hij wil de cyste dus vandaag al verwijderen. Ik vind het prima, dan ben ik er maar vanaf. 

Volgens de assistenten doet de verdoving veel pijn, maar het is niets vergeleken bij andere prikken en verdovingen, die ik heb gehad. Een half uur later begint dokter Issa met de operatie. En die blijkt ingewikkelder dan gedacht, want het is een cyste van vijf centimeter, die ook nog eens diep ligt. 

Het wordt dan ook een hele operatie van drie kwartier voor alles eruit is en de hechtingen erin kunnen. Met een antibiotica kuur van twee weken kan ik naar huis en moet begin volgende maand terugkomen om de hechtingen eruit te laten halen.

Op weg naar huis rijd ik langs Church Street en stop even om wat lentefoto's te maken. De tulpen beginnen al uit te komen. Helaas is het bollenveldje bij de Freeman Store niet zo mooi meer. Een aantal jaren geleden stonden er heel veel verschillende soorten tulpen, maar nu valt dat tegen. 

Opeens voel ik me erg moe en zoek mijn luie stoel op. Rick moet toch naar Walgreens voor zijn medicijnen en haalt die van mij (en Orion) tegelijkertijd op. Verder koopt hij grote pleisters om op de wond te plakken, want die hadden we niet. 

Mijn zusje belt en we praten over van alles en nog wat. De shower zal zaterdag bij haar thuis gehouden worden en het klinkt alsof alles ervoor geregeld is. Het zal een gezellig familieweekend worden, ik zie ernaar uit. 

Het avondeten bestaat uit een kipgerecht met broccoli en een kaasroomsaus. We eten het over bloemkoolrijst. Tot nu toe hebben we alles wat ik in de crockpot heb gemaakt lekker gevonden.

Vanavond is Below Deck avond. Ik ben benieuwd wat er nu weer gaat gebeuren!

Over een luie maandag

De werkweek is weer begonnen dus Rick staat om tien voor zeven op. Ik volg niet veel later en maak mijn ontbijt. Terwijl ik dat eet kijk ik met veel plezier naar buiten. Behalve de kersenboom zijn er zoveel meer kleuren te zien, Het lijkt wel een schilderij. 

Het is al warm genoeg om op het deck op de plaats hard te lopen terwijl Rick zich klaarmaakt. Als hij weer beneden is en Orion uit heeft gelaten gaan we op weg naar Starbucks. We zijn vroeg dus hebben ook wat tijd om Pokemon Go te spelen.

Thuis draag ik mijn mini elliptische machine naar buiten en trap daar drie kwartier op. Het uitzicht is een stuk mooier dan als ik binnen sport. Verder geniet ik van het gezang van de vogels. Het is ook weer flink druk op mijn vogelvoeder beneden. 

De taal van mijn app is opeens op mysterieuze wijze Frans geworden. Geen idee hoe ik dat kan veranderen, maar eigenlijk vind ik het wel grappig want zo leer ik de vogelnamen in het Frans. 

Voor nog meer beweging trek ik mijn ruckzak aan, neem de wandelstokken mee en ga lopen. De kleuren in de buurt zijn op hun hoogtepunt. Met dit warme weer gaat het me eigenlijk te snel. Maar ik klaag niet en vanaf morgen zal het weer een stuk koeler worden. 

De zangvogels die ik tijdens mijn wandeling hoor

Nadat ik mijn Duolingo lessen heb gedaan en onze Crockpot maaltijd aan het koken heb gezet is het tijd voor het middageten. Ook dat doe ik natuurlijk buiten. Ik smul van een bord vol groentes met tajin bestrooid, een blikje sprotjes en kiwi en gouden bessen. 

Vandaag is de enige dag van de week dat ik niets gaande heb. Ik ben begonnen aan een nieuw boek van Susan Vreeland over het schilderij van Renoir dat ik vorige week zag. Le Dejeuner des Canotiers is een van mijn favoriete schilderijen uit die tijd. Renoirs vrienden en kennissen poseren als een vrolijke groep en er is ontzettend veel te zien op het schilderij. 

Eindelijk heb ik weer eens een boek dat ik niet weg kan leggen. De uren vliegen dan ook voorbij terwijl ik in mijn hangmatstoel lees. De voorspelde onweersbuien blijven vooralsnog gelukkig weg. Misschien dat die later vanavond nog komen. 

Pas na zessen ga ik naar binnen om ons eten op te scheppen. Het is bizon gehakt met verschillende dun gesneden groentes, tomaat en groene chili's met taco kruiden. Het smaakt ons weer heel erg goed en het is nog steeds zo fijn om zonder nog iets te doen de maaltijd klaar te hebben. 

Na het eten gaan we naar de Hallmark winkel. Rick heeft een kaart nodig voor een collega, die 25 jaar bij het bedrijf werkt. We zoeken ook een leuke showerkaart uit voor Saskia, een verjaardagskaart voor Nico en Paaskaarten voor de kleintjes. Zo kunnen we weer even vooruit. 

Nu is het buiten wel heel erg donker dus het onweer komt waarschijnlijk toch. Hopelijk worden niet meteen alle bloesems van de bomen geblazen.

 

Over een weekend met zomerse temperaturen

Zaterdag

Mijn plan was om zeven uur op te staan en dan meteen na het halen van ons ontbijt naar de stad te gaan. Ik ben op tijd wakker, maar Rick ging een stuk later naar bed en zeven uur vindt hij te vroeg. Prima, maar dan gaan we te laat zijn om de bloesems niet met horden mensen te delen.

Onze kersenboom is ook op zijn hoogtepunt

Nadat ik Orion uit heb gelaten gaan we ons ontbijt en de koffies halen bij Panera en Starbucks. Dan rijden we naar de stad waar het inderdaad al flink druk is. Gelukkig weten we waar we kunnen parkeren al zullen we daar wel $40 kwijt voor zijn. 

De parkeergarage ligt echter zeer gunstig ten opzichte van het Tidal Basin dus we doen het maar. Overal is alles met kersenbloesems versierd. Zelfs het fietspad en de cementblokken ernaast zijn vrolijk beschilderd.

Het is ongewoon warm voor het seizoen, een graad of 23. We lopen het deel van het Tidal Basin dat ik donderdag niet heb gedaan. Dat is naar het Jefferson Memorial toe en we staan versteld hoe druk het is. Ik heb het in al die jaren nog nooit zo gezien. 

Sommige bomen zijn zo oud dat de stam naar de grond is gegroeid. Er staat overal daar niet op te klimmen. Op een gegeven zie ik een vrouw, die haar best zware kind op een van die boompjes laat klimmen. Ik vraag haar vriendelijk dat niet te doen. 

Ze bijt terug dat ze hier woont en weet dat de boompjes beklimmen niet verboden is. Ik zeg rustig dat ik hier ook woon en dat er overal staat dat het niet mag. Ik zie dat de mensen om me heen het met me eens zijn en zij vast ook, want ze pakt haar kind mee en verdwijnt in de menigte. 

Niet veel later komen we langs een kraampje waar park rangers speldjes met "Cherry Blossom Protector" uitreiken aan mensen die beloven op te letten dat er geen bloesems geplukt worden, de boompjes niet beklommen worden en vandalisme tegengaan. Die had ik eerder moeten hebben en ik speld hem meteen op.

Na het Jefferson Memorial komen we bij het monument voor George Mason. Dit is in de lente extra mooi met grote bloeiende magnolia's, kersenboompjes en forsytia. 

Als we door het Franklin Delano Roosevelt Memorial lopen vallen de spreuken van hem op de muren op. Die zijn weer helemaal actueel, vooral onderstaande. Het is onvoorstelbaar waar deze regering mee wegkomt.

De handvaten van mijn oude kersenbloesem boodschappentas zijn eraf gescheurd en ik wil graag een nieuwe. In een van de Cherry Blossom Festival tentjes vind ik die en hij is erg leuk dit jaar. Ik koop ook een glas met kersenbloesems erop geschilderd. Daar kan ik mijn water voortaan uit drinken. 

Het is inmiddels niet leuk meer zo druk, we lopen nog net niet overdekt hoofden. Zo snel we kunnen en dat is allerminst snel lopen we terug naar de auto. Voor mijn gevoel zijn er dit jaar meer toeristen, ook internationaal. Het is dan ook echt prachtig. 

Het loopt inmiddels tegen twaalven en we gaan meteen maar onze lunches ophalen. Voor mij wordt het weer een heerlijke poke bowl van Poki DC. Het is zo warm dat we voor het eerst dit seizoen buiten op het deck kunnen eten. 

De post heeft mijn nieuwe sandalen voor de bruiloft gebracht. Het is geen goede foto, maar ze zitten heerlijk en zijn elegant. Ik ben er erg blij mee. 

De tuinman en zijn zoon zijn bezig met struiken snoeien en mulch neerleggen. Ik heb Rick gezegd dat ik in de lente geen snoeien wil, maar hij staat erop. Zolang ze van de magnolia afblijven kan het me niet zoveel schelen.

Halverwege de middag gaan we onze wekelijkse boodschappen doen. We vinden bijna alles bij de Giant en de rest bij Whole Foods. 

Daar stuur ik ook een doos met plastic glazen terug naar Amazon. Ik had champagne glazen besteld dus hoe die opeens van plastic zijn is me een raadsel. Ik heb ze nodig voor Saskia's shower volgend weekend. 

Na vervolgens een tijdje buiten in de zon te hebben gezeten ruikt het opeens heel erg naar rook. Als ik rondkijk hangt er een rokerige waas over het plein. Er blijkt een brand niet ver hiervandaan te zijn, die de hele omgeving rokerig maakt.

We gaan vroeg eten en het wordt Pazzo Pomodoro vanavond. We hebben allebei zin in pizza en daar hebben ze een authentieke pizza oven. De quattro stagioni smaakt dan ook echt Italiaans. Zoals altijd eet ik maar een paar stukjes van de korst om het koolhydraatarm te houden. 

Het is buiten nog steeds heel rokerig. Hopelijk is dat morgen weg. 

Zondag

Uitslapen schijnen we tegenwoordig gewoon niet meer te kunnen. We hadden ons voorgenomen wat langer te blijven liggen, maar we zijn om kwart over zeven beiden wakker. Het is zonnig en belooft een mooie dag te worden.

De kersenboom is prachtig en ik vind de vogels op mijn vogelvoeder zo vroeg ook zo leuk. Vooral de cardinaal, die er steevast om half acht is.

Dit is het laatste weekend dat de Mosaic markt pas om tien uur opengaat. Daar zijn we blij om, want nu zijn we telkens veel te vroeg. We halen ons weekend ontbijt en de koffies en gaan dan naar de grote H Mart. Daar hebben ze een enorme selectie aan wilde paddenstoelen. 

Vlakbij zijn Trader Joe's en Total Wine. Bij Trader Joe's koop ik onder anderen tulpen en een amaryllis bol. Ik ben dol op die bloemen en meestal hebben ze ze niet meer in de lente. Behalve mijn gewoonlijke alcoholvrije dranken halen we ook prosecco voor de shower volgende week bij Total Wine. 

Ons lijstje is nu klaar, behalve de markt. We rijden erheen en hebben nog twintig minuten voor de markt officieel opengaat. Wij zijn gewend aan de markt in Vienna waar niets verkocht mag worden voor de opening. 

Kennelijk is dat bij deze markt wel het geval, want we komen Jocelyn en Joe tegen met volle tassen. Die hebben dus hun lijstje nog voor de markt opende af kunnen werken. Wij hebben alleen maitake paddenstoelen nodig, maar het is altijd leuk om wat rond te neuzen. 

Het is al 28 graden als we weer thuiskomen. Ik sleep mijn mini elliptische machine het deck op en ga daarop trappen. Het is zo zen, de zingende vogels en de bloeiende tuin. Met dit warme weer komt alles tegelijk uit. 

Rick doet van alles in de tuin en zo is het al snel na twaalven. Net als gisteren heb ik enorme zin in een poke bowl. Gisteren had ik hem met zalm en vandaag met garnalen en inktvissalade. Rick haalt een salade van Subway en we eten alles op het deck op. 

Onze buurt is zo mooi met hele straten vol kersenbomen

Nu de mulch er ligt kan ik Fairyville terug leggen. De lentespulletjes maken het feeentuintje kleurrijk. Ik realiseer me dat ik het dit jaar tien jaar heb en dat ik het nog steeds leuk vind om naar te kijken en ieder seizoen iets nieuws toe te voegen.

Terwijl ik op het deck zit te lezen vermaak ik me ook met de vogelvoeder. De vinkjes kunnen flink territoriaal zijn. Op onderstaande foto is het ruzie tussen de huisvink en goudvink. Maar dan komt de specht en jaagt iedereen weg. 

Rick heeft de hot tub schoongemaakt en we besluiten hem meteen te gebruiken en lekker te gaan bubbelen. De warmte doet me goed. Sowieso voel ik me op dagen als deze beduidend beter. 

Rick volgt het March Madness college basketbal toernooi. Zijn team, de Michigan State Spartans, speelt om vijf uur. Daarom wil hij dat we ons eten daarvoor halen. We kiezen Sushi Koji, omdat ik dan niet meteen hoef te eten, want half vijf is me te vroeg.

Met dit lekkere weer wil ik nog een tijdje buiten zitten. Rond zes uur begint het hard te waaien en ga ik naar binnen. De sushi van Sushi Koji is heel goed en ik smul ervan. 

En zo is dit weekend ook weer voorbij gevlogen! Allemaal een fijne week gewenst!