Laatste volle dag met Kai en Bea hier

Om vier uur werd ik wakker door een donderslag.  Bliksem volgde niet veel later en mijn gedachten gingen meteen naar Cosmo.  Die was altijd zo bang voor onweer, maar daar hoeven we ons geen zorgen meer om te maken.  Orion deert het allerminst.  Later hoor ik van Rick dat hij dezelfde gedachten had.

Regelmatig wordt onze kamer helemaal opgelicht door de bliksem en de donder liegt er ook niet om.  Ik lig tenminste een uur wakker en daarom lukt het me niet op te staan als Rick dat om half acht doet.  Ik doe mijn ogen nog even dicht en opeens is het half negen.

Rick komt naar boven met Orion, die mij ook even een koude neus komt geven.  Het voelt vreemd om hem nu al mijn liefde te kunnen geven, maar ik doe dat natuurlijk graag.

De lente is er eindelijk!

Gisteravond al zei Kai dat hij niet dacht dat Bea het programma dat zij eerst voor ogen hadden voor vandaag vol zou kunnen houden.  Ik had mijn personal training ervoor afgezegd en vroeg Sharon of ze die tijd toch nog open had.  Gauw kijk ik op mijn telefoon, maar helaas Sharon is niet meer open.

Niet getreurd, ik ga dan wel cardio thuis doen op de elliptical.  Maar eerst vraagt Kai of hij en Bea Duck Donuts kunnen halen voor het ontbijt.  Natuurlijk kan dat en ze nemen Orion mee. Voor mij nemen ze ook een paar donuts met maple icing en bacon stukjes mee.  Die zijn de enigen, die ik echt lekker vind (ik eet anderhalve en Kai en Bea de rest).

We bespreken het programma van vandaag en ik denk dat dit ook een leuke laatste dag hier voor hen wordt. Dan vertrek ik naar boven voor mijn elliptical uur.  Kai en Bea zorgen voor Orion.  Dat ga ik weer missen na morgen, want sporten met Orion los gaat niet lukken. 

Mooi uitzicht terwijl ik sport

Een uur later ben ik klaar en ga douchen.  Dan laat ik Orion uit en zie dat hij nog steeds best goed naar mij luistert.  Ik hoop volop te gaan trainen als alles rustiger wordt.  Wij moeten erop uit dus Orion gaat met zijn Kong in zijn bench.

De dierenarts belde dat Cosmo's gips pootafdruk klaar is.  We hebben om twee gevraagd zodat Kai er ook een mee kan nemen.  Ze zijn zo aardig en alweer krijgen we condoleances.  Jacque Stahl, de dierenarts, komt nog speciaal en geeft ons een hug (ik weet niet hoe dat in het Nederlands te vertalen, een omhelzing is teveel).

Zij heeft het rapport van de analyse van Cosmo's kanker terug.  Wij hoeven niet voor die test te betalen, maar zij wilde graag weten of ze de juiste diagnose heeft gemaakt.  Dat heeft ze zeker, Cosmo had een heel kwaadaardige en agressieve kanker.

Dat helpt mij ook, we hadden hem echt geen goed gedaan door zijn leven te redden als dat al mogelijk was geweest.  Zelfs niet als we de kanker eerder ontdekt hadden. Eigenlijk is een lijdensweg ons allemaal uit handen genomen doordat zijn lichaam het opgaf. 

Met droge ogen, maar toch even een slikmoment open ik het doosje met Cosmo's pootafdruk.  Het is een mooi aandenken, maar het is niet meer Cosmo.  Datzelfde gevoel had ik toen hij overleden was.  Cosmo was weg, zijn persoonlijkheid, zijn liefheid.  Ik denk nog steeds dat die liefheid ergens anders heen is gegaan.

We gaan met Rick lunchen zodat Kai en Bea zijn kantoor kunnen zien.  We rijden naar Reston en in het Microsoft gebouw wachten we op Rick.  Die antwoordt zijn sms-en of telefoontjes niet dus we vragen de receptioniste hem te laten weten dat we hier zijn.  Ook dat lukt echter niet.

Gelukkig belt Rick niet veel later en komt naar beneden.  We halen lunch bij Potbelly, voor mij een skinny broodje tonijnsalade.  We nemen het mee naar de kantine in Ricks kantoorgebouw zodat Bea warme thee kan drinken.

Na de lunch laat Rick ons zijn bureau zien, maar ook waar hij presentaties geeft en dat is allemaal ultramodern en enorm technisch.  Ik heb dit ook nog niet eerder gezien en vind het dus ook interessant om te zien waar mijn man sommigen (want hij is ook vaak op pad) van zijn dagen doorbrengt.

We nemen weer afscheid van Rick en gaan op pad naar Best Buy.  Hier kopen Kai en ik beiden koptelefoons. Die van Kai een stuk duurder dan die van mij, die maar twintig dollar kost.  Ik hoef er dan ook alleen maar Boer Zoekt Vrouw of Ik Vertrek mee te kijken om Rick niet te ergeren.

Op de terugweg halen we nog wat spullen bij de Giant en gaan dan weer huiswaarts.  Kai gaat op Orion passen, terwijl Bea en ik onze nagels gaan laten doen.  Dat is ook iets heel Amerikaans, al wordt het werk vooral verricht door Vietnamese dames.

Bea en ik gaan naar Pro Nails 3 en dit is Bea's eerste keer om professioneel haar nagels te laten lakken.  Zij kiest een roze kleur en ik een turquoise glitter nagellak.  Bea geniet echt van het hele gedoe, zie ik en na afloop krijg ik een enthousiaste dank je wel met hug.

Haar eerste professionele nagels ooit

Blij met het eindresultaat

Kai wacht thuis geduldig met Orion.  Hij vindt Bea's nagels ook erg mooi en de twee gaan hun ding doen. Ik vind het wel knap hoe zij de afgelopen drie weken met ons "oudjes" hebben doorgebracht.  Nu zijn Rick en ik natuurlijk cool, maar toch!

Nog een hapje uit Chinatown in New York, roze draakvrucht (of hoe het in het Nederlands ook heet)

 

Het is zo lekker buiten en Orion ziet zijn vriendin Mia in de achtertuin.  Ik laat hem met haar rennen terwijl ik op het deck zit.  Wel jammer dat de achtertuin nog een en al modder is, maar ik heb daar een extra absorberende doek voor.  Met een hond is het te doen, ik haat die gedachte, want mis Cosmo in alles.

Rick komt thuis en voor hun laatste maaltijd hier hebben Kai en Bea Afghaans gekozen.  Bij Panjshir krijgen we een gezellig tafeltje.  Bijna alles is hier lam en daar houden Bea en ik niet van.  Gelukkig vinden we een paar andere heerlijke gerechten. Ik geniet van mijn Aushack, een soort ravioli met bosuitjes en tomaat, yoghurt en gehakt.

Terug thuis gaan de anderen een film kijken en maken ze popcorn.  Jammer genoeg voelt Kai zich daarna niet lekker en zie ik opeens Bea ook voor hem zorgen.  Ze zijn erg goed samen, hopelijk blijft het want wij vinden Bea ook erg lief.

Zo gaat de laatste avond met gezellige jonge mensen alweer in. Rick en ik hebben het samen goed, maar wat hebben we genoten van het gezelschap! Het is goed te weten dat beide relaties zo goed gaan. Nu Saskia nog, die erg worstelt.