Over een leuke rondleiding

Mijn armen doen allebei pijn als ik wakker word, aan de coronaprik kant erger. Verder heb ik wel lekker geslapen met het nieuwe kussen dus ik ga het oude wegdoen. 

Het is somber weer, maar droog. Rick vertrekt direct na het ontbijt en ik maak me klaar om naar de stad te gaan. Terwijl ik in de spiegel kijk bedenk ik me dat ik me eigenlijk allerminst lekker voel. Zoals wel vaker staat het huilen me nader dan het lachen.

Maar ja, wat doe ik anders, stilzitten is helemaal niet goed. Ik verman me en rijd naar het metrostation. De garage is voller nu veel mensen weer naar kantoor zijn, maar ik vind met gemak een plaats. De trein staat al klaar en om half tien stap ik bij McPherson Square uit. 

Bij de Old Ebbitt Grill waar ik mijn groepje zal ontmoeten ga ik naar binnen om een ijsthee te drinken. Ik heb enorme dorst opeens. De bar is nog niet open dus ik krijg een tafeltje. De ober is super vriendelijk, want een ijsthee is natuurlijk niets. Ik geef hem een goede fooi. 

Mijn groepje, de familie v. R. uit Heemskerk, is inmiddels aangekomen. We maken kennis en lopen dan naar de achterkant van het Witte Huis. De voorkant is compleet afgesloten met allerlei houten muren. Dan vertel ik er maar hier aan de achterkant over. 

Vervolgens lopen we Pennsylvania Avenue af naar 10st Street. We komen zo door het Eerste Wereldoorlog monument en langs het stadhuis en Freedom Plaza. Het torentje van het oude postkantoor dat nu het Waldorf Astoria hotel is bepaalt hier altijd het straatbeeld. 

Bij het FBI gebouw slaan we af 10th Street op. We zien Ford's Theater en het huis waar Lincoln is overleden. Verder komen we langs het oudste katholieke kerkje in de stad. Dan lopen we City Center DC in met al zijn luxe winkels. De herfstversieringen hangen boven Palmer Alley. Het is altijd weer een verrassing wat er hangt. 

Onze route gaat verder door Chinatown en we bekijken de Chinese boog. Ik vertel wat over Clara Barton, de oprichtster van het Amerikaanse Rode Kruis, bij het huis waar zij tijdens de Burgeroorlog haar kantoor had. 

Weer terug op Pennsylvania Avenue lopen we richting Capitool en dan Capitol Hill op. Het weer blijft nog redelijk goed. Het is een aangename temperatuur met slechts af en toe wat spetters. De lucht ziet er wel dreigend uit, maar als het later gaat regenen vind ik dat prima. 

We sluiten de rondleiding af met een bezoek aan de Library of Congress. Die maakt altijd weer indruk, ook nog steeds op mij. Als we als laatste de Guttenberg bijbel hebben bekeken nemen we afscheid. Ik krijg heel lief een pakje met stroopwafels in mijn handen gedrukt. 

Zij gaan door de tunnel en een rondleiding in het Capitool doen. Ik wilde eerst naar Mitsitam in het American Indian museum gaan, maar dat is deze week gesloten. Ik besluit dan maar gewoon naar huis te gaan, daar heb ik ook eten genoeg. 

Tegen tweeen ben ik terug in Vienna en daar regent het. Dolblij dat we het vanochtend droog hielden! De rest van de middag ben ik saai, want mijn "lepeltjes" zijn allang op. Ik eet wat gazpacho en vis als lunch en ga dan op de bank liggen. Het plenst inmiddels!

Als Rick thuiskomt laten we eten bezorgen. Ik was vast van plan vanavond te koken, maar het ontbrak me aan energie om de ingredienten te halen. We eten beiden Japans van Sushi Yama. 

Ondanks hoe ik me voel was het een fijne dag. Ik blijf het super vinden om de Amerikaanse hoofdstad aan Nederlandse toeristen te kunnen laten zien. 

Over de terugrit en prikken

Om vijf voor zes word ik wakker en vraag Rick of hij en Katja niet op moeten staan. Katja blijkt al op en gedoucht te zijn en een paar minuten later neem ik afscheid van haar. Rick brengt haar naar het vliegveld.

Het geeft mij de tijd om me klaar te maken voor de dag en alles in te pakken. Als Rick terug is kunnen we de bagage al gauw in de auto laden. We checken uit en gaan eerst naar Starbucks voor koffies. Rick kiest ook zijn gewoonlijke kalkoenspek broodje. Ik heb dit keer bij de juiste Panera besteld en daar ligt mijn broodje klaar. 

Vol goede moed beginnen we aan de bijna zes uur durende terugrit. We kiezen ervoor een andere route terug te nemen. Deze loopt via de I-76 en I-79 naar de I-68, die we in West Virginia bereiken. Deze route is ietsje langer, maar veel mooier qua uitzichten.

In West Virginia zoeken we een Subway op. Rick neemt een flatbread met vleeswaren en ik een salade met gegrilde kip en avocado. Het smaakt best goed. Daarna maken we nog een pit stop om ook benzine te tanken. 

Op hoger gelegen gebieden zijn al flink wat herfstkleuren te zien

 De enige file, die we tegenkomen hoe kan het ook anders, is op de ringweg rond Washington. We hebben allebei meer dan genoeg van de auto en zijn opgelucht als we om drie uur onze garage binnenrijden. Katja is inmiddels ook thuis, ze werd door Kevin van het vliegveld van Newark gehaald. 

We nemen even een paar uur om te rusten. Ik trap ook twintig minuten op de elliptische machine, want dat helpt me beter voelen. Gewoon even de benen bewegen niets heel intensiefs.

Al jaren slaap ik met een lichaamskussen. Hetgene dat ik op reis meeheb vind ik veel lekkerder liggen dan die op mijn bed thuis. Met de jaren is die laatste keihard geworden en ik heb een nieuwe van een ander merk besteld van Amazon. 

Zo op het eerste gezicht en gevoel is dat een verbetering, maar we zullen het vannacht zien. Jammer genoeg heeft het bedrijf, waar ik de kussens altijd van kocht, het kussen korter en dunner gemaakt. Dat werkt niet voor me. Op hoop van zegen met dit nieuwe kussen dus. 

Om kwart over vijf hebben we een afspraak bij CVS om onze griepprik en de nieuwe coronaprik te krijgen. Ik vind het fijn om die voor we naar Spanje gaan gehad te hebben. 

Nu we toch hier in de buurt zijn halen we mijn medicijnen van Walgreens op en rijden dan door om mijn eten van Genki te halen. Rick heeft liever Grieks eten van Plaka Grill.

Hopelijk slaap ik vannacht goed, want de rest van de week is erg druk. Ik hoop niet dat ik wat dingen af moet zeggen, want op het moment voel ik me er niet toe in staat. Het belangrijkste is de rondleiding morgen en die gaat zeker door. Ik kijk daarna wel of ik puf voor woensdag heb. 

Over een weekend in Ohio

Zaterdag 

Eigenlijk is het zaterdag en zou ik langer moeten slapen. Maar om half zeven ben ik echt wakker en pak mijn telefoon erbij. 

Een kwartier later is Rick ook van de partij. Ik pak wat laatste dingen in en als ik beneden kom staat er een kop koffie klaar. 

Voor we op pad gaan doe ik alvast een half uur cardio. Dan gaan we ons weekend ontbijt en natuurlijk de koffies halen. 

Vervolgens bezoeken we de Vienna markt waar ik een aantal foto's maak. Verder koop ik een fles Pure Green groentesap om mee op reis te nemen. 

op p

Thuis pakken we alles in en vullen de koelbox. Ik neem mijn gisteren gemaakte lunch mee. Dat bevalt me zeer goed tijdens auto reizen. Je weet maar niet wat je onderweg tegenkomt. 

Tegen half elf zijn we klaar om op pad te gaan. De GPS geeft iets meer dan vijf uur rijtijd naar Akron, Ohio. 

Natuurlijk is er eerst een file om het gebied rond Washington uit te komen. Daarna gaat het vlot door Maryland en al gauw rijden we Pennsylvania binnen. 

 

Ondertussen praat ik gezellig bij met Saskia. Zij heeft drie klassen en twee daarvan zijn kinderen, die nog geen Engels spreken. We hebben het over taal en hoe Saskia's kennis van de Nederlandse taal helpt. Dat is meer dan je zou denken. 

Tegen enen beginnen we trek te krijgen en we stoppen bij de Somerset service plaza. Ik doe me tegoed aan mijn salade, garnalen en perzik. Rick koopt een broodje van Roy Rogers. 

De weg door Pennsylvania leidt door de Poconos, die deel maken van het Appalachen gebergte. Het is mooi, maar ook bochtig en daardoor vermoeiend rijden. 

Om klokslag drie uur rijden we Ohio binnen. Het landschap is veranderd in saai en plat. Ook is de zon verdwenen al is het wel 28 graden. 

We logeren bij de Residence Inn Akron en komen daar om vier uur aan. We rusten een uurtje uit op de kamer en gaan dan Akron in om een restaurant te vinden. 

Dit stadje heeft de bijnaam Rubber City, want drie van de grootste autobanden bedrijven in de VS hebben er hun hoofdkantoor (Goodyear, Firestone en BF Goodrich). 

We strijken neer bij Crave in het centrum en nemen plaats aan de bar. We beginnen met een charcuterie plankje en een biertje (La Trapper, Nederlands) en een glas rode wijn voor mij. Daarna proberen we de pierogi's, de specialiteit van dit gebied. Die zijn niet aan mij besteed, ik vind het een melige hap. 

Als laatste delen we de krabcakejes en die zijn wel heerlijk. Jammer genoeg zijn ze morgen gesloten, want we zouden hier graag nog een keer eten. 

Na het eten lopen we nog even door de stad. Er is een openlucht concert gaande. Verder zijn er een aantal architectureel interessante gebouwen en een standbeeld van een man die een band vastheeft. 

Dan gaan we terug naar het hotel en wachten tot Katja landt. Rick gaat haar ophalen, want ik ben op van de pijn. Morgen is het hopelijk wat beter. 

Zondag

Na een pijnlijke nacht heb ik het om kwart voor zeven gehad met het bed. Ik sta stilletjes op en ga in de zitkamer zitten. Het is fijn dat we twee slaapkamers hebben, het maakt het een klein appartement. Rick volgt een half uurtje later en we maken ons klaar. Er zijn ook twee badkamers dus we storen Katja niet. 

We gaan op weg naar Starbucks en Panera voor koffies en ontbijt. Katja en ik zijn altijd eensgezind en bestellen hetzelfde. Nadat we de koffies opgehaald hebben rijden we naar Panera. Rick gaat de bestelling ophalen, maar komt terug met de mededeling dat ze die niet ontvangen hebben. 

Oh nee, ik bedenk me met schrik dat ik hem naar Vienna heb gestuurd. Zo zonde van het geld, maar er zit niets anders op dan het opnieuw te bestellen. We eten op de kamer waar we Katja al gedoucht en wel aantreffen. Dan gaan we naar het wandelpad dat we gisteravond zagen. 

Dat loopt langs het Erie en Ohio kanaal waarvan vijftien sluizen in Akron zijn. Het is een mooi pad langs heel wat geschiedenis. 

Hier werd Quaker Oats opgericht door een Duitse immigrant

We zien een schattige dikke bosmarmot

Op een gegeven moment komen we bij een winkeltje uit. Dit blijkt een klein museum te zijn en de man, die er werkt, vertelt interessant over dit kanaal en zijn geschiedenis vooral in de Burgeroorlog. Er is zelfs een band met ons gebied, want George Washington was hier en wilde dit kanaal hier net als het Chesapeake en Ohio kanaal in onze omgeving. 

Het winkeltje dat hier al sinds midden 19e eeuw staat

De geschiedenis van het winkeltje dat door meerdere generaties werd gerund

De herfstkleuren zijn hier verder dan bij ons

De tijd gaat snel en terug in het hotel maken we ons klaar om naar de herdenkingsdienst van Ricks vaders vriendin Carol te gaan. Katja en ik halen een kleine salade van Panera om wat in onze magen te hebben. Rick kiest een snack wrap van McDonald's. 

Dan gaan we op weg naar Wooster wat nog zo'n drie kwartier rijden is. Het ziet eruit als een leuk historisch plaatsje, maar we hebben geen tijd om daar meer van te zien. We moeten om een uur bij de Trinity United Church of Christ zijn.

De kerk is precies twee honderd jaar oud

We worden hartelijk begroet door Carols dochters Deb en Trisha. Verder maken we kennis met haar overlevende broer en zussen. De dienst is helemaal Carol. Het koor waar ze in zong zingt een lied, verder wat psalmen, een emotionele toespraak van Deb en na drie kwartier is het afgelopen. 

Na afloop is er een lichte lunch. We maken met nog meer mensen uit Carols leven kennis en zijn blij dat wij er als afgevaardigden van de Engle familie zijn. Er komt nog een dienst in Michigan in december waar Ricks zus naartoe zal gaan.

Dit bord vond ik een mooie uitspraak

Als iedereen vertrokken is gaan we met Deb en haar vrouw Brenda mee naar Carols huis. Daar zijn een aantal dingen, die nog van Ricks vader waren, die Katja en Rick mee willen nemen. 

Beau Beau, Dad en Carols hondje, herkent ons nog

Het is altijd heel wat om zo'n huis leeg te halen en Carols dochters wonen beiden ver weg. Gelukkig hebben familieleden het gekocht en hebben ze veel hulp. Het is vreemd dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat we Deb en Beau Beau zien. Maar je weet nooit. 

Het loopt tegen vieren als we afscheid nemen. Op de terugweg nemen we mooie landelijke weggetjes met veel Amish boerderijen. Ik neem een aantal foto's van de typisch rode "Oma Duck" schuren. 

Het is hier best mooi met eindeloze maisvelden en veel pittoreske boerderijen en kleine plaatsjes.

Eenmaal terug in het hotel verkleden we ons in onze gewone plunjes. Dan gaan we naar de Lock 15 Brewery. Daar hebben ze een flink aanbod aan zelf gebrouwde bieren en Katja en Rick zijn tevreden over hun keuze.

Voor onze maaltijd delen Katja en ik, zoals zo vaak als we samen eten, een aantal voorafjes. We hebben heerlijke slawraps met Aziatische kip en pindasaus, watermeloen en feta salade en verrukkelijke kippenvleugeltjes. Rick kiest de lamsvlees shawarma. Het is goede keuze en leuke bediening. 

En nu is het lekker tot rust komen in de hotelkamer. Katja's vlucht gaat morgenochtend heel vroeg dus de wekker zal ons allen bijtijds naast ons bed hebben. Wij rijden daarna terug naar huis. Allemaal een fijne week gewenst!