Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, augustus 22, 2010

College verhuizingen

Zaterdag

Rick zet de romance van gisteren nog even voort en serveert mij een Starbucks ontbijt op bed. Heel lief, want we moeten vrij vroeg op en dat gaat zo wat makkelijker. Kai en Saskia komen ouderwets op het bed erbij zitten om te eten.

Het is alweer heel wat jaren geleden, dat ze iedere weekendochtend bij ons in bed kwamen. Zoals wel vaker schiet me de vraag, of ik er toen wel genoeg van heb genoten, door het hoofd. Vast wel, want de herinneringen zijn dierbaar.

Veel tijd om te relaxen hebben we niet, want er is nog heel wat te doen, voor we naar Richmond kunnen vertrekken. Kai heeft als verhuistijd van 9 tot 2 gekregen en we rijden om kwart over tien eindelijk weg.

Dat maakt mij wat nerveus, want de vorige keer, dat we op zaterdag uit Richmond terugkwamen, stond het verkeer in zuidelijke richting muurvast. Rick denkt, dat het allemaal wel mee zal vallen, maar helaas krijg ik gelijk en niet zo'n beetje ook!

We nemen een sluipweg naar de interstate om het gewoonlijk ergste gedeelte te vermijden. Ik rijd met Kai mee en Saskia zit bij Rick in de van. Op de radio hoor ik, dat de interstate 95 tot Fredericksburg vaststaat. Fredericksburg is gewoonlijk een uur rijden bij ons vandaan en met file wordt dat al gauw drie uur!

We besluiten dan maar route 1 te nemen, die parallel loopt aan de interstate. Dat blijkt geen goed alternatief. Het staat hier ook muurvast en om de haverklappen zijn er rode lichten. Na een uur zijn we het gebied rond Washington nog niet eens uit!!! Ik bel Rick en we besluiten dan toch de interstate maar op te gaan.

Daar schuifelen we voort en zien de tijdslimiet van twee uur steeds dichterbij komen. Wat er zal gebeuren, als we later in Richmond aan zullen komen, weten we niet. Laten we zeggen, dat de gemoederen zich wat verhitten, want Rick en ik maken ons daar beiden zorgen over. Het voelt werkelijk, alsof we gevangen zitten in onze auto's in de file en dat komt de humeuren niet ten goede!

Het hoogtepunt komt, als ik echt erg naar de wc moet en Rick me door de telefoon toebijt, dat we daar geen tijd voor hebben! Meteen heeft hij daar spijt van en stelt voor om bij een McDonald's te stoppen en dan gelijk ook snel lunch te bestellen. De van blijkt ook hard benzine nodig te hebben en zonder kom je niet ver.

Na een hamburger en wat frietjes zijn we allemaal ook meteen weer in een beter humeur. Het zal toch niet zo zijn, dat ze ons, als we iets te laat zijn, weer terug naar huis zullen zenden?! Eindelijk is het verkeer ook opgelost en om tien voor half drie, na meer dan vier uur (gewoonlijk neemt het minder dan twee uur), komen we in Richmond aan.

We vinden Kai's dormitory gebouw al gauw en hebben geluk, dat er net een plek vrijkomt voor de deur. We zetten Kai's spullen op de stoep en ik blijf erbij, terwijl de anderen de auto's gaan parkeren. Ik kijk mijn ogen uit. Het is weer zo heel anders, dan bij Virginia Tech twee jaar geleden.

Nieuwe studenten en hun ouders lopen af en aan en aan de overkant in het park is er een soort welkomstkermis gaande. De muziek daar is zo luid, dat we eroverheen moeten gillen. Een VCU studente van het welkomstcommittee komt vragen, of ik hulp nodig heb. Het lijkt allemaal goed georganiseerd.

Als Kai en Saskia terugkomen, gaan ze binnen Kai's sleutel ophalen. Dan krijgen ze een enorme rijdende kar mee om de spullen in te doen. Kai heeft beduidend minder mee, dan Katja, en die kar is superhandig! We hoeven maar twee keer op en neer en alles staat boven.

Kai's kamer ligt op de zevende verdieping en heeft mooi uitzicht over o.a. het park. Charlie mag morgen pas komen (het verhuizen gaat per achternaam) en dat maakt het eigenlijk wel makkelijker. De kamer is lang en vrij nauw en met twee gezinnen zou het een gedoe zijn geweest.

Er staan een stapelbed, twee bureaus, twee ladenkasten en twee hangkasten in de kamer. Kai kiest het onderbed en het bureau en kasten het dichtst bij het raam. We pakken uit en geven alles een plaatsje.

Al gauw wordt duidelijk, dat er o.a. meer verlengsnoeren nodig zijn. Ook proberen we een poster op te hangen en dat lukt maar niet op deze muur. We maken een lijstje en lopen naar de campus boekenwinkel. Onderweg zien we allerlei leuke restaurantjes en winkeltjes. We hebben allemaal dorst en bestellen een smoothie (die van mij groene thee met bosbessen) bij Tropical Smoothie Cafe.

De campus boekenwinkels verkopen veel meer, dan alleen boeken. Saskia en ik kiezen een VCU trui uit en ik neem een paar stickers voor op de van mee. VCU heeft lang niet zoveel logo spullen, als Virginia Tech, helaas. De kleuren zijn goud met zwart, best aantrekkelijk, en de mascot is een ram.

Ook de benodigdheden voor de kamer vinden we vlot (al lukt het absoluut niet om die poster op te hangen!) en Kai haalt zijn van tevoren bestelde tekstboeken op. Nieuw dit jaar is het huren van boeken, wat heel wat dollars scheelt. Omdat Kai boeken huurt, mag hij een gratis t-shirt van de klantenservice ophalen.

Het loopt inmiddels al tegen zessen en de magen beginnen te knorren. Kai en Saskia hebben nog niet zo lang geleden een aflevering van Man vs. Food gezien, die in Richmond speelde. Daarvan herinneren ze zich Buz & Ned's Real Barbecue, wat maar een paar kilometer verderop blijkt te liggen.

Dit is het soort restaurant, waar je niet heen zou gaan, als je niet zou weten, dat het goed is. Er staan een aantal picknicktafels onder een open tent, maar de rij wachtenden toont, dat het een populaire plek is. Het eten wordt in mandjes geserveerd en iedereen eet met zijn handen. Het contrast met het enorm sjieke restaurant van gisteren doet me bijna hardop lachen.

Dat lekker en goed eten niet duur hoeft te zijn, laat dit restaurant goed zien. Niet voor niets is het zo populair. Ik bestel de kipspiesjes met komkommer ui salade en hush puppies (gefrituurde maisballetjes, heerlijk!). Het smaakt allemaal even lekker. Aan de tevreden gezichten van de anderen te zien, bevalt het hen ook erg goed.

Na het eten zetten we Kai af bij zijn dorm. Nu is het grote moment van officieel afscheid dan gekomen. Het is niet eens de afstand, maar meer het feit, dat er weer een fase van Kai's leven is afgesloten, dat het emotioneel maakt. Gelukkig houd ik het dit keer droog.

Op de terugweg komen we nog twee keer even stil te staan, maar het gaat een heel stuk sneller, dan de heenweg, goddank! Ik bel Charlie's moeder, Susan, die me daar erg dankbaar voor is.

Een leuke bijkomstigheid is voor mij, dat ik nu meer contact met haar zal hebben. Ik heb het altijd goed met Susan kunnen vinden en de afgelopen weken hebben we opeens meer tijd (ook onafhankelijk van de jongens) samen doorgebracht. Uiteraard zijn zij erg benieuwd naar de kamer, waar de jongens het komende jaar zullen wonen.

Tegen tienen zijn we thuis. Paul, Leah's vader, heeft op Cosmo gelet, die de dag in de achtertuin heeft doorgebracht. Paul komt ook meteen wat spullen brengen, die ik morgen voor Leah mee naar Blacksburg zal nemen. Ik duik bijna meteen mijn bed in, want morgen is het weer een drukke dag.

Zondag

Om de een of andere reden zijn zowel Rick, als ik al vrij vroeg wakker. Rick staat op, maar ik dwing mezelf te blijven liggen. De rust heb ik hard nodig en krijg die al liggend, al slaap ik niet per se.

Volgens mij heeft Rick Starbucks gemist in Aruba, want als ik beneden kom, heeft hij daar alweer een ontbijtje van klaarstaan. Ik vind hun spinaziewrap heerlijk en deze barrista maakt ijskoffies, die bijna een chocoladesmaak hebben. Heel lekker!

Katja heeft me een lijst van spullen, die ik mee moet nemen, gestuurd. Ik laad, met behulp van Rick, de van in. Dit jaar hebben de meiden een appartement op de begane grond, dus onze oude Weber grill gaat ook mee.

Christine belt en ik klets met haar, terwijl ik een half uur op de crosstrainer boven doe. Zo heb ik tenminste wat beweging vandaag. Slechts vijf minuten later, dan mijn planning, vertrekken Cosmo en ik om vijf over elf naar het zuidwesten van onze staat. Een beetje bang voor slecht verkeer ook deze richting op ben ik wel, maar gelukkig blijkt die angst ongegrond.

Cosmo is, zoals altijd, een prima reisgenoot. Het weer is afwisselend zonnig en bewolkt en bij Front Royal krijgen we een flinke bui over ons heen. Net als mijn maag begint te rommelen voor lunch wijst ook de benzinemeter naar het zuiden.

Op zoek naar een geschikte plek om te stoppen, arriveer ik in Woodstock. Een groot bord verkondigt, dat dit plaatsje uit 1752 stamt. Het is duidelijk niet dezelfde "Woodstock" van het befaamde concert. Toch vind ik het wel grappig om hier te stoppen.

Terwijl de van wordt "gelaafd", laat ik Cosmo uit in het gras naast het benzinestation. Hij heeft veel bekijks, maar trekt zich daar niets van aan. Als we de parkeerplaats weer afrijden, zie ik een Subway in het winkelcentrum aan de overkant. Even overweeg ik, of ik Cosmo wel in de van kan laten, maar het is niet zo warm en bewolkt, dus ik waag het erop.

Het kippenbroodje met buffalo saus gaat er goed in en we beginnen aan de rest van de 200 mijl (320 km) naar Blacksburg. Die verlopen zonder verder oponthoud en ik geniet, zoals altijd, van de schoonheid van de Shenandoah Vallei en de bergen van zuidwest Virginia.

In Blacksburg rijd ik even door de Wendy's drive thru, want ik verga van de dorst. Ik bestel een *medium* diet Coke zonder ijs en krijg me toch een tijl met soda! Ik vraag me af, hoe groot de large dan wel niet is!

Bij Katja's appartement wordt Cosmo het hartelijkst begroet. Gelukkig bedenkt mijn oudste ook al snel, dat ik er ook nog ben en ik krijg een flinke knuffel. We ontladen de van en laten de honden (Leah heeft Diego permanent bij zich wonen, nu) op de "hondenheuvel" ravotten. Cosmo heeft dat, na vier uur in de auto, echt nodig.

Een van de dingen, die ik mee heb genomen, is een ladenkast van IKEA. Rick heeft gereedschappen meegegeven en Katja en ik beginnen met volle moed met het in elkaar zetten. IKEA zou IKEA niet zijn, als er niet tenminste een paar verwarrende elementen in de uitleg zouden staan. Katja hoort me, tot haar hilariteit, voor het eerst keihard het "F" woord uiten. Maar na iets meer dan twee uur staat er een keurig ladenkastje voor haar kleding.

Tijdens het "werken" bespraken we onze avondetenplannen al. Ons beider favoriete eten is sushi en er is een nieuw sushi restaurant in Blacksburg. Eerst rijden we naar de Hilton Garden Inn, waar ik vannacht zal logeren. Ik check in (en krijg een "welkom terug" te horen, goed, dat ze daar hier op letten) en we brengen mijn bagage naar boven.

Dan rijd ik in Katja's kevertje mee naar Sake House. Er is hoegenaamd geen atmosfeer in dit restaurant! Er staan kale tafels met zilverkleurige stoelen. Ze hebben ook een terrasje en het is heerlijk buiten, dus we kiezen daarvoor. We hebben zijdelings uitzicht op de mooie bergen hier.

Het restaurant mag dan geen atmosfeer hebben, maar hun sushi is super! We krijgen een paar heel kleurige en bijzondere combinaties en de individuele stukken zijn ook heerlijk. Bij mij kunnen ze al niet meer mis, als er rauwe garnalen met hun gefrituurde kopjes op het menu staan. En ja, die kopjes zijn echt heel erg lekker!!!

Op de terugweg wil Katja langs de Kroger om boodschappen te doen. Deze keten hebben we niet in onze buurt en het is een mooie supermarkt. Ik ben echter zo moe, dat ik bij het karretje blijf, terwijl Katja rondrent en haar spullen koopt. Voor op de hotelkamer, want ik heb zin in iets zoets, neem ik een zakje Goldfish s'mores mee. Dat is iets, dat ik nog niet eerder ben tegengekomen.

Katja zet me bij het hotel af, waar ik dit blog schrijf en tv shows kijk, die verder niemand thuis leuk zou vinden. Ik denk ook na over dit weekend en vind het toch best moeilijk om de kinderen allemaal zo ver van elkaar en van ons te hebben. Ik zie nu al uit naar de volgende vakantie samen!

Foto's van dit weekend staan hier.

9 reacties:

Suus zei

Dat was een zeer druk en vermoeiend weekend volgens mij...

Ik heb me daar bij LA ook over verbaasd, toen hebben we van de ene kant van LA, naar de andere kant, dik 2,5 uur gereden! Terug waren we in nog geen uur tijd terug in het hotel..

Petr@ zei

En dan twee kinderen op college! Ik ben erg benieuwd hoe Kai het gaat vinden daar.

Nina zei

Ik wistttttt het, Katja heeft de Malm! (als die in de VS ook zo heet) Ik heb er hier 2 staan (allebei met 4 lades, ook voor mijn kleren (en ik heb een etensla, een plasticzakkenla, een schoonheidsla en een halflege/rotzooila, ja er kan heel veel in)- het bevalt prima) en ben over het algemeen heeeeel goed met ikeaplaatjes, maar de lades van de Malm waren toch ff een probleem.

Kan me voorstellen dat het enorm wennen is, 2 uithuizige kinderen en dan nog zo'n eind bij elkaar vandaan ook. Hoop dat Kai snel zijn draai zal vinden en Katja ook weer! (het is wat, elk jaar je spullen verhuizen...) En jullie met z'n drietjes thuis, natuurlijk!

Grappig dat Cosmo probleemloos in de auto meegaat. Vind het er altijd lachwekkend uitzien, een hond in de auto. Vooral als-ie op de voorstoelen zit, kan ik mijn lachen niet inhouden...

Bibi zei

Wat een druk weekend zeg, maar gelukkig is het allemaal gelukt met verhuizen. Handig systeem ook dat iedereen een dag en tijd krijgt om te verhuizen. De Malm van Ikea, die heeft ook op mn lijstje gestaan voor mijn kantoortje, maar ik heb uiteindelijk toch voor de Bjursta gekozen vanwege de maten.

Annemiek zei

Dat was een druk weekend. Hopelijk gaat het Kai goed bevallen op die school.
Afgelopen dagen was het hier op Cornell ook move-in days, dan kun je beter niet in de stad zijn, 20.000 studenten, erg druk.
Zaterdag gaan we Tim verhuizen, vandaag eens wat spullen bijeen zoeken.

Margreet zei

Tjee, jullie ook al in zulk druk verkeer, wat kun je dan balen he?
Iedereen weer goed verhuisd dus. Hier is iedereen weer naar school, ook de jongsten. Ik ga maar eens opruimen en schoonmaken, dat is hard nodig na de vakantie!

Anja zei

Een druk weekend met 2 verhuizingen. Het zal wel vreemd zijn nu jullie alleen Saskia nog thuis hebben. Ik ben benieuwd hoe Kai het daar gaat vinden.

Petra zei

@Suus - Ja, heel vermoeiend, ik ben doodop! Dit gebied heeft, na LA, het slechtste verkeer in het land!

@Petra - Ik ook, tot nu toe krijg ik maar weinig informatie (iets, waar Rick en ik wat bang voor waren).

@Nina - Alles van IKEA heet hier hetzelfde, maar ik herinner me de naam van Katja's ladenkast niet. Het heeft vijf lades en is zwart/bruin. Cosmo slaapt vooral op de stoel achter mij, dus die zou je niet zien, als je langs ons reed ;).

@Bibi - Grappig, dat je bijna hetzelfde kastje had gekocht.

@Annemiek - Sterkte met Tims verhuizing, ik vind het toch altijd weer even wennen, als ze niet meer vlakbij zijn.

@Margreet - Nee, joh, je moet iets leuks gaan doen zonder kinderen! Opruimen en schoonmaken kan altijd nog.

@Anja - Volgens mij zullen we hier bijna permanent een vriendin van Saskia over de vloer hebben ;). Ik hoop, dat Kai wat vertelt over hoe het daar is, tot nu toe krijgen we enkel een lettergreep antwoorden :(.

Nicole zei

Wat een verschil in campussen zeg! Die van Kai midden in de stad en die van Katja zo 'achteraf'.
En die sushi ziet er echt overheerlijk uit.
Wel een heel druk weekend voor jou.
Ik hoop dat Kai wat spraakzamer gaat worden, want zo'n beperkte communicatie zou ik ook niets vinden...