Dag 1 New York: Statue of Liberty en 9/11 Memorial/museum

Pff, wat was het warm in onze kamer vannacht! We hadden de ramen open en de airconditioner aan, maar ik dreef nog het bed uit en Rick zo te zien ook.  Om vijf uur was ik dan ook klaarwakker, maar met doezelen houd ik het tot acht uur uit.

Dan heb ik er echt genoeg van, al voel ik me allerminst uitgerust.  Ook Rick foetert op de airconditioner en we maken ons snel klaar om op pad te gaan.  Ik sms Kai en ook zij zijn klaar om op zoek te gaan naar ontbijt.

Op Yelp heb ik twee restaurants op 805 3rd Avenue gevonden, maar dat is enkel een kantoorgebouw, geen restaurant te bekennen.  Gelukkig is er aan de overkant een Treehaus waar je zelf kunt bepalen wat je wilt eten met een buffet of a la carte kunt bestellen.

Rick en ik doen het laatste. Ik neem een eiwitten omelet met groentes en ham en Rick een burrito.  Kai en Bea nemen dingen van het buffet, die op gewicht worden betaald.  We nemen alles mee naar een tafeltje boven en het smaakt prima. 

Dan nemen we een taxi naar Battery Park.  Alleen zet de taxi chauffeur ons bij de Staten Island Ferry af waar een overduidelijke vriend van hem ons "meeneemt" naar waar we moeten zijn.  Hij blijkt echter een rondvaart langs het Vrijheidsbeeld en Ellis Island te verkopen, terwijl wij die plekken willen bezoeken.

Na dat overduidelijk gemaakt te hebben wijst hij ons eindelijk de juiste weg.  In het Clinton Castle kopen we kaartjes voor de helft van de prijs van de rondvaart en gaan dan door de veiligheidscontrole.  We kunnen nog met de boot van half elf mee.

Een kwartiertje later stappen we uit op Liberty Island.  Vroeger kon je tenminste nog tot de eerste verdieping komen, maar tegenwoordig zijn daar ook kaartjes voor nodig.  Het is alweer vele jaren geleden dat wij hier waren.  We kunnen dus enkel van de begane grond fotograferen.

Met een half uurtje zijn we hier dan ook uitgekeken en uitgefotografeerd.  We kunnen nog net hollend het pontje naar Ellis Island van tien voor half twaalf nemen.  Daar nemen we in het museum wel een audio tour.

Kai wil graag een half uur genealogie sessie doen voor $7.  Jammer genoeg vindt hij niemand van zijn lijstje.  Waarschijnlijk zijn de meesten van Ricks voorouders voor 1890 gearriveerd dus voor Ellis Island in gebruik werd genomen.  Een behulpzame medewerkster geeft wel goede tips voor zoeken online want de Mormonen zijn degenen, die al die registers geindexeerd hebben, ook voor Ellis Island.

Na een aantal nieuwere tentoonstellingen vinden we eindelijk degene waar ik het meest in geinteresseerd ben.  Namelijk hoe het de immigranten op dit eiland verging.  Zelf een immigrante hier ben ik blij dat ik niet destijds emigreerde.  Zo werden de oogleden van iedereen omgekeerd om te checken of ze niet een bepaalde oogziekte hadden.

De Ellis Island ontvangst zaal, op zich erg mooi, maar ik probeer met voor te stellen hoe het moet zijn hier aan te zijn gekomen om te proberen een beter leven te vinden

Als je ook maar een kuchje had of mentaal onzeker leek kreeg je een krijtstreepje en mocht je niet door voor je onderzocht werd.  Zelfs een vierjarig kind moest een mentale test doen!  We horen er alles over in de audio tour.

Inmiddels is het kwart voor een en zijn Katja, Kevin en Saskia ook in Battery Park aangekomen.  Ik dring bij de anderen aan om de pont van een uur terug te nemen.  Rick vooral doet daar moeilijk over,  want je zou hier dagen door kunnen brengen, maar ik heb genoeg gezien en wil de anderen aan wal ook niet lang laten wachten.

Eenmaal weer op Manhattan zien we het drietal nergens.  Na allerlei conversaties over en weer en mijn paraplu met Monet schilderij ophoudend vinden we elkaar eindelijk.  Dan is het meteen zaak om een lunchrestaurant te zoeken.

Het eerste restaurant heeft enkel visgerechten dus niets voor Saskia.  We krijgen een tip om naar Dig Inn te gaan, maar dat blijkt gesloten op zaterdag. Gelukkig is daar tegenover een Le Pain Quotidien waar Saskia ook makkelijk dingen naar haar gading kan vinden.

Het wordt een erg gezellige lunch met zijn zevenen.  Saskia probeert iedereen over te halen veganistisch te eten vanavond, maar Rick, Katja en Kevin zijn daar allerminst van gecharmeerd.  Mijn zalm tartine smaakt weer heerlijk, al heb ik spijt niet de Thaise salade met zalm te hebben genomen zoals Katja.

Na het eten lopen we naar het 9/11 Memorial.  Ik vertel Kai en Bea dat de namen met een witte roos vandaag jarig geweest zouden zijn.  Later merk ik dat de anderen dat ook niet wisten, al hadden ze deze enorme "vijvers" wel eerder gezien.

Rick vooral wil heel graag ook het museum bekijken.  Ik heb daar wat moeite mee, want het brengt weer allerlei nare herinneringen terug van die dag.  Vooral nu ik me ook al probeer op te krikken van het verlies van Cosmo heb ik dit eigenlijk liever niet.

Toch kopen we kaartjes en gaan naar binnen.  Meteen overvalt me een deken van verdriet.  Bijna 3000 mensen werden door deze aanslag van het leven beroofd en een ervan is de broer van iemand, die ik al meer dan twintig jaar online ken. 

Saskia en ik bekijken een aantal dingen, maar voelen ons dan zo neerslachtig dat we de rest overslaan.  De anderen doen hoeveel zij aankunnen, want er is veel te bekijken!  Ik denk dat dit net zo is als toen Rick en ik in het Deutsche Museum in Berlijn waren en Rick alle Nazi dingen wilde zien en ik kon dat gewoon niet,

Als iedereen uitgekeken is, is het te laat om nog naar boven te gaan in de Freedom Tower. In plaats daarvan wil Saskia graag wat vrolijks doen.  Zij heeft de Sugar Factory gevonden waar ze enorme "snoep" cocktails serveren.

We nemen twee taxi's daarheen en vinden een aantal stoelen aan de bar boven. Ik heb het niet zo met zoete cocktails dus bestel saai een bloody Mary.  De anderen nemen echter de kleurig uitziende kommen met lekkernijen.

Rick en Saskia delen een kom vol snoep, Bea neemt haar eigen suikerspin drankje en Kai een watermeloen ding.  Katja en Kevin hebben er een met gummy beertjes.  Het wordt op droog ijs geserveerd dus "rookt" als het wordt geschonken. Leuk om te zien, maar niet mijn ding qua smaak.

Intussen proberen we het avondeten rond te krijgen.  Saskia wil heel graag veganistisch eten bij Red Bamboo, maar voor zeven personen is de wachttijd drie uur.  Dat gaat niet lukken.

Ik denk dat dit een heel bijzondere selfie is, want wanneer zullen we iedereen weer bij elkaar hebben?

 

Na heel wat gedoe en ik geef toe een uitbarsting van mijn kant, want ik heb er genoeg van altijd alles te moeten regelen, nemen we twee taxi's naar Red Bamboo.  Kai, Bea en Saskia gaan daar eten halen (uiteindelijk blijkt de wachttijd minder en eten zij daar), Katja, Kevin, Rick en ik gaan op zoek naar een restaurant vlakbij.

Terwijl ik op de taxi van Rick, Katja en Kevin wacht zoek ik op Yelp naar restaurants dichtbij.  Oppa komt goed naar voren en heeft (naar verluid) tapa's. Daar vinden we ook met gemak een tafeltje, maar de tapa's zijn wat vreemd.  Voornamelijk Aziatische gerechten waaronder sushi rolls, Rick is dus niet blij, maar de rest van ons wel.

Katja, Kevin en ik bestellen een aantal gerechten om te delen.  Tempura zoete aardappel, een gestoomd broodje met varkensvlees en een sushi rol met lekkere saus, het smaakt mij zeker goed.  Rick heeft zijn eigen keuzes waar wij ook een paar hapjes van nemen.  Al met al een prima maal, al had Rick zeker wat anders gehoopt. Morgen hopelijk meer zijn ding.

Net als wij klaar zijn komen de anderen het restaurant ook binnen.  Zij waren uitermate tevreden over hun eten dus helemaal goed. We nemen weer afscheid van de meisjes en Kevin (en ik ben bezorgd want Saskia wil vanavond nog terug naar Virginia rijden).

Onze taxi zet ons af bij het hotel en Rick stelt aan Bea en Kai voor nog lekker de stad te gaan verkennen.  Beiden hebben daar (begrijpelijk wat mij betreft) geen oren naar en vertrekken naar hun kamer.

Rick gaat nog een wandeling maken, maar ik trek me ook terug op ons bed.  Onze kamer is werkelijk heel warm en Rick heeft dat bij de receptie aangegeven.  Een monteur komt naar boven en zegt dat de airco op de verkeerde plaats zit en er niets aan te doen is. 

We kunnen van kamer wisselen of een fan hebben, we kiezen het laatste pad. Die fan wordt al snel bezorgd en dan is het tijd om te gaan slapen want morgen weer een volle dag.