Terwijl ik dit schrijf hoor ik in de straat achter ons vuurwerk. Al een week of wat staan overal vuurwerk kraampjes, die vuurwerk verkopen voor 4 juli, Independence Day. Hier in Virginia mag je alleen vuurwerk afsteken dat niet de lucht in vliegt. Dus wel siervuurwerk, maar geen vuurpijlen. Ook is er een wet tegen te luid vuurwerk, dus rotjes en dergelijke zijn verboden. De wetten wat betreft vuurwerk verschillen per staat, dus er zijn heel wat mensen, die naar bijvoorbeeld West Virginia of South Carolina gaan om het aan te schaffen, daar zijn de wetten veel minder streng. Natuurlijk loop je dan het risico betrapt te worden op het bezit van illegaal vuurwerk, maar heel groot is die kans toch niet.

Dit jaar zullen we het grote en heel imposante vuurwerk in Washington missen. Met 4 juli zullen we in San Francisco zijn, dus hopelijk daar het vuurwerk meemaken. Het is altijd een hele ervaring. De eerste keer, dat ik het in Washington zag, zal ik nooit vergeten. Vooral niet omdat er bliksem op de achtergrond te zien was, wat het geheel nog spectaculairder maakte.

Vandaag was het werkelijk perfect weer, niet te warm en niet te vochtig. Vanochtend had Christine me uitgenodigd een Salsa les mee te maken bij de Centreville sportschool bij haar in de buurt. Ik ben van nature absoluut geen danseres, maar was bereid het eens te proberen. Afgezien van het feit, dat ik me helemaal niet op mijn gemak voelde, heb ik toch mijn ogen uitgekeken. Ik zou er wel op willen zweren, dat je zelden of nooit zo'n les op een sportschool in Nederland zou meemaken! Zelfs Christine gaf toe, dat daar heel wat voor nodig zou zijn!

En dan merk ik toch, dat ik wel "Nederlands" ben in mijn doen en laten. De leidster was duidelijk van Latijns-Amerikaanse afkomst en het dansen ging haar natuurlijk af. Zo ook een tweetal vrouwen, die vooraan meedansten. Maar verder... De Amerikaanse vrouwen die meededen schaamden zich echter nergens voor. Ze hopten en zwaaiden, maakte niet uit hoe zwaar ze waren, mee op de muziek. Eentje rende keihard tegen me aan, maar was daardoor helemaal niet uit het veld geslagen (ik dus wel!). Ik vond het een belevenis! Ik zou me kunnen voorstellen, dat de Latijns-Amerikaanse leidster er 's avonds met haar man nog even een goede lachbui over krijgt! Ik had het gevoel deel te zijn van een heel lachwekkende klucht!

Maar goed, dat uur ging ook weer voorbij en op de weg terug naar huis stopte ik bij Safeway om vast in te slaan voor het eten morgenavond. Daarna ben ik met Saskia naar de Mall gegaan, naar Limited Too en naar Sears, want mijn koffiezetapparaat had het begeven.

Thuisgekomen heb ik op de radio meegeluisterd naar Nederland-Zweden, maar vond het een erg saaie wedstrijd. Wel leuk, dat Nederland met penalties heeft gewonnen. Ik baal ervan, dat BVN de wedstrijden niet uitzendt, waarom hebben we dan een Nederlandse satelliet zender???

Intussen kwam mijn vader om verlaat vaderdag met ons te vieren. We bestelden op zijn verzoek Thais eten en zaten heerlijk op het dek, want de temperatuur was 25 graden en niet vochtig. En de cicaden zijn dood, want we konden gewoon praten, het was stil om ons heen, een aantal weken geleden hoorden we nog luid geschreeuw van de insekten, toch een vreemde gewaarwording! Wel zijn alle uiteinden van de bomen helemaal verdord, daar hebben de cicaden hun eitjes gelegd.

Nadat mijn vader weer huiswaarts was gegaan hebben Kai, Rick en ik nog met de Amerikaanse football gegooid. Ik zal dat ding nooit onder de knie krijgen! Je moet er een bepaalde draai aan geven om hem recht te gooien, maar dat lukt mij op zijn hoogst de helft van de tijd! Het is een hele kunst.

Hup, Holland, hup! Halve finale is toch wel een hele prestatie!