Sneeuwdag

Toegegeven, ik vind het wel lekker, deze sneeuwdag tijdens Ricks reis. Ik hoor de sneeuwploegen hard bezig vannacht, maar we weten al, dat de scholen gesloten zullen zijn. Geen wekker om kwart voor zes, dus, maar lekker uitslapen.

Nou ja, niet te lang, want ik wil zeker foto's nemen van de besneeuwde wereld, waar we in leven. Als ik tegen achten voorzichtig een oog open, zie ik door het raam, waar ik de lamellen open heb gelaten, dat er geen wind is geweest, die alles van de bomen heeft gewaaid. Dat is namelijk meestal het geval na zo'n heftige storm.

Na een kop koffie en een lekker warme Weight Watchers ontbijtquesadilla lijn ik Cosmo aan en doe mijn serieuze sneeuwlaarzen aan. De cul de sac is geploegd en de stoepen schoongemaakt. Onze buurman Ray is er nog mee bezig, volgens zijn vrouw is hij verliefd op de sneeuwblazer, ha ha!

Buiten onze straat zijn de wegen redelijk schoon. Vienna is er veel sneller mee, dan de rest van de county. Maar de stoepen laten veel te wensen over, wat ik wel prima vind, want door 22 centimeter sneeuw stappen is een lekkere inspanning.

De sneeuw zit werkelijk overal op, zelfs de electriciteitsdraden zijn ermee omgeven. Geen wonder, dat onze stroom gisteravond een paar keer flikkerde. Langzaam ga ik richting Southside Park. Onderweg klets ik met deze en gene, die sneeuw aan het ruimen is.

Cosmo speelt nog even met Kai, de pit bull van een heel oude, frele meneer. Kai ontsnapt en heeft niet zo'n zin om te luisteren. Die vindt de sneeuw veel te leuk. Ik schrik wel, als de man in de sneeuw valt, terwijl hij Kai probeert te vangen.

Kai (ik neem aan, dat je het zo schrijft) is een schat van een hond en Cosmo vindt hem helemaal super, maar hij is veel te groot en sterk voor zo'n bejaard iemand. Met behulp van de buurman krijgen we Kai eindelijk zover om te gaan zitten, zodat hij aangelijnd kan worden.

Na dat intermezzo lopen we het park in. Hier is het een mini oase van natuur. Spechtjes en cardinaaltjes vliegen af en aan, maar weigeren voor mij te poseren in de sneeuw. Het pad is regelmatig versperd met gevallen takken, gelukkig is het makkelijk om van het pad af te gaan.

Op de terugweg zie ik in heel wat tuinen omgevallen bomen en gigantische takken liggen. Ook een grote tak van een van de bomen in onze achtertuin hangt over de stoep hierachter. Hij zit nog vast en mensen kunnen er onderdoor, dus ik wacht tot Rick hem af kan zagen.


De rest van de sneeuwfoto's van vandaag staan hier

Chuck heeft onze oprit dus al schoongemaakt, maar de stoepen nog niet. Daar zet ik de schop dus maar even in. Het is loodzware sneeuw en ik ben nu helemaal blij, dat ik de hele oprit niet hoef te doen. Ik had het natuurlijk wel gekund, maar het was niet goed voor mijn nek en schouders geweest. Ik klets ook meteen gezellig bij met de andere buren. Dat is altijd het leuke van sneeuw, iedereen is buiten.

Na een lunch van hartige linzensoep ga ik met Cosmo de achtertuin in. Hij is dol op sneeuw en ik wil mijn een paar jaar terug geleerde hondenfotografie weer eens oefenen. Cosmo is dol op sneeuw, dus het is vrij makkelijk hem actief op de foto te krijgen. Na een half uur ben ik verkleumd, maar heb wel wat goede plaatjes kunnen schieten van hem.


Meer Cosmo foto's hier

Binnen maak ik een kop thee en ga dan de fotoboeken en het reisverslag van de Costa Rica vakantie van Janet, Leah en familie bekijken. Die heeft Janet gisteren langsgebracht, omdat ik op zoek ben naar een mogelijke redelijk betaalbare warme bestemming voor mij en Katja begin maart. Costa Rica gaat het niet worden, maar op een dag als vandaag zijn de foto's van zo'n mooie bestemming een genot om te zien.

Weer opgewarmd pak ik de sneeuwschep weer op. Rick wil het deck altijd schoon hebben en dat is ook eigenlijk veel beter voor het meubilair daar. Het geeft me ook weer de gelegenheid om buiten te zijn, want dat vind ik op zo'n sneeuwdag wel erg lekker.

Veel smelten gebeurt er vandaag, ondanks de zon, niet, de bomen blijven mooi wit. Misschien, dat Rick het morgen toch nog mooi te zien zal krijgen. Gisteravond hebben heel veel mensen hun auto's moeten verlaten en die staan nog her en der op de wegen. Hier het verslag van iemand, die midden in de rotzooi niet ver hiervandaan zat gisteren. Ook is de parkeerplaats van de school hier in de buurt nog niet schoongemaakt.

Het verbaast me dan ook niets, als Fairfax County aankondigt, dat de scholen morgen weer gesloten zullen zijn. Hier in Vienna ziet het er prima uit, maar ik weet uit ervaring, dat het elders een heel ander verhaal kan zijn. Zo heeft Saskia opeens een hele week vrij, want maandag en dinsdag zijn al vrije dagen.

Al een paar dagen heb ik niets van Kai gehoord en ik ben toch wel benieuwd, hoe het met hem gaat. Hij heeft nog steeds geen kamergenoot, maar heeft er zijn R.A. over gevraagd. Die vertelde, dat de jongen nog steeds ingeschreven staat voor de kamer.

Kai heeft nu zijn volle naam en hem op Facebook opgezocht. Afgaand op die informatie denken we, dat het een heel ander iemand is, dan Kai. Kai zelf wil nu maar liever, dat hij niet meer komt, maar je weet nooit hoe soms mensen, die complete tegenpolen zijn, het toch goed kunnen vinden.

Shannon blijft vanavond logeren en we bestellen pizza van Uno's. Mijn grote favoriet blijft de kreeft BLT, zonder bacon of mayonnaise. Daar zit zoveel kreeft op, super lekker.

Samen met de meisjes, die voor de open haar liggen, kijk ik naar American Idol. Ik vind de nieuwe jury een grote verbetering. Er lijkt dit seizoen wel veel meer talent tussen te zitten. Ik ben benieuwd.