Van de lente naar de winter dus duiken we een museum in

Dat het veel kouder is dan gisteren voel ik meteen, zelfs in bed al. Rick zegt dat het net begint te regenen, maar dat blijkt geen regen maar ijskorrels en sneeuw te zijn!  Gisteren liepen we nog met korte mouwen, nu is het maar net boven het vriespunt. 

Men vreest voor de kersenbloesems in de stad, die voor het eerst in bijna honderd jaar misschien stuk kunnen vriezen.  De magnolia's hebben dat lot helaas al gehad en ik duim toch heel hard dat de kersenbloesems zullen overleven.  Het zou zo leuk zijn als Kai en Bea die te zien krijgen

De eekhoorn komt in ieder geval wel, ook iets wat je in Europa niet veel ziet

 

Tot mijn verbazing zijn Kai en Bea nog niet boven als ik beneden kom.  Rick neemt afscheid en vertrekt naar zijn werk en ik maak koffie. Kai en Bea hebben vannacht heerlijk geslapen vertellen ze als ze weer boven komen (ze slapen in de logeerkamer, want Kai heeft een eenpersoonsbed in zijn kamer boven).

Zij maken een soort muesli als ontbijt en ik mijn crackers met kaas en tomaat. Intussen sneeuwt het echt, zo raar!  Lekker weer om met de honden te wandelen, zoals Kai en Bea hadden gehoopt is het niet.  In plaats daarvan gaat Kai Orion trainen.

Na nogal wat dralen vind ik uiteindelijk in gezelschap van Cosmo de elliptical boven weer eens. Ik stel hem in op een uur.  Alleen komt Orion ook opeens naar boven en vindt van alles om op te knauwen behalve zijn eigen botje. 

Het lukt me niet te sporten als ik de hele tijd moet ingrijpen.  Kai neemt Orion dus weer mee naar beneden waar hij en Bea spelletjes spelen op onze speltafel.  Mijn uur gaat daarna prima en ik ben zoals altijd weer blij klaar te zijn.

We bespreken de plannen voor vanmiddag.  De sneeuw is opgehouden, maar het is bitterkoud met flinke wind.  Een museum lijkt dus de beste keuze, maar welke.  Bea wil ze allemaal zien, maar kiest de National Gallery of Art.  Ik ben daar blij om, want met koud weer is dat ook een favoriet van mij. 

Eerst gaan we lunchen en zij hebben voor pho gekozen.  Het beste eten met deze kou is het! Bij Pho Thang Long krijgen we een tafeltje.  Bea en ik nemen de kip pho, die ik altijd bestel.  Kai is avontuurlijker en neemt een pho met andere noedels en verschillende vleessoorten.  Het ziet er lekker uit maar zou veel te veel zijn voor mij.

Intussen blijf ik kijken naar de mensen schuin tegenover ons.  Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik de directeur van de peuterschool van de kinderen herken.  Annely is de dochter van Nederlandse ouders.  Ik ontmoette haar toen Katja een baby was en zij vertelde mij dat zij "Nederlands" was en hoofd van een peuterschool en een van hun onderwijzeressen was ook Nederlands.

Dat gaf de doorslag om de kinderen naar Appletree II te sturen waar ze alle drie heel goede herinneringen aan hebben. Ik heb Annely al jaren niet gezien en zij herkent mij dan ook niet tot ik haar na ons beider maaltijden benader.  Dan herkent ze ons wel meteen en krijg ik een welgemeende hug.

We kletsen even bij en voor Kai is het natuurlijk ook leuk zo'n gezicht uit zijn verre verleden.  Grappig is ook te horen dat zij nog steeds Appletree II runt en ook de show, die de kinderen ieder jaar opvoerden, er nog is.  Die zal eind deze maand plaatsvinden en Annely nodigt ons uit maar zoiets doe je als ouder en niet als jonge twintigers.

We nemen afscheid, betalen voor ons maal en rijden naar het metrostation.  Daar vind ik een parkeerplaats heel dicht bij de ingang. We moeten even op de trein wachten en dan is er weer eens een probleem met de rails waardoor we bijna een half uur moeten wachten bij een van de stations.

Eenmaal in de stad is het ijskoud en Kai is niet warm genoeg gekleed.  Bea en ik wel en Bea is heel enthousiast om het Capitool te zien en het Washington Monument, dingen, die zij tot nu toe alleen op tv of in films zag.

We nemen nog snel wat foto's van de kersenbloesems voordat die (ik mag hopen van niet, maar toch) stukvriezen. Dan krijg ik medelijden met klappertandende Kai en loods Kai en Bea het oostelijke gebouw van de National Gallery of Art binnen.  Dat is ook net weer open met meer kunst, maar ons doel is het westelijke gebouw.

Via de mooie lichtjespoort zoals ik het maar voor het gemak noem lopen we naar het westelijke gebouw.  Daar bekijken we eerst even een aantal Amerikaanse schilderijen, die ik hier eerlijk gezegd niet eerder zag.

Heel interessant zijn de vier enorme schilderijen over het leven van Thomas Cole.  Kai en Bea zijn er zeer door getroffen en de suppoost geeft nog wat achtergrond informatie.  Duidelijk maakt hij zijn baan interessanter.  Dat zou ik ook doen, in plaats van maar saai te wachten tot iemand te dicht bij een schilderij komt.

Ook zien we presidentiele portretten van George Washington, John Adams, Thomas Jefferson, James Madison en James Monroe van de befaamde schilder Gilbert Stuart.  Bea vindt een schilderij met een Indiaan, die een bison vangt, fascinerend.  Natuurlijk is voor haar het Amerikaanse heel interessant.

We gaan verder en bekijken de vele impressionisten.  Monet is ons aller favoriet, al vind ik de danseressen van Degas en Toulouse Lautrec ook super.  Ook "onze" van Gogh is ruim aanwezig.  De schilderijen zijn vooral van 1889, het jaar voor zijn dood, valt me op.

Er zijn ook heel wat mensen bezig aan het copieren van de schilderijen.  Ze zijn stuk voor stuk heel goed! We vragen ons af hoe ze daar terechtkomen.  Ik denk wel via een club of zo want duidelijk weten ze wat ze doen.

Na de impressionisten lopen we naar de Italiaanse schilderijen.  Daar is net een docente aan het vertellen en dat vind ik wel heel interessant.  Gelukkig Kai en Bea ook en we volgen haar en haar verhalen.  Ze vertelt interessant bij een Boticelli schilderij, die zijn tijd ver vooruit was qua perspectief en compositie.

Behalve schilderijen is dit museum ook verder prachtig

Ook vertelt zij ons over het enige Leonardo da Vinci schilderij aan deze kant van de wereld.  Ginevra de Binci schilderde Leonardo in 1471,  dertig jaar voor de Mona Lisa! Een van zijn vroegere werken dus en toch heel bijzonder en geniaal.

Als laatste bezoeken we de Nederlandse meesters.  Ik kan daar heel wat over vertellen na de rondleiding een paar jaar geleden met Henriette, de curator van dit deel van het museum.  Ik zou die rondleiding zo weer willen hebben, maar herinner me gelukkig genoeg om Bea en Kai's interesse erbij te houden.

Mijn favoriete Jan Steen!

Dit stilleven lijkt toch net een foto?

Jammer genoeg is mijn favoriete Vermeer weg!  Ik hoop dat het maar een uitwisseling is, want het schilderij wat er nu hangt van Gerard Dou komt uit Ottawa. Nu zijn er maar twee kleine Vermeer schilderijtjes.

Als we de volgende zaal inlopen wordt gemeld dat het museum over twintig minuten gaat sluiten.  Wij hebben ook wel genoeg kunst gezien, na een tijdje absorbeer ik het althans niet meer. We lopen nog even door de winkel waar Kai een leuke mok voor Bea koopt en dan weer naar het metrostation.

De terugrit is veel sneller dan de heenreis gelukkig.  Zonder oponthoud komen we terug in Vienna. Ik maak me wel wat zorgen, want Orion is nu zes uur in zijn bench en dat vind ik te lang.  Ik ben dan ook opgelucht Ricks auto al op de oprit te zien staan.  Hij is al een uurtje thuis dus de honden hebben ook alweer wat buitentijd gehad.

We frissen ons wat op en gaan dan naar Jaipur voor ons avondeten.  Bea heeft nog nooit Indiaas gegeten en vertelde dat dat hoog op haar lijstje staat.  Zij is duidelijk helemaal bereid om allerlei exotische cuisines te proberen. 

Natuurlijk lukt het mij niet om eens wat anders dan de saag paneer te bestellen. Rick neemt ook zijn favoriet.  Bea kiest een ander vegetarisch gerecht wat ze erg lekker vindt en Kai heeft een kipgerecht wat met linzensoep en naan brood komt.  Het smaakt ons allemaal zeer goed!

Thuis gaan Kai en Bea een show kijken en wij kijken gewoon tv. Ik moet zeggen dat ik best moe ben en ook wel veel pijn heb met dit weer.  Ik ben blij dat ik zoveel afleiding heb, het houdt me gaande, al is zo'n museum slopend.  Ik kan uren lopen, maar dat staan is moeilijk.  Gelukkig waren er overal bankjes.

Morgen is Rick ook weer vrij dus we zullen zien wat die dag brengt. Het is wel erg leuk om in "vakantie" modus te zijn.  Iedere dag iets nieuws, dat ligt mij wel!