Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, december 08, 2012

Textiel museum en Woodrow Wilson House

Ten eerste zal ik vandaag, naar aanleiding van een vraag van Hilde in de reacties, even iets over onze afvalophaal schrijven.  Vrijdagochtend is het inderdaad afvalophaaldag voor ons gedeelte van Vienna.  Tot voor kort waren het twee ochtenden, de ene voor gewone afval, de andere voor "recyclables", zoals we hier de gescheiden afval noemen.

Nu worden beiden dus op een ochtend opgehaald.  Wat scheiden wij dan zoal?  Papier, glas, plastic, blikjes (metaal) en tuinafval.  Het afvalophalen zit inbegrepen bij de belastingen, die we aan de Town of Vienna afdragen.  In andere buurten wordt het door een prive bedrijf opgehaald, maar in deze omgeving wordt dus overal bovenstaande afval gescheiden. 

Sowieso zie je hier ook veel gewone vuilnisbakken staan met daarnaast een blauwe bak voor plastic, papier en blikjes.  Ook in supermarkten staan er vaak verscheidene bakken en bij degenen, die nog met plastic tasjes werken, kun je die ook terugbrengen om opnieuw te laten gebruiken.  Dit alles scheiden is overigens niet overal in dit land zo, want ik zag laatst op het Facebook van iemand, die in Texas woont, dat ze nu ook eindelijk wat afval gingen scheiden.

Als ik opsta is de afval alweer opgehaald.  Saskia is al naar school en Rick maakt zich klaar om naar zijn werk te gaan.  Ik wil vanochtend naar Sharons klas dus vertrek tegelijkertijd met Rick.  Vandaag gebruiken we de grote bal (eindelijk) niet, maar de BOSU.  Het zijn dus weer nieuwe oefeningen en het uur vliegt voorbij.

Na nog een half uur cardio maak ik me thuis klaar om naar Washington te gaan.  Daar heb ik om half een bij Dupont Circle afgesproken met Irene.  Zij woont dicht bij dat metrostation in die kleurrijke buurt.  Ik ben wat vroeg dus vermaak me met mensen kijken en mijn Kindle lezen.  Niet veel later komt Irene aanlopen.

We willen eerst gaan lunchen en Dupont Circle heeft heel wat restaurants om uit te kiezen.  We lopen langs Bistrot du Coin waar we vorig jaar ook gegeten hebben en hebben wel zin in een stukje Parijs in dit Franse bistrootje.  Zodra je binnenstapt waan je je in Frankrijk, zelfs de bediening is helemaal Frans. 

We hebben beiden zin in iets warms en comfortabels.  Dat wordt de echte Franse uiensoep.  Heerlijk is die!  En genoeg voor de lunch, want het is een flinke kom.  We nemen er een wijntje bij, zoals de Fransen ook zouden doen, en klinken op de feestdagen en Irene's komende reis naar Nederland.

Na het eten beginnen we aan ons culturele uitje van vandaag.  We lopen naar het Textile Museum wat gratis te bezoeken is.  Ik zag er in de metro al een advertentie voor, de huidige tentoonstelling is "De Tuin van de Sultan" met bloemrijke tapijten uit Turkije stammend uit de 16e en 17e eeuw.

We bewonderen prachtige tapijten en borduursels.  Het is geen groot museum en maar goed ook, want ik heb hier maar beperkt aandacht voor.  De motieven en kleuren in de Middeleeuwen waren natuurlijk beperkt, dus het is ook wel veel van hetzelfde.  Na een half uurtje staan we weer buiten en zijn het erover eens dat we dit museum gewoon gezien hebben.  Leuk voor een keer, maar we hoeven er niet nog eens heen.


Een paar deuren verderop is echter het Woodrow Wilson House.  Dit is het enige presidentiele museum in Washington, alle andere herdenkingen aan presidenten hier zijn monumenten.  In dit huis woonde Wilson met zijn tweede vrouw na zijn presidentschap en tot zijn dood drie jaar later.

Natuurlijk wist ik wel dat Wilson president was tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar verder weet ik maar weinig over hem.  We bellen aan en Dick opent de deur.  Hij vertelt dat we voor $10 per persoon een rondleiding kunnen krijgen die ongeveer een uur zal duren.  Daar zijn we wel voor te vinden.

Als eerste krijgen we een video over het leven van Wilson te zien.  Een paar feiten: hij is de enige president, die zijn universitaire doctoraal ook echt heeft verdiend, alle anderen waren honorair; hij was de eerste Amerikaanse president, die Europa bezocht; hij was ook de eerste, die een unie van landen voorstelde, zodat zo'n wereldoorlog niet weer kon gebeuren. 

Dat laatste werd niet geaccepteerd door het Congres in de VS en dat zag Wilson als een grote persoonlijke nederlaag.  Hij was er zo gestresst door dat hij een attaque kreeg, waardoor hij aan de linkerkant verlamd raakte en bijna blind.  De laatste 18 maanden van zijn presidentschap lag hij in bed en er wordt nu gezegd dat zijn tweede vrouw de eerste vrouwelijke president was, want zij zag alles eerst en bepaalde wat Wilson wel en niet kon zien.

Wilson was ook de achtste (en laatste) president, die hier in Virginia werd geboren.  Virginia is de staat waar de meeste presidenten zijn geboren.  Doordat Wilson een zuiderling was, was hij, ondanks dat hij Democraat was, ook erg conservatief.  Hij was bijvoorbeeld helemaal tegen rechten voor vrouwen, terwijl zijn grote liefde en eerste vrouw daar juist erg voor was.  Hij had ook drie dochters en zijn eerste vrouw zorgde ervoor dat die allemaal naar college gingen, hoewel Wilson dat voor vrouwen niet nodig achtte.

Allemaal erg interessant weer en de rondleiding van Dick door het huis is dat ook.  De tweede vrouw van Wilson heeft het na zijn dood vrijwel compleet hetzelfde gelaten.  Ze heeft er nog bijna 40 jaar gewoond, maar alles gelaten zoals het ten tijde van Wilson's leven was.  Daardoor kan dit museum zeggen dat het 85% origineel is. 

Tijdens de rondleiding valt het me op hoe enorm veel vooruitgang er is geweest in de afgelopen honderd jaar!  Dit huis stamt uit 1915 en had al badkamers, maar Dick vertelt dat het zelfs tot de vijftiger jaren duurde in de stad tot veel van de huizen die binnen hadden!  Ik ben dol op dit soort rondleidingen in oude huizen.  In mijn verbeelding zie ik de mensen er ook.  Gelukkig hebben we veel van dit soort huizen in onze omgeving.

Na de rondleiding maak ik nog even een foto van de residentie van de Nederlandse ambassadeur aan de overkant van het Wilson  House.  Dat is een enorm huis, maar niet erg mooi, van buiten althans, wie weet is het binnen prachtig. We hoorden van de heren bij het Wilson House wel dat hier iedere lente een enorme lading tulpen wordt bezorgd uit Nederland.  Dat wil ik weleens zien!

We lopen terug en nemen afscheid op het kruispunt waar Irene terug naar huis loopt en ik naar de metro. Nog een paar blokken en ik moet die heel hoge roltrap weer af bij Dupont Circle.  Ik vind het naar beneden nog enger, dan naar boven.  Ik blijf staan en het duurt voor mijn gevoel wel vijf minuten voor ik beneden ben.  Ik stel me telkens voor hoe het moet zijn van zo'n trap te vallen, brr!!

Irene heeft me het boek "Ouwehoeren" te leen gegeven en daar lees ik vast een paar verhaaltjes van in de trein.  Nou, dat is zeker interessant!  Ik lees een aantal van hun verhaaltjes op weg naar huis en denk dat ik nu maar weer even pauze ga nemen.  Het is niet erg expliciet, maar jee, zeg, wat een leven!

Saskia is aan het werk en Rick is nog niet thuis, dus ik word begroet door Cosmo en de katten.  Cosmo heeft duidelijk honger dus ik geef hem gauw eten, wat natuurlijk, zoals iedere avond, wordt gedeeld met Flapjack.  Mijn voeten gaan omhoog, want om de een of andere reden doen ze vandaag weer veel pijn.  Sowieso is vandaag een pijndag, ik kon niet veel van Sharons oefeningen volbrengen en ben daar niet blij mee.

Rick komt vroeg thuis en vraagt of ik bij de mall wil gaan eten, want hij moet een paar mobieltjes ophalen bij de Microsoft Store.  Hij stelt voor bij Coastal Flats te gaan eten en dat vind ik prima.  We genieten van hun gevulde eieren (ik zou dat recept graag willen hebben voor ons nieuwjaarsbuffet).  Als hoofdgerecht bestel ik de garnalencocktail, die zo groot is dat het makkelijk een maal is.

Ondertussen vertelt Rick dat zijn zus heeft gemaild dat ons eenjarige achternichtje dol op Mickey en Minnie is.  Na het eten lopen we dus even naar de Disney Store om er een leuke Minnie en een schattige roze Minnie pijama voor haar Kerst te kopen.  Grappig, zo kom ik er nooit en dan opeens twee dagen achter elkaar.

Bij de Microsoft Store is Rick snel klaar en we rijden huiswaarts.  Onderweg nemen we wat zijstraatjes om de Kerstverlichting in de tuinen te bekijken.  Af en toe stap ik uit om een foto te nemen.  Sommige huizen zijn zeer smaakvol verlicht, anderen hebben zoveel opblaasfiguren staan dat je er bijna niet tussendoor zou kunnen lopen.  Ik geniet er ieder jaar weer enorm van, al die gezellige lichtjes.

Foto's staan hier:
Facebook
Photobucket

9 reacties:

naomi zei

Laat ik vandaag eens de eerst met een reactie zijn. ik heb voor mijn gevoel een slechte week naar jouw toe achter de rug om op je blog te reaferen. Gewoon druk met kerst gedoe en zo en maar weinig gewerkt. Maar ik geniet iedere dag van je blog. Het is gewoon bijna een boek wat je leest. Je schrijft echt heel fijn en leest lekker. En voor mij ook wel herkenbaar met 6 USA bezoeken. Kan alleen maar zeggen ga zo door.

Balen dat je een rot dag had vandaag qua pijn. is er weer rot weer op komst toevallig?. Oh in 1 week 2x disneystore is voor mij geen straf. Maar goed dat er in NL geen disneystore is zou er te vaak komen. We waren er al 3x in SF, heerlijk rond neuzen enzo. En natuurlijk wat dingen kopen. Voor mijn nichtje en voor mezelf.

Wat leuk die rondleiding door het huis van een president. Heel bijzonder dat je daar kon kijken. En was weer een heel gezellige dag zo te lezen. Lees je ouwehoeren in het NL of engels. Wel grappig om te lezen hoe het leven van hun is maar ook hoe het er vroeger aan toe ging op de wallen.

Tot slot wens je een fijn weekend en ik ga volgende week er weer een mooie reactie week van maken.

Veel liefs Naomi

Anoniem zei

Wat ik nog vergeet moest wel lachen om je schrijfout je zegt 2x afhaalophaal ipv afvalophaal. groetjes naomi

Anoniem zei

Hier scheiden we ons afval ook, tenminste de meeste mensen. Wij zijn niet zo strikt. Alleen het papier houden wij apart.
En een beeper dat kennen we hier niet. Nee, hier stormen de mensen gewoon op een tafeltje af. Zo brutaal soms. Maar goed, wat dat betreft denken wij Amerikaans. Netjes aanmelden en wachten op je beurt.
De Disney winkel vind ik ook erg leuk. Wij gaan ook altijd even kijken als we in Amerika zijn. En ook naar de Wallmart ofzo voor grove peper en Betty Crocker aardappelpuree met cheddar, heerlijk en die hebben we hier niet, en nog een paar dingen. Die slepen we allemaal mee terug. Mijn ouders moeten er altijd om lachen, hebben we hier geen goede puree zeggen ze dan. Maar de peper willen ze ook hebben. Haha. En relish kennen we hier ook niet. Dus die nemen we ook ladingen mee terug maar alleen de squeeze in statube, want daar zit geen rode peper in. Zo zie je, jullie willen dingen van Nederland en wij slepen dingen uit Amerika mee terug.
Ga maar eens afsluiten, een fijn weekend nog gewenst.

Veel groetjes, Tine.

Anoniem zei

De afvalophaal bij jullie komt op hetzelfde neer als bij ons zo ongeveer. In de magazijnen bij ons krijg je geen plastic zakjes meer gratis wél tegen betaling, dus ieder neemt zelf zijn boodschappentas mee.
Zouden jouw pijnen zo te zien wel kunnen te maken hebben met het winterweer (koude is niet goed voor de spieren) en 's zomers heb je misschien wel minder pijn.
Foto's op photobucket verschijnen 1 seconde en verdwijnen dan spijtig genoeg onmiddellijk en op facebook zijn ze helemaal niet te zien.
Nog verder een aangenaam weekend voor jullie en groetjes van Hilde uit B.

Petr@ zei

Wat een interessante man, die Wilson. Ik hou ook altijd van dit soort 'musea' bezoeken.

Je eten zag er weer heerlijk uit!

Cardboard Fan zei

Heerlijk dat je al die fijne dingen zo dicht bij huis hebt, zelfs een Frans restaurant!

Tineke zei

Leuke foto's van de kersttuinen, wij hebben gisteren de tuin versierd en vandaag binnen kerssfeer aangebracht.
Je gaat nu met je zus (?) naar New York, wanneer zie je rick z'n zus ?
zaterdag gaaan we kerstboom zagen is de planning; staatsbosbehee stelt daar terreinen voor open, die daarvoor gekweekt worden.

Ineke zei

Erg interessant dat Wilson museum, zoiets is echt iets waar ik graag naar toe ga. Ik geniet elke keer weer van je foto's van de mooi versierde huizen. Jammer genoeg zien je dat hier nog steeds maar sporadisch.

Petra zei

@Naomi - Geeft niks hoor als je een keer wat minder reageert. Iedereen heeft het druk nu. En ja, het is rotweer, vandaar de pijn. Ik lees Ouwehoeren in het Nederlands. Ik heb de schrijffouten maar gauw verbeterd.

@Tine - Rick is dus heel streng met scheiden van afval en ik minder. Ik krijg regelmatig op mijn kop als ik de koude garage niet in wil en een blikje gewoon weggooi. Inderdaad wij slepen altijd allerlei Nederlands spul terug uit Aruba.

@Hilde - In de stad Washington moet je ook voor plastic tasjes betalen en Whole Foods heeft ze bijvoorbeeld niet eens. Vervelend dat de foto's het niet goed blijven doen. Heb je een computer expert in je omgeving? Want niemand anders heeft die problemen, dus ik kan er verder helaas niets aan doen.

@Petra - Ja, die oude huizen zijn altijd leuk.

@Bibi - Inderdaad, we komen hier echt niets tekort aan restaurants, cultuur e.d.

@Tineke - Naar New York ga ik met mijn vriendin Pat. Helaas zal ik mijn zus niet tot volgend jaar zien, we hadden het er net vandaag over hoe we elkaar missen. Wanneer we Ricks zus zullen zien? Geen idee. We sturen de cadeautjes op naar Colorado waar zij wonen. Toevallig hebben we vandaag ook onze Kerstboom omgezaagd.

@Ineke - Grappig dat vroeg Rick gisteren, of het in Nederland er al meer inkwam die versierde tuinen. Niet echt, dus.