Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, augustus 31, 2018

Lunch en museumbezoek met Nederlandse vrienden

Als we beneden komen zien we dat het vannacht geregend heeft. Gelukkig is het weer droog dus ik kan mijn koffie en ontbijt wel op het deck genieten. Ik ben dol op Snickers maar heb toch wat onvriendelijke woorden voor hem als hij zijn nagel in mijn vinger haakt om te proberen een stukje gerookte zalm van mijn bord te stelen! Hij wordt steeds brutaler!

Na het eten ga ik gauw naar boven voor mijn uur cardio. Om tien uur ben ik daar al klaar mee, lekker vroeg! Dat komt ook omdat ik naar de stad ga. Ik maak me daar klaar voor, laat Orion even uit en vertrek dan. Ik zie Lorraine buiten en vraag haar of ze Orion om een uur of drie even uit kan laten en dat doet ze met graagte.

Tot mijn verbazing vind ik een parkeerplek vlakbij de ingang van het metrostation. De trein staat ook al klaar en een paar minuten later vertrekken we. Ik heb met Danielle en Arjan afgesproken bij het Generaal Lafayette standbeeld voor het Witte Huis.


Zij komen lopen van het Lincoln Memorial en komen een kwartiertje later. Ik heb intussen een bankje in de schaduw opgezocht en vermaak me met mensen kijken. Danielle en Arjan vinden mij daar.

Gelukkig zeggen ze trek te hebben want mijn maag rommelt ook flink. Ik stel voor naar Le Pain Quotidien te gaan. Daar vinden we nog precies een tafel vrij. We bestellen alle drie salades, gerookte zalm voor Danielle en mij en kip voor Arjan. Het smaakt voortreffelijk en is heel gezellig.

We bespreken wat we vanmiddag willen doen en de keuze valt op het American History Museum. Het is duidelijk alweer even geleden dat ik hier was, want er is opeens een IMAX theater. We willen beginnen op de tweede verdieping maar de westelijke vleugel daarvan is nog gesloten tot deze herfst. Ik kan de oostelijke trap niet meteen vinden dus beginnen we maar met het westelijke gedeelte van de eerste verdieping.

De tentoonstellingen, die daar zijn, zijn nieuw voor mij. Een gaat over het ontstaan en de geschiedenis van deze democratie, erg interessant. De ander heeft de geschiedenis van de bevolking van het land. Hier komt Nieuw Amsterdam ook in voor. Bij deze tentoonstelling realiseer ik me weer hoe divers dit land eigenlijk is. Het lijkt altijd een homogeen land, maar dat is het niet. Ieder gedeelte heeft een andere geschiedenis.

Het gedeelte met de Star Spangled Banner vind ik altijd weer indrukwekkend. Die vlag waar het volkslied op gebaseerd is ligt met zo min mogelijk licht erop gepreserveerd. Tot eind jaren negentig hing hij nog, weliswaar met versterking erachter. Die versterking is weggehaald en nu is de stof bijna vergaan, vandaar het voorzichtige ermee.

Nu vinden we de trappen naar het oostelijke gedeelte van de tweede verdieping makkelijk. Daar bekijken we eerst de jurken van de First Ladies. Melania Trumps inauguratie baljurk hangt nu op de ereplaats. Ik vind het een saaie jurk en dat is niet omdat ik Trump niet kan uitstaan.

De tentoonstelling over de presidenten en hun gezinnen is altijd weer leuk en interessant. We kijken het filmpje over de geschiedenis van de bewoners, bruiloften, kinderen en huisdieren in het Witte Huis. Hier is gelukkig nog niets over Trump te bekennen.
Politieke tekeningen met de jaren

Dan volgt op de eerste verdieping westkant nog een exhibitie waar we onder anderen de stoelen van Edith en Archie Bunker kunnen zien. Ik denk toch dat die niets meer betekenen voor mensen van de generatie van onze kinderen. Verder is er de Swedish Chef van de Muppets en meer Americana. Ik denk dat het meest hiervan naar de nieuwe tentoonstelling zal verhuizen want daar gaan de muiltjes van Dorothy van de Wizard of Oz ook heen zo te zien.

Op de begane grond bekijken we nog de enorme tentoonstelling met treinen, bussen, auto's en schepen. We luisteren naar het verhaal van een vrouwelijke passagier op een schip van New York naar Engeland in de 18e eeuw. Geen pretje!!

Een van de eerste schoolbussen

Dan komen we terecht bij de keuken van Julia Childs en de tentoonstelling over de geschiedenis van voedsel en wijn in de VS. Ik moet zeggen dat de cuisine in de VS in de jaren dat ik hier woon flink verfijnd is. Natuurlijk wonen wij in een heel divers gebied en kunnen bijna alle cuisines vinden. Maar ook buiten de grote steden kun je veel lekkerder en gezonder eten dan vroeger.

Het loopt al tegen vieren en we hebben eigenlijk wel genoeg gezien dus slaan de westelijke vleugel van de begane grond over. We kijken nog even rond in de leuke winkel en Danielle vindt een paar magneten voor haar collectie. We zien ook een pakje kaarten met wetenswaardigheden over Washington. Die kopen we beiden, want wie weet leer ik er ook nog wat van.

Buiten is het weer alsof er een warme vochtige deken over ons heen wordt gegooid. De beloofde onweersbuien (60% kans) blijven gelukkig uit. We lopen naar de Marriott Marquis, hun hotel. Dat is nog best een wandeling langs 10th Street, onder anderen komen we langs het Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord en de "5th Avenue" van Washington, City Center DC.

Eenmaal in het Marriott Marquis haalt Danielle een cadeautje voor mij van hun kamer. Dat is een stuk heerlijke kaas, ik kan niet wachten eraan te beginnen, en een aantal leuke tijdschriften. Die gaan graag mee naar huis om in mijn luie stoel te lezen.

Arjan vraagt of ik nog tijd heb om iets te drinken en daar zeg ik nooit nee tegen. Het wordt nog een gezellig half uurtje met een bloody Mary voor mij, een biertje voor Arjan en Danielle houdt het wijselijk bij water. Ik vind het altijd best moeilijk om weer afscheid te nemen, maar ik moet nu echt terug naar huis.

Voor het hotel staat al een taxi klaar en ik maak het mezelf makkelijk en neem die naar het Smithsonian metrostation. Daar hoef ik maar een paar minuten te wachten op mijn trein. Rick is intussen al thuis en in het zwembad. Ik benijd hem even, maar ben toch te moe om daar nog heen te gaan.

Eenmaal terug in Vienna haal ik mijn van op en thuis tref ik Rick al klaar om te gaan eten. Dat vind ik ook prima. Rick vindt zijn dieet niet meer fijn (zijn dieten ook over het algemeen niet als je jezelf zo aan banden legt). Ik probeer hem blij te maken en we gaan naar BSide.

Daar vinden we wonder boven wonder vrijwel meteen twee stoelen aan de bar. Jag is zoals gewoonlijk onze bartender. We bestellen charcuterie en een komkommersalade, die werkelijk heerlijk is. Het stemt Rick wat beter want hij heeft er veel moeite mee dat hij geen pizza of pasta mag eten. Ik snap het wel en ben blij dat ik van nature groentes lekker vind en dat soort dingen me gestolen kunnen worden.

Zo gaan we het lange Labor Day weekend in, algemeen gezien als het einde van de zomer al is dat eigenlijk pas eind september. Wij hebben geen specifieke plannen dus benieuwd wat dit weekend ons gaat brengen!
Mijn trouwe maatje 

donderdag, augustus 30, 2018

NIeuwe banden voor de van

Het kost me wat moeite mijn bed te verlaten vanochtend, maar net na achten doe ik dat toch maar. Rick komt boven en verkondigt dat het nu al bijna dertig graden is en heel vochtig. Mij hoor je niet klagen. Zolang ik geen rondleiding heb vind ik dit weer prima.

Als Rick naar zijn werk is vertrokken maak ik ontbijt klaar van vlaszaad crackers, gerookte zalm en tomaat. Sharon is vandaag pas later beschikbaar voor personal training dus ik neem mijn tijd om ervan te smullen.

Dan maak ik me klaar om naar de sportschool te gaan. Onderweg stop ik een paar keer om wat Pokémon Go te spelen en doe dan mijn uur cardio op de ARC trainer. Ik heb mijn tienduizend stappen al ruim bijeen als Sharon komt.

Mijn Fitbit Versa heeft ook een setting voor gewichten heffen en die zet ik aan. Zo verbrand ik volgens het ding nog 148 calorieen in 25 minuten. Het halve uur gaat altijd snel en dan ben ik ook erg blij dat mijn sporten voor vandaag er weer opzit.

Thuis lees ik mijn boek uit en speel wat met Orion, hoewel die daar nog steeds niet veel animo voor heeft. Met deze warmte ligt hij liever binnen waar het koel is. Hij drinkt ook heel veel water, waar ik een voorbeeld aan zou moeten nemen. Mijn Yeti beker helpt daar wel bij, die heeft constant koud water.

Voor de lunch haal ik een salade van Panera. Ik eet in het restaurant en het smaakt prima. Dan is het al kwart over een en ik besluit Merchant Tires te bellen. Zij hadden beloofd voor enen te bellen dat de banden voor de van aangekomen waren, maar ik heb nog niets gehoord.

De banden zijn er inderdaad en de man aan de telefoon zegt dat hij gisteren al belde. Heel vreemd want ik heb geen telefoontje gehad. Ik rijd erheen en dan blijkt dat hij mijn telefoonnummer verkeerd heeft opgeschreven. Ik ben blij dat ik zelf gebeld heb!

Na de van achtergelaten te hebben roep ik een Uber om me naar huis te brengen. Jorge is heel aardig, maar zijn GPS doet raar. We besluiten die te negeren en ik navigeer hem naar ons huis. Onze cul de sac komt in veel GPS apps niet voor, ook zo vreemd.

Keurig op tijd voor Lisa en mijn massage ben ik terug. Ik weet dat de massages nodig zijn, maar ik moet mezelf er altijd van weerhouden ze niet uit te stellen. Ook vandaag is het flink pijnlijk. Hoe aardig Lisa ook is, ik ben blij als het uur voorbij is. Daarna laat ik haar nog foto's van de bruiloft zien en die doen me die bijzondere dag weer herleven.

Dan is het wachten tot de Merchants man belt dat de van klaar is. Als die om vijf uur nog niet heeft gebeld, maar Rick zag de van op de parkeerplaats staan, toets ik hun nummer nog maar eens in. En ja, hoor, de van is klaar.

Het is te laat voor mij om hem op te halen want Chris komt me om zes uur halen om te gaan eten. Rick is wat vroeger thuisgekomen en neemt een Uber om de van op te halen. De rekening ervoor is flink, bijna $1000, maar ik kon echt niet verder rijden op de oude banden.

Chris neemt mij mee naar Viet Aroma om me te bedanken voor het beantwoorden van de vragen voor het tenietdoen van haar huwelijk. We bestellen ons eten en dan geef ik haar mijn antwoorden. Ze vindt ze prima en voor haar is het heel belangrijk dat dit huwelijk teniet wordt gedaan.

Nu mijn antwoorden (sommigen waren persoonlijk en ik wilde zeker weten dat zij het goed vond dat ik dat schreef) zijn goedgekeurd moet ik het document in het bijzijn van een notaris tekenen en dan opsturen. Wat een gedoe terwijl het huwelijk al meer dan drie jaar geleden ontbonden is!

Dit restaurant is zo goed dat het altijd druk is. Ik bestel mijn favoriete "Fantastic Four", vier kleine spiesjes met garnalen, kip, varkensvlees en rundvlees met veel groente, die in een "pannenkoekje" van rijstpapier worden gewikkeld. Licht en lekker is het en Chris vindt haar orange chicken ook duidelijk lekker.

Aan de tafel naast ons hoor ik een vrouw vragen of ze Pad Thai hebben. De serveerster zegt dat ze zoiets al drunken noodles hebben. Hoe kun je in een Vietnamees restaurant gaan eten en verwachten dat ze een Thais gerecht op het menu hebben??? Ik vind de meeste Amerikanen hier zeer werelds, maar zoiets doet me dan weer op mijn hoofd krabben.

Chris is een van mijn vriendinnen met wie ik nooit gebrek aan gesprekstof heb. We hebben het erover dat degenen waar we het meest mee hebben ook mensen zijn waar er geen onhandige stiltes in het gesprek vallen.

Er zijn zeker een paar kennissen hier in de buurt bij wie ik het gevoel heb het gesprek constant gaande te moeten houden. Er gaat ook nooit iets van hen uit, ik moet altijd degene zijn, die contact zoekt en dat wil ik best een aantal keren doen, maar niet constant.

Thuis neem ik Chris naar binnen om de vragen van de kerk te copieren. Ik dacht er niet bij na dat Orion natuurlijk bij de deur zou staan en enorm tegen Chris begint te blaffen. Rick doet hem op het deck en we maken de copieen. Iedere keer dat ik denk dat Orion beter aan het worden is gebeurt er weer zoiets, helaas.
Hij is zo'n schat voor ons

Om de een of andere reden zag ik enorm tegen vandaag op (behalve het eten met Chris), maar het is allemaal op zijn plaats gevallen. Ik vraag me weer eens af waarom ik me zo druk maakte.



woensdag, augustus 29, 2018

Een zeer warme dag!

Het is vreemd om op te staan zonder Kai al beneden te zien. Hij is weer veilig in Duitsland aangekomen. Wel doodmoe, want hij heeft geen oog dicht gedaan. De vlucht naar IJsland was te kort.

Het is al bijna dertig graden en heel vochtig. Ik pocheer een ei in de magnetron en snijd een tomaat in plakjes. Daarbij een flinke mok koffie, die Rick al voor me zette en ik geniet van het niets hoeven.


Hoewel, natuurlijk moet ik van mezelf wel mijn uur cardio doen boven op de elliptische machine. Sommige dagen noem ik die ook liefhebbend mijn martelwerktuig. Vandaag valt dat alles mee en het uur gaat snel en ik ben blij zo snel "gerend" te hebben dat ik mijn 10000 stappen bijeen heb.

Met Orion ga ik even de tuin in maar het is te warm voor hem. Hij heeft geen animo om kunstjes te doen of ergens achteraan te rennen. Ik kan het hem niet kwalijk nemen. Een wandeling is ook geen goed idee want met dit weer is het asfalt en cement te heet.

Voor ik het weet is het lunchtijd. Ik haal wat groentes van de salad bar bij Whole Food en heb daar een blikje sardientjes bij. Ik ben dol op sardientjes, maar juist met huid en botjes en alles wat ik hier vind zijn "boneless and skinless". Zo jammer! Toch smaakt het me best.

Met smacht wacht ik tot ik om vier uur naar het zwembad kan om het klamme van me af te spoelen. Orion doet dat weer eens in de vijver en als die groter was geweest was ik er ook in gegaan. Ik kan goed tegen de warmte, maar ik zit nota bene (weer in een heel spannend boek van Nora Roberts) te lezen en toch transpireer ik, zo vochtig is het.
Nat is hij een stuk rustiger

Bij het zwembad ben ik dan ook de eerste, die er binnen loopt. Ze hebben alleen de waterkanonnen aanstaan en die staan op de zwembanen. Ik zwem een paar baantjes, maar ik vind het zware water op me niet fijn. Niet erg, ik ben afgekoeld en heb toch geen zin me verder in te spannen.
Zulke sterke stralen, ik had gewild dat ze ze uit deden, maar ja

Om de een of andere reden voel ik me heel emotioneel. Het huilen staat me nader dan het lachen en ik probeer mezelf uit deze funk te halen. Ik weet wel dat het is omdat we net zo'n heerlijke zomer achter de rug hebben en hoezeer ik het ook wil negeren, ik vind het natuurlijk wel moeilijk dat onze kinderen allemaal ver weg wonen. Het zal wel weer overgaan, maar vandaag heb ik even een down dagje erdoor.

Gelukkig komt Rick me tegen zessen weer opvrolijken. Met zijn tween is het ook leuk en ik vind mijn ritme wel weer. We genieten beiden nog even van het koele water en gaan dan huiswaarts.

We bestellen avondeten van Al Nakheel, een Libanees. Ik heb een kipspiesje met Fattoush salade, die vooral lekker is door de sumac erop.  Er komt ook een superlekker knoflooksausje bij mee, ik vrees dat ik morgen zal stinken!

Vanavond kijken we achterstallige afleveringen van America's Got Talent. Er is veel talent, maar in voorgaande jaren had ik altijd favorieten en dit keer niet echt. Maakt het niet minder leuk, daar niet van.

dinsdag, augustus 28, 2018

Afscheid nemen van Kai

Mijn bed is erg lekker vanochtend en met wat moeite sta ik iets over achten op. Laat voor mijn doen tegenwoordig. Rick komt net boven om te douchen en Kai bleef gisteravond laat weg en ligt nog in diepe rust.

Het is al zesentwintig graden als ik het deck opstap. Dag twee van deze hittegolf, het kwik zal oplopen tot 34 graden vandaag en het zal als tegen de 40 graden voelen. Gelukkig vind ik deze warmte heerlijk. Ik maak ontbijt en eet dat buiten op.

De scholen in Fairfax County zijn vandaag weer begonnen en heel veel kinderen lopen langs ons huis naar de basisschool waar onze kinderen jaren geleden heen gingen. Vroeger maakte ik op deze dag een hoorn met lekkers en schoolspullen erin om te geven als ze thuis kwamen (gebaseerd op een Duitse traditie). Ik hoor de kinderen er soms nog over, dus dat werd altijd zeer gewaardeerd.

Kai komt ook naar beneden, maar na zijn ontbijt gaat hij weer op de bank liggen, zo moe is hij. Ik ga mijn uur cardio op de elliptische machine doen en als ik beneden kom ligt Kai er nog steeds. Hopelijk gaat hij dan kunnen slapen tijdens zijn nachtvlucht als hij zo moe is.


Toch moet Kai de rest van zijn spullen inpakken. Opeens komt hij naar beneden met een opgegeten doosje waar chocola inzat. Orion heeft de rits van Kai's tas met zijn tanden geopend en de bonbons eruit gevist en opgegeten! Dit was een cadeautje voor Raquel, maar gelukkig kunnen we nog een nieuw doosje halen.

Voor zijn voorlopig weer laatste lunch in de VS wil Kai graag naar Cava. Ik vind dat prima en we bestellen onze zeer verschillende salades. Dat is zo grappig met dit soort restaurants. Ik heb een basis van spinazie, wat gegrilde kip, komkommer, tomaat en een beetje yoghurt dille dressing. Het smaakt weer zeer goed.

Op weg naar huis belt mijn zus en ook mijn neefje is terug naar school vandaag. Mijn nichtjes, die op een prive school zitten, gaan volgende week terug. Vroeger was dat hier ook zo, terug na Labor Day, maar helaas is het nu een week eerder. Daardoor gaat het zwembad deze laatste zomerweek pas om vier uur open. Vanmiddag heb ik daar dus geen tijd voor.

Rick komt om een uur of half drie thuis. We weten nog steeds niet wie die Disney boeken op onze stoep legde en wij hebben geen zin om ze te houden. Bij de basisschool is er een gratis bibliotheekje waar je boeken in kunt doen voor anderen om mee te nemen. Daar brengen we de boeken heen, maar we blijven het zo raar vinden dat ze zo achter werden gelaten bij ons!

Voor we het weten is het vijf uur en tijd om naar het vliegveld te gaan. Daar komen we drie uur voor Kai's vertrek aan. Hij is zo ingecheckt bij Iceland Air en zijn basgitaar moet ergens anders afgeleverd worden.
Lopend naar de terminal

Het is heel rustig bij Dulles!

Het is veel rustiger op het vliegveld dan we hadden gedacht en we strijken neer bij District Chophouse. Daar bestelt Kai een bacon en kaas burger met zoete aardappelfrietjes want hij heeft geen eten gekocht voor zijn vlucht. Ik geniet van een lekkere bloody Mary.

Dan is het toch echt tijd voor het afscheid. Ik geef Kai een paar flinke knuffels en dan geeft hij Rick en mij samen een knuffel. Tot nu toe houd ik het nog droog dus dit moet het voor mij zijn. Maar Rick heeft andere ideeen en houd Kai aan de praat en geeft hem nog wat geld.

De waterlanders komen voor mij dan toch tevoorschijn. Ik ben onredelijk boos op Rick om het onnodig lengen van het afscheid.  Natuurlijk had hij ook zijn emoties om mee om te gaan. Gelukkig kunnen we dat goed bespreken en hand in hand lopen we het vliegveld uit. Het is moeilijker omdat we niet weten wanneer we Kai weer zullen zien.

In het Reston Town Center gaan we bij Barcelona tapa's eten. Nu zou je denken dat het op een dinsdagavond rustig zou zijn. Niets is minder waar! Rick zet me voor het restaurant af en ik wacht in de rij voor de hostess.

Voor een tafel is er een wachttijd van minstens een half uur, maar de vriendelijke hostess zegt dat er aan andere kant van de bar nog een paar krukken vrij zijn. Ik baan me een weg door de vele lichamen en inderdaad, nog twee krukken!

Rick komt al snel en Tyler is onze bartender. We bestellen wat chorizo, serrano ham en worst met peperkorrels als charcuterie en een gemengde salade met olijven, tomaat en ui. Het is heel lekker, maar net niet genoeg voor ons hele maal. We bestellen de gegrilde garnalen en paddenstoelen er ook bij en dan zijn we helemaal voldaan.

Saskia sms-te vanochtend al dat ze zich naar voelde, maar nu heeft ze koorts en voelt zich miserabel. Wat zou ik dan graag in de auto stappen om haar te verzorgen. In plaats daarvan bel ik haar om te laten weten dat Rick en ik aan haar denken. Vroeger vond ik het zo erg om alleen ziek te zijn en ik kan me zo voorstellen dat Saskia zich ook zo voelt.

Zo dacht ik op deze eerste schooldag voor onze county terug aan vroeger en wat we deden met de kinderen. Tegelijkertijd realiseer ik me (niet voor het eerst) dat we altijd ouders blijven, ongeacht de leeftijd van de kinderen. Als er een ziek is of verdrietig kunnen we nu niet meer direct gaan knuffelen, maar we zijn er niet minder ontdaan van.

maandag, augustus 27, 2018

Mijn zwemdoel voor deze zomer gehaald

Het is weer maandag en Rick staat om kwart over zeven op. Ik volg niet veel later en als ik naar buiten stap merk ik meteen dat het een stuk warmer en vochtiger is dan de afgelopen dagen.


Rick vertrekt naar zijn werk en ik drink mijn koffie op het deck. Als ontbijt heb ik een plakje gerookte zalm, wat vlaszaad crackers en een opgesneden tomaat. Kai bakt drie eieren voor zijn ontbijt, die hij op een boterham met salsa doet. Het ziet er heerlijk uit!

Dan gaan we samen naar Anytime Fitness. Daar doe ik een uur cardio op de ARC trainer. Als ik klaar ben meld Kai dat hij naar huis gaat wandelen. Ik wacht op Sharon voor mijn halve uur personal training. Dat is best heftig want we proberen eens wat zwaardere gewichten.

Na die anderhalf uur rijd ik nog langs mijn gewoonlijke Pokestops naar huis. Daar ontspan ik me even en ga dan douchen. Het is inmiddels meer dan dertig graden en te warm voor Orion om een wandeling te krijgen. We spelen dus even in de achtertuin met hem.

Aangezien Kai vanavond met zijn high school vriend gaat "hangen" wilde Rick graag dat we met hem komen lunchen. Ricks kantoor ligt vlakbij het Reston Town Center en daar vragen we een tafel op het leuke terras van Clyde's.

Voor de verandering heb ik geen zin in een salade. De Old Ebbitt Grill hoort ook bij deze keten en ik heb die salades deze zomer al zo vaak op. Ik zie een voorafje van mosselen in fra diavolo saus op het menu staan en bestel die.
 

Daar krijg ik geen spijt van en het is meer dan genoeg als lunch. Rick neemt kip met een panzanella salade, die er ook goed uitziet. Kai heeft een enorme Reuben sandwich en krijgt die helemaal op! Het is gezellig zo met mijn mannen.

We bespreken onder anderen wat Kai nog wil meenemen van hier. Dat blijken sportsokken te zijn waarvan je niet kunt zien dat je ze aanhebt. We gaan die bij Old Navy in de Tysons Corner mall kopen.

Bij de mall blijkt het idioot druk te zijn en we vinden ternauwernood een parkeerplaats. Gelukkig ligt Old Navy aan het begin van het winkelcentrum. De sokken zijn snel gevonden en ik neem ze ook mee voor Rick en mezelf.

Kai wil niet naar het zwembad, maar ik wel. Dit is de laatste dag voor de scholen beginnen en de rest van de week zal het pas om vier uur open gaan. Natuurlijk is dat precies tijdens een hittegolf. Ik ben vast van plan vanmiddag twee kilometer te zwemmen.

Het water is stukken warmer dan gisteren en voelt heel lekker aan. Ik stel mijn Fitbit Versa in op zwemmen en voor het eerst hoef ik mijn baantjes niet te tellen. Echt super! Na een uur en twintig minuten heb ik de twee kilometer erop zitten en dertig kilometer gezwommen dit seizoen. Vorig jaar was dat twintig kilometer meer, maar deze zomer was druk en nat.


Chris komt naast me liggen. Zij is vandaag weer begonnen met werken. Zij is een wiskunde lerares op een katholieke prive school. Ze vindt het wel weer moeilijk te beginnen na de lange zomer. Heel begrijpelijk!

Als Chris haar baantjes gaat trekken loop ik huiswaarts. Daar tref ik Rick al thuis en Kai nog thuis. Tegen half zeven gaat Kai met Michael naar de Tysons Biergarten en Rick en ik besluiten Turks te gaan eten bij Kazan.

Daar hebben ze een sjiek terras en een menu waar heel wat dingen, die "mogen" van onze dieten, op staan. We delen een aubergine voorafje wat erg lekker is en dan heb ik het spiesje met zwaardvis en verschillende groentes en extra gegrilde courgette als vervanging van de rijst pilaf. Erg smakelijk allemaal!  Rick heeft biefstukjes met wijnsaus en ook veel groentes.

Al met al zetten we dit restaurant op ons lijstje van "dieet vriendelijk". Intussen begin ik me echt moe te voelen na de tweeeneenhalf uur sporten vandaag. Thuis gaan de voeten dus omhoog en kijk ik House Hunters International.

zondag, augustus 26, 2018

Fossielen zoeken en vinden

Zaterdag

Na heel veel nare dromen over een heel zieke Rick en eigenlijk ook slecht slapen sta ik toch maar tegelijk met Rick om acht uur op. We hebben grootse plannen voor vandaag en dan is het maar beter om ietwat vroeg te beginnen. Rick eet een van zijn dieet ontbijten en dan halen we ontbijt van Starbucks voor Kai en mij.

Thuis pakken we de zeven en schep in en wat handdoeken en water. Dan rijden we naar Calvert County, Maryland. Daar gaan we naar fossielen zoeken in het Calvert Cliffs State Park wat bijna twee uur bij ons vandaan is, omdat we natuurlijk ook nog in een file terechtkomen. Voor we het park binnengaan gaan we bij een dichtbije Giant lunch halen.


Kai neemt een broodje en een beker met appels en pindakaas. Rick en ik scheppen een bakje vol van de salad bar. Daar vind ik van alles lekkers wat ook in mijn dieet past. In tegenstelling tot Rick vind ik salades prima, zolang ze maar verschillenden smaken hebben.

Bij de ingang van het State Park betalen we $7 als entree. Dan nemen we onze lunch mee naar een van de picknicktafels onder een boom en genieten er daar van. Dit park heeft geen vuilnisbakken dus Rick doet de afval terug in de auto om thuis weg te gooien of recyclen.

Dan nemen we het rode pad naar het strand. Dat is een ongeveer drie kilometer lange wandeling, die door prachtige natuur loopt. Onderweg nemen we dus al een aantal foto's. Na zo'n veertig minuten komen we bij het strand aan en daar staan al allemaal mensen zand te zeven.




Er hangen informatie posters met waarom er hier zoveel fossielen worden gevonden en hoe die eruit zien. Ik heb de zeef van het nichtje van de buren geleend en Rick en Kai hebben de professionele zeven, die Rick van Amazon bestelde.


Ten eerste ben ik helemaal verrast door de prachtige kliffen! Daar moet ik foto's van nemen, jammer dat je er niet langs mag lopen vanwege erosiegevaar. Deze kliffen zijn de reden van de fossielen, die uit het Mioceen en Eoceen stammen, miljoenen jaren geleden dus.



Destijds was waar wij nu aan de Chesapeake Baai staan deel van de oceaan. Er zijn dus allerlei haaientanden en andere delen van de skeletten van zeedieren te vinden. Wij zijn wat skeptisch, maar een medewerker, die heel veel informatie heeft, garandeert ons dat we dingen gaan vinden.

Het water is lekker warm en ik heb eigenlijk spijt mijn bikini niet aan te hebben. We hebben heerlijk weer uitgekozen, tegen de dertig graden en weinig vochtigheid. Tot onze knieen staan we in het water en zeven erop los.



Tot mijn verbazing ben ik de eerste, die een haaientand vindt. Dat wordt verder de enige voor mij al vind ik ook nog een krabklauw uit het Mioceen! Kai heeft het meeste succes met een heel aantal haaientanden van superklein tot ietsje groter. Rick vindt er ook een aantal.
Na een paar uur begint mijn rug pijn te doen van het constant voorover buigen. Ik besluit lekker te gaan lezen want het is hier zo rustgevend met het kabbelen van de kleine golfjes van de baai. Er zijn veel families met kleintjes, die ook schattig eindeloos zeven zonder enig idee waar ze naar zoeken.
Er komt zelfs een bald eagle overvliegen

Op een gegeven moment komt er ook een stel met een Australian Shepherd. Deze is rood merle en heeft een prachtige staart. Ik vraag hoe ze hebben voorkomen dat zijn staart gecoupeerd werd en dat weten ze niet want hij is een rescue. De hond geniet zo van het water en ik weet dat Orion dat ook zou doen. Zo jammer dat hij gewoon te paniekerig zou zijn met zoveel mensen.

De mannen houden het nog zeker een uur vol en dan moet Rick van zijn rug ook ophouden. Kai kan er geen genoeg van krijgen! Als ik hem zeg dat we om vier uur gaan vertrekken weet hij het nog met drie pannen te rekken. Daarin vindt hij nog wel twee haaientandjes!

Wat een leuke middag was dit en hoe hebben wij nooit geweten dat dit mooie park in onze omgeving bestond (okay, het is anderhalf uur rijden, maar dat is voor ons doen niet zoveel).  We lopen terug langs het mooie pad en het licht is nu heel mooi dus meer foto's volgen.
  

Kai wordt vrienden met een krekel, die tot aan de auto met hem meereist. Het "gezang" van de krekels en andere insecten plus de enkele kikker begeleidt ons op onze weg. Eenmaal terug bij de auto zijn we dorstig en het meegebrachte water is lauw tot warm te noemen.

We rijden terug naar het winkelcentrum met de Giant en bij een benzinestation kopen we flesjes lekker koud water. Dan gaan we nog even kijken bij de Cove Point vuurtoren, maar jammer genoeg ging die om vier uur dicht. Je kunt ook niet alles hebben.

Met een klein oponthoud vanwege een onverklaarbare file voor de grens tussen Maryland en Virginia komen we rond half acht weer thuis. Orion is goed verzorgd en heeft zelfs al eten gehad. Hij heeft duidelijk genoeg beweging gehad want is heel rustig.

Rick gaat ons avondeten halen bij Plaka Grill. We stellen allemaal onze eigen salade bowl samen en het smaakt prima. Dan gaan Rick en Kai de gevonden fossielen onder een microscoopje bekijken en dat is helemaal interessant! We zien zo de Snaggletooth haaientand met zijn "zaag" aan een kant.

Al met al was het een super interessante dag, iets heel anders dan anders. En we hebben een nieuw strand langs de Chesapeake Bay gevonden, dichterbij dan de Atlantische Oceaan stranden. Volgende keer neem ik zeker zwemspullen mee!

Zondag

Gelukkig heb ik vannacht stukken beter geslapen. Ik wil mijn leuke dromen dan ook niet verlaten en blijf nog liggen als Rick tegen achten opstaat. Het is weer schitterend weer dus niet veel later sta ik toch maar op.

Kai wil vanochtend graag crepes als ontbijt en die hebben we alweer een tijdje niet gehad dus lekker! Eerst halen we koffies bij Starbucks en bestellen dan onze crepes bij Crepe Amour. Ik neem de mijne met zalm, rucola en citroensap, de mascarpone laat ik weg. Het zijn boekweit crepes en die hebben minder koolhydraten, maar toch eet ik maar de helft van het deeg.

We gooien de van nog vol op de terugweg en dan vertrekt Kai naar Richmond om de dag met Saskia door te brengen. Rick gaat het gras maaien en ik doe mijn uur cardio op de elliptische machine.

Daarmee ben ik lekker vroeg klaar en ga op het deck verder lezen in mijn spannende boek. Rick gaat nog een stukje fietsen en dan is het alweer lunchtijd. We halen ingredienten voor een salade bij Whole Foods en voor mij gerookte zalm erbij. Rick heeft een van zijn dieet shakes.
Als ik klaar ben heb ik dubbele hulp om mijn bord schoon te maken

Aan Rick is goed te zien dat hij gewicht kwijt is. Voor mij gaat het nu langzamer, ongeveer een pond per week, maar ik ben dan ook dichtbij een normaal gewicht voor mijn lengte. Zolang de weegschaal nog steeds lagere nummers laat zien is het prima. Bovendien voel ik me stukken energieker nu ik de meeste koolhydraten en vooral suikers uit mijn dieet heb geschrapt.

Na het eten kleden we ons in badkleding en lopen naar het zwembad. Daar laat ik Rick het water testen en hij komt er rillend uit. Aangezien ik vandaag weinig pijn heb wil ik niet riskeren dat mijn spieren verkrampen erdoor. Ik ga dus wel in het ondiepe gedeelte om af te koelen, maar alleen met mijn benen in het water.

Verder lees ik mijn boek weer eens uit. Tijd voor de volgende Nora Roberts. Zij is echt een bewonderenswaardige schrijfster. Haar boeken hebben wel een bepaalde "stem", maar ieder verhaal is zo anders dat de verhalen interessant blijven.

Tegen half vijf gaan we huiswaarts en zien tot onze verbazing een paar tweedehands Disney boeken bij de voordeur. We kunnen niet goed zien wie de man is, die ze achterliet. Zo vreemd dat er geen briefje of wat ook bij zit.

Dan maken we ons klaar erop uit te gaan. We hopen bij Matchbox een tafeltje op hun terras te krijgen en we hebben geluk dat er net een stel weggaat. Hier kunnen we ook Pokémon Go spelen. Helaas verliezen we de raid, maar het telt voor onze speciale research.

We bestellen een cocktail en een voorafje van twee mini hamburgertjes en mini krabcakejes. We nemen onze tijd om ervan te genieten en pas als het op is bestellen we onze hoofdgerechten. Rick neemt de gegrilde zalm met asperges en een mini salade. Ik de sushi tonijn salade met venkel en veel sla.

Het smaakt ons goed en het is heerlijk buiten. Op het grasveld voor het restaurant komen allemaal families met kleine kinderen zitten. Het blijkt dat de film Coco op het enorme scherm daar gespeeld gaat worden. Wij halen herinneringen op aan 2014 toen wij daar de World Cup op keken terwijl we in het hotel woonden.

Thuis gaan de voeten omhoog en de tv aan. Kai komt eerder terug dan wij gedacht hadden en heeft nog niet gegeten, oeps! Wij dachten zeker dat hij met Saskia zou eten. Gelukkig zijn er meer dan genoeg mogelijkheden in Vienna, maar als we dit geweten hadden hadden we natuurlijk gewacht.

Morgen is de laatste volle dag dat Kai hier is. Zijn maand hier is zo snel gegaan! Hij heeft ook wel weer zin om terug te gaan en vooral zijn vriendin weer te zien. Het zal moeilijk worden afscheid van haar te nemen half september, maar tegenwoordig is reizen binnen Europa to goedkoop dat ze elkaar hopelijk wel regelmatig kunnen zien.

En zo eindigt weer een heerlijk zomers weekend. Langzaamaan zijn er wel kleine tekens van de aankomende herfst te bekennen. Zo zijn de dogwoods al een beetje aan het verkleuren. Ook een mooi seizoen als het maar niet zou leiden tot de door mij zo gevreesde winter!