Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, augustus 20, 2010

National Museum of Natural History (Internetontmoeting)

Zoals zo vaak na een regenachtige dag begroet mij vanochtend een prachtige felblauwe lucht en zonneschijn. Twee jaar geleden zag ik erg tegen deze dag, dat Katja weer naar school gaat, op. Denkelijk om het onbekende en het haar opeens thuis moeten missen. Inmiddels weet ik, dat we vrijwel dagelijks internet contact hebben en onze relatie eigenlijk verstevigd is in die paar jaar.

Gisteravond sloot Rick een weddenschap met Katja af, als ze voor tienen zou vertrekken, zou ze $10 van hem krijgen. Trots houdt ze om half tien, als ze bepakt en bezakt klaar staat om weg te rijden, haar hand op. Kom maar op met die $10, Dad! Lachend overhandigt Rick haar het biljet. Onze dralende tiener is veranderd in een punctuele twintiger!


Een nestje van deze vogels (volgens het internet een soort specht, de Common Flicker) moet net zijn uitgevlogen, want er zaten er vier op ons klimrek!

Als we Katja uitgezwaaid hebben, gaat Rick naar zijn werk. Ik sta op het punt naar de sportschool te gaan, waar ik eigenlijk bar weinig zin in heb, als Christine belt. Ik zie meteen mijn "get out of jail" kaart. Zij doet een powerwalk en ik lijn Cosmo gauw aan voor hetzelfde.

Al kletsend kies ik een heuvelachtige route van ongeveer vijf kilometer door de buurt. Veel liever loop ik hier in het lekkere weer, dan op de stairmaster bij de sportschool! Bovendien gaat al kletsend de tijd ook snel voorbij. Ik zou alleen willen, dat ik Christine zou kunnen helpen tegen de eenzaamheid, die ze daar voelt. Het lukt haar maar niet een leuk sociaal netwerk op te bouwen.

Saskia moet oppassen bij de buren, die verdient op het moment geld als water daarmee. Kai is zijn kamer aan het opruimen, want zijn tijd thuis is ook nog maar beperkt. Ik heb een lunchafspraak in Washington, dus maak me gauw klaar en loop naar de metro.

De trein staat al klaar en dit keer stap ik pas bij Capitol South uit, dat is een ritje van ongeveer drie kwartier. Ik heb met bloglezeres Jacqueline en haar man en dochter bij het George Hotel afgesproken en dat station is daar het dichtst bij.

Het hotel ligt aan de andere kant van het Capitool, dichtbij Union Station (dat ook een metro station heeft, maar ik had geen zin om over te stappen) en op de kaart lijkt het vrij dichtbij. Dat valt nog tegen! Zelfs na al die jaren vergis ik me nog in de afstanden in deze stad. Pas na ongeveer twintig minuten lopen loop ik de lobby precies op de afgesproken tijd van een uur binnen.

Jacqueline en gezin zitten al te wachten en na het voorstellen, vraag ik, waar ze willen lunchen. Ik ken deze buurt niet zo goed, dus heb mijn Facebook vrienden om ideeen gevraagd. Een daarvan was de Capital City Brewing Company en die ligt heel dicht bij dit hotel. Dat wordt het dus.

Bij de balie vraag ik nog even, waar het precies is en het blijkt om de hoek te liggen, naast het Postal Museum (waar ik ook nog nooit ben geweest). Leuk weetje over deze plaatselijke keten is, dat ze de eerste "brew pub" in Washington waren na de "prohibition" (toen alcohol verboden was).

We krijgen meteen een tafeltje in het gezellige restaurant. Het is toch altijd even gokken, of iets, dat door anderen wordt aangeraden, ook de moeite waard is. Dit is echt Amerikaans en de helft van ons gezelschap bestelt een Cesar salad. Jacqueline neemt de buffalo kipsalade en ik de peer met gegrilde kip salade. Alles smaakt even lekker zo te zien.

Zoals wel vaker "klikt" het meteen, al hebben we elkaar nooit eerder ontmoet. We zijn allemaal afkomstig uit het midden van Nederland en zeer bekend met Utrecht, dus daar vinden we ook overeenkomsten.

Jacqueline had me, na het lezen van een blog over Kai's acne, geschreven over de slakkenslijmcreme, die haar dochter met veel succes daarvoor gebruikte. Ze bood aan er een paar potjes van voor mij mee te nemen. Saskia gaat die nu proberen. Bedankt, Jacqueline!!

Na de lunch (alweer bedankt, Jacqueline, ik vond het erg gezellig!) lopen we langzaam naar het Natural History Museum. Onderweg komen we langs het gebouw van de International Brotherhood of Teamsters.

Jacqueline's man vraagt me, wat een teamster is en daar moet ik het antwoord op verschuldigd blijven. Ik weet slechts vaag, dat het iets met vervoer te maken heeft en het doet me aan Jimmy Hoffa denken. De website legt het allemaal beter uit.

Dan lopen we langs een monument, dat ik nog niet eerder heb gezien, het Japanese-American World War II Memorial. Ik grap tegen Jacqueline, dat zij denken, dat ik hen op een rondleiding meeneem, maar het is eigenlijk omgekeerd.

Het is alweer even geleden, dat ik echt in het (dit jaar honderd jaar oude) Natural History Museum heb rondgelopen. Ik ben bij de vlindertuin geweest, maar heb de rest van het museum al een tijd niet bekeken. Jacqueline's dochter heeft Night at the Museum 2 gezien en herkent dus vooral de grote olifant in het midden.

We lopen door de zoogdierententoonstelling, die prachtig is. Daarna bezoeken we het nieuwste gedeelte, dat ik ook nog nooit heb gezien, over de evolutie van de mens. Er is zoveel informatie, je zou hier dagen door kunnen brengen!

Van daaruit lopen we de oceaantentoonstelling binnen, ook daar weer heel veel informatie. Maar een bezoek aan het Natural History Museum is niet compleet zonder een blik op de prachtige Hope diamant. Daar is het ook flink druk met vooral druk fotograferende Japanners. De enorme blauwe diamant, die uit zijn originele ketting is gehaald (zo had ik hem nog niet eerder gezien), is ook wel erg mooi.

In het juwelengedeelte is het zo druk, dat we dat maar even laten. In plaats daarvan lopen we door de geologieafdeling. Hier zien we hoeveel aardbevingen er in de wereld plaatsvinden en allerlei verschillende soorten steen. Ook dit gedeelte is weer heel mooi opgezet met veel interactieve, leerzame stukken.

We zien de mooiste kristallen en eindigen dan weer bij de juwelen. Daar zien we het helderste kristal ter wereld, dat 48 kilo weegt (als ik het me goed herinner). Na deze tentoonstelling is het genoeg geweest voor dit museum.


De tijd begint ook te dringen voor het metrospitsuur, dus buiten neem ik afscheid. Mijn Smithsonian station is vlakbij en zij moeten de andere kant op. Gelukkig vinden zij Washington erg mooi en bestaat er een grote kans, dat ze volgend jaar of het jaar daarop terugkomen. Dan hoop ik ze ook wat van de omgeving te laten zien, aangezien ze hier geen auto huren.

Op de terugweg zijn de treinen verrassend leeg. Ik heb meteen een zitplaats. Naast me zit een dame, die duidelijk verkouden is (of allergisch, want ik voel mijn neus ook kriebelen). Het gehaal en gesnotter maken me misselijk en ik ben blij, als ze uitstapt! Laat er nu een man voor in de plaats komen, die nog erger is! Als het niet te erg opvalt, ga ik ergens anders zitten, ik kan met dat "lawaai" niet lezen.

Thuis is Saskia nog steeds aan het oppassen en Kai is bezig aan een marathon basgitaarsessie. Ik installeer me op het deck met de Off! clip on. Die helpt echter dit keer helemaal niet. Die rotbeestjes bijten me nog steeds!

Vanavond past Saskia weer op. Rick vindt, dat Kai, net als Katja voor ze naar school gaat, mag kiezen, waar we gaan eten. Kai heeft niet zoveel speciale cuisines, waar hij dol op is, als Katja, en bovendien verhuist hij naar een grote stad en niet naar zo'n klein dorp, als Blacksburg. Maar ik denk te kunnen raden, wat hij vanavond kiest, en heb gelijk, het wordt de Cheesecake Factory.

We moeten even op een tafeltje wachten, maar zitten dan mooi aan het raam. Ik bestel de verse gegrilde artisjokken, die erg lekker bereid zijn. Als hoofdgerecht probeer ik iets nieuws te zoeken, maar kan het niet laten toch, zoals altijd, de Luau salade te bestellen. Dat is zo'n lekkere combinatie van smaken.


De salade, waarvan ik nog niet eens de helft opkan!

Nu ben ik even benieuwd. Als jullie uit eten gaan, probeer je dan altijd iets nieuws, of merk je, dat je toch telkens weer hetzelfde neemt? Bij sommige restaurants heb ik echt mijn favoriete maaltijd, waarop toch telkens weer mijn keuze valt.

Moe van alweer een drukke, maar leuke, dag ga ik al vroeg naar bed.

19 reacties:

Anoniem zei

Blijft volgens mij leuk, ontmoetingen met mensen die je via je blog volgen. Als wij uit eten gaan, kiezen we altijd voor een suprise menu 3 of 4 gangen.(porties zijn dan ook niet zo groot)
Want anders zouden we snel het bekende bestellen. Het is ons nooit overkomen dat het is tegen gevallen.Staat hier bij heel veel restaurants op de kaart, kennen ze bij jullie geen suprise menu's?

Groetjes Wilma Loeffen

Christa Goes zei

Hoi,

wij proberen ook eigenlijk altijd iets nieuws. Bij een chinees restaurant in Laren eten we eigenlijk altijd peking eend, maar ja daar staat het restaurant om bekend :)
Sommige restaurants hebben om de zoveel tijd ook andere menu's, dus moet je wel iets anders kiezen haha. Ik kies wel vaak hetzelfde toetje :)
Christa

Anja L. zei

Ik probeer vaak iets anders. Alleen als ik iets heel lekker vond bestel ik het nog een keertje. Ik kies meestal vis, dat vind ik erg lekker maar als je het thuis klaar maakt stinkt je hele huis zo lang na. Het nadeel van een open keuken.
Toetjes kan ik tegenwoordig niet meer op. Het blijft meestal bij een speciale koffie.
Groetjes,
Anja L.

Anoniem zei

Leuk weer zo'n internet ontmoeting.

Wat betreft uit eten gaan, ik kom toch steeds weer op hetzelfde uit.
Ik ben niet zo avontuurlijk als jij bent, ik eet geen vis dus die keuze valt ook weg.

De laatste keer in Orlando bij de Cheesecake Factory hadden we zoveel eten over dat we er nog 2 dagen van hebben gegeten. Echt niet normaal die porties, maarrr we ontzettend lekker.

Fijn weekend, Bea

Bente zei

Menukeuze hangt van restaurant af. Als ze een echt heel lekker gerecht hebben wat ik zelf niet zo snel maak dan blijf ik dat trouw, maar meestal probeer ik wel van alles uit.

Bianca zei

Dat is nog een eens een grote diamant !
Hopelijk helpt de creme maar slakkenslijm klinkt niet echt heel prettig;-)

Ik heb wel eens iets anders geprobeerd en meestal had ik daar spijt van, dus hou ik het bij hetzelfde, iets wat ik zelf niet goed kan klaarmaken (geen zin vaak).
Die salade ziet er echt super uit hmmm

Suus zei

Hoihoi,
ik ben momenteel manlief aan het overhalen om New York en Washington te combineren, met op de tussenweg Philadelphia en Baltimore.... Gelukkig wil hij net zo graag als ik naar Washington. (dat staat al heel lang op mijn lijstje!!!),.

Als wij uit eten gaan, kies ik vaak hetzelfde....Vroeger lustte ik vrij weinig, maar ik ben die tijd voorbij en probeer tegenwoordig graag uit. Hihi...

syl zei

Slakkenslijm.... ieieuwwww, maar zou mooi zijn wanneer het helpt!

Ik ga nooit voor het onbekende op een menukaart, maar bestel wel verschillende gerechten. Zo heb ik nog nooit slakken gegeten en ga ik die ook nooit eten, net als kikkerbilletjes. Zit meer tussen mijn oren dan dat het vies zal zijn, want er zijn zat mensen die het wel eten.
De laatste tijd is het vaak sushi dat wij eten, als we uit eten gaan zonder de kids ( www.shabushabu.nl ) en daar probeer ik wel alles vanuit, heerlijk!

Petr@ zei

Wat gezellig, weer een internetontmoeting. Je hebt er al behoorlijk wat gehad dit jaar.

Je salade zag er heerlijk uit, maar dacht gelijk: wat een enorme portie.

Ik probeer wel altijd iets nieuws en aparts uit te kiezen. Iets dat ik thuis niet zo snel zal maken omdat de rest dat niet lekker vindt. Maar af en toe kan ik ook wat bekends kiezen, gewoon omdat ik daar dan zin in heb.

Bibi zei

Leuk zo'n internet ontmoeting en vooral leuk dat het meteen zo goed klikte. Ik ben benieuwd naar de resultaten van de slakencreme.
Hihi ja dat gesnotter is geen prettig gehoor.

Jacqueline zei

Hoi Petra,

Nog bedankt voor de gezellig middag gisteren. Hopelijk zien we elkaar volgend jaar weer.

Groetjes,
Jacqueline

Anja zei

Dat de band met jullie en Katja alleen maar verstevigd is vind ik heel herkenbaar. Wij hebben dat ook met onze kinderen.

Als wij uit gaan eten kies ik de ene keer voor wat nieuws en de andere keer mijn favoriete maaltijd.

Leuk weer zo'n internetontmoeting, ik heb er volgende week ook een en verheug me erop!

Nina zei

Ik heb zo mijn vaste dingen, ja. Zeer studentikoos zijn dat saté en als toetje tiramisu. (als ze dat hebben) Soms word ik wel moe van mijn standaardkeuzes. ;-)

Wat zit er in die salade? Ik kan het niet thuisbrengen, maar het ziet er lekker uit.

Veel succes met het verhuizen van Kai en sterkte bij het afscheid!!

Anoniem zei

Fijn dat je schrijft dat de band met je kinderen alleen maar sterker wordt op afstand en dat ook Anja dat beaamt. In het licht van onze Spanjeplannen is dat wel heel belangrijk voor me.

Uit eten? Ook wij (vooral ik) zijn in voor verrassingsmenu's, daardoor heb ik al heel veel nieuwe dingen leren eten de laatste jaren. Ik at bijvoorbeeld zelden vis en begin nu echt een liefhebber te worden.

Alleen bij sommige restaurants, bijvoorbeeld de Griek hier, hebben ze dingen die ik écht zo lekker vind dat dat ik daar steeds op terug val.

Petra zei

@Wilma - Ja, tot nu toe zijn alle ontmoetingen erg leuk geweest. Surprise menu's kennen ze hier niet zoveel, nee. Toevallig had het restaurant gisteren er een, maar gewoon is het niet.

@Christa - Nu ben ik natuurlijk benieuwd, wat dat toetje is!

@Anja - Vis is ook bij mij favoriet, de anderen thuis houden daar (behalve Katja) niet zo van. Alleen bij speciale gelegenheden neem ik een toetje, ik ben niet zo'n zoetekauw.

@Bea - Inderdaad, de Cheesecake Factory porties zijn gigantisch. Van mij hoeft dat eerlijk gezegd niet.

@Bente - Meestal probeer ik ook van alles, maar bij sommige ketens vind ik een gerecht het lekkerst.

@Bianca - Bij jullie zal er ook wel niet zoveel keuze aan verschillende restaurants zijn, of wel?

@Suus - Leuk! Misschien kunnen wij dan ook een "internetontmoeting" regelen.

@Syl - Dat Shabu Shabu ziet er goed uit!

@Petra - Hoe mensen na die porties bij dat restaurant nog zin hebben in cheesecake is me een raadsel ;)

@Bibi - ik ben ook benieuwd naar de creme resultaten.

@Anja - Alvast veel plezier volgende week, ik ben benieuwd, wie jij gaat ontmoeten.

@Jacqueline - Hopelijk tot ziens volgend jaar!

@Nina - Even denken, want er zit heel veel in. Onder anderen: gegrilde kip, macademia noten, verschillende kleuren paprika, mango, rode kool, geraspte worteltjes en meer.

@Monique - Het contact is zo goed, omdat het nu bijzonder is, als we elkaar zien. Voorheen ging iedereen thuis zo'n beetje zijn eigen gangetje.

marijke zei

Dave heeft een vaste bestelling in elk restaurant waar we naartoe gaan. Hij is ook niet geneigd nieuwe restaurants te proberen ("we weten dat het hier goed is, waarom dan het risico lopen"). Ik probeer altijd iets anders te bestellen en toch geregeld nieuwe restaurants uit te proberen, vind dat veel leuker dan altijd hetzelfde oude liedje. 't Is dus compromissen sluiten voor ons. ;-)

Christa zei

Hoi Petra,
Het toetje is niet zo heel bijzonder hoor, maar ik ben een enorme zoetekou, dus het is altijd iets met vruchten en sorbetijs, of een heerlijke chocoladetaartje!
Christa

Frans zei

Wij laten het eigenlijk altijd over aan de chef. Meestekl komen ze dan eerst even praten en maken dan de leukste creaties die je niet op de kaart vindt.

Wat wij ook leuk vinden is een proeverij. Dan krijgen we van alle vlees (of vis) gerechten iets.

Grt Frans
Amersfoort

Kristel Holsbeek zei

Ben een serieuze inhaalmaneuver aan het doen qua lezen maar het is heel leuk lezen...gaat lekker vlot;-) Ook omdat jullie ook zoveel meemaken;-)

Ik hoop dat het helpt die creme, heel raar...