Dag 4 Tucson: Sabino Canyon

Eigenlijk ben ik al om zeven uur klaar wakker, maar Katja heeft niet goed geslapen en wil nog een uurtje blijven liggen.  Is prima, ik doezel ook maar verder dan.

Om acht uur staan we inderdaad op, maar zijn wat langzaam en zitten pas om kwart voor negen aan het ontbijt. Dat is weer fruit met roerei en salsa en de lekkere koffie.  Het ontbijt zal ik niet missen, maar dit hotel, The Lodge on the Desert, is wel heel erg leuk!

Vandaag willen we naar Sabino Canyon, een natuurgebied in de Santa Catalina bergen.  Een vriend van Katja heeft een wandeling naar zeven watervallen aangeraden, maar die blijkt meer dan dertien kilometer lang te zijn en vier tot zes uur te duren.

Daar zijn we niet op voorbereid met ons flesje water en geen proviand.  We besluiten dus te gaan kijken wat er verder nog te doen is. Een half uurtje later parkeer ik de auto op het grote parkeerterrein.  Met mijn nationale parkenpas is dat gratis, anders $5. Het is duidelijk dat het een zeer populair natuurgebied is!

Er is een trammetje met gids maar wij besluiten eerst Sabino Canyon in te lopen, tenminste tot we bij de kreek kunnen komen. Het hele stuk heen en weer is zeven mijl dus ook te ver voor de tijd en voorzieningen, die we hebben.

Een vriendelijke dame, die vertelt horticulturist te zijn, laat ons een bijzondere saguaro cactus zien (zie foto's).  Daarna lopen we over de weg naar de canyon.  Af en toe is er een pad naar het water wat we even nemen.  Ik moet natuurlijk met mijn Teva sandalen even in het ijskoude water (gesmolten sneeuw van Mount Lemmon) staan.

 

 

Anderhalf uur later zijn we terug bij het bezoekerscentrum en het lijkt ons toch wel leuk om zo'n trammetje te nemen.  Ik koop kaartjes voor $10 ieder en we hebben nog een half uur voor de volgende tram vertrekt.

Dat besteden we aan een natuurpad lopen waar bij de verschillende planten staat welke het zijn en hoe ze in dit droge klimaat overleven. Erg interessant allemaal, de enorme saguaro's zijn het bijzonderst, maar ook andere cactussen en bomen zijn de moeite waard.

In het trammetje horen we hoe de canyon is ontstaan en andere belangrijke weetjes.  Het rondritje duurt drie kwartier en Katja en ik zijn het erover eens dat het de moeite waard was.  Onze magen rommelen echter alweer dus we zoeken gauw de auto op om terug naar de stad te rijden.

Er zijn ons een aantal cafe's aangeraden, maar het Mexicaanse trekt toch weer. Katja heeft zin in vistaco's en die vinden we op het menu bij dat El Charro Cafe waar we gisteren niet buiten konden eten.  Vandaag kan dat wel en het is een gezellig terras.  De margarita's en zalmtaco's gaan er goed in.

De laatste cocktails samen dit reisje

Het was een late lunch dus tijd om nog iets buiten de stad te ondernemen hebben we niet meer.  We besluiten om bij het hotel aan het zwembad te gaan liggen.  Jammer genoeg staat daar een koel windje dus in het water gaan we niet, maar verder is het er goed vertoeven en we lezen er anderhalf uur.

Als de zon achter de muren is verdwenen wordt het te kil en lopen we terug.  Bij de kamer is nog wel zon en daar ga ik nog een half uurtje van genieten. Vanwege de late lunch is onze reservering voor het avondeten pas voor kwart voor acht dus ik heb mooi tijd om mijn blog van gisteren af te schrijven.

Morgen zal de wekker heel vroeg gaan dus ik was mijn haren nu vast.  We kleden ons dan om te gaan eten en hebben gereserveerd bij Casa Vicente, een Spaans restaurant.  We delen er lekkere tapas en de bediening is heel goed.  Alleen komen de gerechten tergend langzaam naar buiten, maar ach, we kletsen gezellig en luisteren naar de harpspeelster.

Vanwege het tijdsverschil bel ik Rick nog voor hij naar bed gaat terwijl Katja zonder GPS terug naar het hotel rijdt.  Op de laatste avond hier weten we eindelijk een beetje de weg!  We hebben genoten van dit moeder-dochter tripje samen, heel bijzonder.  Ik wil niet denken dat dit nooit weer zal gebeuren, maar ik ben heel blij dat we deze kans gegrepen hebben!

Foto's van Sabino Canyon staan hier