Het lijkt werkelijk wel weer lente! Het was alweer prachtig zonnig weer met temperaturen van bijna 20 graden!

Vanochtend in alle vroegte had ik een afspraak met de rheumatologe. Zij is een flamboyante Poolse met lang, felrood haar en een heel sterk accent, dat ik soms nauwelijks versta. Ik heb al geleerd om er vroeg heen te gaan, want zelfs om 8:30 liep ze al een half uur uit! Maar ja, de meesten van haar patienten zijn ongeveer 40 jaar ouder dan ik, dus dat gaat allemaal wat langzamer, dan.

Het blijft een geprobeer om mij redelijk door de winter te loodsen. Nu wil ze, dat ik Zoloft probeer, een anti-depressie middel, dat ook soms helpt bij Fibromyalgie. Maar eenmaal thuis las ik, dat daar nogal wat nare reacties op kunnen optreden en ik weet niet zeker, of het me dat risico waard is. Bovendien vind ik medicijnen, die dingen met je brein doen, eng. We zullen zien, wie weet blijft het dit heerlijke weer en heb ik helemaal niets nodig, ha ha.

Omdat ik toch al in Christine's buurt was bij het ziekenhuis zijn we vanaf haar huis in Fairfax een heel eind gaan wandelen. Opvallend is, dat heel veel van de maples nu nog hun bladeren niet kwijt zijn en prachtig vlammend rood staan te zijn. Het is werkelijk onvoorstelbaar, dat de natuur zo'n onnatuurlijke kleur rood voort kan brengen!

Op weg naar huis heb ik de auto maar eens een bad laten geven. Die was zo vies van het zout in het noorden, dat ik vanochtend nauwelijks uitzicht had! Als ik bij de Car Wash kom waan ik me altijd even in een andere wereld, een Spaans sprekende wereld, want iedereen daar is Zuid-Amerikaans. Ik neem me telkens weer voor toch maar Spaans te gaan leren, want die taal neemt langzaam de overhand in dit gebied. Maar, en waarom weet ik niet, ik ken Frans, Italiaans en Latijns, maar ik heb niets met Spaans, het boeit me gewoon niet!

Verder heb ik bij Whole Foods een verrukkelijke cake voor Rick's verjaardag besteld. Ik heb werkelijk nog nooit zulke lekkere cake gegeten als van hen en ik hou eigenlijk helemaal niet van cake. Rick is dol op chocola en hun chocolate torte heeft alles chocolade!

Toen ik Katja vanmiddag ophaalde was ze vreselijk boos op haar Spaanse leraar. Er was een misverstand geweest over een repetitie en hij dacht, dat Katja en nog drie anderen een jongen hadden geholpen met spieken. Hierdoor had hij Katja en de anderen een nul gegeven op hun repetitie (waar zij 95% voor had, dus een A). Ik heb de leraar geemaild, want dat leek me wel een heel harde straf. Gelukkig was hij bereid ze de repetitie op maandag te laten overdoen. Spieken is hier uit den boze, niemand doet het. Nu ben ik misschien in de minderheid, maar ik herinner me allerlei spiekbriefjes tijdens mijn middelbare schooltijd, oeps! Ik ben nooit gesnapt en degenen, die wel gesnapt werden, kregen hooguit een onvoldoende. Ik kan daar met de kinderen niet over praten, want spieken staat hier vrijwel gelijk aan een misdaad en een grote smet op je school carriere.

Aan het einde van de middag bracht ik Katja naar haar eerste wiskunde bijles en Saskia naar haar pianoles. Het viel ons op hoe mooi het late middag licht was. De kleuren gloeiden, de gele bladeren, de rode bladeren, ze leken in brand te staan die bomen. De zonsondergang was prachtig vandaag en ik moest denken aan Monet, die dit late namiddag licht in de herfst zo vaak gebruikte voor zijn schilderijen. Het licht in Zuid-Frankrijk mag dan mooi zijn, vaak is het hier in Noord-Virginia net zo. Misschien niet zo verwonderlijk, aangezien we ongeveer op de breedtegraad van Madrid zitten hier.

Tot slot nog een pompoen verhaal. In navolging van de eekhoorns gisteren kregen de dieren bij de National Zoo vandaag hun pompoenenmaaltijd. Dit is een traditie, waarbij lokale boeren hun overgebleven pompoenen geven en de dieren genieten ervan. Wij hebben het jaren geleden gezien en het is inderdaad heel aandoenlijk, wat een tractatie die grote ronde oranje vruchten leveren! Zo worden de overblijfselen van Halloween in ieder geval niet weggegooid.