Film, een Bal en een rustige zondag

Zaterdag

Rick heeft vanochtend zin in een ontbijt van English muffins met gepocheerde eieren.  Dat klinkt mij ook wel goed in de oren.  Hij pocheert de eieren in de magnetron en verwacht daar dus na 2,5 minuten gekookte eieren uit te halen.  Alleen zijn die nog helemaal rauw!

Rick probeert het nog eens met hetzelfde resultaat.  Ook de magnetron uit de stroom halen en er weer indoen helpt niet.  Na 14 jaar veelvuldig gebruik heeft de oven duidelijk de geest gegeven.  Gelukkig hebben we nog een tweede oude magnetron, dus het ontbijtje kan wel doorgaan.  Nu moeten we dus op zoek naar een nieuwe magnetron, gelukkig zijn die niet zo duur.

Na lekker gesmikkeld te hebben, doe ik de 100-10 routine, die ik een paar dagen geleden hier beschreef.  Ik vind het een handig iets, want er is wat cardio en alle grote spiergroepen komen aan bod. 

Het is buiten koud met af en toe "flurries" (heel lichte sneeuwbuien), maar ik lijn toch Cosmo aan voor een lange wandeling door de buurt.  Het is ondanks de harde wind toch ook wel lekker om even buiten te zijn. 

Als ik thuiskom stelt Rick voor naar de bioscoop te gaan vanmiddag.  Daar ben ik meteen voor te vinden, natuurlijk.  We eten eerst een lekkere kip teriyaki wrap van Great Wraps in het Food Court van Tysons Corner.  Daarna hebben we nog een half uurtje voor onze film begint en besluiten ons lijstje wat we na de film wilden doen dan maar vast af te werken.

Het kettinkje wat Rick me voor Valentijnsdag gaf brak gisteren opeens zomaar, terwijl ik aan het computeren was.  Dat vindt Rick maar niets en hij gaat ermee terug naar Na Hoku.  Ik zal de eerste zijn, die toegeeft niet de voorzichtigste te zijn met sieraden en dit kettinkje was wel erg dun en kwetsbaar. 

De manager van de winkel stelt een meer tegen mijn manier van dragen bestand kettinkje voor.  Dat vind ik natuurlijk prima en ze vervangt mijn oude kettinkje ermee.  Keurig geregeld, zo, maar ik ga het dan toch maar niet meer dag in dag uit dragen.  Daar gebruik ik mijn stevige Pandora ketting dan maar weer voor.

Na bij Macy's nog even drie panties voor vanavond gekocht te hebben (ik ben een meesteres in het ladders trekken in die dingen, dus wil zeker zijn genoeg achter de hand te hebben in zo'n geval) nemen we plaats in onze gereserveerde stoelen in het IMAX theater van AMC.

We zijn hier om de IMAX 3D film van Jack The Giant Slayer te zien.  Wat een heerlijke fantasiefilm is dit!  Precies genoeg spanning en romance om erg leuk te zijn.  Vreemd genoeg zit de zaal allerminst vol, terwijl de mall wel erg druk is.  De recensies online zijn ook niet zo goed, maar wij hebben ervan genoten.  Soms moet een film gewoon leuk vertier zijn en dat is deze zeker.

Gisteren kreeg Rick van een klant kaartjes aangeboden voor het Brewer's Ball in Washington.  Dit jaarlijkse liefdadigheidsbal komt ten goede aan de Cystic Fibrosis Foundation.  Er zullen veel microbrouwerijen vertegenwoordigd zijn en allerlei restaurants met lekkere hapjes. 

We moeten in cocktailkleding verschijnen en het is zo koud buiten!  Wat hebben mannen het dan toch makkelijk met gewoon een lekker warm pak.  Ik twijfel of ik laarzen aan kan trekken onder mijn jurk, want dat maakt het al een stuk aangenamer.  Ik stel de vraag op Facebook en de meningen zijn verdeeld.  Ik besluit het erop te wagen, want ik ben liever de enige met laarzen dan dat ik me niet lekker voel omdat ik het koud heb.

Rick heeft een taxi besteld om ons naar het National Building Museum te brengen waar het bal wordt gehouden.  Zo kan hij ook lekker genieten van de vele verschillende bieren zonder zich druk te maken dat hij nog moet rijden. 

Het verkeer valt voor de verandering mee en een kwartiertje voor de aanvang van het bal zet de taxi ons af.  Gelukkig kunnen we, nadat onze naam is opgezocht op de lijst, meteen naar binnen, want de wind gaat door merg en been.  Terwijl we in de ID check rij staan vallen me al meteen twee andere vrouwen met laarzen op.  Ben ik even blij dat ik ze toch maar aan heb getrokken!

Binnen is het prachtig.  Ik ben een keer tevoren in dit museum geweest, maar herinnerde me er weinig van.  Als museum is het ook lang niet zo interessant als de meeste andere musea in de stad, maar qua architectuur des te meer.  In de grote zaal staan bijvoorbeeld Griekse kolommen die tot de hoogsten ter wereld behoren.

Deze kolommen zijn vanochtend sfeerrijk verlicht en overal staan tafels met de brouwerijen en restaurants vertegenwoordigd.  Hoewel het merendeel van de drankjes bier is zijn er ook twee wijngaarden.  Gelukkig, want wijn heeft toch wel mijn voorkeur, al begin ik met een heel lekker biertje van Traveler Beer.  Rick doet ook meteen een van hun grappige snorren op.

Del Frisco's Grille heeft een heerlijke ceviche, die ik als voorafje neem.  Verder is er maccaroni met Goudse kaas bij een ander restaurant, ook heel erg lekker.  Verse oesters, helemaal mijn ding, worden bij de Hank's Oyster Bar stand geserveerd.  Er is gerookte zalm en koude erwtensoep en allerlei andere lekkere liflafjes.

We snacken ons avondeten bij elkaar.  Intussen wordt er ook een "stille veiling" van allerlei dingen van sportmemorabilia tot reizen gehouden.  We bekijken alles en bieden op een paar dingen, waaronder een diner voor vier bij een van onze favoriete restaurants, Jaleo.  Even lijkt het erop dat we die gaan winnen, maar op het laatste moment outbiedt iemand ons.  Ach, nou ja, het ging eigenlijk meer om de sport dan het winnen zullen we maar zeggen.

Als we genoeg van de hartige hapjes hebben, lopen we snel naar de Georgetown Cupcake stand.  Daar staat de zoon van onze kennissen inderdaad.  We smullen van een van hun red velvet cupcakes en dan kan ik echt geen hap meer op!  Al die kleine hapjes vullen toch goed.

Om negen uur houdt de voorzitter van de Cystic Fibrosis Foundation een toespraak. Zijn zoon heeft de ziekte en we zien een film met hem en hoe zijn dagen eruit zien.  Wat is dit toch ook een ongelooflijk nare ziekte! 

Na de toespraken worden prachtige dingen geveild, zoals een reis naar Griekenland.  Helaas zijn de beginprijzen daarvan ons veel te duur.   Het is al na tienen en Rick en ik hebben het wel zo'n beetje gezien.  Voor we vertrekken zien we de klant van wie we de tickets hebben gekregen en zijn vrouw nog, die ook op het punt staan weg te gaan.  We hebben zo de gelegenheid hem heel hartelijk te bedanken voor deze bijzondere avond.

Het Building Museum ligt in een nogal rustige buurt, dus we lopen een paar blokken naar Chinatown om een taxi te vinden.  Rick wordt daarbij "geholpen" door een erg vriendelijke dakloze man.  Eigenlijk ben ik degene, die uiteindelijk een taxi aanhoudt, maar Rick steekt de beste man toch wat dollars toe.

Op weg naar huis hebben we een heel interessant gesprek met de taxichauffeur.  We horen hem met zijn vrouw aan de telefoon praten waar hij zich na afloop voor verontschuldigt.  Hun zoon is ziek en zijn vrouw belde door hoe het met hem was.  Ik herkende de taal niet en vraag hem wat hij sprak.  Dat blijkt Ethiopisch te zijn.

Toevallig hebben wij vorige week dus nog Ethiopisch gegeten en het gesprek komt op de beste restaurants in de omgeving.  Daarna hebben we het over de voordelen van tweetaligheid.  Zijn beide kinderen zijn helemaal tweetalig en studeren nu (de zoon zelfs maar liefst neurologie bij Georgetown University).  Hij is in het weekend taxichauffeur bovenop zijn door de weekse baan om de studies te bekostigen.  Niets dan bewondering heb ik voor zulke mensen en tel onze zegeningen maar weer eens!

Voor we het weten zijn we met al dit geklets thuis.  Het was een bijzondere avond en we hopen allebei volgend jaar weer voor dit bal te worden uitgenodigd.  Mijn panty heeft het feest overleefd, maar zodra ik ga zitten haakt mijn ring erin en roetsj, ladder!  Dan laat ik Flapjack er maar even mee spelen, heeft die er ook nog wat aan.

Zondag

Een late avond gisteren betekent vanochtend lekker uitslapen.  Het is alweer zo'n koude winderige dagen met het risico op een flurry.  Ja echt, dat is wat de weerman op de radio zegt.  Alsof die enkele verdwaalde sneeuwvlok gevaarlijk is of zo.  Het werkt enorm op Rick en mijn lachspieren.

Vrolijk komen we dus bij Starbucks aan waar we door Gabe en Tom enthousiast worden begroet.  Met het gebruikelijke ontbijt, voor mij de groenteomelet sandwich en een enorme Americano, gaan we huiswaarts.  Het smaakt net als iedere zondag weer erg goed.

Er staat vandaag helemaal niets op ons programma.  Ik doe weer de 100-10 routine en ga dan voor een half  uurtje cardio naar de sportschool.  Al Wordfeud spelend (nog anderen, die dat willen doen met mij: KasakaE) en lezend is dat gauw voorbij.

Thuis besluit ik er verder niet meer uit te gaan.  Mijn fleece sneeuwmannenbroek en een lelijke maar zeer lekker zittende trui gaan aan.  De haard ook en ik luister naar Queens "Lazing on a Sunday afternoon" waar deze middag me opeens aan doet denken.


Rick en ik kijken of we een goede nieuwe magnetron kunnen vinden, maar besluiten eerst even aan iedereen in de cul de sac te vragen waar zij voor gekozen hebben. We hebben een Yahoo! emaillijst waar iedereen lid van is, heel handig voor dit soort dingen.  Het blijkt dat wij de enigen zijn, die de magnetron nog niet hebben hoeven vervangen!  Volgende week maar eens kijken of we degene, die we willen, kunnen vinden.

Saskia werkt de hele middag hard aan haar schoolwerk, waaronder haar Duits online.  Ik doe ook weer een paar uur Duits op Duolingo.  Rick kijkt naar de basketbalwedstrijd tussen "zijn" Michigan State University en hun grote rivaal University of Michigan.  Daar wordt hij niet blij van want MSU verliest met slechts een punt!

Zondagavond moet Saskia werken en Rick en ik bestellen makkelijk Zpizza.  Vanavond is er weer een nieuwe Once Upon A Time, nog steeds een favoriete serie van Rick en mij.  Dan wordt het op tijd naar bed, want ik voel de late avond van gisteren flink!