Over een onstuimig weekend

Zaterdag

Voor ons doen slapen we uit. Ik ben weer eerder wakker, maar we staan om acht uur op. Het is verschrikkelijk weer, mistig en regenachtig. Zoals de oplettende lezer weer is dat helemaal niet mijn ding. Het liefst zou ik weer in bed kruipen.

Maar we rijden naar Starbucks voor onze koffies en Ricks ontbijt. Daarna haal ik mijn broodje van Panera. Dan gooit Rick in de stromende regen ons lege glas in de glasbak. We rijden nog even rond om een I te vinden voor mijn themafoto, maar verder dan een foto van natte narcissen kom ik niet. 

Thuis ga ik aan mijn sporten en Rick ruimt in huis op. Daarna frissen we ons op en gaan ons boodschappenlijstje afwerken bij de Giant. We gaan naar de winkel in Vienna, want die vinden we toch het fijnst. We weten hier waar alles ligt.

Dit weer is wel groeizaam, dat is dan weer positief

Na de boodschappen thuisgebracht te hebben gaan we er weer op uit. Dit keer is het om lunch te halen. Rick kiest chili van Potbelly en ik vind met dit weer pho van Roll Play het beste middageten. Voor Potbelly maak ik mijn I foto van vandaag. 

De pho smaakt me opperbest. Dit keer heb ik er geen noedels in, maar extra tauge. Ik mis de noedels niet, want shirataki noedels vind ik een beetje taai.

De rest van de middag doe ik onderzoek naar reizen met de trein in Zwitserland. Morgen gaan Maria en ik weer aan onze reis werken. Die komt snel dichterbij. 

In de basement is het een rotzooi met allerlei blikjes en flesjes onder de tafel daar. Rick en ik maken plaats in een van de kasten en daar staan alles nu. Het ziet er veel netter uit en alles is makkelijker te vinden. 

De rest van de middag puzzelen we wat en bedenken waar we willen gaan eten. Met dit koude regenachtige weer komt Indiaas al gauw boven drijven. We besluiten naar Curry Mantra te gaan waar we al heel lang niet zijn geweest. 

Dat wordt een succes. Ze hebben weer eens wat andere dingen op het menu staan. Ik neem een gerecht met paneer en Rick de mixed grill. Het smaakt heel goed en we zouden willen dat we wisten welke heerlijke kruiden in deze gerechten gaan. Het ruikt ook zo lekker.

Als we naar buiten lopen horen we een flinke donderklap gevolgd door felle bliksem. We schrikken er gewoon van. Toch trotseren we de regen nog eens door Trader Joe's te bezoeken. We kopen hier een aantal dingen en gaan dan naar huis.

Rick moet af en toe flink turen of hij nog wel binnen de lijnen rijdt. Die zijn met regen ontzettend moeilijk te zien. Er zitten ook geen reflectoren in de weg of wat ook. Het is best gevaarlijk, want sommige mensen rijden als gekken, maar we komen ongedeerd thuis. 

Zondag

 Vannacht is hier de zomertijd ingegaan en we verloren dus een uur. Ik word om half acht wakker, maar Rick heeft duidelijk nog geen zin om op te staan, dus ik doezel even door. Om negen uur is het echt tijd om op te staan.

De regen is weggetrokken, maar de windstorm is gearriveerd. Op onderstaande foto hadden de vleugeltjes van de kolibrie heel snel moeten draaien, maar kennelijk kun je dat niet op een gewone foto vastleggen. Gelukkig is deze kolibrie sterker dan de vorige waar de vleugels vanaf waaiden. 

We halen ontbijt en koffies, Rick heeft egg bites van Starbucks en ik mijn favoriete broodje van Panera. Dan banen we ons een weg naar Merrifield waar ik eerst paddenstoelen van H Mart koop. Bij de Lidl hebben ze weer prachtige boeketten met verschillende kleuren tulpen. 

Daarna steken we over naar het Mosaic District. Daar hebben veel marktverkopers geen tent opgezet vanwege de zware storm. Alles moet vastgezet worden anders waait het weg. Ik heb met ze te doen, Peggy van de quiches ziet er ook allerminst warm uit. 

We kopen een paar korstloze quiches bij haar en maitake paddenstoelen bij King Mushrooms. We lopen niet eens zoals gewoonlijk de markt af, maar haasten ons terug naar de auto. 

Als we alles weg hebben gelegd is het tijd voor een video gesprek met alle kinderen en Fiona, die de boventoon voert. Zo schattig, ze is helemaal blij Uncle Kai en Aunt Saskia te zien. Kai speelt met verschillende effecten en Fiona vindt het prachtig. Veel te snel is er een uur voorbij en moet iedereen verder met de dag (Rick zit naast mij en is toevallig niet in zicht op deze foto). 

Na een snel half uur cardio maak ik me klaar voor de lunch. Maria komt me om half een ophalen en we gaan naar True Food Kitchen. Daar is het heel druk, maar we vinden stoelen aan de lange bar. Tot mijn genoegen hebben ze mocktails op het menu staan. Ze zijn wel duur, maar ik probeer de Non-Collins, die super lekker is. 

Maria bestelt het hoofdgerecht met tonijn en ik het voorafje. Dat is heel licht, maar dat is goed, want we zullen vanavond een zware maaltijd gaan eten. Het plan was om over onze reis te praten, maar er zijn zoveel andere onderwerpen dat we daar niet eens aan toekomen. Geeft niet, het meeste is geregeld op stoel reserveringen voor de Golden Pass Express trein na. 

Thuis tref ik Rick weer aan de schoonmaak. Gisteren was het de basement en dit keer de "rommel" la. Dat is hard nodig en we vinden er dingen in van vele jaren geleden. Nu ziet alles er weer keurig uit, eens kijken hoe lang dat zo blijft. 

Met de bulderende wind buiten heb ik geen zin om daar naar een J voor het maandthema te zoeken. Gelukkig heb ik er in huis al snel een gevonden. 

Ik kan zo genieten van een verse bos tulpen

We gaan vroeg op weg voor ons avondeten, want we willen Ethiopisch eten en die restaurants liggen zo'n twintig minuten rijden van ons vandaan. We proberen eerst een nieuw (voor ons) restaurant, JD, maar daar is het super druk en de muziek staat keihard te bleren. Ik kan daar helemaal niet tegen dus we gaan verder.

We weten dat Meaza goed is en meestal wel plaats heeft dus gaan we daar weer heen. Er is bijna niemand en er speelt een rustgevend muziekje, veel beter. We bestellen een vegetarische combinatie, Kitfo en Tibs. 

Die Kitfo vind ik rauw heel lekker, maar Rick niet. We vragen het gebraden, maar de serveerster begrijpt dat niet en brengt het toch rauw. Als ze doorheeft dat Rick dat niet wilde neemt ze de helft terug naar de keuken om te bakken. Zo krijgen we beiden onze zin. 

We eten alles met de injera en het is verrukkelijk! Het lijkt op het eerste gezicht niet zoveel eten, maar we doen heel erg ons best en krijgen het toch niet op. Gelukkig hebben we op aanraden van de serveerster niet ook het lamsgerecht dat Rick nog wilde erbij genomen. 

Met volle buiken gaan we huiswaarts. Ricks auto wordt bijna van de weg geblazen! Thuis gaat Rick beneden de Oscars kijken, maar ik heb daar steeds minder interesse in. Ik kijk liever een paar van mijn shows. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!