Over machtige magnolia's

Op het moment denk ik iedere ochtend als ik mijn ogen opendoe "gelukkig, ik ben er nog". Ik vind het toch wel eng om te weten dat er mogelijk een vernauwing in een van mijn slagaderen zit. En de stress test is gisteren verzet van de 22e naar de 26e, zucht. 

Rick moet ook vandaag naar kantoor en alweer gaan we direct na mijn ontbijt naar de Starbucks in het Pan Am Center. Als Rick me thuis af heeft gezet zie ik dat onze hyacinten bijna uit zijn. De crocussen en hyactinten zijn deze lente nieuw in onze tuin en ik kan ze zeer waarderen. 

Na mijn drie kwartier cardio doe ik twintig minuten krachttraining en dan vind ik het genoeg voor vandaag. Ik ga ook nog in de stad wandelen vanmiddag. Na het fysieke sporten doe ik mijn brein "sporten" en maak me dan klaar om op pad te gaan. 

In de Metro parkeergarage is het voller dan ik gewend ben. Denkelijk is het kersenbloesem seizoen begonnen en parkeren hier ook veel toeristen. Ik vind alsnog met gemak een parkeerplek. De trein vertrekt drie minuten nadat ik ingestapt ben en twintig minuten later stap ik bij Farragut West uit. 

Dat station heeft altijd veel herinneringen voor me. De eerste jaren dat ik hier in de VS als reisagente werkte was het reisbureau in ditzelfde gebouw. Veel dagen zag ik de zon niet eens, want we keken uit op de overdekte binnenplaats. 

Er zijn een Tatte en een Le Pain Quotidien vlakbij en dit keer kies ik Le Pain Quotidien. Hun frittata met kaas en bloemkool wordt geserveerd met een kleine salade en is de perfecte lunch. 

Mijn doel vandaag zijn de in bloei staande magnolia's bij het Smithsonian kasteel. Als ik daarheen loop zie ik dat er tegenover de Wereldbank ook een aantal grote magnolia's staan. Daar loop ik als eerste even naar toe. Het is prachtig, al die tulpvormige bloemen. 

Dan loop ik voor het Witte Huis langs waar een witte magnolia staat. Ik maak ook een foto van Markies de Lafayette met zijn entourage en magnolia's op de achtergrond. Voor het ministerie van financien staan eveneens een aantal bloeiende magnolia's. 

Langzaamaan nader ik de Enid Haupt Garden achter het kasteel. Daar staan de prachtigste magnolia's en het is er druk met toeristen. Vroeger was dit een totaal onontdekte tuin, maar nu schijnt het in de reisboeken genoemd te worden gezien het flinke aantal Aziatische toeristen. 

Een tijdje lang fotografeer ik, proberend de beste composities te vinden. Het blijft mijn grote hobby en helpt enorm om me van mijn constante medische gedachten af te leiden. De kleuren stemmen me vrolijk.

Dan zoek ik een bankje op en lees een tijdje. Ook is het leuk om mensen te kijken en proberen te raden uit welk land buitenlanders komen. Ik hoor vandaag geen Nederlands. 

Net voor ik weer terug naar de metro ga loop ik de Sackler Gallery in. Dat is ook een museum met Aziatische kunst. Ik ben hier eigenlijk voor de toiletten, maar kan het niet laten ook de Tibetaanse kamer met allemaal Buddha's te bezoeken. 

Inmiddels is het kwart over drie en Rick is klaar met zijn werk. Ik neem de metro naar Rosslyn en rijd met Rick terug naar huis. Dat is altijd gezelliger dan de metro. Alleen heb ik mijn auto in de metrogarage daar staan. Rick zet me af en ik rijd het kleine stukje terug naar huis.

We bestellen vroeg eten (Thais voor mij en burgers voor Rick), want Maria komt om zeven uur. Ik moet realistisch zijn en een mogelijke annulering van onze reis bespreken met haar. Het is heel vervelend dat de stress test verzet is, want als we gaan is dat twee dagen later al. 

Na wat overleg annuleren we de Swiss Pass en zorgen we dat onze hotels na mijn test geannuleerd kunnen worden. Gelukkig snapt Maria het helemaal dat ik me niet gerust voel te gaan als die test uitwijst dat ik een vernauwing van de slagader heb. Ik hoop zo dat de reis toch door kan gaan!