Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, augustus 23, 2010

Eerste schooldag voor Katja

Na een goede nacht word ik om half negen gewekt door een sms-je van Rick. Hij herinnert mij eraan, dat ik nog kwartjes voor Katja's wassen moet halen. Ik lag al een tijdje te doezelen, dus dit is het goede moment om op e staan. Ik vind alleen in een hotelkamer slapen toch ook altijd wel erg eenzaam, moet ik zeggen.

Terwijl ik me aankleed, probeer ik me een vakantie alleen voor te stellen. Ik kan goed alleen zijn en dingen ondernemen, maar zo'n hotelkamer vind ik een beetje deprimerend. Nu ligt dit hotel natuurlijk ook niet in een spannend gebied, al is het uitzicht op de heuvels wel mooi.

Katja heeft tot elf uur les, dus ik begin met een half uur op de crosstrainer in de fitnesskamer van het hotel. Het is een mooie kamer met twee lopende banden, twee crosstrainers, een fiets en een heel aantal gewichten. Dit is een vrij nieuw hotel, dus alles is in prima staat. Mijn boek helpt me het halve uur door te komen.

Het ontbijt in het hotel loopt tot tien uur en als ik klaar met sporten ben is het bijna kwart voor tien. Ik zie er netjes genoeg uit, dus besluit maar meteen te gaan ontbijten. Ik ben de enige in het restaurant, waar een buffetje wordt geserveerd. Ik bestel een eiwit omelet met verschillende groentes en geniet van de lekker sterke koffie, die wordt geserveerd.

Boven neem ik een snelle douche, pak in en check uit. Ik vraag nog even naar een kamer voor 9 oktober, want dan hebben we kaartjes voor een football wedstrijd hier. Dat weekend moet er echter voor minimaal twee nachten gereserveerd worden voor $239 per nacht! Ik dacht het niet! Dan maar wat verder weg logeren!

Op mijn GPS in de van voer ik SunTrust in. Dat is onze bank en daar kan ik kwartjes voor Katja halen. Het dichtstbijzijnde filiaal blijkt in een Kroger te liggen. Ik word heel aardig geholpen door Stephanie en met vier rollen kwartjes ($40) vertrek ik weer.

Inmiddels loopt het tegen elven, dus ik rijd richting de Virginia Tech campus. Ik heb helemaal niet op de drukte van de eerste schooldag gerekend! Mijn hemel, de studenten lijken wel mieren! Van alle richtingen komen ze en kijken niet links of rechts voor ze oversteken. Ik bel Katja en zeg haar bij de boekenwinkel op me te wachten. Het duurt nog zeker een kwartier voor ik daar ook ben!

Zoals altijd valt het me op, hoeveel spullen er met het Virginia Tech logo of in oranje-bordeaux rood te krijgen zijn. Bij VCU was er kleding en een paar stickers en magneetjes. Hier kun je het zo gek niet bedenken of er staat Virginia Tech op. Van servies tot babykleding tot hondenaccessoires, alles is er! Ik hoor er ook een paar oudere dames, die hier vele jaren geleden studeerden (de universiteit stamt uit 1872 en is oud voor Amerikaanse begrippen) over.

Als Katja haar benodigdheden voor school heeft afgerekend, verklaart zij zin in lunch te hebben. Haar eerste klas was om acht uur, dus ze heeft flinke trek. Ik kan ook best wat eten, want het omelet was heel licht, ds vraag haar waar. Katja kiest Cabo Fish Taco, waar ik nog niet heb gegeten.

Het is voortreffelijk weer, dus we nemen een tafeltje buiten op het terras. Al mensenkijkend valt het me op, dat werkelijk iedereen in oranje of donkerrood is gekleed. Zelfs oudere mensen, die een oranjekleurige blouse aanhebben of een donkerrode korte broek. Ook onze parasols zijn oranje en de servetten bordeaux rood. Men steunt de lokale universiteit hier zeker!

Katja en ik bestellen, zoals wel vaker, hetzelfde. De mahi mahi taco's zijn zeer smakelijk! Ik krijg er een nopalito salade bij, met kikkererwten en cactus. Voor dat laatste bestel ik het. In ieder geval is het allemaal heerlijk.

Terug bij het appartement halen we Cosmo op en neem ik een zak met overtollige kleding van Leah mee terug naar huis. Dan is het alweer tijd om Katja naar haar volgende klas te brengen. Dat neemt veel meer tijd, dan ik had gedacht, alweer, omdat de studenten als mieren oversteken. Katja haalt haar klas ternauwernood en ik ben een uur (!) kwijt met enkel door de campus te rijden.

Om vijf voor half twee ga ik officieel op weg naar huis. De I-81 staat bekend om zijn vrachtwagens en inderdaad zijn er vandaag heel wat. Ik herinner me opeens, hoe die enorme bakbeesten mij de eerste keer, dat we in de VS reisden, enorm intimideerden. Natuurlijk had ik toen mijn rijbewijs (Nederlands, voor iemand wat zegt) nog niet zo lang. Toch ben ik na al die jaren nog steeds erg voorzichtig rond die achttienwielers.

Het weer wisselt van zonnig tot bewolkt en een enkele paar spetters. In Harrisonburg stop ik om benzine te tanken, naar de wc te gaan (zowel Cosmo, als ik) en koop ik mijn gewoonlijke snack onderweg: jerky. Hier is alles paars en geel en de mascotte de buldog, want JMU is hier gevestigd. Stiekem had ik Kai hier graag gezien, maar de sfeer van de school past niet bij hem. En ja, iedere school heeft een bepaalde sfeer.


De rest van de route verloopt lekker snel, mede omdat ik onderweg allerlei telefoontjes pleeg. Ik klets met mijn zus, die halverwege deze week hier zal zijn. Pat is op het moment in Colorado, maar halverwege volgende week mogen we bij haar komen logeren. Richards Computer geeft me het heuglijke nieuws, dat, na meer dan drie weken, mijn laptop eindelijk is gerepareerd.

Tegen zessen rijd ik onze oprit weer op en wordt door Rick begroet, alsof we jaren weg zijn geweest. Cosmo is ook helemaal blij met zijn vrijheid hier. Ik ben werkelijk op, vooral lichamelijk. Hoe komt het toch, dat vier uur gewoon stil op een plek zitten zo vermoeiend is?

Saskia heeft pijn aan haar tanden, omdat haar beugel vandaag is bijgesteld. Zij wil dus graag pasta eten. Rick bestelt van Pizza Hut, pasta voor de meisjes (Shannon logeert hier vannacht) en pizza voor ons, die flink pittig is! Lang zal ik niet opblijven!

5 reacties:

Angelika zei

Hoe doe je dat, foto's maken in een rijdende auto?
Angelika

Annemiek zei

Ha ja, hier hetzelfde op de universiteit. Nog een wonder dat er niemand aangereden wordt want ze kijken echt niet als ze oversteken, en ook net een mierennest als je er net tijdens de wisseling van klassen komt. Dat probeer ik dan ook te mijden als de pest.
Nou, ze zijn dus allebei op hun plekjes.

Petra zei

@Angelika - Met de zelfontspanner en op goed geluk (ik klik zonder te kijken en ben dan blij, als er iets redelijks uitkomt, LOL).

@Annemiek - Het is inderdaad een wonder, dat niemand wordt aangereden! Saskia ondervindt nu, wat Niels de afgelopen paar jaar had, enig kind zijn.

Bibi zei

Ik vind het zo leuk om te lezen hoe het er op zo'n campus aan toe gaat. Dat is toch wel iets wat ik graag had meegemaakt, zo anders dan in NL.

Petra zei

@Bibi - Ik ook! Ik baal er nog van, dat ik net te oud was, toen we hierheen verhuisden. Mijn broers en zus hadden de college ervaring wel.