Zwemmiddagje

Gek, hoe snel je het vroege opstaan van kleine kinderen vergeet!  Om zeven uur zijn Rick en ik alweer klaar wakker, dankzij twee hoge meisjesstemmetjes, die in mijn kamer naar de "kitty kat" komen kijken, die zich weer onder ons bed heeft verstopt.  Meike vindt er niets schattigs aan en laat onderaardse geluiden horen.  De meisjes worden daar allerminst door afgeschrikt, dus ik voorkom nog net, dat een poot met nagels uit schade kan aanbrengen aan een uitgestoken armpje.

Saskia moet naar de orthodontist, omdat twee van de plaatjes van haar beugels los zijn gegaan.  Rick biedt aan haar te brengen, zodat ik meer tijd met mijn zus heb, heel lief.  Hij maakt ook van de gelegenheid gebruik (wat hij al een tijdje heeft willen doen) om de tandarts te vragen, hoe en wat met Saskia's beugel.  Als het zo goed blijft gaan, mag die er deze herfst uit, vindt Rick uit.

Intussen kletsen mijn zus en ik over een lekker ontbijtje verder.  Onvoorstelbaar, hoeveel we elkaar te vertellen hebben.  Dat komt natuurlijk ook, omdat we een paar weken door wederzijdse vakanties niet bijgekletst hebben.  Dan maakt zij de kinderen klaar en gaat op bezoek bij een vroegere collegevriend.  Er wonen nog veel vroegere vrienden van mijn zus in dit gebied en meestal ziet ze er een of twee van, terwijl ze bij ons is.

Door alle regenberichten, die ik uit Nederland lees, durf ik het bijna niet te schrijven, maar het wordt vandaag zo mogelijk nog mooier weer dan gisteren.  Ik sta net in dubio, of ik naar de sportschool zal gaan of Cosmo voor een lange wandeling zal nemen, als Christine belt.  Beslissing genomen, ik bel Christine terug op mijn mobieltje en zo doen we "samen", meer dan duizend kilometer van elkaar verwijderd, een power walk van rond de 6 kilometer.

Kennelijk hebben wij erg lekkere dingen, want de kinderen hebben alweer een flinke bres in mijn gisteren gekochte voorraad geslagen!  Bij Whole Foods haal ik mini chocolate chip wafels, waar ze dol op zijn.    mijn zus heeft geen Whole Foods dichtbij, waar zij wonen, en ze is (net als ik) dol op hun multigrain sushi, dus die neem ik als verrassing voor ons mee voor de lunch.

Inmiddels zijn ze allemaal weer terug van een geslaagd bezoek en Saskia van de orthodontist.   We lunchen gezellig in het zonnetje op het deck en maken ons dan klaar voor het zwembad.  Mijn zus heeft met twee vroegere vriendinnen afgesproken, dat ze mee zouden gaan, maar een daarvan belt af, omdat ze voedselvergiftiging heeft. 

Meteen vraagt mijn zus, wat ook onmiddellijk in mij opkomt, of ze eieren heeft gegeten.  Er is hier een heel gedoe, omdat bijna 1500 mensen ziek geworden zijn van eieren met salmonella.  Al die eieren zijn van de markt genomen, maar mensen hebben ze natuurlijk nog wel in hun koelkast, als ze niet opletten.  De boerderijen, waar de eieren vandaan kwamen, schijnen heel slecht onderhouden te zijn geweest.  Maar de vriendin heeft geen eieren op, zegt ze.

De andere vriendin is een Duits-Amerikaanse, die in Muenchen woont, maar hier bij familie op bezoek is.  Zij komt met haar elfjarige dochter en veertienjarige nichtje en met zijn allen lopen we naar de overkant.  Na entree te hebben betaald voor de gasten, installeren we ons op de ligstoelen op het gazon. 

Helaas gaat de fluit voor "break", wanneer alle zwemmers onder de vijftien voor een kwartier het water uitmoeten, vrijwel meteen.  Voor de Duitse meisjes is dit natuurlijk iets heel ongewoons, deze "adult swim".  Wij moesten er, toen we in Virginia kwamen wonen, ook aan wennen.   Ik ben er nog steeds niet achter, wat er precies de bedoeling van is.  De een zegt, dat de lifeguards dan pauze krijgen, de anderen, dat de kinderen dan iets kunnen eten en drinken en een derde, dat de volwassenen dan het zwembad voor zichzelf kunnen hebben zonder spetterende kinderen.

Iedereen vermaakt zich prima, de kleintjes hetzij in het babybad, hetzij in het ondiepe gedeelte van het grote bad.  Saskia en Sn ontfermen zich over S en N, die nog niet kunnen zwemmen, zodat mijn zus en ik kunnen kletsen met Angie, die een interessant leven leidt.

Na de afgelopen paar voor ons koele dagen is het water ook wat koel, dus na een tijdje gaan we liggen opdrogen.  Ik heb een aantal tijdschriften meegenomen, dus laat mijn zus en Angie lekker herinneringen ophalen, terwijl ik ga lezen.  Tijdens een van de breaks halen we voor iedereen een ijsje en zo vliegt de tijd.

Tegen vijven nemen we afscheid van Angie en de meisjes en maken de goegemeente klaar voor het avondeten.  Het is heel fijn, dat Saskia er is, want die houdt, dit keer met Mary Kate, de kinderen zo goed bezig, dat mijn zus lekker kan ontspannen.  We hebben nog heel wat speelgoed in de basement en de Barbies zijn dit keer grote favoriet bij de meisjes.   Ook Scene It doet het goed bij de oudere twee en dat is ook leuk voor Saskia en Mary Kate.

Als Rick ook thuis is, vertrekken we naar Uno's, waar ik een tafel op hun terras heb gereserveerd.  Het wordt een heel gezellige maaltijd.  Ondanks, dat ze flink moe moeten zijn na al dat zwemmen, gedragen de kinderen zich voorbeeldig.  mijn zus en ik nemen, alweer, hetzelfde: de flatbread pizza met kreeft, feta, tomaat en spinazie.

Op de terugweg stoppen we nog even bij de CVS, waar de kinderen een dessert mogen uitzoeken, en mijn zus dingen koopt, waarmee ze het drietal morgen tijdens de lange rit terug naar huis hoopt bezig te houden.  Ik blijf het knap vinden, dat ze dit allemaal alleen met alle drie doet.  Ik had het haar niet nagedaan, denk ik, minimaal acht uur rijden in een keer is lang!

Thuis pakt mijn zus alvast zoveel mogelijk in, want ze wil zo vroeg mogelijk vertrekken om het strandverkeer in New Jersey voor te zijn.  Wat zijn die paar dagen samen weer omgevlogen!  Ik zie tegen het afscheid morgen op, maar we hebben deze dagen in ieder geval van elkaars gezelschap kunnen genieten.

De zwemfoto's staan hier.