Dag 1 Disney: Epcot

Ricks wekker gaat om zeven uur maar door de zomertijd is het voor ons gevoel zes uur. Een heel.korte nacht dus en ik blijf nog even liggen. 

Rick gaat de Magic bands regelen, maar de enige waarvan dat kan is die van mij. Mijn Figment band had ik vorig jaar al. Als Rick met koffies terugkomt wekken we de kinderen en maken ons klaar. Terwijl we op Justin en Saskia wachten halen we een kaas en ei muffin als ontbijt.

 De jongeren laten nogal op zich wachten maar eindelijk zijn we uitgecheckt en lopen naar de watertaxi. De auto kunnen we de hele dag bij de Dolphin laten staan. Het komt goed uit dat Epcot ons eerste park is.

 We kunnen nog een plaatsje op de bank buiten in de watertaxi veroveren, erg leuk. Eenmaal in Epcot halen we eerst ontbijt en koffie voor de kids bij de boulangerie in Frankrijk. Het Flower and Garden Festival is gaande en de topiaries van alle figuren zijn zo leuk!

De wachttijden zijn intussen flink toegenomen, maar we hebben de hele dag dus zien wel wat we te doen krijgen. We beginnen in ieder geval met Spaceship Earth in de bal. Voor Rick en mij een bonus ritje want we hadden verwacht dat het al dicht zou zijn voor renovatie. Na 40 minuten mogen we in het karretje plaatsnemen. Eerlijk gezegd blijft het een leuk ritje, maar het is hoog tijd dat er iets nieuws komt. Ik ben benieuwd wat we in 2022 te zien zullen krijgen.

Onze foto's op de aardbol (zoekplaatje links)

Saskia en Justin kiezen daarna Journey of Imagination met Figment. Deze attractie blijft leuk en ik ben dol op Figment, zie ook mijn magic band. Dan lopen we naar Mission Space en nemen allemaal een groene kaart voor de attractie zonder G kracht. Ik ben daar de eerste keer niet lekker van geworden en de anderen zitten er ook niet op te wachten.

Zo is de attractie veel leuker want we herkennen van alles waar we overheen "vliegen". Als we naar buiten komen zien we een paar macho mannen helemaal naar op de grond liggen. Die G kracht is natuurlijk iets wat iedere "echte" man moet doen, maar duidelijk kan ook niet iedere vent ertegen. 

In het Land paviljoen is er een nieuwe film over de aarde en die gaan we kijken. Best leuk om een keer gezien te hebben, maar niets spectaculairs. Saskia verklaart daarna dat ze honger heeft en dat komt goed uit want het is ook tijd voor Rick en mijn lunchreservering. De kinderen gaan een veganistische korma eten in het Land paviljoen en Rick en ik lopen naar Coral Reef, het restaurant in het Zee paviljoen.

Voor het eerst ooit krijgen we een tafel vlak naast het enorme aquarium. We bestellen beiden de garnalencocktail en ik heb daar een heerlijke veganistische "krab"salade bij. Rick wil liever later nog wat snacken van de verschillende standjes met hapjes.

Iedere dag dat we hier zijn hebben we een fast pass. Hier in Epcot is die voor Frozen in Noorwegen. Daar treffen we Sas en Justin dus weer. Zij hebben intussen ook nog Nemo and Friends in het Zee paviljoen gedaan.

Het boottochtje is erg leuk, maar Saskia en ik zijn het erover eens dat we nog steeds het oorspronkelijke Noorwegen thema leuker vonden. Frozen is tenslotte in Arendelle en niet Noorwegen. We kijken na afloop nog wat rond in de leuke winkel en de traditionele stavkirke met interessante informatie over de Noorse mythologie. Anna en Elsa staat er ook mooi bij als topiaries.

We hebben intussen wel zin in een drankje. Ik houd het bij een Pinto Grigio, maar de anderen halen exotische margarita's in Mexico. Die van Saskia met avocado proef ik, die is wel erg lekker, maar nog net te zoet voor mij.

Op de Walt Disney World app zien we dat Soarin nu maar een half uur wachttijd is. Justin is al sinds zijn kindertijd niet meer in Disney World geweest en deze attractie is zeker nieuwer. Uiteindelijk wachten we minder dan een half uur. Het "vliegen" over de wereld is altijd weer mooi, alleen zitten we net als vorige keer aan de zijkant en daardoor worden gebouwen vertekend. Jammer is dat wel.

In het Zee paviljoen vinden we "Turtle Talk with Crush" altijd leuk. Crush, de schildpad uit Waar is Nemo, praat dan in "schildpad taal" met de kinderen en soms volwassenen. Het is altijd weer grappig, ook voor ons zonder kinderen. 

Als laatste voor het avondeten gaan we naar de Disney Pixar korte filmpjes voorstelling. Daar staat toevallig Mickey en er is bijna geen rij. Natuurlijk moeten de tortelduifjes dan even op de foto met hem. 

Rick en ik hebben de korte filmpjes al gezien, maar voor Saskia en Justin zijn ze nieuw. Wij vinden ook telkens weer leuk om te zien, vooral Piper over het vogeltje dat opeens haar eigen eten moet gaan zoeken en dan van heremiet krabben leert hoe dat het beste kan. Geniaal gevonden, dat verhaaltje!

Eerder vandaag zag ik tot mijn ergernis (met mezelf) dat ik weer het verkeerde restaurant heb geboekt in Mexico. Wij willen graag in het restaurant binnen met zicht op de piramide. Om dat te veranderen moeten we een kwartier voor onze reservering bij het restaurant binnen zijn.

Tot onze opluchting is het helemaal geen probleem en zo hebben we leuk "uitzicht". Nadat we eten besteld hebben gaan Saskia en Justin het boottochtje met de Three Caballeros, waaronder Donald Duck, doen.

Het eten is voortreffelijk! Ik heb de chili relleno gevuld met varkensvlees en met tomatensaus erover. Wat ik niet wist is dat er een korstje van maismeel omheen zit, maar dat is er makkelijk af te schrapen. Het wordt voor iedereen een lekkere maaltijd.

Saskia en Justin hebben nog fut om naar Hollywood Studios te gaan. Rick en ik doen het Mexico ritje na het eten en lopen dan door de World Showcase terug naar het Dolphin hotel. Daar halen we de auto op en rijden naar het All Star Music Resort. 

Het is voor het eerst dat we in dit resort logeren. Het is een van de minder dure hotels van Disney World met een muziekthema. De kamers hebben dat jammer genoeg niet, maar als het warmer wordt willen Saskia en Justin misschien naar het zwembad wat de vorm van een gitaar heeft. 

Voor mij is het welletjes geweest. Ik schrijf dit blog en ga me dan klaarmaken voor bed. Morgen Hollywood Studios en we zullen zien of we gaan proberen passen voor de nieuwste Star Wars attractie te krijgen. Het is super druk overal dus ik heb er een hard hoofd in, maar dat is voor het blog van morgen. 

Over de reis naar Orlando

Nog voor de wekker om zes uur afgaat ben ik klaarwakker.  Ik denk dat ik donderdag te zware gewichten heb gebruikt, want vooral mijn schouders doen pijn.

Zoals altijd ben ik ver voor de anderen klaar en ga de bestelling van Starbucks ophalen. Dat scheelt wat tijd.

Zo vertrekken we zelfs voor op ons schema om 5 voor zeven. Zo vroeg valt het verkeer op de I-95 nog mee en we schieten goed op. Rond half tien passeren we de grens met North Carolina.

Een paar uur later stoppen we in Fayetteville voor benzine en een vroege lunch. Ik wil eigenlijk een salade van Subway, maar daar staat zo'n rij dat ik het opgeef. Ik heb geen zin om zoveel tijd kwijt te raken.

De anderen kiezen voor de Impossible Whopper van Burger King. Ik besluit dan maar hun gewone Whopper te nemen en het broodje niet te eten. Zo zijn we veel sneller weer op pad.

Net over de grens met South Carolina zien we het kitsche South of the Border. Het zou me niets verbazen als Rick daar op de terugweg weer vuurwerk wil kopen.

South Carolina lijkt altijd het langst te duren. Ongeveer halverwege maken we weer wen pot stop. Ik neem hier het stuur over van Rick en rijd heerlijk relaxt met 130+ km/u door Georgia.

Om half vijf rijden we Florida binnen en stoppen even bij het welkomstcenter. Rick rijdt verder en we hebben nog ongeveer drie uur te gaan volgens Waze. Het is tot onze teleurstelling maar 16 graden, maar dat moet de komejnde dagen beter worden.

Dichter bij Orlando wordt het steeds drukker. Daardoor  verliezen we wat tijd, maar net voor achten parkeren we bij Disney Springs.

Daar is het superdruk, maar het geluk lacht ons toe. We krijgen een heel gunstige parkeerplek en bij het Rainforest Cafe, waar de wachttijd twee uur is, gaan er net vier mensen weg bij de bar.

We hebben flinke trek en ik bestel de schol gevuld met krab en op boerenkool met tomaat en bacon. Ik vind het heerlijk! De anderen vinden hun eten ook prima.

Rick heeft intussen een magic band met Donald Duck erop besteld en daar moeten we een tijdje op wachten.

Dan is het eindelijk tijd om naar het hotel te gaan. We logeren in het Dolphin hotel voor een nacht. Ik ben flink gaar en vannacht gaat hier de zomertijd in dus verliezen we een uur. Zodra we in de kamer zijn maak ik me klaar om te gaan slapen

Over een broodnodige massage en Saskia thuis

Rick heeft nog een nacht in Katja's kamer geslapen. Kennelijk vindt hij dat bed wel lekker. Ik moet zeggen dat ik ook beter slaap als ik het bed voor mezelf heb. Ik sta weer om acht uur op en tref Rick al beneden. 

Hij heeft koffie voor mij gezet en maakt zichzelf klaar om naar zijn werk te gaan. Rick vindt dat hij thuis niet goed kan werken en heeft nog een aantal dingen te doen voor hij volgende week met vakantie is.

Na mijn ontbijt van ei en komkommer ga ik weer aan het hardlopen op de plaats. Het is vandaag wat somber en een stuk kouder. De Lickimat komt nu al van pas want gewoonlijk zeurt Orion enorm terwijl ik sport en nu is hij druk met likken. Het uur gaat dan ook snel voorbij. 

Als ik klaar ben ga ik de was opvouwen en alvast wat spullen in mijn tas doen. Het wordt lekker warm in Orlando dus er kan weer eens zomerkleding mee. Verder is het fijn dat we met de van gaan, want ik kan van alles er los ingooien.

Voor ik het weet is het bij enen en tijd om Vienna in te gaan. Ik geniet van de bloeiende narcissen en forsythia, het is wel allemaal geel behalve de rose bloesemboompjes, maar dat deert me niet.

Bij Petco haal ik eten en kattenbakspul voor Saskia's katten. Ik kijk ook even bij het kleine grut. Vroeger hadden we daar heel wat van, maar ik kreeg meer dan genoeg van het kooien schoonmaken. Toch ziet zo'n parkietje er wel schattig uit. Ik doe het toch maar niet, alleen al vanwege de katten, die we toch regelmatig over de vloer hebben.

Voor mijn lunch kan ik het niet laten weer een bloemkool rijst bowl te halen van Zoe's Kitchen. Ik ben hun beste klant, denk ik. En iedere keer smaakt het weer zo ontzettend lekker.

Thuis ga ik verder met voorbereidingen voor de reis. Voor ik het weet loopt het tegen drieen en is het tijd om naar Elements te gaan voor mijn hot stones massage. Ruth is werkelijk heel goed en het uur gaat snel voorbij. Bij het maken van een nieuwe afspraak blijkt dat ik niet de enige ben, die Ruth zo fijn vindt. Eind maart vinden we eindelijk een plekje. 

Als ik naar buiten loop plenst het opeens. De van staat vlakbij, maar ik ben flink nat als ik er weer inzit. Saskia en Justin zijn inmiddels ook thuis en duidelijk zeer opgewonden voor de komende reis. Ze zijn echt beste vrienden, zo leuk om te zien.

Rick komt ook vroeg uit zijn werk om in te pakken. Als hij daarmee klaar is gaan we naar de net geopende Bear Branch Tavern in Vienna. Saskia en Justin gaan hun eigen eten halen dus we zijn met zijn tweeen. Gelukkig heb ik van tevoren onze naam op de lijst gezet want het is heel erg druk.

Het Mexicaanse restaurant van vorige zondag kan een voorbeeld nemen aan dit nieuwe restaurant. Ze openden woensdagavond en nu twee dagen later gaat alles van een leien dakje. Er is genoeg personeel, er wordt gecheckt of alles goed is. Allemaal ondanks de drukte, die ze misschien wel voorzien hadden.

Wij zijn zeer tevreden over onze keuzes. Ik heb de gegrilde oesters met Parmezaanse kaas en bacon als voorafje en dan de zalm salade Nicoise. Beiden zijn heerlijk. Rick heeft mijn andere keuze, de zeebaars. Dat ziet er ook erg goed uit. De serveerster, Julia, verontschuldigt zich voor de drukte, maar ze is attent en vrolijk. Wat een verschil met El Sol!

Tevreden gaan we huiswaarts. Saskia en Justin gaan met Justins auto en de van naar een vriend van Justin, die Justins auto gaat maken terwijl we weg zijn. We zijn van plan om morgenochtend voor zevenen te vertrekken naar Florida.

Over een rustige en toch drukke dag

Weer heb ik heerlijk tot acht uur geslapen. Rick heeft nog een nachtje in Katja's kamer doorgebracht al is hij nu echt koortsvrij. Ik hoor hem net vertrekken als ik mijn sportplunje aandoe. Hij zendt een sms-je dat hij ontbijt gaat halen van Starbucks. Helemaal goed.

Na dat ontbijt begint Rick met thuis werken en telefoontjes. Ik doe mijn cardio tot ik naar de sportschool moet. Sharon maakt er daar weer een goed half uur van. Zij is op zoek naar ontsmettende doekjes, maar overal waar ze geweest is zijn ze compleet uitverkocht. Ik beloof er vandaag ook naar te zoeken. 

Deze Anytime Fitness is zo ontzettend vies! Volgens Sharon is Travis degene, die hem schoon moet houden. Niet om onaardig te zijn, maar die Travis is liever lui dan moe. Hij moet officieel om tien uur op zijn werk zijn en als ik om half elf vertrek is hij er nog niet. Dat is een dagelijks iets. 

De vloeren zijn dan ook ronduit walgelijk. De toiletten bezoek ik al tijden niet meer en de apparatuur maken we grondig schoon met een doekje. We zijn het erover eens dat mocht er een uitbraak van coronavirus hier komen we beiden niet naar deze sportschool zullen gaan. 

Het is weer erg lekker weer hoewel minder warm dan de afgelopen dagen. Overal staan vroege bloesembomen te bloeien en ik kan niet laten er weer een paar foto's van te nemen. Het hoogtepunt van de kersenbloesems in Washington wordt eind deze maand verwacht. Dat is voor mij altijd het officiele begin van de lente.

Thuis maak ik nog even mijn 10000 stappen vol en dan is het alweer lunchtijd. We besluiten salades van Cava te halen en zoals ik Sharon had beloofd ga ik even bij de drogist daar kijken. Die hebben nog een tiental dozen van de doekjes waar zij naar zoekt en ik sms Sharon daarover.

Rick is weer aan de telefoon als ik de salades thuis breng. Hij eet dus aan zijn bureau en ik houd Orion koest. Die ziet namelijk constant de eekhoorns op de horrendeur klimmen. Die wil Orion vangen, maar dat geblaf is niet goed als Rick aan de telefoon is.

Uiteindelijk neem ik Orion maar mee in de van als ik boodschappen ga doen. Eerst tank ik bij het Safeway benzinestation. De benzine is hier heel goedkoop! In de winkel is het rustig en ik neem de dingen, die Saskia me heeft gevraagd te kopen, mee en ook nog wat andere dingen om mee op reis te nemen.

Helaas voor Sharon zijn hier de schappen voor ontsmettende doekjes inderdaad compleet leeg. Het briefje zegt wel dat er maar vier per klant gekocht mogen worden. Ik ben benieuwd wanneer die doekjes en handontsmettingsmiddelen weer te koop zullen zijn. Op het internet kosten flessen van dat laatste meer dan $50!

Terug thuis ga ik de Lickimat proberen met Orion. Ik smeer er een eetlepel pindakaas op uit en hij is er zowaar meer dan een half uur mee bezig. Dit schijnt een kalmerend effect te hebben en dat merk ik inderdaad. Orion gaat daarna lekker slapen. Ik ga er ook yoghurt en andere dingen op smeren.

Vanavond heb ik met Sara afgesproken voor happy hour in de bar van Bonaroti. Zij is hier nog nooit geweest. We bestellen een glas wijn en ik neem weer de heerlijke Michelangelo soep en een salade. Sara heeft de calamari en garnalen in een pittige tomatensaus, die er ook erg lekker uitziet. We delen nog een plankje met antipasti, terwijl we van alles bespreken.

Voor we het weten is het na zevenen. We spreken de volgende keer af, alweer in mei! Dan brengt Sara me naar huis. Het lijkt alsof ik vandaag "niets" gedaan heb, maar wat vloog de dag voorbij!

Over een gelukkig beterende Rick en een lentedag

Rick heeft vannacht in Katja's kamer geslapen en ik verwacht dat hij daar nog ligt als ik om acht uur opsta. Maar niets is minder waar. Rick stond om half acht op, heeft al ontbijt gegeten en verklaart zichzelf genezen. 

Ho ho! Niet zo snel, meneer! Ik ben natuurlijk blij dat hij zich zoveel beter voelt maar een temperatuurcontrole laat nog wat verhoging zien ondanks de ibuprofen. Zijn eetlust is gelukkig prima en er zijn nog steeds geen andere symptomen. 

Rick heeft zin in een Starbucks koffie en ik vind het eigenlijk ook wel handig om koffie en ontbijt te halen daar. In de drive thru van de Vienna Starbucks bestel ik het. Rick gaat vervolgens aan een zakentelefoongesprek en ik begin aan mijn uur cardio. 

Het belooft weer een heerlijke lentedag te worden en na mijn douche kleed ik me naar gelang. Ik ga voor het huis in de zon zitten lezen en na zijn telefoongesprek komt Rick ook op mijn bevel naar buiten. Hij kan nu goed vitamine D gebruiken dus een half uurtje in de zon zal hem goed doen. 

Al voor twaalven klaagt Rick dat hij zo'n honger heeft. Nou, dat kunnen we verhelpen. Hij geeft mij zijn favoriete bestelling op van Potbelly en ik bestel een bloemkool rijst bowl van Zoe's Kitchen. We eten het met smaak buiten voor het huis op.

Dan "ontsnappen" we beiden want de schoonmaakploeg komt. Ik heb een nagelafspraak want mijn nagels zijn veel te lang en ik erger me eraan. Phuong maakt ze een stuk korter zodat ik weer met mijn vingers kan typen in plaats van met mijn nagels. Ik weet niet hoe mensen met lange nagels het doen, het is niet mijn ding.

Orion heeft intussen lief in de van gewacht. Ik rijd naar Vienna waar ik een tijdje Pokemon Go speel en bij Whole Foods nog wat benodigdheden koop. Rick sms-t dat het huis weer schoon is dus we gaan snel terug.

Nog steeds gaat alles goed met Rick, hij slikt nog wel ibuprofen maar vindt mijn suggestie dat hij morgen nog thuis zal blijven van zijn werk overdreven. Toch sta ik erop. Hij had toch niet zomaar bijna 40 graden koorts gisteren.

Nog even en dan is de magnolia uit, hopen maar dat er geen nachtvorst meer komt

Voor het avondeten wil Rick het liefst Indiaas eten en natuurlijk mag de zieke kiezen. Ik bestel van Jaipur hier vlakbij. We hebben beiden een spinazie gerecht, Rick met lamsvlees en ik met paneer, Indiase kaas. Erg lekker weer!

Voorzichtig opgelucht dat Ricks mysterieuze koorts niets ernstigs lijkt te zijn gaan we de avond in. Hopelijk voelt hij zich morgen net zo goed. 

Over een zieke Rick

Het regent als we opstaan, maar dat is gelukkig maar van tijdelijke aard. Na mijn ontbijt van ei en komkommer doe ik weer een uur cardio. Opeens hoor ik een kabaal aan het raam van het deck en wat blijkt: na maanden proberen heeft een van de eekhoorns eindelijk uitgevonden hoe hij op het verste vogelvoer bakje kan springen. 

Na mijn sporten hang ik het bakje nog verder weg en hoger. Via Facebook krijg ik de tip chili poeder door het voer te doen want de vogels vinden dat niet erg, maar de eekhoorns wel. Ik ben benieuwd.

Het is nog steeds druilerig als ik trek krijg in lunch. Een echte pho dag en ik haal een bak op bij Roll Play. Dat is het enige restaurant dat low carb noedels biedt en hun gehaktbal is heerlijk, pittig maar niet te. Ik smul er thuis dan ook van.

Na het eten rijd ik naar de Cedar Lane school waar ons stemlokaal is. Virginia is een van de staten, die op "Super Tuesday" stemmen. Het is niet druk, maar er komen wel de hele tijd mensen aan. Daaronder ook mijn buurman Chuck en we kletsen even. Hij gaat voor Joe Biden stemmen, maar ik op Elizabeth Warren (Rick stemde op Michael Bloomberg voor de geinteresseerden). Die vind ik de beste kandidaat, maar ja, het ziet ernaar uit dat het tussen drie 78 jarige mannen zal gaan.

Op de terugweg haal ik bij Whole Foods wat shakes en drankjes, die Saskia me gevraagd heeft te halen. Zij zou eerst vanochtend naar Huntsville, Alabama, gaan om haar beste vriendin te zien. Vannacht zijn er echter zware tornado's geweest in de buurt van Nashville en gelukkig stellen Saskia en Laura het uit tot later deze maand.

Thuis ga ik voor het huis genieten van het inmiddels warme zonnige weer. Tot Rick me opbelt. Hij heeft plotseling flinke koorts gekregen en komt naar huis. Gek genoeg heeft hij behalve wat hoofdpijn verder geen symptomen.

Met dit weer wil ik deze sneeuwpoppen zo graag opruimen, maar ik wacht nog even

Eenmaal thuis neemt Rick zijn koorts op en die is best hoog. Hij gaat slapen en wordt een uurtje later zich iets beter voelend wakker. Intussen heb ik raad gevraagd aan Katja en Naomi, de twee verpleegsters die ik makkelijk kan bereiken. Ik ben blij dat ik gisteren die inkopen heb gedaan want die komen nu al goed van pas! 

Gelukkig brengt de paracetamol de koorts goed omlaag en heeft Rick zelfs wat trek. Ik haal sashimi voor mezelf van Yama. Rick heeft zin in eten van het Libanese restaurant daarnaast. Hij eet niet veel, maar tenminste wat. Zonder koorts voelt hij zich alleen nog moe. We zullen zien wat ervan komt, intussen probeer ik mezelf gezond te houden zodat ik voor hem kan zorgen. 

Over kleine voorbereidingen op een mogelijke coronavirus uitbraak

Het weekend is weer voorbij dus Ricks wekker gaat om zeven uur af. Hij blijft nog een half uur doorslapen en dan staan we tegelijkertijd op. Iedere ochtend heeft Rick het HLN nieuws aan (van CNN) en het gaat de hele tijd over coronavirus. Ik probeer me er niet te druk om te maken, maar al dat nieuws doet me voelen als na 9/11, alsof de ondergang van de wereld nabij is. 

Zelfs als dat zo is leef ik liever zonder nieuws over ieder nieuw geval of dode te horen. Het enige wat wij kunnen doen is ons zo goed mogelijk voorbereiden en goede hygiene toepassen. Ik vraag Rick dan ook of het nieuws uit mag. 

Zo praten we ook nog eens gezellig tijdens het ontbijt. Voor mij bestaat dat uit een gepocheerd ei en wat worteltjes met de overgebleven tzatziki van mijn salade van zaterdag. De worteltjes zijn nog maar net goed dus ik kijk eens of Orion ervan houdt. Dat blijkt zeker het geval en hij knauwt er met smaak een aantal op.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik begin aan mijn dagelijkse op de plaats hardlopen. Ik kan mezelf op het moment niet motiveren om de elliptische machine te doen. Als het tijd wordt om naar Anytime Fitness te gaan heb ik er zo'n 8000 stappen opzitten. De rest komt gedurende de dag wel.

Sharon wacht me weer op met een uitdagend half uur gewichten. Ook zij houdt zich bezig met het coronavirus, hoewel we het (als het goed is) nog niet hier in Virginia hebben. Sharon wil dat de manager van de sportschool een briefje op de deur hangt met de vraag om alle gebruikte machines schoon te maken, handen goed te wassen en niet te komen als je ziek bent. 

Dat lijkt mij een goed idee, maar Travis is lui en hij heeft het nog niet gedaan (net als hij de sportschool niet schoon houdt). De enige reden dat ik nog naar Anytime Fitness ga is Sharon. Als zij ergens anders heengaat volg ik haar. 

Het is intussen al 16 graden en ik zie de narcissen bijna groeien. Zulk heerlijk weer en ik neem Orion uit voor zijn wandeling. Als ik terugkom zijn de 10000 stappen behaald. 

Vanmiddag heb ik een hele boodschappenlijst af te werken. Op weg naar Zoe's Kitchen haal ik mijn medicijnen van Walgreens en koop ook vast wat medicijnen voor het geval een virus ons te pakken krijgt. Hoeft niet eens corona te zijn, maar de schappen zijn bijna leeg dus dan hebben we het maar in huis. 

Bij Zoe's Kitchen word ik als een oude bekende begroet en krijg meteen mijn bloemkool rijst bowl aangereikt. Daar ga ik voor het huis in de zon van genieten. Onze buurvrouw komt thuis en roept dat het zulk heerlijk weer is. Dat is het zeker!

Zo blijf ik tot het bewolkt wordt buiten zitten. Dan is het tijd voor de rest van mijn boodschappenlijst, die ik in Notepad op mijn telefoon heb staan. Ik begin bij de Giant en behalve alleen dingen voor deze week sla ik ook blikken groente en eten voor in de vriezer in. Er wordt hier gezegd dat je voor twee weken voedsel moet hebben, maar vandaag sla ik in voor tenminste een week. Het valt me op dat ook veel van dat soort etenswaren bijna uitverkocht zijn.

Bij de Whole Foods koop ik nieuwe tulpen en behalve avondeten ook wat lekkere snacks, zoals prosciutto en mortadella (daar ben ik in Bologna gek op geworden). Verder gaan er een pot vitamine C en een flesje vlierbes drank mee. Het is zaak onze immuunsystemen op peil te houden. En nu voel ik me een stuk rustiger. Ik heb zo alles gedaan wat ik kan doen.

Intussen waait het opeens keihard dus buiten zitten is er niet meer bij. Met een tevreden op zijn botje kauwende Orion ga ik verder in mijn boek. Om de een of andere reden duurt het even voor ik erin kom wat heel ongewoon is voor boeken van deze schrijfster. Ik denk dat ik gewoon de rust niet heb om me te concentreren.

Als Rick thuiskomt beginnen we aan het avondeten. Ik maak zalm met Old Bay kruiden in de airfryer en daar hebben we spinazie en bloemkool puree bij. Het is een lekker maal en die zalm komt altijd perfect uit de airfryer.

Door het buiten zitten ben ik zowaar een beetje verbrand dus voel me heel rozig. Het fijne van zulke warme dagen is nu dat er spoedig nog veel meer zullen volgen.

Over een rustig weekend

Zaterdag

Eigenlijk ben ik om zeven uur al wakker, maar dat is veel te vroeg. Ik doezel dus nog zo'n anderhalf uur verder, want Rick geeft ook nog geen teken van wakker zijn. Om half negen heb ik het echt gehad en ga op mijn telefoon lezen tot Rick ook weer bij zijn positieven is. Hij is tot diep in de nacht wakker gebleven, geen wonder dat hij nogal groggy is bij het opstaan. 

Zodra Rick echt weer wakker is gaan we ontbijt halen bij de Starbucks in Vienna. Daar worden we als oude bekenden begroet. De nitro brew is weer super en de egg bites smakelijk. Terwijl we ervan genieten spelen we Pokemon Go in Vienna. Dat is minder spannend dan bij Pier 39, maar nog steeds leuk. 

Het is berekoud na de relatieve warmte in San Francisco en er staat een venijnige wind. Winter laat zich hier nog even zien, maar morgen en de komende week wordt het ronduit lenteachtig. Ik mis het wandelen door de stad voor mijn stappen wel, maar met een uur haal ik de tienduizend op mijn Fitbit. 

Omdat we zo laat opstonden is het ook zo weer tijd om lunch te halen. Dat worden salades van Cava. Ik neem tzatziki en yoghurt dille saus erbij en ik zie het meisje denken dat dat toch praktisch hetzelfde is. Maar dat is het echt niet! Tzatziki is veel dikker en heeft een heel andere smaak. 

Thuis eten we het op en hebben dan een rustige middag thuis. We pakken uit en spelen onze spelletjes. We zijn allebei ook moe dus zo'n middagje niets doen is precies wat we nodig hebben. De tijd gaat ook nog heel snel en opeens is het zes uur. 

Rick stelt voor een drankje te gaan drinken bij BJ's voor het avondeten. Hij heeft zin in hun beste bier. Ik bestel een wodka martini met wat bloody Mary mix erin. Die cocktail is wel heel klein, maar hij smaakt prima. 

De Cava salade is allang verteerd en we hebben beiden flinke trek. We gaan naar het naast BJ's gelegen Neisha Thai. Dat is een van de populairste Thaise restaurants in de omgeving en wij hebben geen reservering. Er is een wachttijd voor een tafel, maar nog genoeg plaats aan de bar.

Luisterend naar het heel goede duo wat bekende deuntjes met de dwarsfluit (waarvan ik er nog steeds een heb, maar ik ben er heel slecht in) en gitaar speelt. Rick en ik delen de voortreffelijke (maar helemaal niet in ons dieet passende) zalm rolletjes. Dan heb ik een garnalen gerecht in pindasaus met gestoomde groentes en Rick een biefstuk gerecht. Dit restaurant verdient zijn populariteit zeker!

Thuis ga ik mijn achterstallige kookshows kijken en ik ga het niet laat maken. Niets doen maakt moe.

Zondag


We slapen weer wat uit maar niet zo lang als gisteren. De zon maakte me dan ook eigenlijk al om half acht wakker, maar ik houd het nog een uurtje doezelend uit. Na Orions wandeling halen we weer ontbijt van Starbucks en spelen wat Pokemon Go.

Als ik aan mijn cardio begin is het net tien uur geweest en ik zet Studio Sport aan op mijn laptop. Daar zie ik natuurlijk Patrick Roest wereldkampioen worden. Zo kijkend lijkt het uur veel sneller te gaan dan gewoonlijk. Misschien moet ik toch de televisie weer eens aanzetten tijdens het sporten.

De natuur ontwaakt langzaam en ik denk veel sneller de komende week, wanneer er temperaturen van ver boven de tien graden worden voorspeld. Zelfs de befaamde kersenboompjes in Washington staan al in de knop. Er is nog geen piek bloei aangekondigd maar dat kan al over een paar weken zijn als het zo doorgaat.

Voor onze lunch halen we een salade van Subway. Jammer genoeg is het net niet warm genoeg om buiten te eten. Het smaakt weer heel goed, de manager van deze Subway is er al 14 jaar en heeft echt hart voor zijn zaak. Hij begroet ons dan ook als oude bekenden.

Rick gaat werken aan de belastingen en ik speel Kris met een aantal Nederlandse vriendinnen. Gisteren kregen we bericht van de vriendin van mijn schoonvader dat het opeens bergaf gaat met hem.

Het is niet een onmiddellijke verandering want Dad wil zo lang mogelijk in zijn eigen huis blijven wonen. Maar als dat niet meer lukt verhuist hij naar Carols huis. Het is heel fijn dat zij er is om voor hem te zorgen. Rick heeft een lang en goed telefoongesprek met Dad, die gelukkig vandaag een goede dag had.

Het is zulk mooi weer dat we Orion meenemen voor een goede wandeling. Onderweg maak ik foto's van het boompje, dat altijd als eerste bloeit, en de forsythia, die ook langzaam aan het uitkomen is. Genieten is het weer, die prille lentekleuren.

Er is een paar weken geleden een nieuw Mexicaans restaurant geopend in Vienna. Op de Foodies Facebook groep is iedereen er laaiend enthousiast over, dus Rick en ik moeten dat natuurlijk proberen. Door zijn populariteit besluiten we aan de vroege kant naar El Sol te gaan.

Om half zes lopen we erbinnen en alle tafels zijn vol. Dan nemen we maar plaats aan de bar hoewel ik gelezen heb dat de service daar minimaal is. Dat valt gelukkig alles mee en we bestellen ons eten. Een uur later is er nog niets en ik heb intussen een ceviche onder de hete lampen zien staan wachten.

Als nota bene de mensen, die na ons aan de bar kwamen zitten, allemaal hun eten krijgen neem ik toch maar even polshoogte. En jawel, de ceviche die daar al de hele tijd staat wordt bezorgd. Ik wil geen warme ceviche en ook niet nog eens maagproblemen dus ik stuur hem terug.

Een kwartiertje later wordt een verse bezorgd en die is erg lekker. Ook de biefstuk met cactussalade smaakt me zeer goed. Rick is wat minder te spreken over zijn maal, maar over het algemeen zullen we hier wel terugkomen. Alleen wachten we tot ze voldoende medewerkers hebben, want goede bediening hoort er toch ook bij.

Zo is ook dit weekend weer voorbij gevlogen. Vanavond praat ik even bij met Katja want ik vind het toch best eng met het coronavirus en haar in de ER. Ze zegt dat ze een heel protocol hebben en ze er zich geen zorgen om maakt. Nou, dan doe ik het ook maar niet.

Iedereen een heel fijne week gewenst!