Over monumenten en films

Zaterdag

We slapen lekker uit en modderen wat aan vanochtend. Het waait kei- en keihard buiten. Dit is een van de winderigste winters, die ik me kan herinneren. We grappen, dat het werkelijk een windter is.

Er is een high wind warning (windstoten van meer dan honderd kilometer per uur) en een red flag warning, wat betekent, dat er gevaar voor bosbranden bestaat. We horen inderdaad van verschillende brandjes, waardoor I-95 op een paar plekken is afgesloten.

Rick en ik hebben zin om lekker uit te gaan waaien. We halen eerst lunch bij Manhattan Bagel
. Rick probeert ook eens een van hun dunne bagels en vindt die ook erg lekker. Hij is gewoonlijk niet zo'n bagelfan, omdat het zoveel brood is.

We besluiten met Cosmo langs de Potomac te gaan wandelen en bij Gravelly Point te parkeren. Daar komen de vliegtuigen, die van Reagan National Airport vertrekken, vlak over je heen. Er staan dan ook een heel aantal vliegtuigspotters en wij blijven ook even. Door de wind zien we een vliegtuig bij de landing wel heel erg heen en weer gaan, maar gelukkig gaat het goed.

We worden werkelijk langs de rivier geblazen. Er zitten flinke golven op het water, dat zie je niet vaak. We lopen onder een aantal bruggen door en hebben dan uitzicht op de monumenten aan de overkant van de rivier. Cosmo wordt helemaal speels van wind en springt als een bokje heen en weer. Het is een stuk koeler, dan gisteren, maar heerlijk wandelweer.

Na een uurtje zijn we terug bij de van. Hier zijn we ook dicht bij het Pentagon en in het weekend mag er bij het Pentagon Memorial geparkeerd worden. Onderweg horen we, dat de wind de Nationale Kerstboom om heeft geblazen. Zonde!

We kunnen vlak naast het memorial parkeren. Het moet gezegd, dit vind ik een van de meest indrukwekkende monumenten in dit gebied. Er is een telefoonnummer, dat je kunt bellen, om een audiorondleiding te krijgen. Het waait echter te hard om de hele 25 minuten af te luisteren. In plaats daarvan nemen we een heel stel foto's.

Ieder van de 184 slachtoffers, die hier door de aanslagen van 11 september 2001 overleden, heeft een marmeren bankje met wat water eronder. De bankjes staan in rijen op volgorde van geboortejaar van de jongste (3) naar de oudste (71). De richting van de bankjes laat zien of de persoon zich in het vliegtuig of in het Pentagon bevond.

De symboliek en de ligging, ook met het Air Force Memorial op de achtergrond vind ik prachtig. Ondanks de wind lopen we er zeker een half uur rond. Van mijn geboortejaar waren er maar liefst acht mensen. Die zouden dit jaar dus ook vijftig geworden zijn, schiet het door mijn hoofd.

Rick wil ook erg graag het Air Force Memorial zien, dus daar stappen we ook nog even uit. Dit ligt op een heuvel en de wind is hier werkelijk niet te harden. Zand vliegt als kleine pijltjes tegen ons aan en onder mijn contactlenzen. Ik heb dit Memorial vorige week al bezocht, dus maak nog een paar foto's, maar ga dan in de auto op Rick wachten.


Alle foto's van vandaag staan hier.

Gisteren is de tent sauna aangekomen en ik ga hem uitproberen. Hij is supermakkelijk op te zetten en ik ga in ons theatertje zitten, zodat ik intussen tv kan kijken. Rick moet natuurlijk een foto maken, want het ziet er heel grappig uit. De sauna werkt goed, hij wordt heet, maar niet te, en ik transpireer flink. Na veertig minuten voel ik me heerlijk. De pijn is niet weg, maar wel minder.


Saskia gaat bij Mary Kate eten en Rick en ik willen ergens ethnisch gaan eten. Daarvan hebben we een heel ruime keuze in dit gebied. Je kunt het bijna zo gek niet bedenken, of de cuisine is hier te vinden (alles behalve een pannenkoekenrestaurant zeggen wij altijd, zoiets zou het volgens ons hier erg goed doen). De keuze valt dit keer op Ethiopisch, dat hebben we alweer een tijd niet gegeten.

Er zijn verscheidene Ethiopische restaurants in dit gebied en een van de betere hier dichtbij in Falls Church. Meaza is eenvoudig, maar gezellig ingericht met portretten van vroegere Ethiopische heersers op geitenvellen geschilderd aan de muur. Het merendeel van de klanten is Afrikaans en dat is altijd een goed teken.

Rick en ik besluiten een drietal gerechten te kiezen om te delen. We nemen een pittig rundergerecht, iets met lam en een visgerecht met tomaat, i en hete groene pepers. Het wordt geserveerd op een grote luchtige pannenkoek en we krijgen er een extra pannenkoek bij. Er komt geen bestek aan te pas hier. De pannenkoek is onze lepel.

Het is werkelijk verrukkelijk! De kruiden ruiken ook zo lekker. Ik ben dol op zulk exotisch eten en ben blij, dat Rick dat ook is!


Zondag

Na de drukke dag van gisteren doen we het vandaag lekker rustig. We slapen uit en dan haalt Rick ons gewoonlijke Starbucks ontbijt, of vandaag eigenlijk brunch. De spinaziewrap blijft mijn favoriet.

Saskia komt blij naar beneden, want ze is 7 pond lichter, dan toen ze met haar dieet en hardlopen begon. Super! Dat geeft ook weer motivatie om door te gaan. Ze ziet er erg goed uit.

Vandaag neem ik even helemaal vrij van sporten. In plaats daarvan ga ik weer veertig minuten in de sauna zitten. Het werkt prima, maar de stoel, die erbij geleverd werd, is niet bepaald de meest comfortabele. Daar zou ik graag een vervanging voor vinden.

Het infrarood helpt mijn spieren goed. Onder de douche merk ik, dat mijn schouder voor het eerst in tijden bijna geen pijn doet, als ik shampoo in mijn haar doe. Ik hoop er de komende week iedere dag een half uurtje in te gaan. Al tv kijkend is dat zo voorbij.

Zoals wel vaker op het weekend heeft Rick zin om naar de bioscoop te gaan. De film "Just Go With It" ziet er erg leuk en dat blijkt hij ook te zijn. Ik moet regelmatig hardop lachen en dat zegt voor mij wat. Het is een leuk verhaal, natuurlijk met voorspelbare afloop, maar dat geeft niet. Ik wil ook meteen weer naar Hawaii!

Na afloop stelt Rick voor naar California Pizza Kitchen te gaan. Daar zijn we alweer een tijdje niet geweest. Het wordt een "comedy of errors" met onze vriendelijke serveerder Armando.

Wij vragen ons altijd af, waarom sommige restaurants erop staan, dat hun personeel de bestellingen niet opschrijft. Zo vaak gaat er dan iets mis. Nu had Rick een voorafje besteld en dat komt maar niet. Als Armando met de pizza's komt, is het wel duidelijk, dat hij dat vergeten is. Heel veel excuses volgen en we krijgen een gratis drankje en mogen een gratis dessert uitzoeken, heel schappelijk, want wij vinden het allang prima.

Dan kijk ik naar mijn pizza met wilde paddestoelen en daar liggen wel heel erg weinig paddestoelen op. Daar ben ik nu net dol op. Precies dan komt de manager langslopen en vraagt hoe het allemaal smaakt. Gelukkig hoef ik Armando niet weer te doen knipmessen, want de manager is het helemaal met me eens. Er wordt een nieuwe pizza voor me gemaakt en we hoeven voor geen van beiden te betalen!

Op de nieuwe pizza ligt een stapel paddestoelen, heerlijk! Natuurlijk kan ik er niet veel meer van op, dus de helft neem ik mee naar huis voor lunch de komende dagen. Rick heeft nog plek voor dat gratis dessert en bestelt een warme brownie van Belgische chocolade. Ik neem er een paar hapjes van en het is erg lekker. De rekening is lachwekkend laag, dus Rick geeft Armando een flinke fooi.

Zo komt dit heerlijke weekend ook weer tot een einde. Amazing Race is op tv en dat vind ik altijd leuk om te kijken. Het is fijn om te weten, dat Rick deze hele week thuis zal zijn.