Over de rit naar Boston

Om kwart over zes ben ik uitgeslapen en pak mijn telefoon. Ik los de Connections puzzel op en sta dan op. 

Rick volgt meteen. Hij zet koffie en thee terwijl ik boven douche en me aankleed. Dan gaat Rick naar boven en ik vul de koelbox en zet alles in de auto. 

Ons doel was om kwart over zeven te vertrekken en dat wordt slechts vijf minuten later. 

We halen ontbijt en koffies van Panera en Starbucks en gaan dan echt op weg. Volgens Waze zouden we zonder stoppen om drie uur aankomen. Daar zal tenminste een uur bij komen. 

Het verkeer rond Washington is wonder boven wonder te doen. Bij Baltimore worden we door de Harbor Tunnel geleid in plaats van de gewoonlijke Fort McHenry Tunnel

Het zal wel door spits verkeer komen. 

We schieten goed op en om kwart voor tien zijn we al bij het Biden Center in Delaware. Hier stoppen we en Rick koopt zijn lunch bij Pret a Manger. Verder tanken we zodat we dat niet bij New York hoeven te doen. 

Rond half twaalf zien we de wolkenkrabbers in de verte opdoemen. We rijden naar de laatste service plaza in New Jersey en halen onze lunches uit de koelbox. 

Overal staat wel een kerstboom 

Rick moet een vergadering bij wonen wat gelukkig gewoon al rijdend kan. Zoals altijd staat er een enorme file om de George Washington brug in New York over te sterke. 

Vandaag is het kennelijk nog erger dan anders, want er is een gridlock alert. Uiteindelijk valt het wel mee en rijden we Connecticut binnen. 

Bij de volgende service plaza neem ik het stuur over. Rick moet wat proeven doen voor een training. Ik luister naar een Gastropod podcast over yoghurt, heel interessant. 

We hebben altijd een heel aan de parkways in Connecticut met maar twee banen. Ook nu weer verliezen we een half uur in files. 

Als ik de I-91 opdraai is Rick klaar met zijn werk. De spanning van de files heeft me flink wat pijn gegeven en bij de eerstvolgende parkeerplaats kruipt Rick weer achter het stuur. 

We hebben, tenzij er meer onverwachte files zijn, nog iets meer dan twee uur te gaan. We hebben twee uur verloren, vooral met files, want het stoppen was iedere keer heel kort. 

Om vijf over vijf rijden we samen met een politieauto en twee brandweerwagens bij Saskia voor. Gelukkig is er niets ernstigs, slecht een vreemde vlucht. Ze kunnen de bron ervan niet vinden. 

Het is super leuk Riley en Saskia na bijna precies een half jaar weer te zien. Hun appartement ziet er heel gezellig uit. 

We bestellen Indiaas eten en dat is heerlijk. Saskia zet The Christmas Chronicles aan en dat is altijd weer een leuke film. Om een uur of acht  nemen we afscheid. 

De Embassy Suites is vlakbij en we zijn zo ingecheckt. Ik zal vannacht goed slapen, want ik ben doodmoe.