Over een bezoek aan de Duitse winkel

Ondanks dat ik zoals gewoonlijk rond zes uur wakker ben heb ik geen zin me te haasten. Rick staat om zeven uur op en ik zo'n tien minuten later. Ik maak ontbijt en doe ongeveer een half uur cardio. Dan is Rick klaar om de koffies te gaan halen. 

Er zitten prachtige ijsbloemen op het raam van Ricks auto en die moeten gefotografeerd worden. Rick gaat vandaag voor de laatste keer dit jaar naar kantoor en zet me met mijn nitro brew thuis af. Daar trap ik nog eens twintig minuten op de elliptische machine en maak me dan klaar voor personal training. 

Voor de zekerheid heb ik Sharons kerstcadeautje en -kaart alvast mee. Zoals ieder jaar geef ik haar een cadeaubon, die ze overal kan besteden. Misschien doen we dinsdag nog een personal training, maar dat is nog niet zeker. 

Na het halve uur ga ik direct naar huis. Daar doe ik mijn Duolingo lessen en zie de roodbuikige specht op het vogelhuisje zitten. Dat is ook zo'n mooie vogel met zijn knalrode kopje en zwart-witte rug. 

Tot lunchtijd ga ik naar de basement om de laatste cadeautjes voor Riley en Saskia in te pakken. Ik vind de sokken, die ik voor hen heb, erg leuk en ze zijn ruim. De meeste cadeautjes passen er dan ook in. 

Opeens realiseer ik me dat Orion niet bij me is. Ik hoor boven allerlei lawaai. Wat blijkt, hij heeft de koffiebonen voor Riley in de tas, die Rick met cadeautjes vulde, gevonden. Gelukkig heeft de hond geen bonen gegeten, maar er zit nu allemaal speeksel op de bonen. Die kan ik dus weggooien, gr!

Om twaalf uur heb ik met Judith afgesproken. We eten weer een gezellige virtuele lunch. Orion ligt nu wel lief aan mijn voeten. Net alsof hij toch wel doorheeft dat hij stout was. Om een uur moet Judith weer aan het werk en we nemen afscheid tot volgend jaar. 

Nu ik nog wat energie heb ga ik meteen door naar Caffe Amouri en koop daar een nieuwe zak koffiebonen. Vanaf nu liggen die in een gesloten kast waar Orion niet bij kan. Ik ga ook nog even langs Whole Foods om nog een veganistische reep chocolade te kopen. 

Thuis pak ik een heel aantal van Ricks cadeautjes in. Dan heb ik een pauze op mijn luie stoel verdiend. Gisteravond deed Netflix raar en kon ik Man vs. Baby niet kijken. Rick heeft dat nu opgelost en ik kijk de eerste aflevering. Tot nu toe is het erg leuk, Rowan Atkinson is een meester in gezichtsuitdrukkingen. 

Rick komt vroeg uit zijn werk en we gaan naar de German Gourmet, de Duitse winkel. Die is niet dichtbij dus we komen er niet vaak, maar met de feestdagen is het vaste prik. Ik koop wat snoepjes voor de kinderen, een Duitse pot boerenkool en meer. Verder kiezen we een aantal verschillende worstjes, die altijd weer lekker zijn.

Op de terugweg gaan we even langs het Grinch huis. Er is zoveel te zien in die tuin, het kan niet allemaal op een foto. Ik vind het roze licht minder, want zo zie je de details niet goed. Maar het blijft leuk gedaan. 

Zodra we thuis zijn beginnen we aan het avondeten. Ik maak de broccoli schoon en bestrooi die met Tajin. Rick doet de kip met mozzarella, tomaat en pesto. Dat alles gaat op een bakplaat en een half uur later hebben we een heerlijk maal. 

Tijd voor de tweede aflevering van Man vs. Baby (ik had bijna Mr. Bean geschreven, want die blijft Rowan Atkinson toch). Ik dacht dat het een film was, maar het is een serie van vier afleveringen.