Nog een koude regenachtige dag! Iedereen klaagt steen en been, hoewel dit pas de tweede dag achter elkaar is, dat het slecht weer is. Maar ja, we zijn dat ook helemaal niet gewend, meestal schijnt de zon toch wel even op een dag.

In de stromende regen ging vanochtend toch de jaarlijkse Paaseieren Rol van start bij het Witte Huis. Er kwamen honderden kinderen (wij hebben deze gebeurtenis nooit bezocht, ook al omdat de kinderen op "tweede Paasdag" altijd naar school moeten) van heinde en ver. Maar toch werd het allemaal door de regen wat korter gedaan dan normaal. De tradities van het rollen van de eieren dateert van laat 1870 toen Rutherford B. Hayes president was. George W. Bush was er niet om het startsein te geven, dus liet hij het aan zijn minister van onderwijs over.

Er zijn dit weekend een heel stel anti-oorlog demonstraties voor het Witte Huis geweest. Ik denk, dat er in het buitenland veel gedacht wordt, dat alle Amerikanen voor de oorlog in Irak zijn. Niet dus. Het wordt wel steeds erger daar in Irak en ik ben toch benieuwd wat Bush daaraan gaat doen. Ik wou, dat er een kandidaat aan de Democratische kant was opgestaan, die als een sterke leider over zou komen. Kerry is dat niet, naar mijn mening.

Vanmiddag moest ik met Kai naar de dokter voor zijn 12 jarige "check up". We zagen dit keer een nieuwe kinderarts in de praktijk, zoals al eerder geschreven gaan kinderen tot hun 18e naar een kinderarts, een specialist, dus. Kai is gelukkig kerngezond en flink gegroeid het afgelopen jaar, ik hoop, dat hij wat van de lengte van onze Nederlandse familie mee heeft gekregen. Want veel Amerikanen, waaronder Rick's familie, zijn vrij klein. Rick is net iets langer dan ik met 1 meter 80 (ik ben 1 m. 75). Het heeft me nog heel wat moeite gekost een man te vinden, die langer is dan ik!

Ik ben een campagne (met mezelf) begonnen om beter Nederlands te spreken met de kinderen. Ik merk dat, als ik met ze praat, ik hun vaak foutieve zinsbouw overneem en ze niet genoeg verbeter. Met verbeteren bedoel ik de zin correct herhalen. Het blijft een uitdaging de kinderen tweetalig op te voeden en hoe ouder ze worden, hoe moeilijker het is, omdat de gesprekken meer diepte krijgen en ik natuurlijk ook steeds meer tijd buiten Nederland heb besteed.

Maar het blijft bijzonder, dat ze alle 3 Nederlands tegen ons praten, in veel gezinnen verstaan de kinderen het goed, maar praten het zelf niet.