Heerlijk rustig zomers weekend

Zaterdag

Mijn zus was van plan vanochtend om zes uur te vertrekken.  Rond die tijd word ik wakker, maar het is nog helemaal stil beneden.  Ik draai me nog eens om, voor hetzelfde geld heeft ze een slechte nacht met de kleintjes gehad en daarom besloten toch langer te slapen. 

Om half zeven is het nog stil, maar Rick staat op.  Op mijn vraag, wat hij gaat doen, antwoordt hij, dat mijn zus toch weg zal gaan rond deze tijd.  Ik wijs hem op de stilte beneden en hij gaat weer liggen.  Tegen zevenen is het dan toch zover, de stemmetjes komen naar boven. 

Binnen het kwartier staan we, na grote knuffels van alle kanten, op de oprit om uit te zwaaien, als de enorme GMC Yukon wegrijdt.  Ik moet toegeven, dat ik even een traantje moet wegpinken.  Ik ben zo gek op dit viertal en ze voelen zich zo thuis bij ons.   Hopelijk komt er gauw weer gelegenheid naar het noorden te gaan.

Rick blijft op, maar ik ga terug naar bed, want ik ben doodmoe.  Tot mijn verbazing slaap ik zo nog tweeeneenhalf uur!  Rick heeft gelukkig inmiddels al koffie gemaakt, want dat heb ik duidelijk nodig.  We beginnen aan de opruiming, want we waren vergeten, hoe kleintjes allerlei speelgoed door het hele huis verspreiden.  Ik vind mijn Renaissance Festival draakje terug in de basement en een "Kelly" Barbie onder ons bed boven.

Precies op tijd kom ik bij Anytime Fitness voor de Resist A Ball klas.  Daar zie ik Mai Lan ook weer eens en tijdens de heel moeilijke oefeningen komen we er doorheen door bij te kletsen.  Mijn hemel, dit is een moeilijke klas!  Het lijkt allemaal zo makkelijk, als we eraan beginnen, maar na afloop trillen al mijn spieren!

Thuis heeft Rick tosti's gemaakt voor de lunch.  We hebben Goudse kaasjes uit Aruba meegenomen en voor mij heeft hij een tosti met sambal.  Het verbaast me, dat Rick heeft onthouden, dat dat mijn favoriet is.  Er gaat niets boven een ouderwetse tosti en gesmolten Goudse kaas.  Dat is een traktatie, die we hier niet vaak krijgen, dus het gaat er heel goed in!

Na de lunch maak ik me klaar voor het zwembad.  Saskia heeft het huis vol met vrienden en vriendinnen en Rick heeft allerlei klusjes te doen, dus ik ga alleen.  Het is tot mijn verbazing een stuk rustiger, dan gisteren.  Ik klets bij met Bets, die de hele zomer in een kamp in Michigan heeft gewerkt, en Serena, die ik ook al een maand niet heb gezien.  Daarna ga ik eens ouderwets zonnen (ingesmeerd, dat wel), want in de schaduw is het (voor mij) koel.

Rick komt even zwemmen en dan maken we ons klaar om naar de bioscoop te gaan.  Saskia heeft nog vrienden over en gaat, al wilde ze dat eerder wel, niet mee.  Wij gaan naar The Switch, wat een goede keuze blijkt te zijn.  Jennifer Aniston en Jason Bateman zijn geloofwaardig als stel en het verhaal is grappig.  Ik vind romantische comedies al gauw leuk, maar Rick is kritischer en vindt dit ook een goed verhaal.

Na afloop besluiten we een hapje te gaan eten bij Coastal Flats.  Voor een tafeltje is de wachttijd een uur, maar er zijn tafeltjes open in de bar, waar je zo kunt plaatsnemen.  Waarom mensen daar niet meer gebruik van maken is ons een raadsel, want er wordt ook niet (meer) gerookt. 

Terwijl we naar een vrij tafeltje lopen, horen we onze naam. Het zijn onze buren van twee deuren verderop, Ross en Jeanne, die net twee dagen geleden terug van hun zomer in Massachusetts zijn gekomen. Ze nodigen ons uit bij hen te komen zitten en we kletsen bij.

Helaas is de vader van Ross net donderdag overleden. Hij heeft duidelijk gewacht, tot zij vertrokken, want ze hebben de hele zomer aan zijn ziekbed gezeten. Morgen vliegen ze terug naar Massachusetts voor zijn begrafenis. Zwaar, hoor!

Ondanks dat wordt het een gezellig etentje. Cameron, hun vijftienjarige zoon, "dates" een van Saskia's beste vriendinnen Alexandra, dus het gesprek gaat veelal over tienerliefdes. Ik moet nog wennen aan de rol van "expert", wat veel tienerdingen aangaat. Omdat wij nu twee collegestudenten hebben, lijken veel vrienden en kennissen te denken, dat wij de wijsheid in pacht hebben. Helaas, was het maar zo.

Lang maken we het vanavond niet, we zijn alle drie erg moe.

Zondag

We slapen lekker uit, al lonkt de zon door de lamellen me al vroeg. Tegen negenen zijn Rick en ik klaarwakker. We rijden naar Starbucks om ontbijt te halen en eten dat in het zonnetje buiten op.

Alweer is het schitterend weer, maar wel warmer, dan de afgelopen dagen. Voor het eerst in zeker een maand ga ik met Mary Ellen een power walk doen. Zij zijn inmiddels ook op vakantie geweest, onder anderen naar het super deluxe Atlantis in de Bahamas. Wij zijn daar (door Ricks bedrijf betaald) ook een aantal jaren geleden geweest en het is er prachtig.

We hebben dus heel wat bij te kletsen en zonder moeite lopen we onze gewoonlijke vijf kilometer. Cosmo loopt enthousiast mee en laat zien, hoe slim hij is. Hij weet precies, waar de honden wonen. Grappig is, dat hij op sommig geblaf heel heftig reageert en op andere honden helemaal niet. Duidelijk bestaat er een hondentaal.

Het is wel erg warm, dus ik ben Mary Ellen dankbaar, als ze aanbiedt bij haar thuis een glas ijswater te drinken. Wat kan dat dan als nectar smaken! Na twee glazen neem ik weer afscheid en we spreken voor volgend weekend af.

Na nog een heerlijke tosti, helaas is het Goudse kaasje weer op, ga ik weer naar het zwembad. Ik wil er deze laatste week nog zoveel mogelijk gebruik van maken. Rick belooft, dat hij later zal komen. Alweer is het er vrij stil en vind ik zo een ligstoel onder een parasol.

Na even met Bets, die ook de laatste zwembaddagen zoveel mogelijk wil meemaken, gekletst te hebben, ga ik lezen. Iedere herfst wil ik iets nieuws proberen/leren en deze herfst is dat een boekenclub. Ik heb altijd vermeden lid te worden van zo'n club, omdat ik het moeilijk vind boeken te lezen, die anderen mij aanraden.

Zo'n club dwingt echter wel eens iets diepgaanders en anders te lezen en dit is een leuk groepje vrouwen, die, hoop ik, niet super fanatiek zijn en dus niet de zwaarste boeken zullen kiezen. Het boek van deze maand is Major Pettigrew's Last Stand en ik vind het tenminste leesbaar.

"Grappig", zoals Susan (de moeder van Charlie, Kai's kamergenoot) het aan mij bracht, komt bij mij na de eerste 120 bladzijden niet op als beschrijving, maar leesbaar is al heel wat. Begrijp me goed, ik lees veel en allerlei genres, maar ik lees als genot, dus heel verdrietige, zware, diepgaande etc. boeken gaan er bij niet zo goed in.

Om de een of andere reden heb ik de neiging een aversie te hebben tegen "goede boeken", die door anderen worden aangeraden. "Book clubs" zijn hier heel populair, ik weet niet, of dat in Nederland of Belgie ook zo is? Enfin, ik ga het proberen en het eerste boek valt zeker mee.

Al lezend (of tijdens het lezen) kijk ik naar mensen in het zwembad. Nooit saai! Ik zou willen, dat het langer openbleef, dan Labor Day, want het zal volgende maand nog warm genoeg zijn om te zwemmen.

Na een heel stuk te hebben gelezen zwem ik twintig baantjes (een halve kilometer) en als Rick komt zwem ik nog wat. Rick gaat weer naar huis, maar ik blijf nog lui zijn. Mary Ellen komt, we kletsen een uurtje en dan is het toch echt tijd naar huis te gaan.

Saskia heeft Aoife te logeren en wil niet mee uit eten, dus Rick en ik gaan samen naar Clare and Don's Beach Shack. Dat restaurant heeft zo'n heerlijk "strand" gevoel, een perfecte afsluiting van dit weekend!

Voor ons uit rijdt een ambulance met zwaailichten en sirene. Ze blijken precies naar Clare and Don's te gaan! Daar staat ook al een flinke brandweerwagen. Gelukkig is er geen brand in het restaurant, maar een gaste is onwel geworden. Zij wordt met zwaaiende sirene weggevoerd en dan mogen wij plaatsnemen. Onze serveerster is er een beetje van ondersteboven, maar niet, omdat de dame onwel werd, maar omdat haar zoon (?) zeker een kwartier niets deed!

Rick en ik delen de gefrituurde alligatorstaart, die erg lekker is. Als hoofdgerecht neem ik het voorafje Ceviche, wat een enorme portie is. Rick neemt de Beach-a-rito, die er ook erg lekker uitziet. Het is gewoon een heel leuk restaurant met een spontaan stel serveerders en serveersters. Mai, onze serveerster vanavond, is een heel leuk spontaan meisje.

Terug thuis zijn we precies op tijd voor de Emmy's. Wat een leuke show en ik ben helemaal blij, als mijn favoriet Jim Parsons van Big Bang Theory een Emmy krijgt. Een andere Emmy, die ik super vind, is die voor de Daily Show. Er zijn niet zoveel shows, waar ik warm voor loop, dus ik ben blij twee ervan in de Emmy's te zien (Glee ook, trouwens).



Een Painted Lady vlinder op onze vlinderstruik