Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, december 20, 2012

New York in Kerstsfeer

Maandag

Om half zeven gaat de wekker van mijn telefoon, maar ik was al wakker.  Ik heb lekker geslapen in Pat en Robs vroegere slaapkamer onder een satijnen dekbed nog wel.  Zij zijn na het vertrek van haar neef en zijn vriendin naar de basement verhuisd. 

Hun huis is sinds ik hier voor het laatst was helemaal verbouwd, al is de oude "log cabin" charme goed  behouden.  Ze hebben bijvoorbeeld een heel smaakvolle nieuwe keuken, die helemaal bij het huis past.

In die keuken maak ik Griekse yoghurt met granola voor mijn ontbijt en Rob heeft heerlijke sterke koffie gezet.  Pat doet wat langer over haar "toilet", dan ik en moet haar ontbijt gauw naar binnen lepelen. 

Intussen doen Rob en ik de bagage in de auto en keurig om kwart over zeven nemen we afscheid van Rob en rijden naar de bushalte bij Cherry Hill Mall, ongeveer een half uurtje rijden bij Pats huis vandaan.

We parkeren de auto op de parkeerplaats van de Mall en lopen naar de bushalte.  Daar staat al een aantal andere mensen te wachten.  De Bolt bus komt precies op tijd.  De bagage gaat onderin en we stappen in een al vrijwel volle bus. 

Pat en ik kunnen daardoor niet naast elkaar zitten, maar dat vinden we niet zo erg zo vroeg in de ochtend.  Ook dat de wifi in de bus niet werkt deert ons niet.  Pat slaapt nog wat en ik lees mijn roman uit. 

De busrit duurt een uur en veertig minuten en het weer is zo saai dat het landschap allerminst interessant is.  Pas als we door de Lincoln Tunnel New York City in zijn gekomen leg ik mijn boek weg en kijk naar buiten.  Het is erg bewolkt, dus de hoogste gebouwen zitten in de mist, maar het regent gelukkig niet.

Vlakbij Penn Station stappen we uit en nemen meteen een taxi naar het Shoreham Hotel op W. 55th Street.  Dit hotel heb ik via Hotwire "gescored". Het heeft werkelijk een ideale locatie en is heel modern.  Een grote aanrader, zeker voor de lage prijs, die we via Hotwire betaalden.  Enig nadeel is wel dat we het met een bed zullen moeten doen en of dat een king size wordt zullen we pas vanavond weten.  We zien het wel.

We checken in, maar het is pas half elf, dus de kamer is nog niet klaar.  We laten de bellman de bagage wegzetten en gaan naar buiten om de mooie etalages en versieringen langs 5th Avenue te gaan bekijken.  Onze mond valt regelmatig open, zo mooi zijn die!  Vooral de juwelieren hebben letterlijk schitterende versieringen, terwijl de grote warenhuizen prachtige etalages hebben.

We hebben besloten dat we vandaag met het minder mooie weer gaan winkelen.  Als eerste lopen we Bergdorf Goodman in.  Die winkel is mij veel te duur, maar Pat wil er een stropdas voor Rob kopen.  Ze slaagt met een mooie moderne rode zijden das.

 
Etalage bij Bergdorf Goodman

Ons vergapend aan de pracht en praal in de etalages van winkels als Tiffany & Company lopen we verder naar St. Patrick's Cathedral.  Pat is hier nog nooit binnen geweest, ik geloof ik wel, maar ik herinner me er niet veel van.  We maken foto's van onder anderen het stalletje waar de baby Jezus nog niet in ligt, want die is natuurlijk nog niet geboren.

Intussen beginnen de magen te knorren, want het is alweer uren geleden dat we ontbijt aten.  We gaan op zoek naar een restaurant en de keuze valt op P.J. Moran, een gezellige Ierse pub.  Mijn keuze is snel gemaakt, want ik ben op een (wilde) champignons "kick".  Ze hebben wilde champignons ravioli in marinara saus en die is werkelijk super lekker!

De winkeltocht wordt na de lunch voortgezet, Pat heeft een heel lijstje van dingen, die ze voor haar gezin voor Kerst wil vinden.  Ik ben al vrijwel klaar met Kerstinkopen, dus ben alleen op zoek naar een leuke magneet van New York voor Naomi.

We lopen kledingzaak in en uit om een regenjas voor Pats dochter Katie te vinden.  De meeste winkels hebben in dit seizoen alleen winterjassen, maar Katie gaat in South Carolina naar college en daar wordt het niet zo koud. 

Intussen genieten we van de etalages van Saks Fifth Avenue, die ook digitaal zijn.  Het gebouw van Cartier is versierd met een enorme rode blinkende strik en een aantal verlichte panthers, ook prachtig.  Lord & Taylor heeft ook erg leuke etalages en we nemen overal foto's van.

Bij Lord & Taylor vindt Pat ook de regenjas en wat voor een.  Een ontzettend leuke vlotte donkerblauwe, de enige nog en ook nog precies in Katie's maat.  Hij is ook fijn afgeprijsd, omdat het buiten het seizoen is, dus Pat is helemaal blij.

Niet veel later lopen we langs een enorme souvenirwinkel met een ruim aanbod aan magneten.  Ik kies er een leuke uit voor Naomi.  Dat valt nog niet mee, want er is zoveel keuze!  Uiteindelijk koop ik er een met veel van de bezienswaardigheden van de stad erop en kan dat ook van het lijstje geschrapt.

Bij de New York Public Library is ook de Kerstmarkt in Bryant Park gaande.  We lopen langs de stalletjes en zien erg leuke en mooie dingen.  Alles is alleen wel erg prijzig, omdat het allemaal met de hand is gemaakt.  We kopen geen van beiden iets, want het is telkens net iets te duur voor zo'n kleinigheidje.

Macy's is onze volgende attractie, de grootste winkel ter wereld.  Ook zij zijn beroemd om hun bijzondere Kerstetalages en daar genieten we eerst even van. Na een worsteling met mijn winterjas en das ben ik eerder vandaag een van mijn Kerstoorbellen verloren. Ik weet dat Macy's die verkoopt, dus we gaan binnen op zoek.

Daar is het werkelijk een drukte van jewelste!  Gewoon ergerlijk druk, gelukkig vinden we de Kerstsieraden snel en hebben ze een leuk stel Kerstster oorbellen.  Pat neemt gelijk ook een paar sneeuwvlok oorbellen voor elk van haar dochters mee.

De voeten zijn inmiddels moe en de kelen droog, dus we nemen de historische houten roltrap naar beneden naar het Macy's cafe.  Daar bestellen we een diet Coke met limoenschijf, die er goed ingaat.  Die caffeine hadden we allebei wel even nodig, want we werden beiden wat slaperig. 

Als ik naar de wc ga, zie ik in mijn stalletje een enorme kakkerlak, brrr!!!  Daarna wil ik maar liefst zo snel mogelijk die oude Macy's basement uit.  Bovenaan de roltrap koopt Pat nog wat Godiva chocola en dan laten we de mensenmassa en hitte van Macy's weer achter ons.  Ik ben blij weer buiten te staan!

Intussen hebben we geluk met het weer, want de beloofde regen blijft nog helemaal uit.  De bewolking nemen we maar op de koop toe.  De tijd vordert al ras en het wordt tijd dat we richting Radio City Music Hall lopen, want we hebben kaartjes voor de Rockettes show van vijf uur. 

Via Broadway en Times Square komen we bij de Hall en daar kunnen we al meteen in de rij naar binnen aansluiten.  Intussen wordt omgeroepen dat SLR camera's niet mee naar binnen mogen en daar hebben wij er ieder een van.  We proberen ze nog in Pats tas te verstoppen, maar de dame bij de tassencontrole ontgaat  niets.  Gelukkig kunnen we ze in een kluis leggen en na de show weer ophalen, want we waren bang er helemaal niet in te komen.

Radio City Music Hall is van binnen erg mooi met een gigantische kroonluchter in de lobby.  Wij zitten bijna helemaal bovenin de zaal, maar hebben goed zicht op het toneel.  De show is schitterend!  Zo knap hoe de danseressen alles precies gelijk doen. 

Er is ook een leuk verhaal over een meisje dat heel graag een bepaald cadeau wil en dan van Santa iets heel anders krijgt wat ze nog leuker vindt.  Op het laatst komt het Kerstverhaal voorbij met echte dromedarissen en ezels.  De anderhalf uur vliegt voorbij.

We halen onze fototoestellen weer op en lopen dan naar Rockefeller Center praktisch naast Radio City Music Hall om de beroemde Kerstboom te bekijken.  Deze kerstboom komt uit een prive tuin, ieder jaar iemand anders.  De kwekers krijgen er geen geld voor, maar natuurlijk wel de eer dat hun boom daar door miljoenen mensen bekeken wordt.

Na de nodige foto's daar lopen we naar ons restaurant voor vanavond, BXLCafe op W 43rd Street.  Het is er erg druk en de hostess zegt dat de wachttijd voor een tafeltje ongeveer een half uur zal bedragen.  We bedenken dat de meeste restaurants waarschijnlijk druk zullen zijn rond deze tijd, dus nemen een "beeper" en gaan in de bar wat drinken. 

Zodra we onze wijntjes hebben, komt de hostess ons al roepen dat er een tafeltje is.  Dat is een snel half uur, zo mag ik ze graag!  De cuisine hier is Belgisch en ze hebben op zondag en maandag een special van zoveel mosselen als je kunt eten.  Je kunt ook kiezen uit vier verschillende sauzen bij de mosselen.

Pat neemt gebruik van de "all you can eat".  Ik heb niet zo'n enorme honger, dus neem de gewone portie.  Als saus kies ik de Marokkaanse met groene olijven en tomaat, die erg lekker is, ook als soep.  Pat neemt de mosselen Provencale en kan twee potten op!  De frietjes zijn ook erg smakelijk en worden met zelfgemaakte mayonnaise geserveerd.

De hele dag is het droog geweest, maar als we het restaurant uitlopen regent het af en toe gestaag.  We lopen nog even over Times Square en fotograferen daar wat, maar zijn dan uitgeteld.  We nemen dan ook een taxi terug naar het hotel. 

Als we daar de sleutels ophalen krijgen we een feestelijk glaasje mousserende wijn aangeboden.  Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen.  Met wijn en bagage nemen we de lift naar de zevende verdieping, vooral benieuwd hoe ons ene bed eruit gaat zien.

Een king size is het helaas niet geworden, maar een queen.  Dat is prima, want we hadden beiden een dubbel bed gevreesd en dat was met mijn grote kussen niet te doen geweest.  Toch zal het interessant zijn in een bed te slapen.  Volgens mij heb ik dat nog nooit met een niet familielid gedaan en Pat zegt zij ook niet.

We kijken nog wat tv en ik computer wat. Pat heeft haar laptop niet eens mee.  Het bed ligt in ieder geval heerlijk. Pat valt dan ook tegen negenen al in slaap.  Ik houd het nog een uurtje langer uit, maar val dan ook meteen in een diepe slaap na deze dag vol indrukken. 

Dinsdag

Nou, Pat en ik weten nu dat we prima in een bed kunnen slapen.  We hebben beiden als rozen geslapen en staan uitgerust om acht uur op.  Na allebei gedoucht te hebben, besluiten we in het restaurant van het hotel te gaan ontbijten.

Dat is net zo modern als de rest van het gebouw, strak groen en wit.  Alleen zijn de tafels zo laag dat het moeilijk eten is.  Pat neemt het buffet wat voornamelijk uit broodjes en muffins bestaat, maar ik heb liever wat proteine, dus bestel een spinazie en feta omelet.

Die laatste is de beste spinazie omelet, die ik ooit heb gehad.  Er zit meer spinazie dan ei in, heerlijk.  Ook hun koffie is prima en sterk, maar goed ook, want er stond geen koffiezetapparaat op de kamer wat ik maar vreemd vind voor een viersterren hotel, zoals ze zeggen te zijn. 

Na het ontbijt halen we onze fototoestellen van de kamer en gaan weer op pad.  Pat is nog nooit in Central Park geweest, dus dat is onze eerste bestemming.  Het valt me sowieso op dat Pat New York helemaal niet lijkt te kennen, ondanks dat ze er toch veel dichterbij woont, dan ik.  Ze merkt grappend op dat ik ook in New York wel rondleidingen zou kunnen geven.  Ik houd het toch maar bij Washington alleen.

We lopen naar de ijsbaan in Central Park en maken daar foto's.  Daarna gaan we op zoek naar het "Imagine" mozaiek dichtbij de plek waar John Lennon werd doodgeschoten.  Net als de vorige keer dat ik hier was liggen er ook vandaag bloemen wat voor mooie foto's zorgt. 

Intussen zien we de koetsjes met paarden ervoor af en aan rijden.  Er zijn er vandaag veel meer dan ik me van andere bezoeken aan de stad herinner.  Ze zijn ook erg in trek en natuurlijk allemaal voor de Kerst versierd.  Sommige paarden zijn aan het eten, terwijl ze op passagiers wachten, en de duiven eten vrolijk mee.  Dat moeten Pat en ik natuurlijk ook op de gevoelige plaat vastleggen.

We lopen langzaam, want Pat heeft last van haar rug en moet af en toe even strekken om het los te krijgen, terug naar 5th Avenue.  Bij Columbus Circle komen we weer in een Kerstmarkt terecht.  Ook hier zijn weer leuke dingen te krijgen. 

Dit keer slaagt Pat met een leuk paar handschoenen, alweer voor Katie.  Ik zie een standje van Wafels en Dinges met Belgische wafels.  Zij hebben ook speculooskoekjes.  Ik heb echter geen trek, dus koop niets.  Ik ben dit reisje erg goed met mijn hand op de knip te houden qua souvenirs e.d.  De wetenschap dat onze Kerst vrijwel in huis is helpt goed.

Mijn enige echte aankoop volgt net nadat we de Kerstmarkt verlaten hebben.  Op het moment zijn mutsen in de vorm van dieren heel erg populair bij kinderen en tieners.  Bij de ingang van Central Park zagen we een verkoper daarvan en Pat had al besloten om voor haar jongere neefjes en nichtjes die mutsen te kopen.

Deze verkoper heeft echter ook een olifantmuts en Saskia is op het moment helemaal idolaat van olifanten.  Hij heeft er nog eentje, zo populair zijn ze, dus ik koop hem gauw.  Saskia heeft al een husky muts en draagt die regelmatig, dus ik weet zeker dat het een hit gaat zijn.  Pat slaagt ook goed met apen, lieveheersbeestjes en huskies voor haar uitgebreide familie.

Op de hoek van Central Park staat het beroemde Plaza Hotel.  Ik moet altijd aan de film "Eloise at the Plaza" met Julie Andrews denken als ik dat hotel zie.  We kunnen hier natuurlijk niet zonder er binnen te gaan voorbijlopen.

Eenmaal binnen vallen de prachtige kroonluchters op.  De kerstboom is ook erg mooi, maar Pat merkt op dat ze hier helemaal niet hoeven te versieren zo mooi zijn die kristallen lampen.  Helaas mogen wij plebs niet de lobby in zonder kamersleutel, dus verlaten we het hotel alweer snel.  Ooit hoop ik hier te logeren of tenminste een high tea te doen.

Wij lopen terug naar het hotel, zodat Pat haar rug even met oefeningen kan verzorgen.  Zodra ze zich weer beter voelt, gaan we verder.  Pat is vooral zeer gedreven om veel te doen.  Zij gaat vanmiddag alweer terug naar New Jersey, terwijl ik nog een avond en bijna volle dag heb.  Ik laat haar dus kiezen wat we gaan doen.

Online hadden we gezien dat er in Grand Central Station ieder jaar een mooie lichtshow is.  We lopen daar dus heen.  Inmiddels is de bewolking weg en is er veel blauwe lucht te zien.  Dat betekent dat de toppen van de wolkenkrabbers ook weer zichtbaar zijn.  De eerste heel mooie is het Chrysler gebouw vlakbij Grand Central Station waar we dan ook een heel aantal foto's van maken.

In het station is er geen lichtshow te bekennen, helaas.  Bij nader onderzoek blijkt dat er dit jaar voor het eerst in dertien jaar geen sponsor voor was.  Dat is jammer!  Maar niet helemaal getreurd, want ook hier is een Kerstmarkt te bezoeken. 

Pat vindt hier van alles van haar gading.  Ze koopt een leuke riem voor haar oudste, Sam, en een paar ouderwetse foto's voor haarzelf.  Ik ben veel te warm gekleed, want het is al een warmere dag buiten met zo'n twaalf graden en binnen is het niet te harden met mijn warme das en trui, al heb ik mijn jas uit.  Op een gegeven moment laat ik Pat aan haar shoppen over en ga in de grote historische hal fotograferen.  Daar is het gelukkig een stuk koeler.

Een half uurtje later is Pat uitgewinkeld en komt lachend op me af.  Natuurlijk zijn hier heel veel mensen aanwezig, maar ze vond mij meteen met mijn grote fototoestel.  Ook zij fotografeert nog wat in dit mooie station en dan zoeken we de uitgang weer op.  Heel jammer dat die lichtshow er niet was!

We hebben nog wat tijd over voor Pat terug naar het hotel moet en ik stel voor naar binnen te gaan in het historische gebouw van de New York Public Library.  Zo vaak heb ik van mensen, die ik rondleidde gehoord dat dit ook een prachtig gebouw is van binnen, al haalt het niet bij de Library of Congress.

Het is er inderdaad erg mooi van binnen, maar tijd om de leeszaal te bekijken hebben we niet.  Daar mag je ook geen foto's nemen, reden voor Pat om er niet in geinteresseerd te zijn.  Maar goed ook, want langzamerhand moeten we ons terug naar het hotel haasten.

Langs Fifth Avenue staan allerlei wagentjes met drinken en snacks.  In dit seizoen hebben ze ook gepofte kastanjes.  Die doen me zozeer aan mijn jeugd denken, toen we ze zelf in onze open haard poften, dat ik er een zakje van moet kopen. 

Ze smaken erg lekker en ik geef er een aan Pat, die ze nog nooit heeft gegeten.  Ik geloof niet dat zij mijn liefde ervoor deelt.  Op de keeper beschouwd zijn de meeste kastanjes ook wel droog en soms zelfs wat verbrand, maar dat waren ze vroeger thuis ook.  Ik geniet in ieder geval van mijn zakje.

Terug in het hotel haalt Pat haar bagage op.  Vanochtend heeft zij navraag gedaan over het bestellen van een taxi om een bepaalde tijd.  Dat kon, maar zou naar Penn Station $35 kosten.  De gele taxi's zijn niet te reserveren en de receptionist waarschuwde dat het laat in de middag moeilijk kan zijn daar een van te vinden.  Pat besloot genoeg tijd ervoor te nemen en het erop te wagen.

De bellman vertelt haar dat ze de beste kans heeft op Avenue of the America's (6th Avenue).  Wij nemen dus afscheid en beloven elkaar snel weer iets leuks te ondernemen.  Ongeveer een uur later krijg ik een sms van Pat dat ze de bus maar net gehaald heeft.  Ze kon geen gele taxi vinden en heeft uiteindelijk een fietstaxi genomen.  Dat ga ik er morgen dus niet op wagen met mijn enorme kussentas!

Intussen neem ik ook even wat rust met de voeten omhoog, want voor je het weet loop je wat af in deze stad en ik wil vanavond ook nog het een en ander doen.  Op het bed liggend bekijk ik de foto's, die ik tot nu toe heb genomen.  Van de Rockettes show heb ik ook een aantal video's genomen met mijn kleine fototoestelletje.  Ik hoop alles donderdag online te krijgen.

Om vijf uur heb ik afgesproken met Laurie en Karen bij La Bonne Soupe tegenover mijn hotel. Zij reageerden op mijn vraag op Facebook of er iemand was, die zin had vanavond met mij te eten. Erg leuk, dus. Ik kom er als eerste aan en vraag een tafeltje voor drie.  Dat is geen probleem, gelukkig.  Al heel snel arriveert Laurie en net als de serveerster drankbestellingen opneemt komt Karen ook binnenstappen.

Karen en Laurie "ken" ik al meer dan zeventien jaar via een attachment parenting email lijst.  Laurie heb ik ongeveer twaalf jaar geleden ontmoet, toen ze bij ons in Vienna langskwam met haar toen kleintjes.  Karen heb ik nog niet eerder ontmoet, maar het voelt alsof dat wel zo is.

Natuurlijk bestellen we in dit restaurant alle drie de soep special.  Daarmee krijgen we een glas wijn, salade, soep naar keuze en een dessert.  Ik kies de champignons met barley soep, Laurie bonensoep en Karen uiensoep; allemaal zijn we tevreden met onze keuzes.

De conversatie is meteen geanimeerd.  Al zien we elkaar dan niet vaak in persoon, we communiceren natuurlijk zeer regelmatig via email en nu ook Facebook.  Dat maakt dat mensen, die je nog nooit in persoon hebt gezien, toch heel vertrouwd worden. 

Karen vertelt ook van de problemen, die zij van orkaan Sandy ondervonden.  Hun basement liep vol met twee meter water, terwijl ze vrij ver landinwaarts wonen.  Dat was compleet onverwachts, dus alles in die basement is verloren.  Heel erg, want dat waren natuurlijk oude fotoalbums e.d.

Alle drie kiezen we de chocolate mousse als dessert en als die op is kletsen we nog een uurtje na.  Dan moet Laurie echt naar huis en na nog een foto samen nemen we afscheid van haar, hopend dat het niet weer twaalf jaar zal duren voor we elkaar weerzien. 

Karen moet naar het metrostation bij Radio City Music Hall op 6th Avenue en ik ben ook van plan die kant op te gaan, dus loop gezellig met haar mee.  Na ook van haar afscheid genomen te hebben loop ik nog een heel stuk, al fotograferend.

Eerst de mooie versieringen op Avenue of the Americas (6th Ave), o.a. enorme kerstballen in de fontein bij Chase Bank.  Daarna loop ik naar Times Square en de tijdelijke Microsoft winkel binnen.  Volgens Rick zouden ze hier de telefoon, die ik heel graag zou hebben, voorradig hebben, de Lumia 920 in blauw.  Maar nee, de enige kleuren, die ze hebben, zijn zwart en wit.  Ik zal dus nog even op "mijn" kleur moeten wachten.

Verder lopend hoop ik bij 39th Street het Empire State Building in groen en rood verlicht te zien.  Tot mijn teleurstelling is de verlichting echter gewoon wit.  Toch neem ik de nodige foto's, want het is natuurlijk super dat hij uit de wolken is.  Het weerbericht was zoveel slechter dan de werkelijkheid.  Ik had al helemaal opgegeven dat ik de top van het gebouw zou zien deze dagen.

Teruglopend over Fifth Avenue zie ik ook het Chrysler gebouw mooi verlicht.  Na het vroege avondeten heb ik toch weer een beetje trek gekregen en ik kan het niet laten bij een standje verse in honing geroosterde amandelen te kopen.

Vanavond wil ik alle versierde gebouwen, die we tot nu toe bij daglicht hebben gezien, fotograferen.  Ik loop dus nog een stukje voorbij mijn hotel tot Central Park.  Daarna willen mijn voeten echt niet meer, maar ik heb hopelijk mooie foto's om straks na te genieten.

In het hotel gaan de schoenen uit en de tv aan. Ik heb vandaag meer dan vijftien kilometer gelopen volgens mijn Fitbit!  Het zakje amandelen smaakt heerlijk.  Ik ga voor tienen slapen, want wil morgen vroeg op, zodat ik zoveel mogelijk kan halen uit de laatste uren in de stad.

Woensdag

Het vele lopen en alle indrukken van de stad zorgen voor een goede nachtrust.  Als om half acht de wekker van mijn telefoon gaat blijf ik nog een kwartiertje liggen, maar spring daarna uit bed.  Ik wil alles uit de overgebleven uren in New York halen. 

Nieuwsgierig naar het weer probeer ik de lucht uit het raam te zien.  Dat valt niet mee, want het hotel staat vlak op het heel hoge gebouw ernaast.  Na me in een aantal bochten gewrongen te hebben zie ik een streepje blauwe lucht.  Hoera!  Het weer heeft zich deze dagen heel anders gedragen dan eerder voorspeld, allemaal ten gunste, dus helemaal goed.

Beneden geef ik mijn bagage af en bestel een auto voor half vier om me naar het station te brengen.  Daarna check ik uit het hotel en begin aan mijn laatste dag in de Big Apple.  Als eerste wil ik gaan ontbijten bij de beroemde Carnegie Deli, die maar een paar blokken van het hotel afligt.

Dit is een authentieke Joodse deli waarvan er in New York zoveel zijn.  De twee bazen lopen er ook rond en ik vermaak me met naar de typische New Yorkse accenten te luisteren.  Gisteravond heb ik al gezien dat ook exotische dingen, zoals bijvoorbeeld tong en gefillte fish, op het menu staan.  Even speel ik met de gedachte zoiets te bestellen, maar heb daar op de vroege ochtend toch geen zin in.

In plaats daarvan bestel ik drie gepocheerde eieren met gerookte zalm en toast.  Dat smaakt werkelijk heerlijk!  De zalm is zo vers en de eieren precies goed bereid.  Het is een flinke portie wat mooi uitkomt, want ik wilde ook al een late lunch eten.  Bij het afrekenen kijk ik nog even in de vitrine waar allerlei lekkers ligt.  Zelfs de tong ziet er niet slecht uit, maar ik ben toch blij dat ik het bij zalm heb gehouden.

Om klokslag negen uur sta ik weer buiten.  Ik bedenk dat de Today Show nog live op tv is en loop naar de NBC studio.  Van de tv had ik altijd de indruk dat het daar volstond met publiek, maar dat valt erg mee.  We mogen achter dranghekken zo de studio inkijken. 

Alleen Al Roker, de weerman, zie ik van opzij, de rest van achteren.  Maar ach, het is gewoon al grappig om even te zien hoe dat gaat met de teleprompter e.d.  Iedereen buiten staat te zwaaien en houdt bordjes omhoog en er is ook een cameraman buiten aanwezig.  Op een gegeven moment richt hij de camera op ons groepje, dus wie weet was ik een nanoseconde op tv te zien.

Na een minuut of tien heb ik het wel gezien en loop verder.  Mijn plan is om naar Lower Manhattan te lopen.  Eigenlijk wil ik de nieuwe World Trade Center toren, de Freedom Tower, van dichtbij zien, maar dat is meer dan 60 blokken lopen, dus ik weet niet of ik dat ga halen.  Ik begin er gewoon aan en zie wel hoe het gaat.

Als ik bij 34th Street aankom, besluit ik toch nog even naar Macy's te lopen om de etalages daar nog eens te bekijken.  Er is zoveel in te zien en vandaag is het minder druk dan maandag, dus ik kan het allemaal rustig in me opnemen.

Van hieruit heb ik ook mooi zicht op het Empire State Building.  Er staan allerlei bustourverkopers, die me kaartjes aan proberen te smeren, die ook kaartjes voor het ESB inhouden.  Vandaag ben ik niet van plan naar boven te gaan en ik neem verder liever de benenwagen.  Het gebouw zelf is ook mooi en ik maak de nodige foto's, heel blij met de mooie blauwe lucht op de achtergrond.

Verder en verder loop ik langs 5th Avenue.  De dure winkels laat ik achter me en het worden steeds meer buurtwinkels.  Het volgende bekende gebouw dat ik zie en het Flat Iron gebouw.  Hierna wordt 5th Avenue minder breed en loop ik door de buurten Greenwich Village en even later SoHo. 

Na Washington Square kan ik 5th Avenue niet terugvinden en volg dan Thompson Street maar.  Ik ben blij zondag een plattegrond van de stad te hebben gekocht, want die komt nu goed van pas.  Langs Thompson Street liggen allerlei winkeltjes en restaurants en buurtsupermarktjes.  Veel mensen zijn hun stoep aan het schoonvegen en ik word vriendelijk begroet.  Ook is het duidelijk gescheiden afval ophaal dag en ik moet maneuvreren tussen de zakken met blikjes, papier en plastic.

Nu zie ik de Freedom Tower in de verte en na bijna twee uur lopen en fotograferen kom ik bij "Ground Zero" aan.  De Freedom Tower is al indrukwekkend, al is hij pas iets meer dan half afgebouwd.  Helaas heb ik er niet aan gedacht een toegangskaartje voor het 9/11 Memorial te bestellen, hoewel ik daar ook eigenlijk geen tijd voor heb.  Dat moet maar voor de volgende keer zijn. 

Wel ga ik binnen bij de Trinity Church.  Hier lieten mensen allerlei aandenkens achter vlak na 9/11.  Die liggen nu in het kerkje uitgestald.  Het is bovendien een mooie kerk van binnen, de enige overgebleven Coloniale kerk in New York City.  George Washington woonde hier ook diensten bij.

Na hier even rondgekeken te hebben en naar het orgel te hebben geluisterd, loop ik verder.  Nu kom ik langs de enorme electronicazaak J&R.  Ik weersta de verleiding er binnen te gaan.  Aan de overkant zie ik City Hall en ga kijken of ik daar naar binnen kan, maar de hekken zijn gesloten.

Dan kom ik bij het voetgangerspad dat over de Brooklyn Bridge leidt en ik besluit de brug tot het midden op te lopen.  Het is een prachtige brug en er is mooi uitzicht op de Skyline van New York.  Het is een drukte van jewelste op de brug, dus het duurt even voor ik het midden bereik.  Daar word ik er bijna vanaf gewaaid en ben blij mijn handschoenen mee te hebben!

Na naar hartelust gefotografeerd te hebben, loop ik de brug weer af.  Nu begin ik aan mijn terugweg naar West 55th Street en die wil ik via Chinatown en Little Italy lopen.  In Chinatown zie ik een Chinese begrafenis.  Voor de uitvaartwagen staat een pick up truck helemaal gevuld met bloemen en aan de voorkant hangt een portret van de overledene, heel apart.

Het drukke Chinatown met al zijn marktjes en geheimzinnige winkeltjes maakt plaats voor Little Italy.  Mulberry Street is daarvan de hoofdstraat en bij het ene na het andere restaurantje word ik naar binnen genodigd.  Ik ben echter niet van plan hier te eten, dus wijs de uitnodigingen vriendelijk maar beslist af.  Het is allemaal ook hier weer gezellig versierd voor de Kerst.

Net buiten Little Italy kom ik in alweer de vierde grote Kerstmarkt van deze reis terecht op Union Square.  Deze is nog groter dan de andere drie lijkt het.  Het is allemaal zo gezellig!  Ik zou willen dat Washington er ook zoveel had.  We hebben er wel een, maar die haalt niet in grootte bij deze. 

Even verderop is ook een farmer's market (een soort markt zoals in Nederland, maar dan voornamelijk met voedselprodukten van boeren uit de omgeving) gaande.  Het is een drukte van jewelste hier en ik baan me een weg door de menigte. 

Nu begin ik wel trek te krijgen en ik heb gezien dat er dichtbij mijn hotel een Nobu restaurant is.  Dit Japanse restaurant is bekend om zijn heel verse sushi en bijzondere combinaties.  Het lijkt mij een super afsluiting van deze fantastische paar dagen. 

Het vooruitzicht op deze maaltijd maakt dat ik de rest van de 45 blokken op een zo snel mogelijk tempo loop.  Op mijn telefoon heb ik het adres ingevoerd en zie ik hoe ver het nog is.  Eindelijk om een uur of half twee, na meer dan vier en een half uur op de been, kom ik bij 40 East 57th Street aan waar mijn GPS beweert dat het restaurant zou moeten zijn. 

Er is alleen geen restaurant te bekennen.  Het gebouw waar 40 East 57th zou moeten zijn wordt gerenoveerd.  Teleurgesteld loop ik dan maar terug naar West 55th, de straat waar mijn hotel aan ligt.  Daar is ook een Japans restaurant aan de overkant, maar het zit me toch niet lekker dat ik Nobu niet aantrof.  Ik check het adres van Nobu nog eens en zie dan dat het 40 West 57th had moeten zijn.  Hoe mijn telefoon dat verkeerd kon hebben, want ik klikte op het adres van de website, zal me altijd een raadsel blijven.

De beslissing is snel genomen en ik loop razendsnel terug naar W 57th Street.  Daar bevindt zich inderdaad Nobu en ik kan een stoel aan de sushi bar krijgen.  Ik bestel een heerlijke zalm rol met kelp, een handrol met de verste tonijn ooit en asperges en een soft shell crab rol.  Het smaakt allemaal voortreffelijk!

Nu ik even gezeten heb, voel ik mijn voeten helemaal!  Gelukkig hoef ik maar een klein stukje terug naar het hotel te lopen.  Volgens mijn Fitbit heb ik er vandaag zo'n 12 mijl, meer dan 18 kilometer dus, opzitten.  In het hotel ga ik nog even wat computeren tot mijn "chauffeur" komt. 

Na Pats vergeefse moeite gisteren om een taxi te vinden heb ik dus maar zo'n limousine gereserveerd.  Die zet me na even vastzitten in het verkeer op Times Square ruim een uur voor het vertrek van mijn trein af bij Penn Station.

De perrons voor de treinen worden pas tien minuten voor vertrek aangekondigd.  Ik ga even een diet Pepsi drinken aan de bar bij T.G.I.Fridays om de tijd door te komen.  Na een half uur komt daar een ergerlijke dronken man naast me zitten, die vindt dat ik "suck" als football fan en nog wat andere irritante opmerkingen.  Daar heb ik geen behoefte aan, dus ga dan maar in de hal wachten tot het spoor voor mijn trein wordt aangekondigd.

Eindelijk mogen we spoor 12 op en stap ik als een van de eersten in.  Dat betekent plaats voor mijn grote tas in de bagageruimte, zodat ik hem niet boven mijn hoofd hoef te tillen.  Ook vind ik een raamplaats, zodat ik mijn computer in het stopcontact kan doen. 

Het wordt een heel gerieflijke treinrit.  Ik heb maar tot Philadelphia iemand naast me zitten, de rest van de drie uur en een kwartier durende rit niemand.  Veel honger heb ik na mijn late lunch niet, dus ik koop een snack van hummus en pretzel chips als avondeten.

Keurig op tijd komen we weer in Washington's Union Station aan.  Rick staat me bij de uitgang van het perron al op te wachten.  Het is weer fijn hem te zien en bij het terug naar huis rijden het mooie verlichte Capitool en Washington Monument.  De twee steden zouden niet verschillender kunnen zijn en dat maakt een bezoek aan New York mede zo speciaal.
 
Thuis word ik enthousiast begroet door Cosmo en Kai.  We kijken nog even wat van mijn foto's, maar Rick is ook erg moe van een drukke week en ik van de mijlen, die ik gelopen heb, dus we zoeken vrij vroeg ons bed op.  Ik heb zeker van iedere minuut van deze reis genoten en heb lekker veel foto's om na te genieten.  Die zal ik zo snel mogelijk plaatsen. 

Foto's van maandag staan hier.

Foto's van dinsdag staan hier.

Foto's van woensdag staan hier.

16 reacties:

Gabrielle (otje) zei

Wat een verhaal Petra,maar ik heb met je meegenoten van deze 3 leuke dagen. Mooie foto's ook !

Fijne kerstdagen alvast.

Piet zei

Petra, wat een leuke trip en wat ook een leuk en uitgebreid verslag!
groetjes, Piet

Anoniem zei

Werkelijk genoten van jouw uitgebreid verslag New York in kerstsfeer, en dan ook nog Belgisch eten erbij.
Hoop deze maal jouw foto's te kunnen bekijken.
Alvast dank en voor thuis ook fijne kerstdagen.
Hilde uit B.
Reactie 2 wat eigenaardig!

Marieke zei

Wat een heerlijk tripje heb je gemaakt, Petra! New York rond de Kerst staat ook nog op mijn verlanglijstje. Wie weet, gaat dat ooit nog eens lukken.

Ineke zei

Wat een heerlijke dagen heb je in NY gehad, ik heb genoten van het uitgebreide verslag!

naomi zei

Wat een heerlijke dagen heb even heerlijk genoten van je trip er door. Moest lachen om je stukje over je magneet. Veel keuze daarin. Je hebt echte geweldige dagen gehad en alles eruit eghaald. Denk wel arme beentjes en voeten.

Ps ik zou wel een rondleiding van jouw door New York willen hoor,
Liefs naomi

Danielle zei

Door je gedetailleerde verslag heb ik het gevoel mee te zijn gelopen door New York, zo leuk.
Ik ben heel benieuwd naar de foto's!

Anoniem zei

Geweldig leuk om je verslag te lezen Petra! Dank daar voor. Ik ga nu (weer) met trek in sushi maar opstaan om te gaan werken. Alvast een fijn weekend voor jullie allemaal!
Gerda, Harderwijk.

Anoniem zei

Wat een leuke city trip heb je gedaan. Mooie foto's.
Al lezend bevestig je dat je eigenlijk al lopend het meeste van een stad ziet.
Heel fijn weekend, Bea

marianne zei

Als ik je verslag lees krijg ik helemaal zin om een keer naar NY te gaan :-)!
Grappig, kastanjes poffen in de open haard is voor mij ook echt een jeugdherinnering. En ook nu gaan we ze in de herfst nog altijd zoeken, heerlijk!

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei

Je verslag is bijna een boek geworden. Ik heb er van genoten.
Wat een mooie etalages hebben ze er toch.Geweldig.
Je voeten moeten het wel ontgelden daar kan ik over meepraten na zijn shoppingtour in Las Vegas.
Fijne kerstdagen voor jou en je gezin.
Groetjes Wil

Brin zei

Bedankt Petra voor je mooi en lang verslag. Ik heb het gevoel er terug zelf rond te lopen. Mooie foto's van de kerstversieringen ook. Geniet van Kerst met de ganse familie!

Anja zei

Wat een leuk verslag van een geweldige trip!!

Petra zei

@Gabrielle - Dank je wel! Jullie ook een heel fijne Kerst gewenst!

@Piet - Ik genoot weer helemaal na tijdens het schrijven

@Hilde - Dat is dus een van de vele spam berichtjes, die ik krijg op de blogs. Daarom heb ik liever dat jullie letters en nummers intypen, maar dat blijkt moeilijk voor sommigen.

@Marieke - Ik raad het je van harte aan!

@Ineke - Het is ook echt een bijzondere stad.

@Naomi - Inderdaad, mijn voeten en benen waren niet zo blij, ha ha.

@Danielle - Ik werk er hard aan!

@Gerda - Jij ook een fijn weekend gewenst!

@Bea - Zeker! Dat vind ik zelfs hier in Vienna. Als ik loop zie ik opeens winkeltjes, die me eerder niet opvielen.

@Marianne - Hier in de VS zijn de meeste kastanjes verdwenen door een ziekte, helaas. Misschien een keer samen New York?

@Wil - Alle steden zijn toch hetzelfde, voor je het weet loop je kilometers!

@Brin - Dank je wel, jij ook een heel fijne Kerst!

@Anja - Dat was het zeker!

Ingrid en Michael zei

Bedankt voor dit heerlijke en uitgebreide verslag. Ik heb er van genoten en wat zou ik New york graag een keertje zien in kerstsfeer. Ongelofelijk wat een verlichting, maar ik weet ook dat jij een goed oog hebt om alles te fotograferen. Dus ook daarvoor bedankt, veel zouden minder foto's hebben. Voelt nu alsof ik het een beetje zelf heb gezien! En weer stoer om er een dag en nacht alleen e zijn vind ik.