On the road again...

We staan zowaar om kwart over zeven pas op. Het is dan ook flink donker buiten en zal de hele dag regenen. 

De regen is hard nodig om onze hardnekkige droogte wat te verminderen, maar dat betekent niet dat we het leuk vinden. Ik althans niet, want ik heb veel pijn. 

Zoals iedere vrijdag maak ik mijn ontbijtspullen op. Ik eet een paar dadels als "toetje"  en ik vind deze soort erg lekker. 

Na Ricks douche heb ik er al meer dan een half uur cardio opzitten. Op dagen als deze is dat nodig en ik voel me ietsje beter. 

We gaan koffies halen en Vienna's Starbucks heeft geen nitro brew. Dan maar naar Pan Am Center. Dat neemt ook minder tijd in beslag. 

Rick heeft nog een vergadering met zijn manager en ik trotseer de regen voor wat bloemenfoto's. Dan maak ik mijn cardio af en pak de laatste spullen in. 

Natte vogeltjes op mijn vogelhuisje 

Rond half twaalf vertrekken we. Ik heb mij lunch mee en Rick koopt een stokbroodje met ham en kaas bij Starbucks. 

Dan stoppen we nog even bij het "toilet bowl" gebouw voor mijn Architectuur maandthema foto. Dit gebouw moet eigenlijk op een fototoestel lijken, maar veel mensen vinden dat het meer wegheeft van. een wc bril. 

Het weer kan niet erger met keiharde regen. Het verkeer is daardoor heel slecht, want we zijn niet zoveel regen gewend. 

Het is erg vermoeiend rijden voor Rick

Gelukkig is New Jersey minder dan de helft van de rit naar Newburyport vorig weekend. 

Zoals gewoonlijk stoppen we bij het Biden Center in Delaware. Rick parkeert op een bus parkeerplek, zodat we snel binnen zijn. 

Het plenst en plenst en we zijn gaar als we om half vijf bij het hotel aankomen. Ik voel me ronduit belabberd en ga even liggen. 

Dit is een werkdag voor Katja en Kevin dus we wachten op het signaal dat iedereen thuis is. Dat komt niet veel later. 

We gaan samen met Katja Fiona van school halen. Die is natuurlijk wild enthousiast ons alweer te zien.

Thuis helpen we mee wat dingen voor Nico's partijtje in elkaar te zetten. Dan bestellen we Indiaas voor het avondeten. Het is een goed restaurant, mijn zalm is heerlijk. 

De kinderen zijn super schattig. Fiona is heel trots want ze kan de F schrijven. Dan lees ik haar een Paw Patrol boekje voor. 

De anderen doen Nico in bad en daarna maken Rick en ik aanstalten om.te vertrekken. Ik zie Fiona's gezichtje betrekken. Ze kruipt helemaal tegen me aan en wil niet dat ik wegga. 

Dat is iedere keer weer moeilijk, want het is nog moeilijk voor haar te bevatten dat we morgen weer terugkomen. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst! 

Over een druilerige donderdag

Het is donker in de kamer vanwege een regenbui. Ik heb daardoor niet veel zin om op te staan, maar nadat ik Connections en Wordle heb gedaan doe ik dat toch maar. Ondanks de bewolking zijn de bloesems in de tuin natuurlijk nog prachtig. 

Als ik mijn cardio op de elliptische machine doen zie ik een cardinaaltje knalrood tussen het lentegroen. Ik raak nooit uitgekeken op deze mooie vogels! 

We gaan koffies halen in Vienna en spelen wat Pokemon Go. Dan moet Rick aan het werk. Hij heeft een volle dag met maar liefst drie presentaties vandaag. Ik maak mijn cardio af en ga dan boodschappen doen. Omdat we morgen weer voor het weekend weggaan wil ik o.a. alvast ontbijt voor volgende week kopen.

Als eerste ga ik naar de Great Wall supermarkt. Deze is Chinees en een vriendin van mij zei dat ze er ketjap had gezien. Helaas hebben ze die niet in dit filiaal en ik vind hun paddenstoelen er niet zo vers uitzien. 

Dan toch maar naar H Mart, praktisch aan de overkant. Deze keten is Koreaans en ik vind het er schoner en beter gesorteerd dan bij Great Wall. Nadat ik mijn paddenstoelen heb uitgezocht ga ik kijken of ze hier misschien ketjap hebben. Ze hebben het merk wel, maar geen ketjap. 

Mijn volgende stop is Whole Foods. Hier kijk ik eerst even in het tuintje en daar bloeien mooi roze tulpen. Ik koop lunch voor vandaag en morgen en nog een aantal andere dingen. Ik zie dat ze allemaal verschillende dadels hebben. Daar zitten deglet noor dadels bij en die herinner ik me van vroeger in Africa. Ik neem een pakje mee en ze smaken precies als in mijn herinnering. 

Thuis maak ik mijn lunch, die vandaag weer bestaat uit een salade van mini komkommers en mini paprika's. Daar heb ik geroosterde tonijn bij en toe een handje vol bramen en gouden bessen.

Na het eten pak ik de cadeautjes voor Nico's eerste verjaardag in. Katja wilde geen speelgoed dus hij krijgt veel kleertjes. Toch vond ik het zielig om helemaal geen speelgoed te geven dus er zit ook een Fischer Price treintje bij. 

Ondanks het sombere weer wil ik erop uit om te fotograferen. Die hobby helpt enorm met mijn gemoed in deze onzekere tijden. In het centrum van Vienna bloeien de tulpen volop. Niet zo mooi als bij het Netherlands Carillon, maar ze mogen er wezen. Verder maak ik foto's van andere lentebloemen.

Cornus Florida ofwel Dogwood, de staatbloem van Virginia
de roze variant boven en de witte onder

Deze seringen ruiken zo lekker!!

Omdat mijn rug pijn doet besluit ik de rest van de middag rustig lezend door te brengen. Het enige wat ik doe is mijn tas alvast inpakken. Verder geniet ik van het boek over Renoirs schilderij. 

Het is donderdag en dus hebben we happy hour met Christine en Chuck. Terwijl we aan het praten zijn realiseren we ons dat het deze maand vijf jaar geleden is dat we met dit virtuele happy hour begonnen. Volgende week gaan we daarop proosten. 

We halen vanavond Grieks van Plaka Grill. Morgen vertrekken we dus weer, dit keer naar New Jersey. 
 

Over Virginiaanse wilde bloemen

Dit wordt voorlopig weer de laatste zonnige dag dus daar moet van genoten worden. We zijn vroeg uit de veren en na mijn ontbijt doe ik vast wat cardio. Als Rick klaar is gaan we onze koffies halen.

We gaan vandaag naar de Starbucks in het Pan Am Center, want Rick gaat naar kantoor. Eigenlijk vind ik dat ook fijn, want dat neemt veel minder tijd in beslag dan helemaal naar de andere kant van Vienna rijden. Maar daar kennen we de barista's en dat is leuker. 

Nadat ik de rest van mijn trappen op de mini elliptische machine en Scoop heb gedaan ga ik de achtertuin in. Daar bloeit de kwanzan kersenboom van de achterburen prachtig. Het grootste deel van de boom hangt in onze tuin, maar dat vinden we met de mooie bloesems prima. 

Het eten in het vogelhuisje is weer op en ik vul het bij. Niet veel later komen alle mooi gekleurde vogeltjes op bezoek. Eerst landt de bluebird, dan het cardinalen paar en als laatste het goudvinkje, dat nu zijn zomertooi heeft en knalgeel is. 

De volgende taak op mijn lijstje is onze crockpot maaltijd voor vanavond maken. Het is weer een nieuw recept en ik hoop maar dat het lekker is. Dan doe ik de nodige Duolingo lessen en ga vervolgens naar Fairfax. 

Daar haal ik een recept af bij Walgreens en steek dan over naar de Safeway. Ik had teveel honing gekocht voor de shower en breng een van de flessen terug. Verder heb ik suikervrije ginger ale en een verjaardagskaart voor Kai nodig. Gelukkig hebben ze er precies een die leuk is. 

De ochtend gaat zo snel voorbij en na een korte wandeling doe ik Orion in zijn bench met zijn favoriete Kong. Dan rijd ik naar Sweet Ginger waar ik met mijn Deense vriendin Kirsten heb afgesproken. We hebben elkaar alweer een tijd niet gezien, want Kirsten reist net als wij vaak naar haar kinderen, die in andere staten wonen. 

Zoals altijd als ik bij Sweet Ginger lunch bestel ik de chirashi. Die is hier een grote portie vis en niet duur. Kirsten neemt de teriyaki kip. 

Na het eten rijden we ieder in onze eigen auto naar het Bull Run Park. Kirsten wil na afloop nog wat boodschappen gaan doen, anders hadden we maar een auto genomen. De rit naar het westen duurt ongeveer een half uur. 

Een van de dingen, die ik zo mooi vind aan Virginia is de natuur en de vele inheemse planten en diersoorten, die "Virginia" in hun wetenschappelijke naam hebben. Het witstaart hert heet bijvoorbeeld officieel "Odocoileus Virginianus". 

Een van de planten is de Mertensia Virginica, ofwel de Virginia bluebell. Dit plantje groeit veelal dichtbij rivieren en stroompjes. Het staat op het moment in volle bloei en bij Bull Run zijn er hele velden van. 

De "Bull Run", in het zuiden van de VS heet een rivier een "run"

Nog niet helemaal op het hoogtepunt

Kirsten en ik wandelen tussen de velden bluebells en langs de rivier. Het is werkelijk prachtig! Zover je kan kijken zijn er blauwe bloemen. Er zijn andere wandelaars, maar het is niet druk. Dat is in het weekend wel anders. 

Behalve de bluebells bloeit er een klein roze bloempje tussendoor. Dit zijn de "springbeauties", officiele naam claytonia virginica. Als er geen bluebells zijn is de bosgrond bezaait met deze bloempjes. 

Een rode cardinaal tussen de blauwe bloemen

Op een gegeven moment komen we bij een kruising en maken de bluebells plaats voor gewone bosgrond. We keren om en een half uurtje later zijn we terug bij de auto's. We praten nog wat na en gaan dan weer ieder onze eigen weg. 

Het verkeer is rustig tegen het spitsuur in en om kwart over vier ben ik weer thuis. Ik heb het goed getimed, want de schoonmakers vertrekken net. Rick is voor het eerst dit seizoen het gras aan het maaien.

Uit de crockpot komt vanavond een Filippijns kipgerecht. Het is kip in zure saus met baby paksoi. We hebben er bloemkoolpuree bij. Het is heel smakelijk, terwijl ik dacht dat het te zuur zou zijn. Dit recept gaat ook in het boekje.

Het was een mooie dag en ik ben blij dat ik veel buiten ben geweest. Dat is heel goed voor het gemoed merk ik iedere keer weer.

Over een klein stukje Nederland

Als ik wakker word hoor ik de wind rond het huis suizen. Het zal vandaag koud blijven, maar het goede nieuws is dat de zon schijnt. Als ik opsta zie ik onderstaande uit ons slaapkamerraam. 

Tijdens de vier dagen dat we weg waren is de natuur opeens helemaal uitgekomen. Zelfs de seringen, die vorige week nog compleet in de knop zaten, bloeien al. Hopelijk gaat de vorst van vannacht dat niet allemaal aantasten. 

Voor mijn ontbijt heb ik de laatste overgebleven paddenstoelen van vorige week. Ik was bang dat die niet goed meer zouden zijn, maar ze smaken nog prima. Na het eten begin ik aan mijn cardio op de mini elliptische machine. 

Omdat de wond op mijn rug nog pijn doet en ik eigenlijk niets mag optillen heb ik personal training vandaag afgezegd. Sharon zei dat ze voor donderdag misschien oefeningen kan vinden waarbij ik mijn rugspieren niet gebruik. Dat is best moeilijk heb ik dit weekend gemerkt. 

Terwijl ik trap zijn er weer de nodige bezoekers op het camera vogelhuisje. Ik vind ze zo leuk dat ik denk dat ik het in de zomer ook blijf vullen. Ik las dat vogels ook dan nog best zaadjes en dergelijke kunnen gebruiken in hun dieet. 

Als Rick gereed is vertrekken we naar Vienna. De buurt bloeit en dit is met de herfst de kleurigste tijd van het jaar. Het prille lentegroen vind ik zo mooi, jammer dat het maar zo kort duurt. 

We rijden door de Starbucks drive thru voor onze koffies. Daarna gooit Rick het lege glas in de glasbak en als laatste koop ik een aantal vruchten- en groentesappen van Greenheart. Ik neem die ook altijd mee voor Katja en dan heb ik ze maar vast. 

Als ik klaar ben met sporten ga ik eerst naar H Mart. Daar koop ik paddenstoelen voor de rest van de week. Ook zie ik er baby bok choy en besluit dat mee te nemen voor het avondeten van morgen. Voor vanavond heb ik al iets in gedachten. 

Na ook een lijstje bij Whole Foods afgewerkt te hebben haast ik me naar huis. Daar maak ik mijn lunch klaar en eet die gezellig op terwijl ik met Judith klets. Ons wekelijkse virtuele uurtje samen is weer erg gezellig.

Dit keer ben ik degene, die vroeg weg wil. De tulpen bij het Netherlands Carillon staan in bloei en ik wil daar graag heen. Ik rijd er in minder dan twintig minuten naar toe en parkeer op de parkeerplaats voor het Iwo Jima Memorial. 

Het Carillon is van daaruit maar even lopen. De stellage met 53 klokken staat er al 65 jaar en is drie jaar geleden weer helemaal opgeknapt, nadat de klokken naar Nederland gingen om gerestaureerd te worden. Ik hoor het een paar keer spelen terwijl ik er rondloop en het geluid is nu heel mooi.

Ieder jaar bloeien er kleine tulpenveldjes voor het Carillon. Vorig jaar is het me niet gelukt te gaan, maar dit jaar ben ik vastbesloten. Het is koud met harde wind, maar daar heb ik me op gekleed. Het is een genot om er rond te lopen met het uitzicht op het Lincoln Memorial, Washington Monument en Capitool. 

Naast het Carillon begint de militaire begraafplaats Arlington. Het is daar prachtig in de lente en ik ga er een stukje wandelen. Om de een of andere reden heb ik iets met begraafplaatsen en kerkhoven. Ik probeer altijd te bedenken hoe het leven voor die mensen was. De mannen, die in dit gedeelte liggen, zijn tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog gesneuveld. 

Na die wandeling word ik bijna teruggeblazen naar het Carillon. Ik praat even met een van de mensen, die de tulpen bewondert. Ze vraagt waarom die juist hier staan. Ik wijs haar op het Carillon en vertel wat over de geschiedenis ervan (gift van het Nederlandse volk als dank voor de hulp tijdens de Tweede Wereldoorlog).

Nu ben ik weer eens blij dat er hier overal (gratis) toiletten zijn. De kou werkt op mijn blaas en dankbaar maak ik gebruik van de keurig schone wc. 

Daarna loop ik nog even naar het imposante beeld van de soldaten, die de Amerikaanse vlag op Iwo Jima planten. De gezichtsuitdrukkingen zijn zo goed gedaan! Dit was het eerste oorlogsmonument in Washington. 

 De terugweg duurt meer dan een half uur vanwege het spitsverkeer, ondanks dat het nog voor drieen is. Ik kan nog net voor de tol om drie uur begint over de snelweg terug. Ondanks de kou ben ik blij dat ik gegaan ben. Het is altijd weer zo mooi!

Voor ons avondeten maak ik een sheet pan dinner (tray bake). Ik heb het al eerder gemaakt, maar we hebben het al lang niet meer gegeten. Het is flounder met pesto erop, spinazie en kerstomaatjes. Het is supermakkelijk en heel erg lekker. 

Nahet eten maken we onze puzzel eindelijk af. En nu is het tijd voor de nieuwste aflevering van Below Deck Down Under.