Terugreis uit Tucson en Kai en Bea komen aan

Zoals zo vaak als ik veel vroeger dan anders door een wekker gewekt moet worden lig ik al ruim van tevoren iedere vijf minuten naar de klok te staren.  Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor goed slapen, maar om kwart voor zes ben ik wel al klaarwakker.

Katja komt natuurlijk van hetzelfde stuk hout en vertelt precies hetzelfde gedaan te hebben.  Ik ben echter meer een ochtendmens en meteen wakker, terwijl zij net als Rick even nodig heeft.

We douchen en pakken de laatste spullen in, doen een express checkout en laden de bagage in de auto.  De vogeltjes fluiten vrolijk en de zon komt net op als we om half zeven vertrekken. Een half uurtje later leveren we de auto af bij Dollar.  Hij heeft ons trouw rondgereden.

Het is een korte wandeling naar de terminal en er staat niemand in de rij om in te checken.  Onze tassen hebben we dus zo afgegeven. De TSA Pre, die we weer beiden hebben, maakt dat we binnen een paar minuten door de veiligheidscontrole zijn.

Gelukkig want we snakken beiden naar koffie en iets te eten.  We zien meteen een koffiestandje waar Katja een latte en ik een koffie bestel.  Katja neemt een bagel en banaan en ik alleen een banaan.  We hebben nog bijna een uur voor vertrek dus zoeken stoelen bij stopcontacten op om onze telefoons helemaal opgeladen te houden.

We vliegen dit keer met een kleiner vliegtuig van United Express dan op de heenweg. Ook hebben we stoelen op de eerste rij en daardoor geen plaats om onze tassen onder een stoel te leggen.  Mijn tas past ook niet in de bakken boven de stoelen dus moet in het ruim en ik kan hem bij landing weer ophalen.  Ik heb er ook eigenlijk alleen mijn Kindle uit nodig.

Acht minuten voor op schema vertrekken we.  Het gaat snel al lezend en uit het raam kijkend naar de mooie besneeuwde bergtoppen van Rocky Mountains.  Ook flink voor op schema landen we in Denver en dan hebben we nog bijna tweeeneenhalf uur tot onze volgende vlucht terug naar Washington.

Alweer die lekkere stroopwafel!

Die besteden we aan de bar van een Frans restaurant waarvan we het menu er lekker uit vinden zien.  Denver heeft heel wat keuze aan restaurants.  Ik vind het een erg leuk en modern vliegveld.

Katja neemt een halve kip met boontjes en puree en ik een werkelijk heerlijk smakende bagel met kruiden cream cheese, gerookte zalm, ui, tomaat, komkommer en kappertjes.  Het gaat er heel goed in allemaal!

Drie kwartier voor vertrek begint men al met het boarden. Katja en ik hebben weer respectievelijk een plaats aan het gangpad en een plaats aan het raam.  Tussen ons in komt een aardige man uit Oekraine te zitten.  Hij gaat voor een gesprek voor een nieuwe baan naar Washington en wil er van alles over weten.

Mijn boek is spannend en ik koop internet dus ik kom de tijd wel door.  Zo te zien is Katja ook verdiept in haar boek.  De man in het midden slaapt dus het is een heel rustige vlucht. Al zegt Katja later dat hij tegen haar aan lag, niet zo prettig dus voor haar. Ze vergeeft hem want hij is echt heel vriendelijk.

Intussen vliegen Kai en Bea ook van de andere kant van de wereld naar Washington toe. Zij zullen iets meer dan twee uur na ons landen.  Het is voor Bea de eerste keer dat ze langer dan een uur vliegt en ook de eerste keer Amerika.  Ik ben heel benieuwd hoe ze het gaat vinden!  Katja zal haar voor het eerst ontmoeten vanavond.

Een half uur voor op schema landen we op Dulles.  Rick is er zelfs nog niet.  We wachten op de bagage als hij opeens zijn armen om onze schouders legt.  Ik schrik ervan, ha ha! Het is goed hem weer te zien.

Onze tassen komen al gauw en we gaan bedenken waar we willen eten.  De keuze valt op een nieuw Libanees restaurant in het Reston Town Center. Neyla heeft lekker eten en we rekken het wat uit zodat we niet een uur in het vliegveld hoeven te zitten wachten.

We beginnen met vier heerlijke dips, bijzonder is vooral die met bieten, terwijl ik eigenlijk niet van bieten houd.  Dan heb ik linzensoep en kibbeh naye, Libanese filet Americain.  Die porties zijn echter zo groot dat ik nog niet de helft op kan.  Ook Rick en Katja vinden hun eten lekker, maar veel te veel.

Keurig op tijd zijn we klaar en komen precies als Kai en Bea's vlucht landt op het vliegveld aan.  Katja en ik bedenken dat het leuk zou zijn iets te hebben om Bea te verwelkomen.  Gelukkig is er een winkeltje met ballonnen en bloemen. 

We kopen een ballon met de Amerikaanse vlag en een roze roos.  Katja wil de roos geven en ik dus de ballon. Het duurt nog een half uurtje en dan komen ze al naar buiten! Het blijkt dat Kai Bea mee mocht nemen in de rij voor Amerikaanse staatsburgers en die gaat altijd een stuk sneller.

Een ding dat me opvalt hier is de advocaten met bordjes van gratis assistentie in het Engels, Arabisch en Spaans.  Dat is nieuw sinds Trump president is en burgers uit bepaalde landen bande.  Dat is nu wat lakser, maar er komen nog steeds vervelende verhalen naar buiten.

Bea vond de turbulentie tijdens de vlucht niet fijn, al zegt Kai dat die niet erg was.  Verder hebben ze films gekeken en vonden ze het eten wel lekker. En nu staat ze dan voor het eerst op Amerikaanse bodem.  Ik herinner me nog zo goed mijn eerste keer.

Heel andere omstandigheden natuurlijk, want mijn ouders en broers en zus kwamen hier om te wonen (ik volgde een jaar later). We landden op New York JFK Airport begin juni en het was bloedheet.  We hadden ieder twee koffers en we hadden onze twee mini poedels en kat mee.

Met dat alles sjokten we, komend uit koel Nederland dus veel te warm gekleed en doodmoe van de lange vlucht, door de zinderende hitte van de buitenlandse naar de binnenlandse terminal.  Ik herinner me de vele gele taxi's. 

Eenmaal in Washington was onze bagage toch niet meegekomen (de dieren gelukkig wel) en ik heb me nog nooit zo vies gevoeld tot de volgende dag de bagage eindelijk kwam. Tot de dag van vandaag heb ik een hekel aan JFK New York airport!

Gelukkig is Bea's eerste kennismaking met dit land stukken beter. Ze vindt de roos en ballon erg leuk.  Katja is ook altijd een goed iemand om mensen op hun gemak te stellen. De rit naar huis is dan ook gezellig.

Daar blaft Orion even tegen iedereen, maar is vooral blij mij weer te zien. Cosmo wijkt niet van mijn zijde, zo lief. Bea is dol op katten en vind het leuk Snickers te zien, maar moet even aan wilde Orion wennen.  Zelfs Zorro komt tevoorschijn, Rick heeft hem de hele week niet gezien.  Duidelijk heeft hij Katja gemist.

We drinken nog wat samen en dan gaan Kai en Bea naar bed.  Voor hen voelt het als vier uur 's nachts. Katja en ik zijn ook moe, maar voor ons voelt het juist twee uur vroeger.  Toch ga ik proberen op een normale tijd voor hier te gaan slapen.