Vierentwintig graden op de vierentwintigste november

De Thanksgiving week is begonnen, maar Katja moet nog vroeger naar haar werk dan gewoonlijk, want vandaag gaat ze in Alexandria werken.  Ze sms-t dat ze uitzicht op het Washington Monument heeft, ook leuk.

Ook Rick vertrekt weer vroeg naar zijn werk.  Als ik opsta heeft hij wel al heel lief de koffie gezet.  Met een flinke kop en een paar wafels ontbijt ik.  Het is intussen al 17 graden buiten!

In korte mouwen ga ik dus op weg naar de sportschool.  Onderweg zoek ik naar iets wat met een X begint.  Daarvan zijn er natuurlijk maar weinig woorden in het Engels of Nederlands.  Ik stop bij het W&OD pad en maak een foto van het (BIKE) XING bord daar. 

 

Mijn uiteindelijke foto wordt "X-ray".  Nu heb ik wel een echte roentgen foto van Ricks bekken, maar ik vind de foto's van zijn hoofd een beter voorbeeld.  Die blijken echter een MRI te zijn, nou ja, het idee is er in ieder geval.



De MRI

De roentgen foto

Voor mijn uur met Sharon wil ik een twintig minuten cardio doen.  Dan komt Sharon me halen voor een vol uur met gewichten.  Zij was er vrijdagavond ook en we kletsen na over het feest.  Ook zij vindt het maar vreemd dat de persoon, die rode wijn tegen onze muur morste, het ons niet vertelde.  Maar ja, de dader ligt duidelijk op het kerkhof en de muur is weer mooi wit.

Thuis haal ik met behulp van Kai dozen met buitenspullenn voor Kerst naar beneden.  Het valt nog niet mee alles te vinden en dat lukt me dan ook niet.  Gewoonlijk versieren we pas na Thanksgiving, maar het is zo lekker warm buiten vandaag dat ik bedacht dat ik maar vast ga beginnen.

Voor de katten zijn lege dozen natuurlijk zeer aantrekkelijk

 

Eerst ga ik echter mijn maandagse lunch bij Noodles & Company eten.  Althans het lijkt of ik daar bijna iedere maandag beland.  Dit keer bestel ik een Japanese pan noodles met extra spinazie en eet die lekker buiten in het zonnetje op hun terras op.  Meer mensen hebben die gedachte, het is natuurlijk ook bijzonder om met 24 graden buiten te eten op 24 november.

Thuis begin ik met de lichtnetten aan te brengen in de voortuin..  Natuurlijk zijn er een aantal, die niet werken.  Als degenen, die ik heb gevonden hangen, besluit ik naar Michaels te gaan en maak een lijstje van benodigdheden.   Ieder jaar zijn dat er toch weer een aantal, maar nu helemaal, want ik heb besloten veel nieuwe dingen te halen. 

Onder anderen koop ik allemaal nieuwe blauwe lichtjes voor de "landingsbaan" van de Kerstman, die wij al sinds de kinderen klein waren langs de oprit hebben.  Dit is de perfekte gelegenheid, want gewoonlijk gebruik ik dan toch maar weer een half kapot snoer.  Nu zijn ze allemaal hetzelfde.

Precies als ik klaar ben met de lichtjes voor, morgen of dit weekend komen de sneeuwpoppen daar nog bij, komt Laura aan om mij een broodnodige massage te geven.  Het is even drie kwartier creperen op de massagetafel, maar hopelijk helpt het ook goed.

Laura knipt nog even Meike's nagels en nadat zij vertrokken is ga ik nog even buiten lezen.  Christine's tweede boek is vandaag uitgekomen en ik zit meteen in het verhaal.  Het is grappig, want al lezend kan ik haar "stem" horen.  Ik vind het een goed verhaal en ben zo blij voor haar dat ze eindelijk succes heeft!

Het is zelfs warm genoeg om in de schaduw te zitten.  Als de zon aan het ondergaan is wordt het al gauw te koel.  Ik ben blij dat ik zoveel van dit prachtige weer heb mogen genieten, want het zal van korte duur zijn.

Katja en Rick komen vrijwel tegelijk uit hun werk.  Katja voelt zich niet lekker, ik ook niet, gewoon na een massage, en Rick is moe.  We bestellen Thais eten van Tara Thai.  Mijn favoriete gerecht hier is met veel groentes, varkenshaas en verse peperkorrels.  Het is allemaal erg lekker. 

Helaas gaat het weer gauw verslechteren.  Voor woensdag wordt zelfs sneeuw voorspeld.  Hopelijk gaat dat allemaal meevallen.