Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, december 30, 2012

Het laatste weekend van het jaar

Zaterdag

Als ik tegen tienen eindelijk mijn warme nestje uitkom zie ik het buiten met grote vlokken sneeuwen.  Echt liggen blijft het niet, behalve een beetje op het gras en de daken, maar het is zo mooi en sfeervol zo.  Als het dan koud moet zijn mag het van ook sneeuwen, vooral zo tussen Kerst en Oud en Nieuw.

Omdat het niet op de wegen blijft liggen heb ik geen excuus om niet naar de sportschool te gaan.  Na het ontbijt begeef ik me daar dus gauw heen.  Het is er, zoals al de hele week, weer druk.  Of het door het koude weer komt of door de drukte van de afgelopen week veel energie heb ik in ieder geval niet.  Ik doe een intensief half uur op de crosstrainer en dan vind ik het weer genoeg.  Na de feestdagen schroef ik de lengte van mijn workouts wel weer op.

 
Mooie grote vlokken

Het is alweer bijna opgehouden met sneeuwen als ik met Saskia en Kai naar Whole Foods rijdt.  Daar neemt Saskia vegan hot dogs en gehaktballetjes mee voor het gourmetten van vanavond.  Kai vindt ook een aantal lekkernijen, waaronder Robusto Nederlandse kaas.  Ik neem een bakje sushi mee voor mijn lunch.
 
Dit molentje is nieuw, de grote selectie Nederlandse kazen niet

Thuis maken we de sausjes en de minihamburgertjes voor het gourmetten alvast klaar, zodat we na de film zo gauw mogelijk kunnen eten.  Rick, Katja, Kai en ik gaan naar de 3D voorstelling van The Hobbit, die bijna drie uur lang duurt.  Saskia heeft een verjaarspartijtje van Alexandra, dus zij gaat niet mee.

We gaan op tijd naar de mall, niet wetend hoe druk het zal zijn.  Rick en Katja gaan eerst nog even naar Swatch, want Katja heeft nu al een flinke kras op haar horloge dat ze met Kerst kreeg.  Het blijkt dat ze bij Swatch die krassen er zo af kunnen poetsen.  Ik ga er binnenkort dan ook maar heen, want mijn horloge heeft ook heel wat krassen.

Intussen kopen Kai en ik bioscoopkaartjes en gaan vier stoelen vrij houden.  Het is maar goed dat we vroeg zijn, want de zaal zit al flink vol.   Terecht, want de film vliegt voorbij.  Wat een prachtig staaltje van fantasiefiguren tot leven brengen is het weer en de prachtigste landschappen.  Ik kan niet wachten tot het tweede deel!

Thuis zetten we gauw de spullen voor het gourmetten klaar.  Er is biefstuk, zalm, mini-hamburgers, kaas, Egg beaters (makkelijk om omeletten mee te maken), verschillende groentes en voor Saskia vegetarische hot dogs en gehaktballetjes.  Het is enorm smullen en toe bakken we pancakes, die we met maple syrup opeten.  Het is in ieder geval weer erg gezellig en zoals altijd nemen we ons voor dit deze winter weer vaker te gaan doen (en dan komt het er vast niet van).

Na het eten zijn we uitgenodigd bij een buurtfeest dat Tim en Beth geven.  Er zijn een heel aantal bekenden aanwezig en de cocktails worden door Tim onafgebroken gemixt.  Ik houd het bij witte wijn en water, maar Rick is dol op cocktails en kan er niet genoeg goeds over zeggen.   Pas tegen middernacht nemen we afscheid.

Zondag

De late avond gisteravond maakt dat we flink uitslapen.  Rick heeft ook wel wat last van die lekkere cocktails, vertelt hij.   We bewegen geen van beiden erg snel vanochtend en voor we het weten is het al bij twaalven.  Ik besluit vandaag mijn sporten maar over te slaan, al heb ik nogal wat spierpijn.

Het is een koude en gure dag met heel harde wind.  Vandaag staan de inkopen voor ons Oud en Nieuw feest morgenavond op het programma.  Gewoon van de auto naar Wegmans lopend ben ik al verkleumd.  Voor zulke koude hebben de Amerikanen zo'n leuke uitdrukking: "It's colder than a witch's tit in a brass bra".

Wegmans is zeker net zo druk als vorige week zondag.  We beginnen met lunch, voor mij weer een halve tonijnsalade sandwich op bruin stokbrood, dat is mijn grote favoriet hier.  Daarbij een kopje Italian wedding soep en dan kan ik er weer tegenaan.  Rick heeft een stuk pizza wat er ook lekker uitziet.

Nu kunnen we aan het karretjes ontlopen en navigeren beginnen, want hoe groot deze winkel ook is vrijwel ieder gangpad is versperd door een of meerdere karren (het zijn enorme bakken).   Rick neemt de ene kant van de winkel voor zijn rekening en ik begin halverwege met de groente- en fruitafdeling.  Ondanks het opdelen van de boodschappenlijst neemt het nog anderhalf uur in beslag voor we alles hebben. 

Intussen sms-t Saskia dat ze een nieuw baantje heeft.  Echt goed van haar dat ze daar gewoon zelf achteraan is gegaan.  Ze gaat nu bij een yoghurtijswinkel werken, Zinga.  Hopelijk hoeft ze hier niet van die idioot late uren te maken.  Saskia ziet er duidelijk erg naar uit hier te gaan werken.  Ze kan zelfs als vegan hun sorbets eten.

Thuis laden we alles uit en zetten de drankjes vast in de garage.  Cosmo volgt mij nog meer dan gewoonlijk, al valt me dat eerst niet op.  Ik denk dat hij zijn eten wil, maar tot mijn verbazing raakt hij dat niet aan.  Dan vertelt Kai me dat Saskia hem een paar uur geleden vertelde dat Cosmo haar chocolade heeft gegeten.

Daar schrik ik enorm van, want zij eet zo puur mogelijke chocolade en die is giftig voor honden.  Online lees ik dat hoe hoger het cacao gehalte, hoe meer theobromide waar de honden dus niet tegen kunnen.  Ik schrik van wat ik op pets.webmd.com lees. 

Saskia weet niet precies hoeveel cacao er in de repen zat en Cosmo heeft er twee op.  Voor de zekerheid bel ik toch maar de noodlijn van onze dierenarts.  Net als ik dat doe geeft Cosmo over, dus een deel van de chocola is uit zijn systeem. 

De dierenarts stelt me gelukkig ook gerust, want de hoeveelheid chocolade, die een hond moet eten om vergiftigd te worden, heeft met zijn lichaamsgewicht te maken.  Volgens deze dokter zou Cosmo dan zes van die repen moet eten in plaats van twee.  Opgelucht hang ik op, maar druk Saskia wel extra op het hart haar chocolade ver van die hondenneus te houden!

Katja gaat naar de mall om naar een feestjurk voor morgenavond te zoeken.  Zij gaat met een groep vrienden naar Washington om Oud en Nieuw te vieren.  Ze is de afgelopen paar avonden ook uit geweest met haar vroegere groep high school vrienden en vriendinnen.  Zelfs Leah was er gisteravond bij en Katja voelt zich duidelijk weer deel van deze groep.  Eerder deze week had ze het gevoel dat ze haar er niet bij wilden hebben, wat natuurlijk enkel in haar verbeelding zo was.

Op de terugweg van de mall zag Katja dat er een ongeluk was gebeurd.  Er was nog geen politie of ambulance bij, dus zij stopte om hulp te verlenen.  Gelukkig waren de verwondingen niet ernstig, al waren de airbags uit.  Dan voel ik me zo trots op onze oudste, dat ze zomaar EHBO verleent.

Vanavond gaan we gewoon bankhangen.  De Washington Redskins spelen straks tegen de Dallas Cowboys.  Een belangrijke wedstrijden tussen twee teams, die altijd al (volgens Rick vanwege "Cowboys en Indianen", zou zomaar kunnen) grote rivalen zijn.  Ik hoop natuurlijk dat de Redskins zullen winnen!  Al sinds voor we hierheen verhuisden was ik fan van dat team, maar destijds voornamelijk vanwege hun kleuren en logo op de t-shirts, die mijn vader voor ons meenam. 

Waarschijnlijk wordt dit mijn laatste blog in 2012.  Iedereen een heel fijne jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2013 gewenst!  Ik hoop volgend jaar weer een aantal van jullie te mogen ontmoeten.

vrijdag, december 28, 2012

Over een rondleiding en het Festival of Lights

Donderdag

De sneeuw van gisteren is weer helemaal weggeregend, maar de voorspellingen voor vandaag zijn koud met een heel harde wind.  De gevoelstemperaturen zullen daardoor onder het vriespunt liggen.  Tijd voor mij om mijn nieuwe skibroek aan te trekken, handverwarmers in mijn jaszak te doen en me verder ook zo dik mogelijk aan te kleden.

Vanochtend heb ik namelijk een rondleiding met E. en P. en hun vier volwassen kinderen.  Rick rijdt me na het ontbijt naar het McPherson Square metrostation waar we om half tien hebben afgesproken.  Ik zie net een groepje van zes mensen met een Starbucks kop in hun handen oversteken en raad goed dat dit mijn gezelschap van vanochtend is.  Gelukkig ziet het ernaar uit dat ook zij goed op het koude weer voorbereid zijn.

Na kennis gemaakt te hebben en de vroege geschiedenis van de stad verteld te hebben, lopen we eerst naar het Kerkje van de Presidenten, zoals St. John's zich noemt.  Zij beroemen zich erop dat sinds 1816 iedere president er een dienst bij heeft gewoond.  Nummer 54 is het bankje waar de presidenten allemaal gezeten hebben.  Gelukkig is het kerkje open, want het heeft o.a. prachtige gebrandschilderde ramen.

Bij het Witte Huis aan de overkant staan al enorme stellage voor de inauguratie van 20 januari.  Verder hangen er mooie Kerstkransen aan de hekken.  Kerstkransen zien we ook bij de Tweede Wereldoorlog en het Vietnam Veteranen monumenten.  Bij de laatste staat ook een Kerstboom met brieven en foto's van nabestaanden aan de soldaten.  Indrukwekkend en het draagt bij tot unieke foto's.  Mijn voor Kerst gekregen fototoestelletje doet goed dienst.

Als we bij het Tidal Basin aankomen neemt de wind nog wat toe.  Het is echt guur en ijskoud weer, maar toch heb ik dit liever dan met 40 graden door de stad lopen.  De skibroek houdt de wind goed tegen en de handverwarmers (bedankt voor de suggestie, Elke, als je hier meeleest) zorgen ervoor dat mijn handen niet verkleumen, want hoe dik mijn handschoenen ook zijn, koude handen krijg ik altijd.

We lopen langs het Martin Luther King Jr. Memorial en door het Franklin D. Roosevelt Memorial naar het Jefferson Memorial.  In het FDR Memorial spreken we over adelaars en hoe de bald eagle met witte kop en staart het Amerikaanse symbool is.  Even later zien we precies zo'n bald eagle boven het Tidal Basin vliegen, erg mooi (maar te ver weg voor foto's).

In het Jefferson Memorial tocht het enorm, 's zomers een lekkere koele plek, maar 's winters wil je er niet te lang vertoeven.  We zijn blij als af en toe de zon doorkomt, dan is het meteen een stuk warmer.  Langs het Bureau of Engraving and Printing lopen we terug naar de Mall.

Intussen heeft Rick mij al ge-sms-t dat hij op weg naar de stad is om mij op te halen.  Ik ben nog niet klaar met rondleiding, dus spreek af dat hij bij Del Frisco op mij zal wachten om te gaan lunchen.  Ook het zestal dat ik rondleid heeft langzamerhand trek en zin om wat op te warmen.  Ik wijs hen het Food Court in het Old Post Office Pavillion en raad hen aan na de lunch naar boven in het torentje te gaan voor mooi uitzicht op de stad.

Dat vinden ze prima advies.  We nemen afscheid met mijn belofte om de links naar mijn reisverslagen over New York te emailen.  Na Washington gaan ze New York voor het eerst ooit bezoeken en zullen daar ook met Oud en Nieuw zijn.  Ik ben benieuwd of het ze gaat lukken live de bal naar beneden te zien komen om middernacht.

Rick heeft al een stoel en een glaasje rose klaarstaan voor mij in de bar bij Del Frisco.  Dit restaurant is nieuw hier en heeft een lekker menu.  Ik bestel de veggie burger, die lekker pittig is.  Rick heeft de lamsburger, ook een goede keuze volgens hem.  Intussen krijgen we een sms van Katja dat zij en Kai een lunch"date" hebben bij Panera.  Zij zijn beiden net wakker, dus het is meer brunch.  Erg leuk dat ze zo samen dingen ondernemen.

Voor het eerst wordt er in Meadowlark Gardens, de botanische tuinen hier in Vienna, een "Winter Walk of Lights" show gehouden.  Wij hebben toegangskaartjes voor half zes, als het net helemaal donker is.  Katja en Kai gaan ook mee, maar Saskia heeft Lawrence op bezoek en die twee hebben geen zin om mee te gaan. 

We kleden ons weer warm aan, want het is nog berekoud.  De show is goed bezocht, maar gelukkig niet heel erg druk.  Daardoor kunnen we rustig foto's nemen en geniet van de lichtshow op muziek en heel veel andere mooie dingen. 

Filmpje van de lichtshow op muziek:

De wandeling is maar ongeveer een kilometer lang, maar er is zoveel te zien dat we pas ruim een uur later terug in het paviljoen zijn.  Geen minuut te vroeg, want nu zijn we allemaal verkleumd!  Ik hoop wel dat dit een jaarlijks iets wordt, want we vonden het alle vier prachtig.  Er "zwommen" vissen en er zaten zelfs verlichte eekhoorntjes in de bomen. 
Lopend door het "bos":


Katja stelt voor om op te gaan warmen en te gaan eten bij Natta Thai.  Helaas zijn we niet de enigen, die op die gedachte zijn gekomen en het restaurant zit vol.  Dan bestellen we maar van het afhaalmenu.  Dat duurt ook even en Kai en ik blijven erop wachten, terwijl Katja en Rick bij Walgreens wat toiletspullen gaan kopen. 

Eindelijk is het eten klaar en thuis smullen we ervan.  Mijn Thai dumplings en wild pork met verse groene peper zijn mijn favoriete Thaise gerechten, die helaas niet op het menu van ieder Thais restaurant hier staan.  Na het eten kijken we weer een leuke Hallmark Kerstfilm en dan komt er alweer een einde aan deze dag met een sterretje!

Vrijdag

De technicien van Verizon belt ons om kwart over acht wakker.  Onze telefoonlijnen werken nog steeds niet goed, dus hij komt ze nu definitief, althans dat hopen we, maken.  Het neemt wel bijna drie uur in beslag, maar nu werken alle lijnen weer.

Rick stond voor de technicien op, maar ik bleef nog even liggen, want dit lag bovenop mij:


Intussen willen de collegestudenten graag Starbucks als ontbijt en zijn daar zelfs vroeg hun bed voor uitgekomen.  Met een lijstje met bestellingen werp ik me op het te gaan halen.  Skinny cinnamon dolce latte en een kipwrap voor Katja, skinny hazelnoot lattes voor Rick en Kai en een broodje met sausage en ei en voor mij mijn trouwe Americano en het veggie artison broodje.  Het smaakt weer prima.

Intussen geeft Kai de katten hun Kerstsnoepjes.  Dat die niet altijd even eerlijk verdeeld worden laat deze foto wel zien.  Flapjack zorgt ervoor dat hij het leeuwendeel naar binnen krijgt.  Zorro waagt nog een poging, die duidelijk meteen bestraft wordt en Snickers begint er maar helemaal niet aan.  We liggen allemaal dubbel bij deze interacties tussen de katten!

Tegen elven is de Verizon man eindelijk klaar en vertrekken Rick en ik naar de sportschool.  Er wordt voor morgen weer sneeuw voorspeld, dus ik wil een goede drie kwartier cardio doen.  Gewichten kan ik thuis ook doen, dus die sla ik vandaag maar over. 

Op de terugweg halen we een tomaten-basilicum brood bij Panera waar het een drukte van jewelste is.  Ik heb een gratis koekje verdiend met mijn punten en kies het overheerlijke red velvet met witte chocolade koekje.  Dat zal ik later vanmiddag met de anderen delen, want het is enorm.  Thuis maken we sandwiches met de vleeswaren en zalm nog over van Kerstavond.  Panera's brood is zo lekker en supervers.

De rest van de middag lummelen we lekker rond.  Wat computeren, wat lezen en een wandeling, niet te lang, want het is weer flink koud, met Cosmo.  Het is gewoon een gezellig samenzijn.  Ik moet enorm lachen op de reacties op dit produkt van Amazon.com en wilde jullie die niet onthouden.  Kai, Rick en ik sluiten de middag af met een paar spelletjes X-Box Jeopardy, die ik voor Kerst heb gekregen.  Het is erg leuk en "echt".

Aanvankelijk waren we vanavond van plan te gaan gourmetten, maar Katja heeft al om acht uur met vrienden in Washington afgesproken.  Voor gourmetten willen we natuurlijk ruim de tijd nemen, dus dat is nu uitgesteld tot morgenavond. 

We gaan nu met de twee oudsten dan een hapje eten bij Glory Days.  De Bowl wedstrijd tussen Rutgers en Virginia Tech is gaande, die Katja graag gedeeltelijk in een restaurant vol mede-fans wil kijken.  Als we aankomen is het 10-0 voor Rutgers, maar tijdens het eten maakt Virginia Tech de score gelijk.

We delen een heel ongezonde, maar oh zo lekkere schaal met cheese fries.  Ik neem een kop met chili, die erg lekker is op deze koude winteravond.  Na het eten gaan we gauw huiswaarts om de rest van de wedstrijd te kijken.  Bijzonder is dat iedere Virginia Tech speler een oranje en zwart lintje achterop de helm heeft met het nummer 58.  Dit is om de 32 slachtoffers van Virginia Tech en de 26 slachtoffers van Newtown, Connecticut schietpartijen, te herdenken. 

Het wordt een spannende wedstrijd, die na overtijd door de Hokies wordt gewonnen.  Erg leuk, want zo'n Bowl is een mooi einde van het seizoen.  Nu moeten zondag de Redskins nog winnen en dan is het helemaal goed.  Wij blijven meestal niet speciaal thuis voor de wedstrijden, tenzij het een heel speciale is, maar volgen onze teams wel op de voet.  Dit jaar hebben de Redskins eindelijk weer eens kans om verder te gaan dan het gewone seizoen. 

Intussen vliegt de tijd voort en zijn er nog maar vier nachten voor Katja weer terug naar Blacksburg moet.  Ik denk er nog maar niet aan en geniet van het samenzijn.  Saskia heeft Delaney te logeren, een erg leuk meisje, die naar een andere high school gaat, dus we zien haar weinig.  Nu kijken we weer naar een Kerstfilm op Hallmark. Grappig, hoe ik de rest van het jaar nooit naar die zender kijk.

woensdag, december 26, 2012

Opeens een witte wereld vanochtend


Pas om half tien word ik wakker.  Het valt me op dat er vreemd licht de kamer binnenvalt.  Gauw de lamellen openen en jawel, hoor, een witte wereld!  Dat is compleet onverwachts, want ze hadden hier enkel regen voorspeld. 

 

We hebben dan ook een "winter weather advisory" tot 13 uur en de wegen zien er erg glad uit.  Als ik op de straat achter ons een minivan een flinke slip zie maken is mijn beslissing snel genomen.  Vandaag ga ik voor de tweede dag achtereen niet naar de sportschool!  Ik overweeg zelfs een tweede dag vrij van het sporten te nemen.

Al sinds zaterdagochtend (vermoeden we, want we bemerkten het pas op zondag) werken de telefoonlandlijnen niet.  Grappig hoe je toch gewend bent om even de telefoon op te pakken en iemand te bellen.  Toen ik mijn broer wilde bellen om hem een fijne Kerst te wensen bleek dat de lijn "dood" was.

Het was ook opeens vreemd stil en uitgerekend met de Kerstdagen moesten we dus onze duurdere mobieltjes gebruiken om familie te bellen.  De familie in Nederland bellen we wel met Oud en Nieuw. 

Gelukkig zond Verizon zodra het kon vanochtend hun technicien hierheen en die kreeg tenminste de hoofdlijn weer aan de praat.  De tweede lijn werkt nog niet, maar die gebruikt Rick voornamelijk voor zijn werk, dus die is pas volgende week weer nodig.

Katja's telefoon is kapot en zij heeft in Blacksburg geen landlijn en dus een nieuwe nodig.  Ook Katja's laptop, die al vrij oud is, is terziele.  Rick en zij gaan dus de Boxing Day menigtes bij de mall trotseren en naar de Microsoft Store daar.  De malls zijn op de dag na Kerst altijd enorm druk met mensen, die cadeautjes ruilen of retourneren en cadeaubonnen willen gebruiken. 

Mij niet gezien, die drukte en de straten zien er nog steeds spekglad uit.  Ik ben als de dood van gladheid na op mijn 21ste mijn enkel gecompliceerd te hebben gebroken na met mijn fiets op een stuk zwart ijs te zijn uitgegleden.  Het is wel jammer, want ik durf bijvoorbeeld ook niet meer te schaatsen wat ik vroeger altijd erg leuk vond.  Maar ach, er zijn ergere dingen.

Toch wil ik wel wat aan beweging doen vandaag, want mijn spieren vinden dit weer maar niets.  De crosstrainer boven doet het niet meer, maar ik bedenk me dat de loopband wel goed werkt.  Al Wordfeudend en lezend zijn er zo veertig minuten snel wandelen voorbij.
 
Let op Cosmo daar onder de loopband

Cosmo houdt me gezelschap en ik bedenk me dat ik hem dan wel geen wandeling buiten kan geven, maar wel op de loopband.  Ik zet Cosmo erop en de snelheid op een paar kilometer per uur en hij lijkt het erg leuk te vinden.  Ik heb hem maar losjes vast aan zijn halsband, dus Cosmo zou zo van de machine kunnen springen, mocht hij dat willen. 

Zo loopt Cosmo een minuut of tien en dan hebben we er beiden genoeg van.  Niet perfect, maar weer eens wat anders op koude winterdagen (waarvan ik vrees dat we er deze winter veel meer gaan krijgen, dan vorige). 

Kai is inmiddels ook op en we eten lunch (brunch voor Kai) van de overgebleven lekkernijen van het buffet van maandagavond.  Vooral de prosciutto di Parma vind ik zo lekker!  Alleen heeft degene, die de plakken sneed, ze wel heel erg dun gemaakt.  Ik moet ze gewoon van het plastic af schrapen!

Niet veel later komen Rick en Katja thuis.  Zij hebben bij de mall geluncht en Katja is helemaal blij.  Ze heeft eindelijk weer een werkende telefoon en laptop.  Het is zo fijn haar weer even thuis te hebben, ik merk ook aan Rick dat hij daarvan geniet.  Niet dat we de andere kinderen ook niet superlief vinden, hoor, maar de tijd met Katja is nu zo beperkt.

Nu krijg ik dan even met haar te besteden, want we gaan onze nagels laten doen.  Ik heb daar, op Katja's verzoek, mee gewacht tot zij thuis was.  Mijn nagels zien er dus niet uit, maar zijn na Thu's bekwame werk weer helemaal keurig.  Grappig is dat Katja en ik dezelfde kleur Gelish uitkozen.  Dat gebeurde eerder dit jaar ook met Petra en mij.  We hebben nu dus dezelfde glitterend rode nagels, heel feestelijk.
 
 
Vanavond is hopelijk Saskia's laatste werkavond.  Rick brengt haar om kwart voor vijf naar Michaels.  Niet veel later sms-t Saskia dat ze haar portemonnaie wil, want ze wil nog wat dingen kopen.  Die brengen we naar haar toe op weg naar ons restaurant van vanavond.
 
Dat wordt Pazzo Pomodoro.  Het is er lang niet zo druk als de andere avonden dat we er kwamen, dus we krijgen meteen een tafel.  Onze serveerder is Italiaans wat bijdraagt aan de authenticiteit van het restaurant.  Ik bestel een Aperol spritz en natuurlijk kent hij dat drankje.  We delen gegrilde calamari en bestellen allen een pizza.  Die van mij met groentes, champignons en feta, heerlijk, al krijg ik hem bij lange niet op.
 
Bij het afrekenen vraag ik de serveerder in het Italiaans waar hij vandaan komt.  Hij antwoordt uit Napels.  Kennelijk heeft mijn Italiaans spreken Kai ook aangemoedigd, want die begint een heel gesprek over hoe hij Duits studeert en ook Italiaans leert.  Erg leuk en de serveerder vindt het duidelijk ook leuk dat wij zijn taal zo mooi vinden.
 

Thuis is het koud, ik heb koude handen en een koude neus.  Gelukkig heeft Rick met gisteren deze handschoenen gegeven.  Heerlijk warm worden ze met een USB koord.  De kou is echt weer hier. 

De anderen vertrekken de basement in voor een film.  Ik blijf boven naar Kerstfilms kijken.  We mogen hier dan geen tweede Kerstdag hebben, ik ben nog niet klaar met Kerst.  Wat mij betreft duurt dat de hele maand december.  Ik ben niet de enige, want ik hoorde nog Kerstliedjes en zag mensen in Kerstkleding rondlopen.  Een zo'n dag is gewoon te weinig!

dinsdag, december 25, 2012

Kerst 2012

Kerstavond

Rick staat om half negen op en met schrik word ik wakker.  Om de een of andere reden heb ik het in mijn hoofd dat ik te laat ben voor personal training.  Pas als ik half aangekleed ben realiseer ik me dat het niet alleen pas half negen is en personal training is gewoonlijk om half tien, maar Sharon en ik hebben voor vandaag ook pas om tien uur afgesproken.

Prima dan, een lekkere vroege start van deze Kerstavond is het dan.  Rick en ik eten gezellig samen ontbijt, want de andere drie liggen nog op een oor.  Daarna nog gauw even wat laatste dingetjes inpakken en ik ben klaar om Santa te spelen.

Sharon wacht me al op en wisselt vanochtend de gewichten af met cardio, omdat ik niet van plan ben na afloop nog een half uur cardio te doen.  Ook Sharon doet deze week enkel het broodnodige aan sporten.  We zijn het erover eens dat we het hele nieuwe jaar hebben om het weer op te schroeven.

 
Thuis liggen Katja en Kai nog in diepe rust, terwijl Rick en Saskia naar de mall zijn voor laatste minuut cadeautjes.  Bovenstaande Rudolf neus vond Rick daar ook en loopt daar nu trots mee rond, ha ha.
 

Nu is het een goede tijd om de doosjes met lekkernijen naar de buren te brengen, want vrijwel iedereen is thuis.  Cosmo neem ik mee, die wordt door iedereen enthousiast begroet.  Bij bijna alle huizen krijg ik ook lekkers voor ons.  Zelfs Cosmo wordt niet vergeten en krijgt een zakje zelfgebakken hondenkoekjes van Frosty aan de overkant. 

Het wordt ook een sfeervolle wandeling, want intussen sneeuwt het dikke vlokken.  Bij ons blijft niets liggen, maar het is al leuk om op Kerstavond onverwachts sneeuw te zien.   Het blijft een paar uur zo doorsneeuwen.  Net ten noorden en westen van ons hebben ze een witte Kerst, hier blijft maar een heel klein laagje liggen wat als het droog wordt meteen ook weer weg is gedooid.  Het heeft mij in ieder geval wel een echt Kerstgevoel gegeven.

Als Saskia terug is van de mall gaan we naar Whole Foods.  Gisteren heb ik wel wat vegan sushi voor haar gekocht bij Wegmans voor het buffet vanavond, maar ze heeft bijvoorbeeld nog geen voorafje, "vlees" of dessert voor het Kerstdiner morgenavond. 

Behalve de vegan General Tso's "kip" voor haar vlees vindt Saskia ook lekkere pot stickers en samosa's voor vanavond.  Als voorafje neemt ze vegan gehaktballen mee en haar dessert wordt kokosnootsorbet met vers fruit.  Veganistisch zijn hoeft zeker niet te betekenen dat je niet lekker eet, duidelijk.  Voor ons dessert neem ik mini bessen en chocolade panna cotta mee, die zien er ongelooflijk lekker uit!

Terwijl het buiten sneeuwt zitten we de rest van de middag gezellig bij de Kerstboom te lezen en computeren.  Alleen Katja trotseert de menigtes nog, want die heeft voor vandaag nog geen tijd gehad om te winkelen.   Rick maakt eggnog met rum, die ik alleen op Kerstavond lekker vind.  Dan hoort het er echt bij.

Als Katja ook weer thuis is, beginnen we aan het voorbereiden van het Kerstavondbuffet.  Dat is Ricks traditie van huis uit en het bestaat dan ook uit dingen, zoals Poolse worst en Duitse mosterd, die hij zich van vroeger herinnert.  Dit jaar wordt het een heel internationaal buffet, want niet alleen bovenstaande is er, maar ook o.a. Cornish pasties (van Pure Pasty Co), Nederlandse Goudse kaas, Franse brie en prosciutto di Parma.  Het is weer heerlijk smullen geblazen.

Na het eten verplaatsen we ons naar de boom in de voorkamer.  Daaronder liggen de cadeautjes van de verre familie, die we altijd op Kerstavond openen.  We worden weer flink verwend.  Van Ricks vader krijg ik een Corkcicle, die wijn snel koud maakt, van mijn zus en zwager een paar fijne handschoenen waar je ook een mobieltje mee kunt bedienen en van Ricks zus een kussen om in bad mee te liggen.  Ik kan niet wachten dat uit te proberen!

Ook de anderen zijn blij met hun aanwinsten.  Als laatsten liggen er grote kledingdozen onder de boom.  Hierin zitten de traditionele pijamas, die iedereen op Kerstavond krijgt.  Ik krijg van Rick een leuke van Pajama Gram, met korte mouwen en korte broek, want ik slaap daar het liefst in.   Voor Rick en Kai heb ik pijamabroeken en voor de meisjes Kerstpijamas van Target.

Iedereen verkleedt zich meteen, alleen is Saskia's pijamabroek wel erg groot!  Ze kan er wel tien keer in. Dat is vreemd, want ik heb een S besteld.  Bij nadere inspectie blijkt het hesje wel een S, maar de broek een XL te zijn!  Geen wonder, maar Saskia snoert gewoon het lint aan en vindt het wel prima.

Behalve ik is niemand nog klaar met inpakken, dus terwijl ik naar een Kerstfilm op Hallmark Channel kijk, verdwijnt de rest naar boven om dat te doen.  Het is al laat als eindelijk alle cadeautjes onder de boom liggen.  We kletsen nog even na en het is al na middernacht als de kinderen naar boven gaan.

Tijd voor Rick en mij om Santa te spelen.  Gelukkig is de tijd van het in elkaar zetten van speelgoed voorbij.  Nu vullen we de stockings, ook van de huisdieren, en zetten de grote "Santa" cadeaus klaar.  Ik leg de Kerstboomversieringen met hun namen erop voor de deuren van de kinderen (dit jaar een Duitse Kerstman met een bierstein voor Kai, een patriottische sneeuwman met de Amerikaanse vlag voor Saskia en een engeltje met het borstkanker lint erop (een deel van de opbrengst daarvan gaat naar de Susan G. Komen Foundation) voor Katja).  Dan kunnen Rick en ik ook van "sugar plums" gaan dromen deze Kerstnacht.


Kerstdag

Na de heel late avond gisteren slapen we flink uit.  Rick gaat er om half tien uit en ik vind tien uur wel een goede tijd.  Tot onze verbazing slapen alle drie de kinderen nog.  Dat was vroeger wel anders.  Toen stonden Kai en Saskia voor dag en dauw op en hadden wij moeite ze tot zeven uur rustig te houden.  Katja had er ieder jaar weer een hekel aan zo vroeg op te moeten, dus die is ook blij met de huidige gang van zaken.

Om kwart over tien zijn ook de drie kinderen uit de veren en zijn we met een kop koffie (Katja en ik), thee (Rick en Saskia) of jus d'orange (Kai) klaar om de grote Santa cadeaus te openen.  Die zijn allemaal een hit.  Rick krijgt van mij een bluetooth speaker, die prachtig geluid geeft.  Van hem krijg ik een leuke groene Canon Powershot SX 260HS met 20x zoom.  Mijn andere (onderwater) Canon cameraatje heeft maar 3x zoom.

Katja's grote cadeau is een paar cowboylaarzen waar ze erg blij mee is.  Kai krijgt een acoustische basgitaar en Saskia een grammofoon.  LP's zijn weer helemaal in en deze grammofoon heeft ook een USB aansluiting, heel modern, dus.

Voor we de stocking cadeautjes openmaken maken we ontbijt.  Rick, Kai en ik eten de traditionele Kerststol met spijs erin.  Kai en ik doen er creme fraiche op, Rick boter.  Katja en Saskia houden er niet van, dus eten cereal. 

Nu is het tijd voor de stocking, al hebben Cosmo en de katten zich al tegoed gedaan aan hun lekkernijen.  Er waren voor de katten speeltjes met catnip en het verveelt nooit ze daarmee te zien spelen (hoewel Flapjack een lintje van een van Katja's cadeautjes nog geweldiger vindt).  Ook de grote doos waar Kai's gitaar is populair bij Zorro en Flapjack.

Mijn stocking is zo goed gevuld dat de cadeautjes er zelfs buiten liggen.  Rick, eh Santa, heeft me weer schromelijk verwend!  Behalve heerlijke Lake Champlain en Vosges chocola krijg ik een ingegraveerd zakspiegeltje om in mijn tas te doen.  Zo kan ik mijn verhitte uiterlijk en haar checken tijdens de rondleidingen.  De inscriptie is ook zo lief: Petra, my treasure from across the ocean, I'll love you forever, Rick.

Verder krijg ik een paar lekkere luchtjes, wat pluche beestjes voor mijn collectie bij mijn bed en een leuk paar oorbellen van Harry Mason.  Ook de anderen zijn blij met hun snoep en kleinigheidjes.  Voor Rick ben ik heel blij een set met kleine poppetjes uit Despicable Me op Ebay te hebben gevonden.  Hij verzamelt dat soort figuurtjes en had een keer opgemerkt die graag te krijgen.  Ik zocht en zocht en opeens vond ik ze! 

Een grote hit bij de kinderen zijn de "Dirty " boeken.  Saskia krijgt Dirty German, Kai Dirty Italian en Katja Dirty Spanish.  Het volgende half uur besteden ze met obscene dingen naar elkaar te roepen.  Precies zoals ik het me had voorgesteld toen ik de boekjes kocht.

We lachen wat af en beginnen nu aan de cadeautjes onder de boom.  Van Rick krijg ik o.a. een Nike + Fuelband, een doek, die snel droogt, voor de sportschool en een Magic Bullet.  Van Katja krijg ik een receptenboekje voor de Magic Bullet.  Kai verrast me met leuke zilveren oorbellen en Saskia heeft het hilarische boekje Holidays on Ice van David Sedaris voor mij.

De rest van het gezin is ook zeer tevreden.  Katja's kledingkast wordt goed aangevuld, Kai heeft Duitsland en muziek gerelateerde cadeautjes en Saskia kan zich bijna als olifantje verkleden.  Zij is dolblij met de olifantenmuts uit New York en krijgt daarbij olifantenoorbelletjes, belly ring en trui.  Gisteren kreeg ze al een olifantendekentje. 

Rick is blij verrast met de trui, die ik voor hem heb gevonden.  Al helemaal als hij op die site nog een heel aantal truien leuk vindt.  Rick is al jaren op zoek naar dit soort truien, waarvan hij er een aantal heeft, maar die nu wel erg oud aan het worden zijn. 

In sommige Amerikaanse families (of misschien zelfs de meesten dat weet ik niet) krijgt iedere aanwezige een stapel cadeautjes voor zijn of haar neus en dan is het uitpakken maar.  Ook in Ricks familie was dit gewoonte met als gevolg dat niemand eer van zijn of haar keuze aan cadeautjes heeft, want de reactie van de ontvanger ontgaat je dan helemaal.   Bovendien is alles binnen het kwartier uitgepakt op die manier.  Heb je daarvoor zo je best gedaan om uit te kiezen en in te pakken.

Rick en ik hadden daar beiden een hekel aan.  Wij pakken de cadeautjes een voor een in volgorde van jongste naar oudste uit.  Zo krijgt iedereen de gelegenheid het verhaal bij de keuze te vertellen en krijgt ieder cadeautje de aandacht van alle aanwezigen.  Daardoor komt het wel dat we bijna twee uur later pas klaar zijn.  Het was weer een superleuke Kerst en genieten van met zijn vijven bij elkaar.

Na een hapje van de overgebleven lekkernijen van gisteravond te hebben gegeten, bellen we de verre familie op om hen te bedanken.  Het is altijd weer leuk om even bij te kletsen met Lisa, mijn schoonzus.  We zien en spreken elkaar maar weinig, al hebben we leuk contact via Facebook.  Hopelijk zien we haar in mei voor Katja's graduation. 

Zij zijn ook blij met de cadeautjes, die wij gestuurd hebben.  Mijn neef is terug uit Afghanistan en viert vandaag de eerste Kerst van mijn achternichtje met zijn vrouw in Californie.  Zij zullen overmorgen naar Colorado vliegen om Kerst nog eens te doen met Lisa en Luke. 

Over een paar maanden zal Lucas, mijn neef, uitgezonden worden naar Japan en zijn vrouw en dochtertje gaan dan gelukkig mee.  Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk het afgelopen jaar geweest moet zijn.  Hij heeft bijna het hele eerste jaar van zijn dochtertje gemist.

Ook Ricks vader kan niet genoeg goeds zeggen over wat Rick voor hem en Carol heeft uitgekozen.  Hij heeft een lange conversatie met alle drie zijn kleinkinderen en ik hoor Kai mijn schoonvader ervan proberen te overtuigen om met ons mee naar Duitsland te gaan deze lente.  Ik betwijfel ten zeerste dat hij dat gaat willen doen, maar hij is zeker welkom. 

Ook ik krijg de gelegenheid even met hem te praten.  Ricks vader is, net als wij, dol op haring en paling en ik vertel hem over VanderVeen's.  Daar kun je haring en paling bestellen en zij zitten nog geen uur rijden bij mijn schoonvader vandaag.  Hij bedankt mij voor die informatie en ik beloof hem de link te sturen.  Of Ricks vader bij Katja's graduation zal zijn is nog steeds niet zeker.

Met mijn broer in Canada heb ik gisteren al gesproken, want zij gingen Kerst bij zijn schoonzus vieren.  Mijn zus wil liever morgen bellen als de kinderen niet zo druk meer zijn.  Na de telefoongesprekken gaan we allemaal met onze nieuwe "speeltjes" spelen. 

In mijn geval betekent dat de Fuelband opzetten en lekker lezen in het gekke boekje dat ik van Saskia kreeg.  Ook ruim ik een keukenkastje met allerlei machines, die we nooit gebruiken, uit voor de Magic Bullet.  Katja en Kai zitten ook hier bij mij en we luisteren naar Trans-Siberian Orchestra.

Saskia vertrekt naar haar vriendje Lawrence.  Rick en ik vermoedden allang dat dat meer dan een gewone vriendschap was en vandaag gaf Sas het eindelijk toe.  Lawrence is de jongen met wie ze naar de Homecoming dans ging.  Het is een erg leuke jongen. 

Sowieso heeft Saskia een leuke groep vrienden en vriendinnen.  Vandaag vertelde ze dat ze bijna allemaal tweetalig zijn en elkaar op Facebook in hun tweede taal een vrolijke Kerst wensten.  Ook Katja "date" een jongen, Matt, exclusief wat bijna een vriend is.  Katja wil zich echter nog niet zo binden.  Matt is 27 en toch in een ander stadium van zijn leven dan Katja. 

De middag vliegt voorbij en voor we het weten is het tijd het Kerstmaal te bereiden.  Op het menu staan een door mij bereide crabsalade vooraf (voor Saskia gehaktballetjes), ham, asperges en geroosterde rode aardappelen met rozemarijn.  Het smaakt allemaal super lekker!  De rest van de ham wordt ingevroren voor de hamsalade voor het Oud en Nieuw buffet.
 
De Kersttafel
 
 
Crab salade met zelfgemaakte cocktailsaus

Met het dessert wachten we even, want dit was al een grote maaltijd.  Wie weet krijgen we er later vanavond nog trek in, anders hebben we morgen ook nog een traktatie.  Nog een avondje zoetsappige Kerstfilms en dan is dat (helaas) ook weer gedaan voor dit jaar.  Dat vind ik altijd wel jammer, wekenlang staan in het licht van Kerst en dan is het zomaar in een dag gedaan.  We vieren hier Kerstavond wel meer, maar ik vind de Nederlandse twee Kerstdagen toch wel een heel goed idee!

Afsluitend hoop ik dat iedereen hier een heel fijne Kerst heeft gehad.  Ik zou het leuk vinden over jullie vieringen te lezen, dus als jullie willen schrijf daar dan wat over in de reacties.

Foto's van vandaag en gisteren:

maandag, december 24, 2012

Derde dag in New York

Speciaal Kerstcadeautje voor Hilde, de foto's van de derde dag in New York:

zondag, december 23, 2012

Lekkernijen maken en levend stalletje

Zaterdag

 
Onze Kerstboom in bokeh

Het laatste weekend voor Kerst is aangebroken!  Onvoorstelbaar wat vliegt deze Kersttijd toch altijd voorbij.  Eigenlijk wel jammer, want het is iedere dag weer zo leuk. 

Omdat er zoveel gaande is dit weekend heb ik eigenlijk geen zin om te gaan sporten.  Toch weet ik dat ik me er beter door zal voelen met dit koude weer.  Ik neem me dus voor om drie kwartier cardio te doen, in plaats van een uur.  Dat moet dan dit weekend maar genoeg zijn.

Zodra ik klaar ben bij de sportschool haast ik me naar huis, want Saskia moet werken.  Ik wil mijn van vandaag niet kwijt, dus zet haar bij Michaels af.  Zelf ga ik ook mee naar binnen om te Chinese "afhaal" doosjes te kopen voor de lekkernijen, die ik vanmiddag voor de buren wil gaan maken. 

De speciale Kerstdoosjes zijn uitverkocht, maar ze zijn er ook in glimmend groen en goudkleurig, prima Kerstachtig, dus.  Ik koop er negen van en zie dan ook leuke rood-witte initialen als boomversieringen.  Ik neem de eerste letters van de achternamen van alle buren mee als kleinigheidje.  Helaas is er om de een of andere reden geen "V" voor Vouvalis, dus voor hen kies ik een Santa laars.

Bij Saskia, die overduidelijk hier niet wil zijn, reken ik af.  Het is maar goed dat ze ontslag heeft genomen.  Morgen moet ze nog bijna de hele dag werken, maar gelukkig niet op Kerstavond.  Wanneer haar laatste dag zal zijn is nog niet bekend, Saskia hoopt woensdag.

Het is venijnig koud weer met een straffe wind.  Dit is een enorm winkelcentrum en meestal neem ik de auto van Michaels naar Safeway, maar het is zo druk dat ik besluit het toch maar te lopen.  Rillend kom ik bij Safeway aan.  Het is nu wel echt winters weer opeens.

Op mijn lijstje staan ingredienten om peppermint bark en toffee brittle te maken.  Dat zijn mooie namen voor witte chocolade met in stukjes geslagen candy canes erdoorheen en melkchocolade met stukjes Heath toffee.  Alleen vind ik,  hoe ik ook zoek, de candy canes nergens. 

De eerste verkoper, die ik erom vraag, beweert dat ze die niet hebben.  Ja, lekker makkelijk voor hem, maar dat lijkt me toch wel heel sterk zo dicht bij Kerst.  Ik zoek nog even verder, maar na bijna een half uur wordt het me te gortig en ik vraag een gelukkig meer behulpzame medewerker en weer naar. 

Die neemt me mee naar het gedeelte van de winkel waar het het logischt zou zijn om candy canes uit te stallen.  Daar heb ik natuurlijk ook al uitgebreid gezocht en niet gevonden.  Hij zegt dat ze tot gisteren hier stonden.  Dan maar de manager erbij gehaald.  Blijkt dat een of andere slimmerik ze onder de dozen met candy canes onder de lopende banden van de kassa's heeft neergezet.  Daar is het druk, dus ze zijn niet te zien.  Ik had ze daar echt nooit gevonden!

Toch blij dat ik nu een doos heb kunnen bemachtigen, betaal ik gauw aan de self checkout.  Mijn maag rommelt en ik ben dichtbij Pho Thang Long.  Het is ook het perfecte weer voor pho, dus ik bestel de vissoep om mee naar huis te nemen.

Na de lunch zet ik alles klaar en begin, al luisterend naar het Trans-Siberian Orchestra, aan het smelten van de witte chocolade chips.  Rick en Kai gaan naar de Duitse winkel, dus ik heb het rijk alleen en kan de muziek lekker hard zetten.

Een paar uur later heb ik vier bakplaten met peppermint bark en drie bakplaten met toffee brittle klaar.  De doosjes voor de buren zitten vol en wijzelf hebben ook een bakje van ieder.  Deze lekkernijen doen het altijd goed en ik ben niet zo'n bakster, dus dit is veel meer mijn ding. 
 
Rick en Kai komen thuis met onder anderen lekkere haring.  Wel zouter dan de Hollandse, maar het smaakt goed.   Ik ben nog van plan nu het winter is haring te bestellen van North Sea Herring.  Die versturen ze per tien haringen vanuit Atlanta of Houston.  Dat zijn dan wel de echte maatjes haringen.
 Rick heeft van een vriend een cadeaubon voor een etentje bij Clyde's voor Kerst gekregen.  Die gaan we vanavond gebruiken. Het wordt een heerlijke en gezellige maaltijd, zoals altijd bij dit restaurant.  Ik bestel de zalm met zoete aardappelpuree en spruitjes, iedere hap is een genot.  Rick en Kai smullen ook.  De serveerder is ons bovendien zeer gunstig gestemd en geeft zomaar een gratis stuk chocolade cake als dessert.  Nu ben ik daar niet zo dol op, maar het is natuurlijk wel een heel aardige geste.
De rest van de avond kijken we Kerstfilms op Hallmark Channel.  Ik ga dat over een paar dagen weer missen.  Ik zou willen dat ze die de hele maand December uitzonden.


Een van de Rockettes filmpjes uit New York (meer hier)
Zondag
Na lekker uitgeslapen te hebben halen Rick en ik ons wekelijkse Starbucks ontbijt.  Daar zien we ook onze buurvrouw Susan en praten even bij, vooral over haar 13-jarige dochter, die deze zomer een zware rugoperatie moet ondergaan.  Ook wensen we onze vriendelijke barista's Tom en Gabe een heel fijne Kerst toe.
Als het ontbijt achter de kiezen is, haast ik me naar Anytime Fitness.  Daar is het een drukte van jewelste, maar ik kan nog net een ARC trainer bemachtigen.  Weer doe ik drie kwartier daarop, want Rick en Kai wachten thuis om boodschappen te gaan doen.  Saskia moet weer werken en Rick heeft haar al afgezet. 
Bij Wegmans is het zoals ieder jaar een drukte van jewelste.  Tot onze verbazing vinden we wel meteen een parkeerplaats, maar binnen is het een gekkenhuis van karretjes en mensen. 
We beginnen met lunch eten.  Ik ben hier ongeveer een jaar niet geweest en de sushi afdeling is enorm uitgebreid.  Ik heb echter zin in soep op deze koude dag, dus kies de barley groentesoep en een halve tonijnsalade sandwich.  Kai heeft van het Chinese buffet gekozen en Rick een stokbrood met ham en kaas. 
Als we uitgegeten zijn gaan we de menigte trotseren.  Rick begint met de boodschappen aan de ene kant van deze gigantische supermarkt, terwijl Kai en ik de andere helft voor onze rekening nemen.  Zo gaat het wat sneller met de nadruk op "wat", want we schuifelen voort en staan regelmatig vast tussen alle winkelwagentjes (of zeg maar gerust wagens, ze zijn enorm).
 
Na een uur en drie kwartier hebben we alle benodigdheden.  Vooral Saskia's boodschappen vergden nogal wat zoeken, maar we hebben uitgevonden dat Wegmans net zo'n grote, zo niet een grotere, selectie aan vegan produkten heeft als Whole Foods.
 
Intussen heeft Katja ge-smst dat zij op haar weg naar huis is.  Saskia sms-t dat ze honger heeft.  Kennelijk krijgt zij geen lunchpauze.  Na de boodschappen te hebben helpen uitladen, brengt Kai haar gauw een Clif reep.
De rest van de middag niksen we lekker.  Tegen zessen lopen we naar de overkant naar de Vienna Baptist Church.  Hier wordt, zoals ieder jaar de zondag voor Kerst, een levend stalletje met het Kerstverhaal gehouden.  Het is altijd een leuke traditie.
 Dit keer vindt het "kindje Jezus" het maar niets en zet een flinke keel op.  Gelukkig krijgt "Maria" hem stil, anders zou ik het zo zielig vinden daar in de kou.  Het is altijd weer heel vermakelijk om ook naar de herdertjes en engeltjes te kijken, die soms ook nog erg klein zijn. 
 
 
 
Als we terug naar huis lopen zien we Katja's auto op de oprit staan.  Hoera!  Zij heeft het ook weer veilig thuis gehaald en is nu tot na Oud en Nieuw thuis.  Zo lang hebben we haar in lange tijd niet achter elkaar gezien, dus ik ben van plan veel met haar te gaan ondernemen.
 
Tot slot wens ik iedereen hier een heel fijne Kerst.  Hier onze Kerstkaart:

zaterdag, december 22, 2012

Stocking stuffers

Vandaag is het een week geleden dat de vreselijke moorden in de basisschool in Newtown, Connecticut plaatsvonden.  Intussen zijn de meeste slachtoffers begraven en iedere keer moest ik bij de beelden weer een flinke brok uit mijn keel slikken. 

Na mijn ontbijt rijd ik even langs Saskia's school om haar "rendiergewei" te brengen.  Ze zijn vandaag allemaal voor Kerst verkleed, Saskia in een van mijn Kersttruien.  Iedereen op school ziet er heel vrolijk uit daardoor.  Het schiet even door mijn hoofd hoe anders dit allemaal een aantal staten verderop moet zijn.

Omdat ik niet weet of ze maandag ook kan, ga ik proberen een Kerstcadeautje voor Sharon te vinden om straks voor de personal training aan haar te geven.  Daarvoor ga ik naar Black Eyed Susan op Church Street.  Die heeft allerlei snuisterijen en ik slaag er altijd leuk.

Net voor half tien loop ik erbinnen en om half tien zal er in het hele land een minuut stilte worden gehouden voor de kinderen en volwassenen in Newtown.  Er zijn aardig wat mensen aanwezig en de radio staat aan.  Net voor half tien herinnert de eigenaresse van de winkel ons aan de minuut stilte.

Op de radio wordt die ook in acht genomen en iedereen in de winkel staat stil met gebogen hoofd.  Indrukwekkend is het en ik voel de tranen weer opkomen. Om me heen hoor ik ook wat gesnuf.  Later horen we dat heel veel kerken, waaronder de National Cathedral in Washington hun bellen 26 keer hebben laten luiden.  Dat moet ook een heel indrukwekkend iets geweest zijn.

Voor Sharon vind ik een heel leuk mini receptendoosje met allemaal recepten met chocola erin.  Zij en haar dochter zijn dol op bakken, dus dit lijkt me helemaal prima.  Sharon is er inderdaad erg blij mee.

Eerst had ik voor het uur personal training nog cardio willen doen, maar bedacht me dat ik me nog steeds moe in de benen van de lange wandeling in New York ben en wel alles uit het uur personal training wil halen.  Sharon heeft weer een heftig programma voor me, maar het lukt allemaal goed.  Ik vind het daarna genoeg gesport voor vandaag, want ik heb een heel lijstje dingen af te werken.

Op weg naar huis stop ik bij Whole Foods.  Daar heb ik een vegan verjaarstaart voor Saskia besteld.  Zij zal vanavond haar verjaarsfeestje hebben.  Natuurlijk kan ik het niet laten mezelf op sushi voor de lunch te trakteren.

Ook kies ik vast wat chocolade repen voor Saskia's stocking uit.  Alleen zie ik tot mijn schrik haar favoriete Go Raw chocolade niet.  Een verkoper weet me te vertellen dat ze die uit het assortiment hebben gehaald.  Had ik het nu maar online besteld, want dit was haar expliciete wens.  Ik neem me voor Mom's Organic Market ook te bellen in de hoop dat ze het hebben (niet, dus). 

Na me thuis opgefrist te hebben begeef ik me met een lijst aan te bezoeken winkels als eerste naar Tysons Corner. Mijn hoop dat het er zo vroeg in de middag niet zo druk zal zijn vervliegt snel.  Ik heb geluk en vind een gunstige parkeerplek. 

In Barnes and Noble is het gezellig druk.  Kai is de enige voor wie we nog niet klaar zijn.  Rick en ik hebben bedacht dat hij wel een gids en kaart van Duitsland kan gebruiken.  Ik slaag meteen met een gids van Lonely Planet en een MapEasy kaart, die veel leuker is dan een gewone Rand McNally.
Ook voor Kai's stocking vind ik leuke dingen, Halo figuurtjes en een mini boekenlichtje wat aan zijn Kindle geclipt kan worden. 

Blij met mijn aankopen loop ik even later de boekenwinkel uit.  Op naar de Microsoft Store voor X-Box punten voor de stockings van Rick en Kai.  Daar ben ik gauw mee klaar.  Bij Starbucks wil ik behalve een ijspassiethee ook twee cadeaubonnen kopen, dit keer voor de stockings van Rick en Katja.  Daar staat wel een lange rij, maar ik ben hier nu toch dus wacht maar op mijn beurt.

Dan ben ik klaar in de mall en baan me een weg naar buiten.  Dat valt nog niet mee, want er zijn nu "verkeersleiders" in de parkeergarages en we mogen er niet bij mijn gewoonlijke uitgang uit.  In plaats daarvan kom ik in een heel klantonvriendelijke file terecht. 

Gelukkig weet de automobilist voor mij een van die leiders over te halen een pion te verzetten, zodat wij er bij de dichtstbijzijnde uitgang uitkunnen.  Die totaal onlogische routes in de parkeergarages tijdens de feestdagen zijn een van de redenen dat ik de mall zoveel mogelijk mijd dan.  Naar mijn mening dragen ze eerder bij aan het probleem dan dat ze helpen.

Meestal ga ik voor Europese chocolade voor de stockings en onze Kerststol naar World Market.  De dichtstbijzijnde daarvan zit in Fair Lakes, met dit Kerstverkeer flink ver weg.  Maar vanochtend vertelde Sharon mij dat Bed, Bath & Beyond World Market heeft gekocht en er nu een groot levensmiddelen gedeelte daarvan in de enorme Bed, Bath & Beyond in Vienna ziet.  Hoera, want die ligt precies op mijn route! 

En inderdaad, er hangt een grote aankondiging dat ze nu ook voedsel en wijn verkopen.  Ik vind er alles van mijn gading.  De stol, lebkuchen voor Kai's stocking, verschillende chocoladerepen voor de drie niet veganisten.  Heerlijk om dit alles weer zo dichtbij te hebben!

Vrolijk ga ik verder.  Ik haal een paar lekkere mini flesjes Baileys voor Rick en Katja, die daar dol op zijn bij de ABC winkel.  Ernaast heeft Big Planet Comics mijn jaarlijkse stapeltje stripboekjes voor Rick en Mad Magazine voor Kai.  Voor Saskia's verjaarsfeestje neem ik van Party Mania bordjes en kaarsjes voor de taart mee.

Puf, puf, langzaam wordt het lijstje korter.  Nog vier winkels te gaan en het begint al te schemeren.  Bij Pure Pasty Company hebben ze allemaal Engelse Cadbury repen waar Rick dol op is.  Katja heeft me gezegd dat ze chocolade truffels zo lekker vindt.  Die hebben ze bij Whole Foods, dus ga ik daar voor de tweede keer vandaag nog even heen.  Maar goed ook, want wat ziet mijn verbaasde oog?  De Go Raw chocolade, die er vanochtend niet was.  Dus toch niet uit het assortiment en blij neem ik er een mee.

 
Mijn Kersttruien, ik neem me voor ze de komende dagen aan te trekken
 
Nu alleen nog even wat pennen (wij hebben thuis een soort Bermuda Triangle waar pennen in verdwijnen) en een leuke Kerstkaart voor Rick uitzoeken bij Walgreens en als laatste naar Petco.  Voor Cosmo en de vier katten komt de Kerstman natuurlijk ook met lekkers en een speeltje.  En nu is Santa Petra helemaal klaar!

Thuis tref ik Saskia en Laura aan, die de basement voorbereiden op hun feest.  Rick komt helemaal enthousiast thuis, hij heeft nu tot 3 januari vakantie.  We bestellen makkelijk pizza van Zpizza voor ons tweeen en Kai.

Om half zeven beginnen de tieners binnen te stromen.  Voor we het weten zit de hot tub buiten vol.  Het blijkt dat vrijwel niemand zwemkleding mee heeft, dus ze zitten gewoon in hun ondergoed in het water.  Zij liever dan ik, want het is koud en winderig buiten.  Maar dat voelen de tieners niet.

Zo te horen hebben ze flinke lol.  Er wordt pizza besteld (natuurlijk niet door Saskia gegeten) en daarna horen we Happy Birthday to Saskia hard gezongen worden.  De cake snijden ze zelf aan en veel hebben ook een cadeautje mee.  Tegen elven vertrekt iedereen weer en verklaart Saskia dat het een zeer geslaagd feestje was. 

Foto's van de tweede dag (dinsdag) in New York:

vrijdag, december 21, 2012

Inpakken (cadeautjes, niet om weer op weg te gaan ;))

Eigenlijk zou ik gewoon iedere dag mijlen ver moeten lopen, want ik slaap er vervolgens erg goed op.  Rick is zelfs al opgestaan en ik ben daar niet wakker van geworden.  Saskia heeft vandaag een late dag.  Ik sta op tijd op om haar naar school te brengen.

Saskia maakt zich zorgen om haar huiswerk.  Ze had heel veel, maar moest gisteren tot tien uur werken.  Ze gaat met haar scheikunde lerares praten na school, want dat huiswerk lukte haar van geen kanten.  Hier in de VS krijgen leerlingen ook cijfers voor het doen van hun huiswerk, niet alleen overhoringen en proefwerken.  Je huiswerk niet goed doen kan dus een enorme invloed op je cijfer hebben.

Toen ik in New York was heeft Saskia haar manager bij Michaels vertelt dat ze ontslag neemt.  Ze doet dat wel op de nette manier en blijft dus nog twee weken daar werken.  Vandaar dat ze deze week toch ook weer zo laat daarheen moet.  Vanavond moet ze ook weer tot elf uur werken.

Na Saskia afgezet te hebben ga ik nog even terug naar huis en dan snel door naar de sportschool.  De enorme wandeling van gisteren voel ik nog flink in mijn benen.  Ik was eigenlijk van plan een uur cardio te doen, maar besluit dat terug te brengen tot een intensief half uur. 

En dan is het opeens maar vijf dagen voor Kerst en er is nog "werk" aan de winkel.  De meeste cadeautjes zijn binnen, maar ze moeten ook nog ingepakt worden. Ik heb een grondige hekel aan de traditionele pakpapier methode van inpakken.  Het duurt me te lang, het papier scheurt altijd, etc.

Nu heb ik daar vorig jaar een gedeeltelijke oplossing voor gevonden door Kerstdozen en tasjes bij de Just $1 winkel te kopen.  Daar krijg je een aantal dozen en tasjes voor $1.  Die zijn vrolijk en verschillend, dus staan ook nog leuk onder de boom.  Ik ben niet de enige, die dit ontdekt heeft, want er staat een flinke rij voor de kassa.  Met een groot zak vol pakmateriaal verlaat ik de winkel weer.

Inmiddels is het alweer ver na lunchtijd en Panera ligt vlak naast de dollarstore.  De halve tonijnsalade sandwich op tomaat-basilicum brood en een kop kippensoep smaken weer ontzettend lekker.  Dit is zo'n zaak waar ik me iedere keer voorneem eens iets anders te bestellen, maar waar ik toch altijd weer op deze combinatie uitkom, gewoon mijn favoriet.

Thuis is er geen excuus meer.  De pakmaterialen gaan mee naar boven, de dozen komen uit de kast en inpakken maar!  Het schiet goed op en al gauw heb ik alles voor Rick, Katja en Saskia in vrolijke tasjes en dozen gedaan.  Ook de pijamas voor Kerstavond zitten in gezellige grote dozen. 

Natuurlijk zijn er wel een paar dingen, die pakpapier nodig hadden en daar hadden we nog rollen van vorig jaar van.  Kai's cadeautjes laat ik aan Rick over, die inpakken met pakpapier juist wel heel leuk vindt.

 
Onze jaarlijkse familie boomversiering

Na de foto's van de eerste dag in New York gesorteerd en online gezet te hebben, maak ik me klaar voor vanavond.  We hebben met het Nederlandse damesclubje afgesproken uit eten te gaan voor Kerst. 

Kai brengt me naar Karin met wie ik mee naar Reston rijd.  We gaan eten bij een bij mij onbekend restaurant, maar Karin kent het zelfs uit Nederland: VaPiano.  Wat een leuk concept is dat en het eten is heerlijk.  Ik bestel de pizza met artisjok, olijven, champignons en ham. Natuurlijk is die veel te groot voor mij alleen, maar anderen willen ook wel proeven.  De pastagerechten van de anderen zien er ook goed uit.  Voor herhaling vatbaar is dit restaurant zeker!

Rick is intussen met Kai uit eten geweest bij Euro Bistro, een Oostenrijks-Duits restaurant in Herndon.  Zij zijn net klaar als ik Rick sms dat wij ons eten op hebben.  Rick biedt aan mij op te halen, dus helemaal goed.  Het plenst inmiddels buiten en ik ben een paraplu vergeten, dus ik ben blij voor de deur van het restaurant te worden opgehaald.

Morgen begint de winter alweer.  Tot nu toe is het hier nog niet echt winters geweest.  De koude regen, die vanavond valt, valt net ten westen van ons als sneeuw.  Ik ben benieuwd wat voor winter het gaat worden.  Aan de ene kant hoop ik op een paar spectaculaire sneeuwstormen, maar aan de andere kant zal ik niet klagen als het zo'n milde winter als de afgelopen winter wordt!

Slideshow van de eerste dag (maandag) in New York:


donderdag, december 20, 2012

New York in Kerstsfeer

Maandag

Om half zeven gaat de wekker van mijn telefoon, maar ik was al wakker.  Ik heb lekker geslapen in Pat en Robs vroegere slaapkamer onder een satijnen dekbed nog wel.  Zij zijn na het vertrek van haar neef en zijn vriendin naar de basement verhuisd. 

Hun huis is sinds ik hier voor het laatst was helemaal verbouwd, al is de oude "log cabin" charme goed  behouden.  Ze hebben bijvoorbeeld een heel smaakvolle nieuwe keuken, die helemaal bij het huis past.

In die keuken maak ik Griekse yoghurt met granola voor mijn ontbijt en Rob heeft heerlijke sterke koffie gezet.  Pat doet wat langer over haar "toilet", dan ik en moet haar ontbijt gauw naar binnen lepelen. 

Intussen doen Rob en ik de bagage in de auto en keurig om kwart over zeven nemen we afscheid van Rob en rijden naar de bushalte bij Cherry Hill Mall, ongeveer een half uurtje rijden bij Pats huis vandaan.

We parkeren de auto op de parkeerplaats van de Mall en lopen naar de bushalte.  Daar staat al een aantal andere mensen te wachten.  De Bolt bus komt precies op tijd.  De bagage gaat onderin en we stappen in een al vrijwel volle bus. 

Pat en ik kunnen daardoor niet naast elkaar zitten, maar dat vinden we niet zo erg zo vroeg in de ochtend.  Ook dat de wifi in de bus niet werkt deert ons niet.  Pat slaapt nog wat en ik lees mijn roman uit. 

De busrit duurt een uur en veertig minuten en het weer is zo saai dat het landschap allerminst interessant is.  Pas als we door de Lincoln Tunnel New York City in zijn gekomen leg ik mijn boek weg en kijk naar buiten.  Het is erg bewolkt, dus de hoogste gebouwen zitten in de mist, maar het regent gelukkig niet.

Vlakbij Penn Station stappen we uit en nemen meteen een taxi naar het Shoreham Hotel op W. 55th Street.  Dit hotel heb ik via Hotwire "gescored". Het heeft werkelijk een ideale locatie en is heel modern.  Een grote aanrader, zeker voor de lage prijs, die we via Hotwire betaalden.  Enig nadeel is wel dat we het met een bed zullen moeten doen en of dat een king size wordt zullen we pas vanavond weten.  We zien het wel.

We checken in, maar het is pas half elf, dus de kamer is nog niet klaar.  We laten de bellman de bagage wegzetten en gaan naar buiten om de mooie etalages en versieringen langs 5th Avenue te gaan bekijken.  Onze mond valt regelmatig open, zo mooi zijn die!  Vooral de juwelieren hebben letterlijk schitterende versieringen, terwijl de grote warenhuizen prachtige etalages hebben.

We hebben besloten dat we vandaag met het minder mooie weer gaan winkelen.  Als eerste lopen we Bergdorf Goodman in.  Die winkel is mij veel te duur, maar Pat wil er een stropdas voor Rob kopen.  Ze slaagt met een mooie moderne rode zijden das.

 
Etalage bij Bergdorf Goodman

Ons vergapend aan de pracht en praal in de etalages van winkels als Tiffany & Company lopen we verder naar St. Patrick's Cathedral.  Pat is hier nog nooit binnen geweest, ik geloof ik wel, maar ik herinner me er niet veel van.  We maken foto's van onder anderen het stalletje waar de baby Jezus nog niet in ligt, want die is natuurlijk nog niet geboren.

Intussen beginnen de magen te knorren, want het is alweer uren geleden dat we ontbijt aten.  We gaan op zoek naar een restaurant en de keuze valt op P.J. Moran, een gezellige Ierse pub.  Mijn keuze is snel gemaakt, want ik ben op een (wilde) champignons "kick".  Ze hebben wilde champignons ravioli in marinara saus en die is werkelijk super lekker!

De winkeltocht wordt na de lunch voortgezet, Pat heeft een heel lijstje van dingen, die ze voor haar gezin voor Kerst wil vinden.  Ik ben al vrijwel klaar met Kerstinkopen, dus ben alleen op zoek naar een leuke magneet van New York voor Naomi.

We lopen kledingzaak in en uit om een regenjas voor Pats dochter Katie te vinden.  De meeste winkels hebben in dit seizoen alleen winterjassen, maar Katie gaat in South Carolina naar college en daar wordt het niet zo koud. 

Intussen genieten we van de etalages van Saks Fifth Avenue, die ook digitaal zijn.  Het gebouw van Cartier is versierd met een enorme rode blinkende strik en een aantal verlichte panthers, ook prachtig.  Lord & Taylor heeft ook erg leuke etalages en we nemen overal foto's van.

Bij Lord & Taylor vindt Pat ook de regenjas en wat voor een.  Een ontzettend leuke vlotte donkerblauwe, de enige nog en ook nog precies in Katie's maat.  Hij is ook fijn afgeprijsd, omdat het buiten het seizoen is, dus Pat is helemaal blij.

Niet veel later lopen we langs een enorme souvenirwinkel met een ruim aanbod aan magneten.  Ik kies er een leuke uit voor Naomi.  Dat valt nog niet mee, want er is zoveel keuze!  Uiteindelijk koop ik er een met veel van de bezienswaardigheden van de stad erop en kan dat ook van het lijstje geschrapt.

Bij de New York Public Library is ook de Kerstmarkt in Bryant Park gaande.  We lopen langs de stalletjes en zien erg leuke en mooie dingen.  Alles is alleen wel erg prijzig, omdat het allemaal met de hand is gemaakt.  We kopen geen van beiden iets, want het is telkens net iets te duur voor zo'n kleinigheidje.

Macy's is onze volgende attractie, de grootste winkel ter wereld.  Ook zij zijn beroemd om hun bijzondere Kerstetalages en daar genieten we eerst even van. Na een worsteling met mijn winterjas en das ben ik eerder vandaag een van mijn Kerstoorbellen verloren. Ik weet dat Macy's die verkoopt, dus we gaan binnen op zoek.

Daar is het werkelijk een drukte van jewelste!  Gewoon ergerlijk druk, gelukkig vinden we de Kerstsieraden snel en hebben ze een leuk stel Kerstster oorbellen.  Pat neemt gelijk ook een paar sneeuwvlok oorbellen voor elk van haar dochters mee.

De voeten zijn inmiddels moe en de kelen droog, dus we nemen de historische houten roltrap naar beneden naar het Macy's cafe.  Daar bestellen we een diet Coke met limoenschijf, die er goed ingaat.  Die caffeine hadden we allebei wel even nodig, want we werden beiden wat slaperig. 

Als ik naar de wc ga, zie ik in mijn stalletje een enorme kakkerlak, brrr!!!  Daarna wil ik maar liefst zo snel mogelijk die oude Macy's basement uit.  Bovenaan de roltrap koopt Pat nog wat Godiva chocola en dan laten we de mensenmassa en hitte van Macy's weer achter ons.  Ik ben blij weer buiten te staan!

Intussen hebben we geluk met het weer, want de beloofde regen blijft nog helemaal uit.  De bewolking nemen we maar op de koop toe.  De tijd vordert al ras en het wordt tijd dat we richting Radio City Music Hall lopen, want we hebben kaartjes voor de Rockettes show van vijf uur. 

Via Broadway en Times Square komen we bij de Hall en daar kunnen we al meteen in de rij naar binnen aansluiten.  Intussen wordt omgeroepen dat SLR camera's niet mee naar binnen mogen en daar hebben wij er ieder een van.  We proberen ze nog in Pats tas te verstoppen, maar de dame bij de tassencontrole ontgaat  niets.  Gelukkig kunnen we ze in een kluis leggen en na de show weer ophalen, want we waren bang er helemaal niet in te komen.

Radio City Music Hall is van binnen erg mooi met een gigantische kroonluchter in de lobby.  Wij zitten bijna helemaal bovenin de zaal, maar hebben goed zicht op het toneel.  De show is schitterend!  Zo knap hoe de danseressen alles precies gelijk doen. 

Er is ook een leuk verhaal over een meisje dat heel graag een bepaald cadeau wil en dan van Santa iets heel anders krijgt wat ze nog leuker vindt.  Op het laatst komt het Kerstverhaal voorbij met echte dromedarissen en ezels.  De anderhalf uur vliegt voorbij.

We halen onze fototoestellen weer op en lopen dan naar Rockefeller Center praktisch naast Radio City Music Hall om de beroemde Kerstboom te bekijken.  Deze kerstboom komt uit een prive tuin, ieder jaar iemand anders.  De kwekers krijgen er geen geld voor, maar natuurlijk wel de eer dat hun boom daar door miljoenen mensen bekeken wordt.

Na de nodige foto's daar lopen we naar ons restaurant voor vanavond, BXLCafe op W 43rd Street.  Het is er erg druk en de hostess zegt dat de wachttijd voor een tafeltje ongeveer een half uur zal bedragen.  We bedenken dat de meeste restaurants waarschijnlijk druk zullen zijn rond deze tijd, dus nemen een "beeper" en gaan in de bar wat drinken. 

Zodra we onze wijntjes hebben, komt de hostess ons al roepen dat er een tafeltje is.  Dat is een snel half uur, zo mag ik ze graag!  De cuisine hier is Belgisch en ze hebben op zondag en maandag een special van zoveel mosselen als je kunt eten.  Je kunt ook kiezen uit vier verschillende sauzen bij de mosselen.

Pat neemt gebruik van de "all you can eat".  Ik heb niet zo'n enorme honger, dus neem de gewone portie.  Als saus kies ik de Marokkaanse met groene olijven en tomaat, die erg lekker is, ook als soep.  Pat neemt de mosselen Provencale en kan twee potten op!  De frietjes zijn ook erg smakelijk en worden met zelfgemaakte mayonnaise geserveerd.

De hele dag is het droog geweest, maar als we het restaurant uitlopen regent het af en toe gestaag.  We lopen nog even over Times Square en fotograferen daar wat, maar zijn dan uitgeteld.  We nemen dan ook een taxi terug naar het hotel. 

Als we daar de sleutels ophalen krijgen we een feestelijk glaasje mousserende wijn aangeboden.  Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen.  Met wijn en bagage nemen we de lift naar de zevende verdieping, vooral benieuwd hoe ons ene bed eruit gaat zien.

Een king size is het helaas niet geworden, maar een queen.  Dat is prima, want we hadden beiden een dubbel bed gevreesd en dat was met mijn grote kussen niet te doen geweest.  Toch zal het interessant zijn in een bed te slapen.  Volgens mij heb ik dat nog nooit met een niet familielid gedaan en Pat zegt zij ook niet.

We kijken nog wat tv en ik computer wat. Pat heeft haar laptop niet eens mee.  Het bed ligt in ieder geval heerlijk. Pat valt dan ook tegen negenen al in slaap.  Ik houd het nog een uurtje langer uit, maar val dan ook meteen in een diepe slaap na deze dag vol indrukken. 

Dinsdag

Nou, Pat en ik weten nu dat we prima in een bed kunnen slapen.  We hebben beiden als rozen geslapen en staan uitgerust om acht uur op.  Na allebei gedoucht te hebben, besluiten we in het restaurant van het hotel te gaan ontbijten.

Dat is net zo modern als de rest van het gebouw, strak groen en wit.  Alleen zijn de tafels zo laag dat het moeilijk eten is.  Pat neemt het buffet wat voornamelijk uit broodjes en muffins bestaat, maar ik heb liever wat proteine, dus bestel een spinazie en feta omelet.

Die laatste is de beste spinazie omelet, die ik ooit heb gehad.  Er zit meer spinazie dan ei in, heerlijk.  Ook hun koffie is prima en sterk, maar goed ook, want er stond geen koffiezetapparaat op de kamer wat ik maar vreemd vind voor een viersterren hotel, zoals ze zeggen te zijn. 

Na het ontbijt halen we onze fototoestellen van de kamer en gaan weer op pad.  Pat is nog nooit in Central Park geweest, dus dat is onze eerste bestemming.  Het valt me sowieso op dat Pat New York helemaal niet lijkt te kennen, ondanks dat ze er toch veel dichterbij woont, dan ik.  Ze merkt grappend op dat ik ook in New York wel rondleidingen zou kunnen geven.  Ik houd het toch maar bij Washington alleen.

We lopen naar de ijsbaan in Central Park en maken daar foto's.  Daarna gaan we op zoek naar het "Imagine" mozaiek dichtbij de plek waar John Lennon werd doodgeschoten.  Net als de vorige keer dat ik hier was liggen er ook vandaag bloemen wat voor mooie foto's zorgt. 

Intussen zien we de koetsjes met paarden ervoor af en aan rijden.  Er zijn er vandaag veel meer dan ik me van andere bezoeken aan de stad herinner.  Ze zijn ook erg in trek en natuurlijk allemaal voor de Kerst versierd.  Sommige paarden zijn aan het eten, terwijl ze op passagiers wachten, en de duiven eten vrolijk mee.  Dat moeten Pat en ik natuurlijk ook op de gevoelige plaat vastleggen.

We lopen langzaam, want Pat heeft last van haar rug en moet af en toe even strekken om het los te krijgen, terug naar 5th Avenue.  Bij Columbus Circle komen we weer in een Kerstmarkt terecht.  Ook hier zijn weer leuke dingen te krijgen. 

Dit keer slaagt Pat met een leuk paar handschoenen, alweer voor Katie.  Ik zie een standje van Wafels en Dinges met Belgische wafels.  Zij hebben ook speculooskoekjes.  Ik heb echter geen trek, dus koop niets.  Ik ben dit reisje erg goed met mijn hand op de knip te houden qua souvenirs e.d.  De wetenschap dat onze Kerst vrijwel in huis is helpt goed.

Mijn enige echte aankoop volgt net nadat we de Kerstmarkt verlaten hebben.  Op het moment zijn mutsen in de vorm van dieren heel erg populair bij kinderen en tieners.  Bij de ingang van Central Park zagen we een verkoper daarvan en Pat had al besloten om voor haar jongere neefjes en nichtjes die mutsen te kopen.

Deze verkoper heeft echter ook een olifantmuts en Saskia is op het moment helemaal idolaat van olifanten.  Hij heeft er nog eentje, zo populair zijn ze, dus ik koop hem gauw.  Saskia heeft al een husky muts en draagt die regelmatig, dus ik weet zeker dat het een hit gaat zijn.  Pat slaagt ook goed met apen, lieveheersbeestjes en huskies voor haar uitgebreide familie.

Op de hoek van Central Park staat het beroemde Plaza Hotel.  Ik moet altijd aan de film "Eloise at the Plaza" met Julie Andrews denken als ik dat hotel zie.  We kunnen hier natuurlijk niet zonder er binnen te gaan voorbijlopen.

Eenmaal binnen vallen de prachtige kroonluchters op.  De kerstboom is ook erg mooi, maar Pat merkt op dat ze hier helemaal niet hoeven te versieren zo mooi zijn die kristallen lampen.  Helaas mogen wij plebs niet de lobby in zonder kamersleutel, dus verlaten we het hotel alweer snel.  Ooit hoop ik hier te logeren of tenminste een high tea te doen.

Wij lopen terug naar het hotel, zodat Pat haar rug even met oefeningen kan verzorgen.  Zodra ze zich weer beter voelt, gaan we verder.  Pat is vooral zeer gedreven om veel te doen.  Zij gaat vanmiddag alweer terug naar New Jersey, terwijl ik nog een avond en bijna volle dag heb.  Ik laat haar dus kiezen wat we gaan doen.

Online hadden we gezien dat er in Grand Central Station ieder jaar een mooie lichtshow is.  We lopen daar dus heen.  Inmiddels is de bewolking weg en is er veel blauwe lucht te zien.  Dat betekent dat de toppen van de wolkenkrabbers ook weer zichtbaar zijn.  De eerste heel mooie is het Chrysler gebouw vlakbij Grand Central Station waar we dan ook een heel aantal foto's van maken.

In het station is er geen lichtshow te bekennen, helaas.  Bij nader onderzoek blijkt dat er dit jaar voor het eerst in dertien jaar geen sponsor voor was.  Dat is jammer!  Maar niet helemaal getreurd, want ook hier is een Kerstmarkt te bezoeken. 

Pat vindt hier van alles van haar gading.  Ze koopt een leuke riem voor haar oudste, Sam, en een paar ouderwetse foto's voor haarzelf.  Ik ben veel te warm gekleed, want het is al een warmere dag buiten met zo'n twaalf graden en binnen is het niet te harden met mijn warme das en trui, al heb ik mijn jas uit.  Op een gegeven moment laat ik Pat aan haar shoppen over en ga in de grote historische hal fotograferen.  Daar is het gelukkig een stuk koeler.

Een half uurtje later is Pat uitgewinkeld en komt lachend op me af.  Natuurlijk zijn hier heel veel mensen aanwezig, maar ze vond mij meteen met mijn grote fototoestel.  Ook zij fotografeert nog wat in dit mooie station en dan zoeken we de uitgang weer op.  Heel jammer dat die lichtshow er niet was!

We hebben nog wat tijd over voor Pat terug naar het hotel moet en ik stel voor naar binnen te gaan in het historische gebouw van de New York Public Library.  Zo vaak heb ik van mensen, die ik rondleidde gehoord dat dit ook een prachtig gebouw is van binnen, al haalt het niet bij de Library of Congress.

Het is er inderdaad erg mooi van binnen, maar tijd om de leeszaal te bekijken hebben we niet.  Daar mag je ook geen foto's nemen, reden voor Pat om er niet in geinteresseerd te zijn.  Maar goed ook, want langzamerhand moeten we ons terug naar het hotel haasten.

Langs Fifth Avenue staan allerlei wagentjes met drinken en snacks.  In dit seizoen hebben ze ook gepofte kastanjes.  Die doen me zozeer aan mijn jeugd denken, toen we ze zelf in onze open haard poften, dat ik er een zakje van moet kopen. 

Ze smaken erg lekker en ik geef er een aan Pat, die ze nog nooit heeft gegeten.  Ik geloof niet dat zij mijn liefde ervoor deelt.  Op de keeper beschouwd zijn de meeste kastanjes ook wel droog en soms zelfs wat verbrand, maar dat waren ze vroeger thuis ook.  Ik geniet in ieder geval van mijn zakje.

Terug in het hotel haalt Pat haar bagage op.  Vanochtend heeft zij navraag gedaan over het bestellen van een taxi om een bepaalde tijd.  Dat kon, maar zou naar Penn Station $35 kosten.  De gele taxi's zijn niet te reserveren en de receptionist waarschuwde dat het laat in de middag moeilijk kan zijn daar een van te vinden.  Pat besloot genoeg tijd ervoor te nemen en het erop te wagen.

De bellman vertelt haar dat ze de beste kans heeft op Avenue of the America's (6th Avenue).  Wij nemen dus afscheid en beloven elkaar snel weer iets leuks te ondernemen.  Ongeveer een uur later krijg ik een sms van Pat dat ze de bus maar net gehaald heeft.  Ze kon geen gele taxi vinden en heeft uiteindelijk een fietstaxi genomen.  Dat ga ik er morgen dus niet op wagen met mijn enorme kussentas!

Intussen neem ik ook even wat rust met de voeten omhoog, want voor je het weet loop je wat af in deze stad en ik wil vanavond ook nog het een en ander doen.  Op het bed liggend bekijk ik de foto's, die ik tot nu toe heb genomen.  Van de Rockettes show heb ik ook een aantal video's genomen met mijn kleine fototoestelletje.  Ik hoop alles donderdag online te krijgen.

Om vijf uur heb ik afgesproken met Laurie en Karen bij La Bonne Soupe tegenover mijn hotel. Zij reageerden op mijn vraag op Facebook of er iemand was, die zin had vanavond met mij te eten. Erg leuk, dus. Ik kom er als eerste aan en vraag een tafeltje voor drie.  Dat is geen probleem, gelukkig.  Al heel snel arriveert Laurie en net als de serveerster drankbestellingen opneemt komt Karen ook binnenstappen.

Karen en Laurie "ken" ik al meer dan zeventien jaar via een attachment parenting email lijst.  Laurie heb ik ongeveer twaalf jaar geleden ontmoet, toen ze bij ons in Vienna langskwam met haar toen kleintjes.  Karen heb ik nog niet eerder ontmoet, maar het voelt alsof dat wel zo is.

Natuurlijk bestellen we in dit restaurant alle drie de soep special.  Daarmee krijgen we een glas wijn, salade, soep naar keuze en een dessert.  Ik kies de champignons met barley soep, Laurie bonensoep en Karen uiensoep; allemaal zijn we tevreden met onze keuzes.

De conversatie is meteen geanimeerd.  Al zien we elkaar dan niet vaak in persoon, we communiceren natuurlijk zeer regelmatig via email en nu ook Facebook.  Dat maakt dat mensen, die je nog nooit in persoon hebt gezien, toch heel vertrouwd worden. 

Karen vertelt ook van de problemen, die zij van orkaan Sandy ondervonden.  Hun basement liep vol met twee meter water, terwijl ze vrij ver landinwaarts wonen.  Dat was compleet onverwachts, dus alles in die basement is verloren.  Heel erg, want dat waren natuurlijk oude fotoalbums e.d.

Alle drie kiezen we de chocolate mousse als dessert en als die op is kletsen we nog een uurtje na.  Dan moet Laurie echt naar huis en na nog een foto samen nemen we afscheid van haar, hopend dat het niet weer twaalf jaar zal duren voor we elkaar weerzien. 

Karen moet naar het metrostation bij Radio City Music Hall op 6th Avenue en ik ben ook van plan die kant op te gaan, dus loop gezellig met haar mee.  Na ook van haar afscheid genomen te hebben loop ik nog een heel stuk, al fotograferend.

Eerst de mooie versieringen op Avenue of the Americas (6th Ave), o.a. enorme kerstballen in de fontein bij Chase Bank.  Daarna loop ik naar Times Square en de tijdelijke Microsoft winkel binnen.  Volgens Rick zouden ze hier de telefoon, die ik heel graag zou hebben, voorradig hebben, de Lumia 920 in blauw.  Maar nee, de enige kleuren, die ze hebben, zijn zwart en wit.  Ik zal dus nog even op "mijn" kleur moeten wachten.

Verder lopend hoop ik bij 39th Street het Empire State Building in groen en rood verlicht te zien.  Tot mijn teleurstelling is de verlichting echter gewoon wit.  Toch neem ik de nodige foto's, want het is natuurlijk super dat hij uit de wolken is.  Het weerbericht was zoveel slechter dan de werkelijkheid.  Ik had al helemaal opgegeven dat ik de top van het gebouw zou zien deze dagen.

Teruglopend over Fifth Avenue zie ik ook het Chrysler gebouw mooi verlicht.  Na het vroege avondeten heb ik toch weer een beetje trek gekregen en ik kan het niet laten bij een standje verse in honing geroosterde amandelen te kopen.

Vanavond wil ik alle versierde gebouwen, die we tot nu toe bij daglicht hebben gezien, fotograferen.  Ik loop dus nog een stukje voorbij mijn hotel tot Central Park.  Daarna willen mijn voeten echt niet meer, maar ik heb hopelijk mooie foto's om straks na te genieten.

In het hotel gaan de schoenen uit en de tv aan. Ik heb vandaag meer dan vijftien kilometer gelopen volgens mijn Fitbit!  Het zakje amandelen smaakt heerlijk.  Ik ga voor tienen slapen, want wil morgen vroeg op, zodat ik zoveel mogelijk kan halen uit de laatste uren in de stad.

Woensdag

Het vele lopen en alle indrukken van de stad zorgen voor een goede nachtrust.  Als om half acht de wekker van mijn telefoon gaat blijf ik nog een kwartiertje liggen, maar spring daarna uit bed.  Ik wil alles uit de overgebleven uren in New York halen. 

Nieuwsgierig naar het weer probeer ik de lucht uit het raam te zien.  Dat valt niet mee, want het hotel staat vlak op het heel hoge gebouw ernaast.  Na me in een aantal bochten gewrongen te hebben zie ik een streepje blauwe lucht.  Hoera!  Het weer heeft zich deze dagen heel anders gedragen dan eerder voorspeld, allemaal ten gunste, dus helemaal goed.

Beneden geef ik mijn bagage af en bestel een auto voor half vier om me naar het station te brengen.  Daarna check ik uit het hotel en begin aan mijn laatste dag in de Big Apple.  Als eerste wil ik gaan ontbijten bij de beroemde Carnegie Deli, die maar een paar blokken van het hotel afligt.

Dit is een authentieke Joodse deli waarvan er in New York zoveel zijn.  De twee bazen lopen er ook rond en ik vermaak me met naar de typische New Yorkse accenten te luisteren.  Gisteravond heb ik al gezien dat ook exotische dingen, zoals bijvoorbeeld tong en gefillte fish, op het menu staan.  Even speel ik met de gedachte zoiets te bestellen, maar heb daar op de vroege ochtend toch geen zin in.

In plaats daarvan bestel ik drie gepocheerde eieren met gerookte zalm en toast.  Dat smaakt werkelijk heerlijk!  De zalm is zo vers en de eieren precies goed bereid.  Het is een flinke portie wat mooi uitkomt, want ik wilde ook al een late lunch eten.  Bij het afrekenen kijk ik nog even in de vitrine waar allerlei lekkers ligt.  Zelfs de tong ziet er niet slecht uit, maar ik ben toch blij dat ik het bij zalm heb gehouden.

Om klokslag negen uur sta ik weer buiten.  Ik bedenk dat de Today Show nog live op tv is en loop naar de NBC studio.  Van de tv had ik altijd de indruk dat het daar volstond met publiek, maar dat valt erg mee.  We mogen achter dranghekken zo de studio inkijken. 

Alleen Al Roker, de weerman, zie ik van opzij, de rest van achteren.  Maar ach, het is gewoon al grappig om even te zien hoe dat gaat met de teleprompter e.d.  Iedereen buiten staat te zwaaien en houdt bordjes omhoog en er is ook een cameraman buiten aanwezig.  Op een gegeven moment richt hij de camera op ons groepje, dus wie weet was ik een nanoseconde op tv te zien.

Na een minuut of tien heb ik het wel gezien en loop verder.  Mijn plan is om naar Lower Manhattan te lopen.  Eigenlijk wil ik de nieuwe World Trade Center toren, de Freedom Tower, van dichtbij zien, maar dat is meer dan 60 blokken lopen, dus ik weet niet of ik dat ga halen.  Ik begin er gewoon aan en zie wel hoe het gaat.

Als ik bij 34th Street aankom, besluit ik toch nog even naar Macy's te lopen om de etalages daar nog eens te bekijken.  Er is zoveel in te zien en vandaag is het minder druk dan maandag, dus ik kan het allemaal rustig in me opnemen.

Van hieruit heb ik ook mooi zicht op het Empire State Building.  Er staan allerlei bustourverkopers, die me kaartjes aan proberen te smeren, die ook kaartjes voor het ESB inhouden.  Vandaag ben ik niet van plan naar boven te gaan en ik neem verder liever de benenwagen.  Het gebouw zelf is ook mooi en ik maak de nodige foto's, heel blij met de mooie blauwe lucht op de achtergrond.

Verder en verder loop ik langs 5th Avenue.  De dure winkels laat ik achter me en het worden steeds meer buurtwinkels.  Het volgende bekende gebouw dat ik zie en het Flat Iron gebouw.  Hierna wordt 5th Avenue minder breed en loop ik door de buurten Greenwich Village en even later SoHo. 

Na Washington Square kan ik 5th Avenue niet terugvinden en volg dan Thompson Street maar.  Ik ben blij zondag een plattegrond van de stad te hebben gekocht, want die komt nu goed van pas.  Langs Thompson Street liggen allerlei winkeltjes en restaurants en buurtsupermarktjes.  Veel mensen zijn hun stoep aan het schoonvegen en ik word vriendelijk begroet.  Ook is het duidelijk gescheiden afval ophaal dag en ik moet maneuvreren tussen de zakken met blikjes, papier en plastic.

Nu zie ik de Freedom Tower in de verte en na bijna twee uur lopen en fotograferen kom ik bij "Ground Zero" aan.  De Freedom Tower is al indrukwekkend, al is hij pas iets meer dan half afgebouwd.  Helaas heb ik er niet aan gedacht een toegangskaartje voor het 9/11 Memorial te bestellen, hoewel ik daar ook eigenlijk geen tijd voor heb.  Dat moet maar voor de volgende keer zijn. 

Wel ga ik binnen bij de Trinity Church.  Hier lieten mensen allerlei aandenkens achter vlak na 9/11.  Die liggen nu in het kerkje uitgestald.  Het is bovendien een mooie kerk van binnen, de enige overgebleven Coloniale kerk in New York City.  George Washington woonde hier ook diensten bij.

Na hier even rondgekeken te hebben en naar het orgel te hebben geluisterd, loop ik verder.  Nu kom ik langs de enorme electronicazaak J&R.  Ik weersta de verleiding er binnen te gaan.  Aan de overkant zie ik City Hall en ga kijken of ik daar naar binnen kan, maar de hekken zijn gesloten.

Dan kom ik bij het voetgangerspad dat over de Brooklyn Bridge leidt en ik besluit de brug tot het midden op te lopen.  Het is een prachtige brug en er is mooi uitzicht op de Skyline van New York.  Het is een drukte van jewelste op de brug, dus het duurt even voor ik het midden bereik.  Daar word ik er bijna vanaf gewaaid en ben blij mijn handschoenen mee te hebben!

Na naar hartelust gefotografeerd te hebben, loop ik de brug weer af.  Nu begin ik aan mijn terugweg naar West 55th Street en die wil ik via Chinatown en Little Italy lopen.  In Chinatown zie ik een Chinese begrafenis.  Voor de uitvaartwagen staat een pick up truck helemaal gevuld met bloemen en aan de voorkant hangt een portret van de overledene, heel apart.

Het drukke Chinatown met al zijn marktjes en geheimzinnige winkeltjes maakt plaats voor Little Italy.  Mulberry Street is daarvan de hoofdstraat en bij het ene na het andere restaurantje word ik naar binnen genodigd.  Ik ben echter niet van plan hier te eten, dus wijs de uitnodigingen vriendelijk maar beslist af.  Het is allemaal ook hier weer gezellig versierd voor de Kerst.

Net buiten Little Italy kom ik in alweer de vierde grote Kerstmarkt van deze reis terecht op Union Square.  Deze is nog groter dan de andere drie lijkt het.  Het is allemaal zo gezellig!  Ik zou willen dat Washington er ook zoveel had.  We hebben er wel een, maar die haalt niet in grootte bij deze. 

Even verderop is ook een farmer's market (een soort markt zoals in Nederland, maar dan voornamelijk met voedselprodukten van boeren uit de omgeving) gaande.  Het is een drukte van jewelste hier en ik baan me een weg door de menigte. 

Nu begin ik wel trek te krijgen en ik heb gezien dat er dichtbij mijn hotel een Nobu restaurant is.  Dit Japanse restaurant is bekend om zijn heel verse sushi en bijzondere combinaties.  Het lijkt mij een super afsluiting van deze fantastische paar dagen. 

Het vooruitzicht op deze maaltijd maakt dat ik de rest van de 45 blokken op een zo snel mogelijk tempo loop.  Op mijn telefoon heb ik het adres ingevoerd en zie ik hoe ver het nog is.  Eindelijk om een uur of half twee, na meer dan vier en een half uur op de been, kom ik bij 40 East 57th Street aan waar mijn GPS beweert dat het restaurant zou moeten zijn. 

Er is alleen geen restaurant te bekennen.  Het gebouw waar 40 East 57th zou moeten zijn wordt gerenoveerd.  Teleurgesteld loop ik dan maar terug naar West 55th, de straat waar mijn hotel aan ligt.  Daar is ook een Japans restaurant aan de overkant, maar het zit me toch niet lekker dat ik Nobu niet aantrof.  Ik check het adres van Nobu nog eens en zie dan dat het 40 West 57th had moeten zijn.  Hoe mijn telefoon dat verkeerd kon hebben, want ik klikte op het adres van de website, zal me altijd een raadsel blijven.

De beslissing is snel genomen en ik loop razendsnel terug naar W 57th Street.  Daar bevindt zich inderdaad Nobu en ik kan een stoel aan de sushi bar krijgen.  Ik bestel een heerlijke zalm rol met kelp, een handrol met de verste tonijn ooit en asperges en een soft shell crab rol.  Het smaakt allemaal voortreffelijk!

Nu ik even gezeten heb, voel ik mijn voeten helemaal!  Gelukkig hoef ik maar een klein stukje terug naar het hotel te lopen.  Volgens mijn Fitbit heb ik er vandaag zo'n 12 mijl, meer dan 18 kilometer dus, opzitten.  In het hotel ga ik nog even wat computeren tot mijn "chauffeur" komt. 

Na Pats vergeefse moeite gisteren om een taxi te vinden heb ik dus maar zo'n limousine gereserveerd.  Die zet me na even vastzitten in het verkeer op Times Square ruim een uur voor het vertrek van mijn trein af bij Penn Station.

De perrons voor de treinen worden pas tien minuten voor vertrek aangekondigd.  Ik ga even een diet Pepsi drinken aan de bar bij T.G.I.Fridays om de tijd door te komen.  Na een half uur komt daar een ergerlijke dronken man naast me zitten, die vindt dat ik "suck" als football fan en nog wat andere irritante opmerkingen.  Daar heb ik geen behoefte aan, dus ga dan maar in de hal wachten tot het spoor voor mijn trein wordt aangekondigd.

Eindelijk mogen we spoor 12 op en stap ik als een van de eersten in.  Dat betekent plaats voor mijn grote tas in de bagageruimte, zodat ik hem niet boven mijn hoofd hoef te tillen.  Ook vind ik een raamplaats, zodat ik mijn computer in het stopcontact kan doen. 

Het wordt een heel gerieflijke treinrit.  Ik heb maar tot Philadelphia iemand naast me zitten, de rest van de drie uur en een kwartier durende rit niemand.  Veel honger heb ik na mijn late lunch niet, dus ik koop een snack van hummus en pretzel chips als avondeten.

Keurig op tijd komen we weer in Washington's Union Station aan.  Rick staat me bij de uitgang van het perron al op te wachten.  Het is weer fijn hem te zien en bij het terug naar huis rijden het mooie verlichte Capitool en Washington Monument.  De twee steden zouden niet verschillender kunnen zijn en dat maakt een bezoek aan New York mede zo speciaal.
 
Thuis word ik enthousiast begroet door Cosmo en Kai.  We kijken nog even wat van mijn foto's, maar Rick is ook erg moe van een drukke week en ik van de mijlen, die ik gelopen heb, dus we zoeken vrij vroeg ons bed op.  Ik heb zeker van iedere minuut van deze reis genoten en heb lekker veel foto's om na te genieten.  Die zal ik zo snel mogelijk plaatsen. 

Foto's van maandag staan hier.

Foto's van dinsdag staan hier.

Foto's van woensdag staan hier.