Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, april 30, 2014

En nu, de zondvloed

Vannacht hebben we alle drie slecht geslapen, want het onweerde en Cosmo was daardoor zeer zenuwachtig.  Om de een of andere reden ben ik overdag altijd zijn vrouwtje, maar 's nachts komt hij bij Rick en Saskia. 

Saskia heeft een vroege dag en Rick moet ook op tijd in Washington zijn voor een dag vol vergaderingen.  Ik hoor de regen op het dak klateren en hoop dat ze voorzichtig rijden.  Ik draai me nog eens om en dan nog eens en nog eens.  Het is zo donker als de nacht in de kamer en ik heb vooral geen zin om Cosmo in dit noodweer uit te laten.

Om een uur of negen moet ik daar toch aan geloven en regent het gelukkig slechts gestaag en de donder is even stil.  Net ben ik weer binnen als het weer begint te plenzen.  Er is al 7 centimeter regen gevallen sinds gisteren en daar zullen nog ettelijke centimeters bijkomen vandaag!

Tijdens mijn ontbijt en het uur sporten verbaas ik me over de hoeveelheid water, die uit de lucht komt vallen!  Dat zal de hele dag zo blijven, mijn hemel, de tuin verandert in een modderbad en hele riviertjes stromen langs de wegen. 

Het blijft ook maar donderen en Cosmo is dus een en al zenuwen.  Ik heb zijn Thundershirt aangedaan, maar dat heeft helemaal geen effect.  Ik moet eigenlijk wat boodschappen doen, maar wil hem niet alleen laten nu.

Saskia sms-t dat ze zich niet lekker voelt en na haar AP klas naar huis wil komen.  Dat komt mij eigenlijk wel goed uit, dan kan zij op Cosmo passen.  Er moet gewoon iemand thuis zijn voor hem nu.  Saskia hondzit graag en gaat meteen naar bed met Cosmo bovenop haar.

Het miezert zowaar maar een beetje als ik naar het centrum rijd.  Bij Panera parker ik om lunch te halen en je raadt het al, zodra ik de auto in Park zet (ja, automaat) klatert de regen op mijn voorruit.  Ik heb maar even te lopen, maar word kleddernat!  Een man achter mij vraagt zich af of het ooit weer op zal houden.  Het water gutst van de daken.


Onderweg had ik me vast voorgenomen eens wat anders te bestellen hier, maar eenmaal binnen wordt het toch weer de groentesoep en de tonijnsalade op tomaat-basilicum brood.  Het is druk vandaag en ik vind nog maar net een open stoel.  Het weer is duidelijk het gesprek van de dag, want zoveel regen hebben we in tijden niet gehad.

Het is weer wat minder als ik naar Whole Foods rijd.  Daar koop ik behalve mijn benodigde boodschappen ook een bosje gele tulpen.  Die stemmen me altijd weer vrolijk. 
Tijdens een van Cosmo's snelle wandelingen gauw een foto
Veel water!

De rest van de middag verbaas ik me over de hoeveelheid water die uit de hemel komt, terwijl ik lees en Spaans leer op Duolingo.  Gisteren overwoog ik nog om de film Noah te gaan kijken, maar die krijgt niet zulke goede recensies en eerlijk gezegd wil ik er in dit weer ook niet op uit.
Zij houden me gezelschap tijdens het lezen
Hij wil deze dag zo snel mogelijk vergeten

Op onze telefoons krijgen we "severe alerts" van "Flash Flood Warnings".  Met zoveel water gaan de beken en rivieren buiten hun oevers en overstromen de secundaire wegen ook.  Gelukkig werkt Rick vandaag in Washington, want zijn route naar zijn kantoor in Reston is helemaal afgesloten.

Het duurt wel een stuk langer voor Rick om naar huis te komen.  De hemelsluizen staan helemaal open en het onweert ook flink.  Het is zelden dat we een hele dag onweersbuien hebben! 

Rick stelt voor lekker bij Bazin's in Vienna te gaan eten.  Door de plenzende regen en bliksemschichten rijden we erheen.  Gelukkig is er parkeerplaats in de garage onder het restaurant (wat onder mijn sportschool ligt).

We krijgen een tafeltje in het midden van het restaurant en het schudt (misschien in mijn verbeelding) een aantal keren door de donderslagen.  Rick neemt de kip Milanese en ik een salade en de tonijn tartar.  Het smaakt allemaal zeer goed.  

Dit is echt een zeer goed restaurant vlakbij ons, we zouden vaker moeten gaan, maar ze hebben niet veel keuze in bier, waardoor Rick er minder van gecharmeerd is.  Toch moet hij ook toegeven dat hij erg lekker heeft gegeten vanavond.

Eindelijk lijkt het zware weer weg te zijn getrokken.  Het miezert enkel nog een beetje.  Wat een weer was dit!  Maar nog niet zo erg als in andere delen van het land waar tornado's alles verwoestten of, in Florida en Alabama, er een halve meter (!) regen viel in 24 uur.  Hopelijk zien we morgen de zon weer.
Ik voel me wat nostalgisch op het moment, Saskia als kleuter hier

dinsdag, april 29, 2014

Filmmiddagje op een regenachtige dag

Het maakt toch zoveel verschil met het opstaan of de zon schijnt of de regen op het dak klatert.  Dat laatste is vanochtend het geval en prompt blijf ik langer liggen.  Toch is het ook wel een gezellig geluid.

Minder gezellig vind ik het om Cosmo erin uit te laten.  Vooral als hij bij terugkomst zich eens lekker uitschudt tegen mij aan.  Ik ben meteen helemaal nat!  Rick vindt het allemaal zeer vermakelijk en vertrekt grinnikend naar zijn werk.  Morgen mag hij Cosmo zijn ochtendwandeling in de cul de sac geven!

Saskia heeft een late dag, maar ook weer eens een aanval van "senioritis".  Volgens haar doen ze niets dan herhalingen voor de AP examens op school en zij wil liever thuis studeren.  Tja, ik laat dus maar weer eens een berichtje achter op de "attendance line".  Ik ken dat berichtje zo langzamerhand uit mijn hoofd!

Na mijn wafels, vers fruit en koffie ontbijt beantwoord ik wat achterstallige emails nu mijn laptop weer goed lijkt te werken.  De rondleidingsaanvragen voor juli vliegen me als het ware om de oren en email beantwoorden op mijn telefoon is nogal onhandig.

Dan is het tijd voor het dagelijkse sporten.  Vandaag lekker makkelijk een interval op de elliptical boven.  Het uur gaat al lezend snel voorbij en na nog een keer nat geregend te zijn voor een korte wandeling met Cosmo haast ik me onder de douche en net als ik klaarben gaat de bel en zijn Anja en Lia er.

We kletsen even hier en besluiten dan pho te gaan eten bij Pho Thang Long.  Deze Vietnamese soep is nieuw voor Anja en Lia en alle drie bestellen we de kip pho.  Het is smullen en perfect eten voor deze kille regenachtige dag.


Na het eten gaan we naar Target, want ik heb een nieuwe zonnebril nodig en wil ook graag nog een van de sport bh, die ik vorige week kocht.  Ik vind zonder problemen twee erg leuke zonnebrillen voor maar $12,99 per stuk, maar mijn maat is er niet meer van de bh.  Dan maar kijken of die online nog te krijgen is.

Dit Mosaic District is een leuk Europees aandoend winkelcentrumpje.  We hebben nog even tijd voor onze film begint en kijken wat rond in een paar van de winkeltjes.  Paper Source heeft veel grappige dingen, maar wel duur.  Lou Lou heeft allerlei sieraden, die ik leuk vind, maar ik koop ze toch maar niet. 

Als laatste gaan we Ah Love Oil & Vinegar binnen.  Daar proef ik bacon olijfolie en die smaakt wel lekker, maar niet genoeg om te kopen.  Alles ziet er lekker uit en ruikt ook goed, maar ook hier vertrekken we met lege handen.  Ik vraag me vaak wel af hoe deze winkels overleven, ze zijn zo gespecialiseerd.

Bij het Angelika Film Center kopen we kaartjes voor The Other Woman.  Dat blijkt de perfecte film voor een sombere dag.  We lachen regelmatig hardop, echt een heel leuke film is het en een aanrader. 

Thuis nemen Anja en Lia weer afscheid en ik laat Cosmo weer uit.  Het arme dier houdt ook helemaal niet van regen, maar ik moet nog een dagelijkse "buiten" foto maken.  Terwijl ik een mooie prober te krijgen van een heel natte tulp staat Cosmo zielig te piepen.  Gelukkig voor hem duurt het niet lang.
 
Rick komt thuis met een verrassing, sushi van Sushi Yama!  Hij hoefde mij natuurlijk niet te vragen of ik daar zin in heb. 

Vandaag is het ook Kai's verjaardag, tweeentwintig is hij alweer!  We hebben zijn verjaarsetentje zondag al gehad, maar vanavond skypen we met hem om hem ook vandaag even "persoonlijk" te feliciteren.
Kai was een schattig babietje met een wat moeilijke start in het leven (geboorteverhaal hier)


maandag, april 28, 2014

Bezoek aan de oogarts

De zon schijnt nog als we opstaan en met Kai samen eet ik ontbijt.  Saskia is wel op tijd naar school gegaan, maar sms-t dat ze zich niet lekker voelt.  Niet veel later belt de schoolverpleegster of Saskia naar huis mag komen.  Ze zal zich vast niet zo lekker voelen, maar ik vermoed nu toch ook wel enorme verveling.  Saskia is gewoon klaar met high school.

Kai vertrekt terug naar Richmond voor de laatste collegeloodjes.  Zijn graduation is al over minder dan twee weken!  Ik ga dan ook gelijk maar naar de sportschool.

Zo leuk deze "hartjes"
 
Daar doe ik eerst een half uur cardio op de ARC trainer dit keer.  Dan komt Sharon me halen voor een zeer intensief uur personal training.  Mijn hemel, al mijn spieren trillen na afloop!

Zin in meer cardio binnen heb ik niet dus ik lijn thuis Cosmo aan om nog van het droge lekkere weer te genieten.  Onderweg geniet ik enorm van de kleuren in de natuur.  Het is onvoorstelbaar hoe snel het hier altijd van helemaal dor tot jungleachtig groen wordt in het bos!
Toch zijn paardebloemen ook mooi
 
Het groene Southside Park

Omdat het zo mooi en lekker is buiten doe ik langer over de wandeling dan ik had verwacht.  Het is  al ruim lunchtijd geweest.  Mijn maag rammelt dan ook flink.  Ik zou vandaag gaan lunchen met Lea Ann, maar zij zei af omdat haar man en dochter ziek waren en zij zich ook niet optimaal voelde.

Gauw bestel een Indonesian peanut saute van Noodles & Company online.  Die is al klaar als ik eraan kom.  Ik neem mijn eten mee naar buiten en smul er op hun terrasje van.  Helaas voel ik de eerste regenspetters al. 
Straat in onze buurt met bloeiende redbuds

De komende dagen wordt er tussen de tien en vijftien centimeter (ja, je leest het goed) regen verwacht!  In het zuiden van het land, o.a. bij Christine en Chuck in de buurt vanavond, zijn er gevaarlijke tornado's. 

De beelden van de verwoestingen van gisteravond in Oklahoma en Arkansas zijn hartverscheurend.  De kracht van de tornado's is onvoorstelbaar, een journalist laat een stuk metaal zien dat horizontaal in een boom is gedreven door de wervelstorm.  Doodeng!

Als ik later op de middag naar de oogdokter rijd regent het hier ook gestaag.  Gelukkig hebben wij niet vaak van dat heel zware weer en als er tornado's voorkomen zijn ze van de lagere categorieen.  Het verkeer ligt wel meteen bij de eerste regendruppel lam.  Ik dacht ruim de tijd genomen te hebben, maar kom maar net op tijd bij Northern Virginia Ophthalmology Associates aan.

Dr. Vu Gia, die gewoonlijk keurig op tijd is, loopt ook een beetje achter, maar dat geeft niet, ik lees wel.  Als ik aan de beurt ben blijkt er niets veranderd aan mijn ogen.  Ik heb nog steeds geen leesbril nodig, kan zelfs de onderste regel van heel kleine lettertjes nog lezen.  Goddank, want ik heb er een hekel aan een bril te dragen.

Na druppels om mijn pupillen groter te maken gekregen te hebben, moet ik een kwartiertje wachten.  Dan volgt het onderzoek of mijn ogen nog gezond zijn.  Ook dat zijn ze helemaal dus ik betaal voor twee nieuwe paren gasdoorlatende contactlenzen en ga, ondanks de regen met zonnebril op, huiswaarts. 

Het verkeer terug is helemaal vreselijk!  Ik sta drie kwartier lang in de file waar ik gewoonlijk een kwartier over doe!  We hebben hier het ergste verkeer in de hele VS en soms pak ik daar ook wat van mee, ondanks dat ik de meeste sluipwegen wel ken.

Zoals zo vaak als er slecht weer wordt verwacht speelt mijn lichaam weer voor barometer.  Vanochtend voelde ik me nog prima, maar mijn spieren zijn vanmiddag niet happy.  Het is alweer even geleden dat ik een complete fibromyalgia aanval had en ik hoop dat het morgen beter gaat zijn, want ik heb er geen zin in!

Rick neemt lekkere gyro's mee van Plaka Grill voor het avondeten.  Mijn laptop wordt door Rick helemaal opnieuw geinstalleerd en hopelijk is het euvel daarmee verholpen.  Vreemd hoe gehecht je aan zo'n ding raakt.  Ik kan nu alleen email op mijn telefoon doen en dat is stomvervelend, bijvoorbeeld, met alle aanvragen voor rondleidingen, die ik op het moment krijg!

PS: Mijn blog had vandaag meer dan 250 bezoekers en maar twee reacties.  Wie leest hier nog meer mee?  Ik vind het altijd leuk van mijn lezer(essen)s te horen!

zondag, april 27, 2014

Koningsdag

Zaterdag

Het is weer een schitterende zonnige dag en ik moet op tijd op, want ik heb vandaag een rondleiding.  Na mijn douche en mijn oranje t-shirt met een foto van koning Willem Alexander erop aangetrokken te hebben, hang ik de Nederlandse vlag met oranje wimple uit op het deck.


Voor het ontbijt stoppen we even bij de Starbucks.  Ze hebben een nieuwe ei met kaas sandwich, die best lekker is.  Hij haalt nog niet bij die van Panera, maar smaakt beter dan de rest van hun sandwiches. 

Ruim op tijd rijden we naar Washington, maar het toeristenseizoen begint hier vroeger en vroeger en het verkeer naar de stad is erg druk.  Ik kom dan ook een paar minuten te laat aan bij het Smithsonian station.  Dat vind ik nooit fijn, maar gelukkig vinden B. en R., die al zitten te wachten, het niet erg.

Meteen weet ik weer dat het een leuke dag gaat worden, erg leuke mensen zijn het.  Ze hebben duidelijk veel interesse in de Amerikaanse geschiedenis wat natuurlijk fijn is in een stad als Washington. 

We lopen langs de musea naar het Capitool.  Het wordt steeds lekkerder warm en ik ben blij dat ik mijn jas niet mee heb genomen.  Ook B. en R. hebben hun jassen uit.  Na over het Capitool te hebben verteld gaan we naar binnen in de Library of Congress aan de overkant van de straat.

Zoals altijd maakt dit gebouw enorme indruk.  We bekijken dit keer ook de tentoonstelling over de Indianen en de bibliotheek van Thomas Jefferson waar deze grootste bibliotheek ter wereld op gebaseerd is. 

Ze hebben die hier nagemaakt en de meeste boeken zijn authentiek.  Het is interessant om sommige heel bekende boeken, zoals Plato's Republiek ertussen te zien.  Er zijn ook meerdere talen, want Jefferson sprak er zeven.

Na het uitgebreid bekijken van de bibliotheek lopen we nog even de winkel erbij binnen.  Daar zie ik ook een boek waar ik in geinteresseerd ben over historische plekken in Washington.  Ik heb alleen geen zin er de hele dag mee te sjouwen.  B. stelt voor dat ik er een foto van maak en het dan later bestel, prima idee!

We lopen verder, ik maak ook gauw nog even een foto van de koepel van het Capitool, die nog steeds niet in de steigers staat.  We komen langs het Newseum en bekijken de voorpagina's van kranten uit alle staten, die hier iedere dag nieuw worden gehangen.

Dan lopen we Chinatown in.  We lopen  tot de Chinese boog en gaan dan even naar het hotel waar B. en R. logeren.  Dat ligt vrijwel op de route en nu kan B. hun zware jassen even terug naar de kamer brengen.  Het is namelijk werkelijk super lekker weer, we hadden het niet beter kunnen wensen!

Gewoonlijk loop ik een straat hoger naar 10th Street dus zie ook eens een andere straat en de winkels eraan.  We wandelen verder langs Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord.  Daar staan ook mensen van Greenpeace, die vragen of we willen ondertekenen voor het behoud van de oceanen.  Dat doen we natuurlijk meteen.

Langs het FBI gebouw dat door iedereen altijd (inclusief Amerikanen) allerlelijkst wordt gevonden arriveren we we weer op Pennsylvania Avenue en o.a. langs het stadhuis van Washington gaan we naar de Old Ebbit Grill voor de lunch.

Zoals altijd is het hier heel erg druk.  Mark en Tony werken in het weekend niet, dus ik sluit aan in de rij.  Opeens hoor ik mijn naam en blijkt Mary, die in onze buurt woont, ook met haar familie hier te zijn.  Kleine wereld, soms, er is morgen een halve marathon en haar schoonzus loopt daarin mee.

Wij krijgen vrijwel meteen een tafel en het wordt weer een lekkere lunch.  Ik neem de boerenkool met kipsalade, die ik al vaker opheb.  R. neemt een hamburger en B. de cobb salade.  Zij weet meteen waarom ik de dressing apart vraag.  Men doet hier zoveel dressing op de salades!

Verder is het weer een smakelijke maaltijd.  Ook weer lekker om even een uurtje te zitten, maar dan gaan we er weer voor.  Buiten is het een graad of 24 schat ik, heerlijk dus.

We lopen als eerste naar het kerkje van de presidenten.  Daar is het nota bene druk, want er loopt een hele groep toeristen doorheen.  Iemand stofzuigt bij het altaar en de organist oefent kennelijk.  Het is hier gewoonlijk helemaal stil en het is vreemd om mijn stem te moeten verheffen in een kerk om gehoord te worden.

Ook voor en achter het Witte Huis is het enorm druk.  Dat verandert niet bij de monumenten.  Er zijn onder anderen tenminste drie grote groepen Honor Flight veteranen en hun begeleiders.  Het is aandoenlijk de Tweede Wereldoorlog veteranen te zien in hun rolstoelen en zoveel mensen bedanken hen voor hun dienst.  Ik bedank ook een paar van hen, want ze hebben toch maar gevochten voor onze vrijheid.

Bij het Vietnam Veteranen Monument wemelt het ook van de veteranen.  Het is vandaag overal heel erg vol!  Voor het Lincoln Memorial speelt een high school band patriotische liedjes.  Het geeft het wel een leuke bijzondere sfeer zo.  Ook het Koreaanse monument is zeer bezet met veteranen en maakt  weer veel indruk.

We steken over naar het Tidal Basin en beginnen daar met het Martin Luther King Memorial.  Ik vind het echt leuk om te zien hoeveel interesse B. en R. hebben.  Zij lezen alle teksten hier, de meeste mensen lopen er even doorheen.  Ik wacht tot ze het allemaal in zich op hebben genomen.

Dan lopen we verder naar het Franklin Roosevelt Memorial.  Ook hier is veel te zien en te lezen en vier kamers om te bekijken.  Dit monument is zo heel anders dan de anderen.  Franklin zelf zou er zeer van onder de indruk zijn, want hij wilde slechts een steen bij de National Archives.  Die is er ook en dus is hij de enige president met twee monumenten.

Helaas zijn de kersenbloesems nu helemaal weg, maar het Tidal Basin blijft mooi.  Kai belt me ergens onderweg dat hij op weg naar huis is.  Hij wordt teveel afgeleid in Richmond en wil thuis komen studeren, helemaal goed.

De laatste stop vandaag is het Jefferson Memorial.  Rick is intussen al onderweg naar de stad om mij op te halen.  B. wil hier nog erg graag naar de winkel.  Aangezien ze daarbij mijn hulp niet nodig hebben en dit de laatste bezienswaardigheid van de rondleiding is, stellen ze voor hier afscheid te nemen.

Het komt precies zo uit dat Rick me voor het Bureau of Engraving en Printing op kan halen.  Zonder veel oponthoud rijden we naar huis waar Kai al is aangekomen.  Eerst wilde hij mee naar het Koningsfeest waar we zijn uitgenodigd, maar heeft onderweg toch besloten maar te blijven studeren.

Rick doet gauw zijn oranje t-shirt aan en we rijden naar McLean waar het feest al in volle gang is.  Helaas voor Rick (want ik ben er niet dol op) hebben we de toast met oranje bitter al gemist.  Niet getreurd, Marcel duikelt nog een fles op en Rick doet zich tegoed aan een glaasje.  Iedereen gruwelt er verder van, hi hi.

Het wordt erg gezellig.  We zien Natasja en John na een jaar weer eens en ook andere bekenden.  Er is lekkere sate en ander eten.  Rick doet er zijn avondmaal mee, maar ik heb Kai beloofd met hem te eten en houd het bij een stokje sate.

Voor we het weten zijn er een paar uur voorbij.  Mijn voeten voel ik nu wel erg en we nemen afscheid.  Onderweg naar Vienna begint het een beetje te regenen, hopelijk werden de overgebleven gasten niet te nat.

Kai sms-t dat hij graag Japans wil eten en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.  Bij Yama halen we de kip katsu voor Kai en de sushi voor mij.  De rest van de avond besteden we aan het proberen een backup van mijn laptop te maken.  Die bevriest de hele tijd en ik ben bang dat hij niet meer lang van deze wereld zal zijn.

Dit blog schrijf ik dan ook op Ricks Surface tablet en onze keuken pc. Ik hoop van harte dat ik niets kwijtraak door dit laptop probleem!

Zondag

Nota bene ben ik vanochtend als eerste op.  Dat komt niet vaak voor!  Langzaam komen de anderen ook naar beneden druipen en als Kai op is gaan we naar Crepe Amour.  Dat is Kai's favoriete ontbijtplek.

Het is maar een heel klein restaurantje met weinig zitplaatsen dus we nemen de crepes mee naar huis.  Rick heeft intussen ook koffie gehaald bij Starbucks en in het zonnetje op het deck brunchen we lekker.  Mijn crepe, die Madagascar heet, heeft verse mango, aardbeien en bosbessen erin.

Het is weer zulk mooi weer dat ik mezelf er niet toe kan zetten binnen te sporten.  Ik lijn Cosmo aan en we gaan een lange wandeling door de prachtig bloeiende buurt maken.  Wat een kleuren, roze, paars, wit, rood, groen en meer, het is genieten.
 

Na een uurtje zijn we weer terug en zie ik de nieuwe buren, die in het huis van Janet en Paul komen wonen, buiten met hun kindjes.  Ik maak kennis met Mel en Jason en hun lieve kindjes Lily en Zack.  Het lijken me leuke mensen.

Vanmiddag is in Reston het Arts, Wine and Food Festival waar Rick en ik een kijkje gaan nemen.  Helaas valt het erg tegen.  Het eten zijn een paar standjes met gefrituurde waar, daar hebben we geen zin in.  Voor de wijn zouden we $33 per persoon moeten betalen en daarvoor zou ik het gevoel hebben heel wat wijn te moeten drinken om dat eruit te halen. 

We besluiten dan maar een tafeltje in het zonnetje op het terras van Clyde's te vragen en daar een lichte lunch te eten.  Ik bestel een kop lekkere groene gazpacho en een frisse salade van rucola, watermeloen radijs en feta, precise genoeg.  Daarbij een mimosa en het leven is goed.

Thuis ga ik op het deck zitten lezen.  Het weer zal de eerste helft van de komende week minder worden, dus ik wil er nu optimaal van genieten.

Kai is nog tot morgen thuis en dinsdag is zijn verjaardag.  We besluiten die vanavond met een etentje te vieren.  Kai kiest daarvoor Clare & Don's, want hij wil Cosmo graag mee.

Als we willen vertrekken ziet Rick dat er een vrouwelijk cardinaaltje in onze garage rondvliegt.  Ze is erg nerveus en we krijgen haar er niet uit.  We laten de garage deur dan maar open, hopend dat ze vertrokken is als we terugkomen.
Het wordt een lekker etentje. We delen wat zeer ongezonde gefrituurde lekkernijen als voorafjes, waaronder hush puppies, die Cosmo ook erg lekker vindt.  Hij is een stuk rustiger vandaag dan maandag, geen idee wat hem toen zo nerveus maakte.
 
 

Mijn hoofdgerecht van meergranen pasta met kreeft is erg lekker, alleen dacht ik dat het een tomatensaus was en blijkt een tomatenroomsaus te zijn.  Het smaakt prima, maar is veel te zwaar voor mij dus ik krijg nog niet de helft op.   De anderen genieten ook van hun gerechten en natuurlijk is buiten eten in een Florida sfeer helemaal niet verkeerd.

Het is een erg leuk einde van een fijn weekend.  Hopelijk lukt het Rick mijn laptop ook weer aan de praat te krijgen.  Dat zou het helemaal perfect maken!

Foto's van gisteren in Washington staan hier

vrijdag, april 25, 2014

TGIF

Wat is deze week omgevlogen!  Opeens is het alweer vrijdag.  De zon maakt ons weer vrolijk wakker en Rick en ik staan voor de verandering eens tegelijk op.

Helaas heeft de massage Saskia (nog) niet geholpen.  Zij wordt weer met hoofdpijn wakker en vraagt of ze thuis mag blijven.  Volgens haar wordt er vandaag toch weinig gedaan op school omdat veel studenten op schoolreis zijn voor een aantal vakken.

Ach, ik vind het stiekem ook wel gezellig met haar thuis.  We eten samen ontbijt en dan gaat Saskia leren voor haar AP examens.  Ik krijg mezelf met moeite naar boven gesleept voor een uur interval op de elliptical.  Gelukkig gaat dat met alweer een spannend Virgin River boek snel voorbij.

Haastig neem ik mijn douche, want de tijd dringt.  Ik heb voor Cosmo een hondenkapperafspraak gemaakt bij Pet Spaw.  Hopelijk kunnen ze er nog meer haar uitkrijgen dan ik er gisteren al uitkamde.  Ze zijn hier altijd heel lief met de honden en Cosmo vindt het dan ook helemaal niet erg te blijven.

Op de terugweg haal ik lunch bij Panera.  Het wordt de groentesoep en hun tonijnsalade op tomaat-basilicum brood.  Het is intussen lekker warm buiten en ik geniet op het deck van de lekkernijen.  Tot het telefoontje komt dat Cosmo klaar is blijf ik buiten zitten lezen.

De medewerkster, die hem waste en kamde, kan er niet over uit hoe lief Cosmo was.  Hij liet alles toe.  Als ik binnen kom lopen wordt hij nog een soort van gestofzuigd en vindt dat prima.  Zodra hij mij ziet begint hij echter te piepen en je zou denken dat ik weken weg was geweest, zo enthousiast begroet Cosmo mij.

Hij ziet er weer helemaal pico bello uit en voelt zo zacht aan!  Dit uitstapje lijkt Cosmo ook helemaal uitgeput te hebben, want ik heb de rest van de middag geen hond meer aan hem.


Na een uurtje Spaans te hebben geleerd op Duolingo vraagt Saskia of ik mee wil naar Whole Foods.  Dat wil ik wel, want ik heb prosecco "nodig" voor mijn Aperol spritz en wil een bakje van hun overheerlijke olijven meenemen.  De medewerkers kennen Saskia zelfs al bij naam, zo vaak komt zij hier!

Voor het Koningsfeest morgen wil ik mijn nagels oranje laten verven.  Dat had ik net voor Cancun ook al laten doen, maar ze zien er al niet meer uit.  Dit keer kies ik ook een wat fellere kleur oranje en Thu maakt mijn nagels weer keurig.

Intussen plenst het buiten en als ik net weer in de auto zit zie ik een paar gigantische bliksemschichten waarop al snel beangstigende donder volgt.  Onze Nederlandse vlag is aan vervanging toe en ik ren Abe Lincoln's Flags and Signs binnen.  Gelukkig kan ik er vlak voor parkeren, want zelfs tijdens die paar stappen word ik al flink nat.

De eigenaar hier is altijd super aardig en haalt meteen een mooie Nederlandse vlag tevoorschijn.  Alleen heeft die een andere vlaggenstok nodig dan degene, die we hebben.  Niet getreurd, die stok heeft hij ook en hij maakt zelfs heel vriendelijk de vlag er al aan vast.  Nu kan die morgen uit met de wimpel, die ik vorig jaar van Naomi kreeg, erbij.

Het onweer is net zo snel als het kwam weer weggetrokken.  Morgen moet het mooi en warm weer worden, maar goed ook, want ik heb een rondleiding en we hebben het Koningsdagfeest.

Om het begin van het weekend te vieren gaan Rick en ik bij Sea Pearl  eten.  Als voorafje genieten we van heerlijke sushi en voor mijn hoofdgerecht bestel ik twee voorafjes.  De gegrilde inktvis met mango en paprika en de tuna tartaar, beiden even lekker.

Voor een zoetigheid stoppen we nog even bij Pastry Xpo voor een doosje van hun echte Parisiaanse macarons.  Dat zijn hemelse kleine hapjes, ik wil ook nog eens die van de echte Parisiaanse bakkerij Paul proberen en ze vergelijken.  In ieder geval is het een lekker en goed begin van het weekend.

Zo ligt Meike terwijl ik dit blog typ, schattig, maar typen gaat moeizaam!



donderdag, april 24, 2014

Nog een keer bluebells en tulpen, dit keer met Anja

Het was vannacht lekker koel, dus we hebben heerlijk geslapen.  Ook Saskia is voor het eerst in een tijdje op tijd op voor een vroege schooldag.  Na om zeven uur gedag tegen haar te hebben gezegd doezel ik nog iets meer dan een uur verder.

Rick vertrekt ook naar zijn werk en ik drink koffie en rooster mijn wafels. Na mijn ontbijt en wat administratieve telefoontjes doe ik, zoals gewoonlijk eerst met tegenzin, maar als ik eenmaal begonnen ben gaat het wel.  Intussen kijk ik een tv show en dat helpt ook.

Na ongeveer 32 minuten ben ik klaar met de gewichten en "ren" nog een tijdje pas op de plaats voor de tv tot ik op mijn Fitbit 5000 stappen heb.  Met de wandelingen van vandaag ga ik nu weer makkelijk de 10000 halen vandaag.

Als ik klaar ben met mijn douche maak ik nog een aantal afspraken voor volgende week, voor de airconditioning boven en mijn oogarts maar weer eens.  Alles is prima, maar ik heb nog maar een contactlens dus tijd voor een controle.

Anja komt om half twaalf en de leuke dingen kunnen beginnen.  We nemen Cosmo mee en gaan eerst lunchen bij Le Pain Quotidien.  Cosmo wacht geduldig op ons in de auto.  We bestellen dit keer beiden de linzensalade en wat is die lekker!  Ook veel, dus ik krijg hem niet helemaal op.

Anja is ook dol op fotograferen en we gaan mijn excursies van maandag herhalen.  Bij Bull Run zijn de bluebells nu helemaal op hun hoogtepunt en zo mogelijk nog blauwer dan maandag.  Het is ook schitterend weer met blauwe lucht en een aangename temperatuur.

We lopen het pad af en Cosmo heeft heel wat aandacht van de kinderen, die er lopen.  Cosmo is echter ook vrij onrustig, want in tegenstelling tot maandag wordt er vandaag flink geschoten bij de nabije schietbaan.  Dat klinkt voor hem waarschijnlijk als vuurwerk waar hij als de dood voor is.  Gelukkig lopen we de andere kant op en kunnen we het niet de hele tijd horen.

Helaas eet Cosmo ook wat gras en waar ik al bang voor ben gebeurt weer, dit keer gelukkig buiten de auto, hij geeft twee keer over.  Gek genoeg heeft hij gisteren wel gewoon gegeten en dat niet overgegeven.  Jammer dat dieren niet kunnen praten.

We brengen Cosmo naar huis en maken een pitstop en gaan dan verder.  Na wat verkeer getrotseerd te hebben parkeren we iets meer dan een half uur later bij het Iwo Jima Memorial.   Dat beeld vind ik altijd weer zo indrukwekkend.  Het is gemaakt naar voorbeeld van een foto, dus de mannen zijn echte mariniers.

Bij het Nederlands carillon staan de tulpen nog in volle bloei.  We fotograferen erop los, zo mooi ook met de skyline van Washington op de achtergrond.  Hier geen wolkenkrabbers, maar monumenten en het capitool, net zo uniek, zo niet unieker.

We lopen ook nog even naar Arlington National Cemetery.  Daar staan een aantal boompjes in bloei, mooi met alle witte graven erbij.  Ik vind dit ook altijd zo'n rustgevende plaats, hoe raar dat ook klinkt.  We komen er ook nog een Duitser met zijn vader tegen waar we een kort gesprek mee hebben.

Het is moeilijk om afscheid te nemen van al dit moois, maar op een gegeven moment moeten we van onszelf ophouden met fotograferen.  We zoeken de auto weer op en rijden huiswaarts.  Dat gaat goed tot dichterbij huis komen waar we in een heel langzaam rijdende file terechtkomen.  Gelukkig kunnen we er bij de eerste afrit af.

Anja gaat naar de metro om haar bezoek daar af te halen en ik wacht op Laura, die een minuut of tien later komt.  Ze geeft eerst mij een zeer pijnlijke, oef, massage en dan is Saskia aan de beurt.  Haar nek en schouders zitten helemaal vast en ze heeft de massage hard nodig.  Hopelijk helpt het wat.

Rick heeft een zware dag op zijn werk gehad en zin in Indiaas eten.  Gelukkig kunnen we dat tegenwoordig ook laten bezorgen.  Voor mij de spinazie met Indiase kaas (paneer) en zo heb ik vandaag vegetarisch gegeten.  Ik zou zo zonder vlees kunnen, maar vis wil ik nooit opgeven!

Foto's van vandaag staan hier.

woensdag, april 23, 2014

Great Falls met Irene

Alweer schijnt de zon vrolijk de kamer binnen en dat maakt het zoveel makkelijker om op te staan!  Waar ik in de koude winter pas om een uur of negen en soms zelfs later opstond, sta ik nu rond achten naast mijn bed.  Dat geeft me ook opeens een stuk meer tijd in de ochtend, natuurlijk.

Saskia, die een late schoolstart heeft vandaag, en ik ontbijten samen.  Net voor zij naar school vertrekt vraagt ze of ik haar lunch kan brengen.  Ik heb zoveel tijd vanochtend dat dat me makkelijk gaat lukken.

Eerst doe ik een uur op de elliptical en ga na mijn douche naar Whole Foods.  Onderweg gaat mijn telefoon en ik neem hem op met mijn bluetooth.  Alleen hoor ik niets en wordt het gesprek afgebroken.  Ik kijk welk nummer het was en het was mijn endocrinoloog.

Even staat mijn hart stil, ik voel me zo goed met deze dosis, het zou toch niet?   Terugbellen is geen optie, dus ik hoop dat hij ook een berichtje op onze huistelefoon heeft achtergelaten.

Met Saskia's groentesandwich rijd ik niet veel later naar James Madison High School.  Daar wacht Saskia me al op.  Ze zou vandaag bloed geven, maar haar ijzergehalte was te laag.  Vreemd, want ze is daar net bij de kinderarts op getest en er zit voldoende ijzer in haar dieet.

Op ons antwoordapparaat thuis heeft de endocrinoloog gelukkig inderdaad een berichtje achtergelaten.  Goed nieuws, alles ziet er prima uit, geen verandering.  Heel lief van hem om te bellen, maar omdat hij altijd zegt alleen te bellen als er veranderingen zijn kreeg ik zowat een hartverzakking, ha ha.

Na wat administratieve taken afgewerkt te hebben rijd ik met Cosmo naar de metro om Irene op te halen.   Zij komt niet vaak buiten de stad Washington, dus dit is een heel andere wereld voor haar.

We gaan eerst lunchen bij Sweet Leaf.  Irene neemt een van hun bakken sla waar naar mijn smaak veel te veel sla en te weinig andere dingen doorheen zitten.  Irene krijgt hem ook niet op.  Ik kies een gerookte zalm met cream cheese sandwich op meergranen brood.  Hun brood is heerlijk (de zalm en cream cheese ook).

Cosmo heeft geduldig in de auto gewacht en we rijden naar Great Falls. Helaas heeft Cosmo kennelijk iets verkeerds gegeten en geeft achter in de van over, maar hij is verder zijn gewone zelf.  Gelukkig stinkt het niet.

De weg naar Great Falls is altijd prachtig, maar in de lente helemaal.  Rijen roze bloesembomen staan langs de wegen.  Ook in het park zelf is er heel wat kleur.

We lopen eerst richting waar we het adelaarsnest aan de overkant van de rivier kunnen zien.  Daar zijn de ouders niet aanwezig, maar we zien ze op een gegeven moment hoog boven ons cirkelen.  Ze zijn vooral te herkennen aan hun felwitte kop, die bijna lichtgeeft in de zon, verder zijn ze helaas te ver weg.

Ook in dit park zijn heel wat bluebells te zien.  Zelfs meer dit jaar dan ik me van andere jaren herinner.  Die bloemen groeien het best vlak langs het water.  Ook zien we wilde phlox, vergeet-me-nietjes en viooltjes.


De watervallen zijn prachtig, er zit precies genoeg water in de rivier om mooie vallen te krijgen en toch imposant te zijn.  Irene heeft de Great Falls nog nooit gezien en het is altijd leuk om dingen door de ogen van "newbies" te zien.  Het blijft iedere keer ook weer een schitterend uitzicht.
We bezoeken de drie uitzichtpunten en Cosmo besnuffeld allerlei vriendjes.  Het is opvallend dat hij alleen blaft als hij honden van verre ziet.  Kennismaken met andere honden gaat prima.

Na de uitzichtpunten lopen we nog een stuk van het River Trail.  Mensen denken dat Great Falls een klein park is, maar ook Irene merkt verbaasd op dat het veel groter is dan zij dacht.  Je kunt hier eindeloos "hiken", ik blijf meestal bij de rivier, maar er zijn nog allerlei andere paden.  Katja en Leah zijn zelfs een keer verdwaald.

Met een moeie hond rijden we terug naar Vienna.  Daar zet ik Irene weer af bij de metro.  We nemen afscheid voor de zomer, want maandag gaan zij weer terug naar hun boerderij in Traverse City, Michigan.

Thuis ga ik lekker op de bank liggen lezen.  Rick is helemaal in zomer spirit en gaat om te beginnen voor het eerst dit jaar het gras voor maaien.  Daarna verrast hij mij door sushi te halen voor het avondeten.  Natuurlijk is dat altijd een favoriete afsluiting van de dag!

Foto's van vandaag staan hier


dinsdag, april 22, 2014

Een rustige dinsdag

Om zes uur hoor ik Saskia aan Rick vragen of ze langer mag blijven liggen.  Ik heb er niets van gemerkt, maar zij blijkt vannacht weer een hoofdpijnaanval gehad te hebben en Rick heeft haar wel veertig minuten gemasseerd met Mineral Ice.

Daardoor is Rick natuurlijk ook doodmoe en staat voor zijn doen laat op.  Ik sta zelfs vrijwel tegelijk met hem op, ook omdat ik een doktersafspraak heb.  Ook Rick heeft eindelijk een oogartsafspraak.

Al jaren raad ik hem aan een oogarts te bezoeken, want zijn oogleden hangen helemaal op zijn wimpers.  Nu blijkt dat hij zijn voorhoofd zelfs "getraind" heeft zijn wenkbrauwen op te trekken, zodat zijn oogleden worden opgetrokken en hij goed kan zien.  De oogarts denkt dan ook dat onze medische verzekering zal betalen om dat te corrigeren, want dit is niet cosmetisch.

Na mijn ontbijt vertrek ik naar mijn endocrinoloog.  Het is op het moment zo'n genot om door deze omgeving te rijden.  Overal staan roze, paarse en witte bomen in bloei en dan dat prille lentegroen!

Bij de dokter ben ik zo aan de beurt en na een kort consult, want dit is een jaarlijkse schildkliercontrole, kan ik bloed laten prikken.  Na minder dan een half uur sta ik weer buiten.  Deze dokterspraktijk is altijd heel efficient, heel anders dan sommige andere specialisten waar je uren moet wachten.

Thuis tref ik Saskia aangekleed en klaar om naar school te gaan aan.  Ze is alleen doodmoe en heeft diepe kringen onder haar ogen.  Het verbaast me dan ook niets als ik een uurtje later een sms krijg met de vraag of ze naar huis kan komen.  We moeten echt iets vinden wat haar met die hoofdpijnen gaat helpen!

Mijn sportroutine van vandaag is een uur interval op de elliptical.  Ik kan de Virgin River serie van Robyn Carr echt aanraden, romannen met zeer menselijke verhalen.  Het uur gaat daardoor snel voorbij.

Het is lekker warm weer buiten, maar er dreigt regen.  Ik besluit op het deck te gaan lezen tot het om een uur of twaalf begint te spatten.  Dan dwing ik mezelf te gaan douchen, iets wat ik iedere dag weer een noodzakelijk kwaad vind.  Niet zozeer het douchen zelf, maar het haar drogen en make up en gedoe.  Ik kan me dan ook niet voorstellen daar meer dan twintig minuten aan te besteden.

Als lunch haal ik eten voor Saskia en mij bij Noodles & Company.  Voor haar de Indonesian peanut saute en voor mij de whole grain Tuscan linguini, beiden heerlijke gerechten.  Omdat het regent eten we het maar binnen op.

Natte azalea, die ook al aan het uitkomen is

Nu het weer wat warmer weer wordt heb ik hard nieuwe capri broeken voor het sporten nodig.  Gisteren vond ik tot mijn schrik een gat in mijn broek toen ik al bij de sportschool was.  Een aantal anderen zijn ook helemaal dun.

Tijd voor Target, dus.  Daar probeer ik ook een bikini aan op Sharons aanraden, maar die is het niet voor mij.   Ik koop drie nieuwe driekwart sportbroeken en een sport bh.  Ik loop de meeste dagen de halve dag in sportkleding en het Champion merk dat Target verkoopt blijft lang mooi en is zeer redelijk geprijsd.

Inmiddels is het opgehouden met regenen en komt de zon weer tevoorschijn.  Dat maakt de temperatuur buiten op het deck zeer aangenaam.  Cosmo en ik gaan dus naar buiten en ook de katten wagen zich allemaal tenminste op het deck.  Alleen Snickers is gewoonlijk een buitenkat.

Het is lekker vertoeven en ik heb echt een zomers gevoel.  Als Rick thuiskomt mixt hij een lekkere Aperol Spritz voor mij, mijn favoriete zomercocktail.  De bomen in de tuin staan nu in volle bloei en de vogels zingen en zingen.  Wat een verschil toch met de winter, alles leeft nu.

Voor het avondeten bestellen we Chinees.  Hier geen babi pangang of mihoen goreng (helaas), maar de egg drop soup, dumplings en edamame smaken toch prima.  Rick is doodmoe van de doorwaakte nacht en ik om de een of andere reden ook.


maandag, april 21, 2014

Bluebells en tulpen

We lagen er gisteren bijtijds in en daardoor ben ik voor mijn doen ook best vroeg wakker.  Rick staat om een uur of half acht op en ik na nog wat doezelen een half uurtje later.  Bij het openen van de lamellen ben ik helemaal blij.  In de afgelopen week is de natuur hier flink uitgelopen en een kaleidoscoop aan kleur lacht me tegemoet.


Saskia is zaterdag, ondanks dat ze in de schaduw lag, enorm verbrand.  Ze heeft een blaar op haar voorhoofd en heeft uitslag.  Ook voelt ze zich er misselijk door.  Gelukkig ken ik inmiddels het telefoonnummer van de "attendance office" van de high school uit mijn hoofd en meld haar maar weer eens ziek.

Het is vannacht wel koud geweest, er waren vorstwaarschuwingen, maar volgens mij viel dat hier wel mee.  Nu alles in bloei staat is vorst natuurlijk niet welkom.  Het is daarom wel te koud om buiten te eten en ik mis het ontbijt in Cancun.  Maar ach, lekker sterke koppen koffie en geroosterde wafels smaken ook goed.

Na het ontbijt vertrekt Rick naar zijn werk en ik pak uit.  Verder doe ik wat administratieve taken en dan is het nog te vroeg voor de personal training met Sharon.  Ik besluit toch naar de sportschool te gaan en mijn cardio eerst te doen.

Bij de ingang blijkt mijn kaartje om binnen te kunnen niet meer aan mijn sleutelbos te zitten.  Hoe kan die nu weg zijn?  Gelukkig laat iemand, die me kent, me binnen.  Ik vertel Julie, de administratrice, dat ik hem om onverklaarbare reden verloren ben en zij geeft me een nieuwe.  Later blijkt dat Saskia die van haar is verloren en dus maar die van mij heeft gebruikt en hem niet teruggehangen, grrr, tieners!

Sharon is er al en vraagt of ik maar meteen met de gewichten wil beginnen.  Dat heb ik liever zodat ik niet al moe ben van de cardio.  Sharon heeft ook een lekkere vakantie in Florida gehad met haar jongste en we wisselen verhalen uit.

Het uur gaat daardoor snel, hoewel het zoals altijd afzien is.  Na afloop doe ik nog ongeveer een half uur cardio op de elliptical en net als Saskia vraagt waar ik blijf ben ik klaar.  Zij is wel op en heeft aloe over haar hele lichaam.  Het arme kind, ik ben ook eens echt heel erg verbrand in Los Angeles en herinner me hoe naar dat voelt.

Zelf ga ik gauw douchen en neem dan Cosmo mee Vienna in.  Daar haal ik een dunne bagel met tonijnsalade bij Manhatten Bagel. Dan wat medicijnen voor Saskia en mij ophalen bij Rite Aid en als laatste wat boodschappen bij Whole Foods.

De reden dat ik Cosmo meeheb is natuurlijk niet al deze boodschappen.  Op het moment bloeit er van alles en nog wat in de omgeving en ik wil daar niets van missen.  Het is nu echt "pluk de dag", want de bloeiperiode is kort en het weer wisselvallig.

Vandaag is het schitterend weer met zo'n 20 graden en tijd dus om naar de bluebells in Bull Run Park te gaan.  Cosmo geniet net zoveel als ik, al stop ik soms iets te vaak voor foto's naar zijn smaak.  Hij heeft ook niet veel zin in poseren, al krijg ik een heel goede foto van hem.

Onderweg komen we een paar vriendjes voor Cosmo tegen en een aantal heel aardige mensen.  Een mevrouw biedt aan een foto van mij en Cosmo met de bluebells te nemen en dat aanbod neem ik graag aan. Verder is het gewoon genieten van de velden met blauwe bloemen, moeilijk op de foto vast te leggen dat ze er staan zover je kunt zien.
Poseren is niet voor mij, zegt Cosmo

Na zo'n anderhalf uur zijn we terug bij de auto.  Ik breng Cosmo terug naar huis en ga dan de andere kant op, richting Washington.  Ik parkeer bij het Iwo Jima Memorial, ook altijd van zichzelf al indrukwekkend.  Van hieruit loop ik naar het Netherlands Carillon vlakbij.

Voor dit cadeau van Nederland aan de VS bloeien in de lente tulpenveldjes.  Het is als het ware een mini Keukenhof, maar dan met de skyline van Washington DC op de achtergrond, want van hieruit heb je goed zicht op de Mall.   Op de achtergrond van de foto's kunnen dus het Lincoln Memorial, Washington Monumente en Capitool (nog steeds niet in de steigers).

Na de tulpen gefotografeerd te hebben loop ik nog even Arlington National Cemetery op.  In dit gedeelte zijn veel graven uit de Burgeroorlog, de oudsten op de begraafplaats, die tijdens de Burgeroorlog ontstond. Hier staan een aantal prachtig bloeiende bomen, die mooie foto's met de witte grafstenen garanderen.

Het is zo genieten dit weer en al die kleuren!  Ik ben ook zeker niet alleen.  Lokale bewoners liggen in het gras te lezen en bussen vol toeristen bezoeken het Iwo Jima Memorial.   Ik loop terug naar de van en neem een sluiproute over de 50 terug naar huis.

Onderweg sms-t Rick of Cosmo en ik zin hebben in een avontuur vanavond (ik krijg sms via bluetooth, wees niet bang).  Ik vraag wat hij in gedachten heeft en dat is het terras van Clare & Don's waar honden ook welkom zijn.  Natuurlijk hebben Cosmo en ik daar zin in!

Dit restaurant is altijd leuk om heen te gaan na een Caribische of Florida vakantie, want het heeft die atmosfeer.  Cosmo wordt ook met liefde ontvangen en krijgt een bak met water.  Alleen is Cosmo ergens bang voor hier en vindt het maar niets.  Hij ligt wel naast Rick, maar eet de tortilla chip, die ik hem voer niet.

Wij mensen vinden ons eten wel erg lekker, behalve ons voorafje, de gefrituurde crawfish hebben geen smaak.  Als "hoofdgerecht" bestel ik een kop jambalaya en de ceviche (om het af te leren).  Dat smaakt allemaal prima.  Dit blijft een leuk restaurant en er zijn ook veel vegan gerechten, dus hopelijk krijgen we Saskia ook een keer mee.

Thuis voel ik me opeens doodmoe.  Rick vindt het niet verwonderlijk, gisteren een lange dag en vandaag ook heel veel gedaan.  Ja, maar,  ik moet dat allemaal kunnen.  Sharon had het er vandaag nog over hoe moe ze was na haar wandeling met mij en ze heeft hernieuwd respect voor de volle dag rondleidingen.  Ach, ik vind het leuk en hoop het nog lang vol te houden.  Ik zal vannacht vast weer goed slapen.

Foto's van vandaag staan hier.