Flight of the Butterflies

Schitterende zonneschijn lacht me tegemoet bij het opstaan.  Dat stemt de mens meteen vrolijk!  Saskia heeft een late start vanochtend, maar is al vroeg naar school gegaan om verder te studeren voor de twee proefwerken, die ze vandaag heeft. 

Rick is ook al naar zijn werk, maar de koffie staat al klaar.  Ik ontbijt en kijk naar het weerbericht wat nog allerminst veranderd is.  Nog steeds wordt er morgen een flinke sneeuwstorm verwacht.  De laatste keer dat we die in maart hadden was 1999!  In 1993 hadden we op 13 maart, de dag voor Katja's derde verjaardag, een ware "blizzard" met meer dan 30 cm sneeuw.  Zoveel zal het morgen niet worden, hopelijk, maar bijzonder is het dus wel.

Na mijn 100-10 routine maak ik me klaar om naar de metro te lopen.  Ik doe mijn dikke winterjas aan en heb daar halverwege de wandeling al spijt van.  Het is gewoon warm met naar ik schat maar een graad of tien, maar de zon is al zo sterk nu. 

De metro is een beetje vertraagd, dus ik kom wat later dan afgesproken weer boven de grond op de National Mall. Irene staat me bij het Natural History Museum al op te wachten.  Ik ben altijd liever te vroeg dan te laat, maar gelukkig heeft Irene ook van de zon genoten en vindt zij het niet erg.

Na de snelle veiligheidscontrole kopen kaartjes voor de "Flight of the Butterflies" IMAX film.  Die wilde ik een paar weken geleden al zien met Rick, maar die was er niet in geinteresseerd.  Ik was dus helemaal blij toen Irene voorstelde erheen te gaan. 

Nu ik de film gezien heb weet ik zeker dat Rick hem ook prachtig had gevonden.  Er is niets "vrouwelijks" aan .  Het gaat over de Canadese onderzoeker en zijn vrouw, die er hun levenswerk van maakten uit te vinden hoe en waarheen de Monarch vlinders trekken.  Heel interessant en werkelijk prachtig, ik zou de film zo weer willen zien! 

Wij hebben iedere herfst Monarchs op onze vlinderstruiken, maar na het zien van de film neem ik me voor ook Milkweed (sorry, ik ken alleen de Engelse benamingen) te planten.  Dat is het enige wat Monarch rupsen eten en waar ze hun eieren dus op leggen.  Het lijkt me fantastisch om eens de hele levenscyclus van deze vlinder in onze tuin mee te maken!

Nog onder de indruk van de prachtige beelden, die we net hebben gezien, lopen we het theater weer uit.  Op weg naar de uitgang lopen we langs de prachtige natuurfoto's, die de Windland Smith Rice prijs wonnen.  Wat zou ik graag zulke foto's nemen!  Al kwam mijn bluebird foto van gisteren er dichtbij, ha ha ha.

De magen rommelen, dus we lopen naar bakkerij Paul voor de lunch.  Daar vinden we wonder boven wonder meteen een tafeltje.  Er staat van alles lekkers op het menu, maar ik kan het niet laten alweer het sesamzaad stokbroodje met gerookte zalm te nemen.  Irene kiest die ook en we smullen van ieder klein hapje en kletsen gezellig bij. 

Dan is het weer tijd om terug naar de metro te lopen.  Irene heeft de rode lijn nodig en ik de oranje lijn en die kunnen we beiden van het Metro Center station nemen.  Nadat ze mij de Libelle van vorige week nog toe heeft gestopt, neemt Irene afscheid. Hopelijk kunnen we voor zij de stad weer voor de zomer verlaat nog eens afspreken.

Het is pas net na tweeen, maar het perron staat heel erg vol voor mijn trein.  Als ik ergens geen zin in heb is het de hele weg terug te moeten staan.  Zeker niet met de pijn in mijn nek en schouders, die ik door de naderende storm heb.  Gek genoeg is in beweging blijven prima, maar van lang staan word ik duizelig. 

Mijn beslissing is snel genomen.  Ik verlaat het station weer en loop een paar blokken verderop naar het Federal Triangle station, een stop eerder op de oranje lijn dan Metro Center.  Ook hier is het druk, maar bij Metro Center stappen veel mensen over, waardoor zitplaatsen vrijkomen.   Onderweg heb ik mijn "primaire kleuren" foto van de dag ook meteen mee van een Capital Bikeshare fietsenstalling.

Al lezend gaat de metrorit snel en het is nog steeds heerlijk weer als ik in Vienna uitstap.  Eenmaal thuis neem ik de telefoon en Cosmo mee naar buiten.  Hij rent even vrolijk rond tot hij Apollo, de Deense dog van de buren, aan ziet komen.  Katarina, die waarschijnlijk minder weegt dan haar hond, loopt met hem.

Dat gaat dus mis, want Apollo is jong en Cosmo daagt hem uit tot spelen.  Katarina en ik moeten Apollo samen in bedwang houden.  Wat is zo'n Deense dog sterk, zeg!  Het is een schat van een beest, maar ik houd het toch liever bij Cosmo's grootte.  Met een Milkbone krijg ik Cosmo naar binnen en Katarina kan zonder kleerscheuren doorlopen.

Met de hond weer binnen kan ik lekker voor op de stoep in de zon de Libelle lezen.  Na een paar minuten gaat de telefoon.  Het is een "Out of Area" nummer en meestal is dat een verkoper en laat ik het gaan.  Om de een of andere reden neem ik de telefoon nu op en tot mijn verrassing hoor ik "Hoi Mammie" aan de andere kant van de lijn.

Wat is het weer fijn Kai's stem te horen!  Hij vertelt me helemaal hoe het tot nu toe is daar in Marburg.  Hij is ingedeeld in het hoogste niveau Duits met twee anderen.  Alle andere buitenlandse studenten kennen geen of minder Duits.  Kai's vele Duolingo uren hebben dus zeker resultaat gehad bovenop zijn lessen bij VCU.  

We kletsen bijna een half uur en ik wil eigenlijk niet ophangen zo blij ben ik zijn stem weer te horen.  Zijn enige klacht is dat er geen internet is in zijn kamer en dat mist hij erg.  Hopelijk wordt dat snel opgelost.

Net als ik met Kai op heb gehangen gaat de telefoon weer.  Het is (eindelijk) de verwarmingsmonteur, die wat ideeen heeft gekregen van de makers van onze verwarming.  Hij wil morgenmiddag langskomen.  Prima, al ben ik bang dat het weer roet in het eten kan gaan gooien.   We zullen zien, hier zo lekker warm in de zon zittend is de gedachte aan een sneeuwstorm morgen gewoon niet te bevatten.

Ook met mijn zus klets ik helemaal bij, maar na afloop van de conversaties met Kai en haar heb ik het even moeilijk met de afstanden tussen mij en mijn geliefden.  Gelukkig zullen we Katja hopelijk eind deze week weer zien, want haar mis ik ook alweer flink de afgelopen weken.  Zij zullen echter nog meer sneeuw krijgen dan wij, dus ik maak me zorgen om haar rit terug naar hier. 

Net na vieren wordt het te koel om buiten te zitten.  Zoals bijna iedere avond houd ik Saskia gezelschap, terwijl zij haar avondeten eet.  Intussen kijken we samen naar herhalingen van Friends.  De hyacintenplant, die ik vorige week kocht, bloeit nu volop en ik ben dol op de geur ervan.  Die is zo sterk dat het wel parfum lijkt, heerlijk lenteachtig!

Rick weet hoe ik me met zo'n naderende storm voel en brengt een van mijn favoriete maaltijden mee.  Sunflower is een vegetarisch restaurant en hun General Tso's Surprise is heerlijk!  Saskia is inmiddels weer naar haar werk vertrokken en we houden het weer angstvallig in de gaten, want we willen zeker niet dat zij op gladde wegen met Kai's auto rijdt!  Het lijkt erop dat de sneeuw tot morgenochtend weg zal blijven.  Hieronder het weerbericht van nu, zo te zien krijgen we de eerste maart sneeuwstorm sinds de jaren 90: